Καλημέρα παιδιά! Έχετε στρώσει πολύ ωραία συζήτηση. Εγώ είμαι του βουνού κυρίως, γιατί την θάλασσα την απολαμβάνω μόνο το καλοκαίρι..
Όσον αφορά το 'δήθεν' των παραλιών, νομίζω μέχρι τα 10 το άντεχα, μετά με έψαχναν οι γονείς μου στα βράχια, μέχρι τα 17 που πήγα μόνος τελικά διακοπές..
Με το βουνό έχω ιδιαίτερη σχέση, πάντα ένιωθα κάτι το πρωτόγνωρο.
Τα βουνά τα επισκέπτομαι όλες τις εποχές, λιγότερο το χειμώνα όμως, γιατί δεν αντέχω την νέκρα που επικρατεί.. η άνοιξη είναι η αγαπημένη μου, και το φθινόπωρο(λόγω μανιταριών, και χρωμάτων)! Επίσης οπουδήποτε έχει νερό σε ηπειρωτική περιοχή με συναρπάζει και με συνεπαίρνει.. το ακούω να ψιθυρίζει!
Αν τύχει ποτέ να με δει άνθρωπος ενώ έχω βγει στο δάσος, θα νομίζει ότι το έχω χάσει, από τον τρόπο που περπατάω μέχρι το ότι μιλάω μόνος μου
