Επικοινωνία με το "ορατό" αόρατο!

[solyk]

Ναι βασουλα μου ενταξει!!

[Ichor]

ευχαριστώ, ευχαριστώ....! :lol:

[Επισκέπτης]

Τι όμορφο βίντεάκι....πολύ γλυκό...!

[Αμαλία]

Πάρτε και αυτό που είναι στο κλίμα..
Λέγεται "A Night in Fairyland" των Narsilion.

http://www.youtube.com/watch?v=V2kFMkhm0Y4

[Επισκέπτης]

Με λενε γιαννη..

Μπηκα στο σαιτ σας ψαχνοντας την νεραιδα μου...
αν και δεν την βρηκα εδω, ημουν τυχερος γιατι βρηκα αυτο το θεμα...

δεν θα πω πολλα αλλα απο δω και περα θα με εχετε παρειτσα...

θα μοιραζομαι μαζι σας εικονες, ποιηματα , ιστοριες και τραγουδια που τοσο καιρο μαζευω για νεραιδες και σιγα σιγα ισως σας πω και την δικη μου ιστορια σχετικα με την νεραιδα μου...

[Επισκέπτης]

Εγώ πατώ στον ουρανό
βαδίζω στον ωκεανό
πάνω στο κύμα περπατώ
εσένα σαν κοιτώ

Είσαι Νεράιδα της Αυγής
η πιο όμορφη όλης της γης
μ' ένα χαμόγελο μπορείς
τα θαύματα να πεις

Εγώ φουντώνω στο χιονιά
βγάζω φωτιές στην παγωνιά
άνοιξη έχει η καρδιά
εσένα σαν κοιτά

Είσαι Νεράιδα της Αυγής
η πιο όμορφη όλης της γης
μ' ένα χαμόγελο μπορείς
τα θαύματα να πεις!

http://www.youtube.com/watch?v=_FGf1XifWAY

[Επισκέπτης]

"Η Νεραϊδοχώρα μπορεί να αποκαλυφθεί οπουδήποτε χωρίς καμία προειδοποίηση και να εξαφανιστεί το ίδιο ξαφνικά."

"...Το ίδιο και οι Νεράιδες ...
Δεν σε ρωτάνε αν θέλεις να εξαφανιστούν.
Απλώς το κάνουν...
Και όσο λείπουν μακριά σου, τόσο πιο πολύ τις χρειάζεσαι.

Και από τη στιγμή που έχεις δει μία και την έχεις χάσει, δεν σταματάς ποτέ να την περιμένεις να εμφανιστεί ξανά..
περιμένεις να γυρίσει...
...Και θα γυρίσει!!
Αν την αγαπάς πραγματικά θα γυρίσει...




...Κανεις δεν γνωρίζει για πόσο...
......Παράξενα πλάσματα....."

[Vasoula]

Καλώς ήρθες Γιάννη...

Οι νεράιδες που έρχονται στον κόσμο μας, είναι ευαίσθητα πλάσματα και χρειάζονται αγάπη. Δεν μπορούν εύκολα να περάσουν στα ανθρώπινα συναισθήματα, μια και δεν έχουν πολλές ενσαρκώσεις και έτσι το συναισθηματικό τους σώμα δεν έχει πολλά σημεία επεξεργασίας, όπως των υπολοίπων ανθρώπων...

Χρειάζονται την φύση και την καθαρότητα στις σχέσεις τους...και όπου δεν την αναγνωρίσουν, απλά φεύγουν...

Δεν είναι "παράξενα" πλάσματα, απλά είναι διαφορετικά

Η θεώρηση της ζωής δεν περιέχει συμβιβασμούς γι' αυτές, αλλά περιέχει ελευθερία και υποστήριξη, μια και η αρχική τους επιθυμία να βιώσουν τον κόσμο της ύλης, προέρχεται από την ανάγκη τους για ένωση των δύο κόσμων, μέσα από αγάπη...

Η νεραϊδούλα σου θα ξαναγυρίσει, αν νιώσει ότι για σένα δεν είναι ένα παράξενο πλάσμα, αλλά ένας ιδιαίτερος άνθρωπος!

Στο εύχομαι με την ψυχή μου...

[Επισκέπτης]

καλημέρα Βάσω και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποδοχή

θα σου πω πάρα πολύ περιληπτικά την ιστορία μου με την νεράιδα γιατί έχει αρχίσει εδώ και ενάμισι χρόνο και κάθε μέρα που περνάει είναι και ένα διαφορετικό κομμάτι της ιστορίας.


Γνωριστήκαμε τυχαία σε κάποιο χώρο είχαμε πολλά κοινά και δεν αργήσαμε να ερωτευτεί ο ένας τον άλλον (είναι και πανέμορφη )

Σχέση δεν κάναμε ποτέ (με την έννοια είμαι το αγόρι είσαι το κορίτσι και έχουμε δεσμό) είχαμε καθημερινή επαφή μέσω τηλεφώνου και μέσω ιντερνετ και όταν βγαίναμε μιλούσαμε τρυφερά ο ένας στον άλλον και φτάναμε μέχρι το φιλί.. αλλά μέχρι εκεί...

πέρασαν οι μέρες, οι μήνες και συνεχιζόταν το ίδιο πράγμα...

όπως φυσικά θα καταλάβατε η νεράιδα μου δεν ήταν εντελώς ελεύθερη ...

Για να σε προλάβω ούτε "παλιοκόριτσο" ήταν αφού δεν ενώ το ήθελε πολύ και φαινόταν δεν ολοκληρώναμε ποτέ την σχέση μας..
ακόμα και σε φάσεις που κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι στο τέλος κατέληγε να μου ζητάει κλαίγοντας συγνώμη που με ταλαιπωρεί..

είναι ένα πλάσμα ρομαντικό και ευαίσθητο που έχει περάσει πολλά στην ζωή του πνευματικά και σωματικά (άλλωστε γι αυτό τον λόγο ασχολειται και με το ρείκι)

αλλά από την άλλη ούτε με έβλεπε φιλικά ενώ της ζήταγα οι σχέση μας να περιοριστεί στο φιλικό αυτή γέλαγε και έλεγε πως δεν μπορεί να γίνει αυτό..

δοκίμασα πολλές φορές να φύγω μακριά της αλλά αυτό δεν κράταγε πάνω από δυο τρεις ημέρες..

έκανα σχεδόν τα πάντα για να την κερδίσω και το κατάφερα αλλά κάτι γινόταν και τελευταία στιγμή πάλι απομακρυνόταν...

αυτά για την ώρα δεν θέλω να σας κουράζω άλλο γιατί είναι μπερδεμένη ιστορία αλλά θα μπορούσαμε να την ξεμπλέξουμε μέσα από ερωτήσεις και όχι με ίσως ανούσιες λεπτομέρειες που θα διηγηθώ... (απλά προσπάθησα να σας πω τα πιο βασικά)

και για να μη ξεφεύγουμε από το θέμα θα σας πω ένα παραμυθάκι στο επόμενο πόστ...

[Επισκέπτης]

ΓΙΑ ΜΙΑΣ ΝΕΡΑΙΔΑΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ...
Ήταν κάποτε ένας Δράκος που κάθε βράδυ έβγαινε από τη φωλιά του και ανέβαινε στην πιο ψηλή κορφή ενός βράχου.
Απ' εκεί ρεμβάζοντας καμάρωνε σαν απόλυτος κυρίαρχος και άρχοντας των φιδιών και όλου του ζωντανού κόσμου της περιοχής.
Πότε - πότε σήκωνε ψηλά το κεφάλι του, λυγούσε το μακρύ του λαιμό, δίπλωνε την ουρά του και με τον τρομερό του ανασασμό και έκανε το βράχο να τρέμει!!!
Το φεγγάρι έβγαινε περήφανο, καμαρωτό από την πιο ψηλή κορφή και ασήμωνε το νεραϊδοβυθό.
Γύρω - γύρω ακούγονταν το ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο φύσημα του αέρα...



Νεράιδες και ξωθιές πιασμένες χέρι-χέρι, προσπερνούσαν μ' ένα ανάλαφρο άγγιγμα το χορταριασμένο γιδομονόπατο, για να μη λερωθούν και τσαλακωθούν τα διάφανα πέπλα τους.
Τα τρανταχτά γέλια και οι γλυκόφωνες τους, ανακατεύονταν με τον μουσικό θόρυβο του καταρράχτη και ο μπερδεμένος αχός αντανακλούσε μελωδικά σ' όλο το γύρω δασωμένο τοπίο!
Ο Δράκος συνεπαρμένος, ξερνούσε την κακία και την περηφάνια του και έσκυβε το κεφάλι και κοιτούσε λαχταριστά και λιμπισμένα τον ξωτικό αυτόν νεραϊδοχορό.



Μια μονάχα γαλαζομάτα νεράιδα δεν χόρευε μαζί με τις άλλες.
Αυτή μόνη της λούζονταν και πλενόταν στα αφρισμένα νερά του καταρράχτη....



Mετά, με τα λυμένα μαλλιά της, που έμοιαζαν με χρυσάφι τινάζονταν ψηλά και έφτανε στην κορυφή του βράχου.
Ακουμπούσε το κεφάλι της στο κρύο του Δράκου στήθος και τύλιγε τα ολόλευκα μπράτσα της στον λεπιασμένο λαιμό του.



Κάτω οι φιλενάδες της, ύστερα από τον εντατικό τους χορό λούζονταν κι αυτές στο ζωογόνο και ανανεωτικό νερό του καταρράχτη και μετά στόλιζαν τα μαλλιά τους με πλεγμένα από αμάραντο, τσιμπρίτσα και μοσχοθύραμο στεφάνια.
Η νεράιδα μας όμως σφίγγονταν στην αγκαλιά του Δράκου κι ήταν τόσο τρελά ερωτευμένη μαζί του, που δεν έβλεπε την αποκρουστική ασχήμια του.



Κάποτε όμως γοητεύτηκε κι αυτή από το μυστικοπαθή σκοπό της φλογέρας ενός τσοπανόπουλου, συνήλθε και εγκατέλειψε την αγκαλιά του Δράκου γεμάτη φρίκη.



Το τόξο του φεγγαριού εκείνης της βραδιάς, έπαιζε στα νερά της νεραιδοματιάς.
Οι νεράιδες έφτασαν με τα γέλια και τις χαρούμενες φωνές τους γύρω στις οχτιές και τις νεροσυρμές.

Ο Δράκος γυρμένος προς τις νεράιδες, τις έβλεπε και τις παρακολουθούσε χωρίς όμως να βρίσκει μαζί τους πολυαγαπημένη του.


Περνούσε η νυχτιά και Πούλια προμηνούσε τον ερχομό της αυγής.
Οι νεράιδες χάνονταν στο μισόφωτο...



Ο Δράκος απελπισμένος τραβούσε κι αυτός προς την απόκρυφη κάτω από το βράχο φωλιά του.
Τότε ακριβώς ξανάρχιζε και η φλογέρα του τσοπανόπουλου μίας και η αγαπημένη του νεράιδα είχε φύγει κι αυτή για τα υπόγεια μυστικά της παλάτια...




Ένα αφέγγαρο μεσάνυχτο τα αστέρια ροδοκοκκίνιζαν κι ενώ η νεράιδα και το τσοπανόπουλο πλάγιαζαν αγκαλιά, ακούστηκε ένας δυνατός θορυβόκροτος σαν αστραπή σαν κεραυνός που συντάραξε τον αέρα!


Ήταν ο προδομένος Δράκος που πετούσε γύρω ψάχνοντας να ανακαλύψει την άπιστη νεράιδα του.
Από τα εξαγριωμένα ρουθούνια του έβγαιναν μεγάλες και τρομακτικές φλόγες!!!



Σαν σίμωσε το ερωτευμένο ζευγάρι, η νεράιδα τρομοκρατημένη έμπηξε μια φοβισμένη και σπαρακτική φωνή!
Ο Δράκος την άκουσε και όρμησε πάνω στο ζευγάρι...
Η νεράιδα πρόλαβε και έφυγε τρέχοντας προς το άγνωστο.
Το τσοπανόπουλο άρπαξε τη μαγική του φλογέρα και άρχισε να παίζει παθιασμένα μουσικολαλήματα...
Ο μανιασμένος Δράκος, ενώ ήταν έτοιμος να κατασπαράξει εκδικητικά το τσοπανόπουλο, κοντοστάθηκε.
Οι απόκοσμες μουσικές νότες της φλογέρας τον συνάρπασαν, τον αφόπλισαν και τον ημέρεψαν!



Στάθηκε για λίγο μουδιασμένος και μετά έκανε κανονική μεταβολή και πέταξε μακριά χωρίς να πειράξει το τσοπανόπουλο.
Όμως κι αυτό, ύστερα από την εξαφάνιση της νεράιδας του, ρίχτηκε στο βαθύ ρέμα και πνίγηκε.

Από τότε και ολόκληρο το νεραϊδοκόπι έφυγε και τράβηξε λένε προς το Ηπειρωτικό ποτάμι, τον 'Αραχθο, όπου συνέχισε ανενόχλητο το χορό και το τραγούδι του...





Τώρα εκεί στο νεραϊδόρεμα ακούγεται ο απελπισμένος σκοπός της φλογέρας του τσοπανόπουλου σαν να έρχεται από έναν άλλο άγνωστο κόσμο.
Μα και η Δρακόπετρα μένει βουβή, αμίλητη, χωρίς το Δράκο της....

[Vasoula]

σ' ευχαριστούμε Γιάννη...

και για την ιστοριούλα και για το μοίρασμά σου για αυτήν την όμορφη σχέση που αναπτύχθηκε...

Για να σε προλάβω ούτε "παλιοκόριτσο" ήταν

ποτέ δεν ένιωσα κάτι τέτοιο, ούτε σαν σκέψη, ούτε σαν συναίσθημα...

Από την άλλη, ακολουθώ πάντα την αλήθεια της ψυχής και όχι της κοινωνίας...έτσι, όταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον, το πιο ανήθικο δεν είναι να κάνεις έρωτα μαζί του, αλλά να μην κάνεις...
ακόμα και αν είσαι "δεσμευμένος"....

Χρειάζονται άλλοι "παράμετροι" για μένα καθαρότητας και ειλικρίνειας και η δέσμευση της κοινωνίας δεν με αφορά στο βάθος.

Αλλά από ότι αντιλαμβάνομαι, η "νεραϊδούλα" σου, είχε ακόμη αρκετά πρότυπα να καθαρίσει, τα οποία εύχομαι η ενέργεια να την βοήθησε να κάνει...

σ' ευχαριστώ πολύ για αυτά που μοιράστηκες και θα μοιραστείς μαζί μας!

[galazia_sfaira]

Πολυ όμορφο το μόίρασμα κι εγω σε ευχαριστω .Πολυ ομορφα ολα!

[Επισκέπτης]

ο λόγος που δεν φεύγει από εκεί είναι ότι νιώθει ότι ο άλλος την αγαπά υπερβολικά (σε πιεστικό βαθμό )
αυτή δεν νιώθει κάτι ανάλογο - σε ερωτικό επίπεδο τουλάχιστον- αλλά τον λυπάται και επειδή είναι ευαίσθητη και ευάλωτη δεν έχει την δύναμη να φύγει..



Πήρα γεμάτος έκπληξη το δώρο που μόλις μου είχε προσφέρει.

Προσπάθησα να ανοίξω προσεχτικά το περιτύλιγμα για να μη το χαλάσω…

-“Δεν πειράζει ας σκιστεί λιγάκι... να άνοιξε το από εδώ”, μου είπε, και χαμογέλασε με νάζι.

Σίγουρα ήταν ένα βιβλίο μέσα, αυτό το είχα καταλάβει με την αφή, αλλά είχα αγωνία …

Πιο βιβλίο ήταν άραγε αυτό που είχε επιλέξει η όμορφη νεράιδα για να μου χαρίσει;

Φυσικά πάνω στην ταραχή μου το περιτύλιγμα άνοιξε στραβά και σκίστηκε...

Το δίπλωσα προσεχτικά και το έβαλα στην τσάντα μου...

Φα σε φτιάξω πάλι καινούργιο με την ησυχία μου, του είπα από μέσα μου..

Κοίταξα τον τίτλο του βιβλίου...

Ο Μικρός Πρίγκιπας!!!

Έχει και μια παιδική ζωγραφιά απ' έξω!

Το ξεφύλλισα πρόχειρα και είδα ένα σημείωμα μέσα...

Σίγουρα η Νεράιδα είχε ήθελε κάποιο μήνυμα να μου στείλει..

- "μη το διαβάσεις τώρα… με την ησυχία σου όταν θα είσαι μονός σου", μου είπε με την γλυκιά φωνή της...

Χριστέ μου... είναι τόσο όμορφη…

συνεχίζεται...

[Vasoula]

ο λόγος που δεν φεύγει από εκεί είναι ότι νιώθει ότι ο άλλος την αγαπά υπερβολικά (σε πιεστικό βαθμό )
αυτή δεν νιώθει κάτι ανάλογο - σε ερωτικό επίπεδο τουλάχιστον- αλλά τον λυπάται και επειδή είναι ευαίσθητη και ευάλωτη δεν έχει την δύναμη να φύγει..

΄



εύχομαι να βρει το σθένος να το κάνει, πριν αρχίσει η ψυχή να διαμαρτύρεται, Γιάννη μου...

΄Οχι απαραίτητα για να είναι μαζί σου, αλλά για να είναι μαζί με τον εαυτό της, καθαρή και να μην αισθάνεται ότι πρόδωσε την αλήθεια της, προς χάρη μιας "φανταστικής" ευαισθησίας...Γιατί η ευαισθησία δεν αγγίζει μόνο τους άλλους, αλλά όλους, χωρίς να εξαιρείται ο εαυτός μας, κι ας ακούγεται σκληρό!!! Η άλλη ευαισθησία που προσφέρει τον εαυτό μας "βορά" στις ανασφάλειες των άλλων, είναι μόνο "φανταστική"...αδυναμία θα το έλεγα καλύτερα!

[Επισκέπτης]

Από τότε που σε γνώρισα, έχω πιάσει αρκετές φορές τον εαυτό μου να κλείνει τα μάτια του και να μεταφέρεται σ' έναν άλλο γαλαξία...

Σ' έναν γαλαξία μαγικό όπου ζουν μόνο όμορφα πλάσματα..

Σ' αυτόν που κατοικείς κι εσύ γλυκιά μου νεράιδα...

Και να σε φαντάζομαι...

Να σε βλέπω μέσα στο σκοτάδι...

Να ακούω την γλυκιά και μαγική φωνή σου...

Και στο μυαλό μου να έχω μια συνεχή σκέψη...

Μια μόνιμη συγκίνηση...



Ύστερα, ανοίγω τα μάτια μου και επανέρχομαι στην πραγματικότητα...

Εσύ κι εγώ ο ένας δίπλα στον άλλον..

Εχω γείρει επάνω σου κι ακούω την φωνούλα σου να μου μιλάει και εσύ να με κοιτάς με αυτά τα πανέμορφα και μελαγχολικά μάτια ..

Τσιμπιέμαι... θεέ μου είναι αλήθεια..!!

Είσαι εσύ !

Αυτή που πρίν την έβλεπα σ' ένα κόσμο μαγικό...

Σε βλέπω μπροστά μου και τότε αντιλαμβάνομαι πόσο όμορφο είναι ορισμένες φορές να ζω στην πραγματικότητα, παρά να ονειρεύομαι ...

Γιατί τότε σε έχω δίπλα μου...

Μπορώ να νιώθω το βλέμμα σου να μου μιλάει..

Μπορώ να σε αγγίζω...

Να μου μιλάς και να σε χαϊδεύω τρυφερά...

και τότε συνειδητοποιώ...

πως αλήθεια.. είσαι πιο όμορφη από οποιοδήποτε όνειρο νεραιδούλα!