Η ζωή μου...η ζωή μας! Μέρος Β'

[Fotinoula]

[Vasoula]

χμ...θα έχει ενδιαφέρον η επόμενη ενότητα...αν βέβαια προκύψει το ριζικό και δεν "ξεφυτρώσει" κάτι άλλο ανάμεσα για να το γεφυρώσει...

σφαιρούλα μου, η γείωση έχει πολλά "πλοκάμια"...
το ιδεατό είναι πάντα πιο εύκολο για να αναπτυχθεί στην φαντασία μας. ΄Οταν πρόκειται να αναπτυχθεί η πραγματικοτητά μας, τότε κανείς μας δεν έχει σκοτάδι...ξαφνικά όλοι φως που χρειάζεται όμως να επιβληθεί μέσα από την ίδια του την διαφοροποίηση...χα!!

[galazia_sfaira]

ξαφνικά όλοι φως που χρειάζεται όμως να επιβληθεί μέσα από την ίδια του την διαφοροποίηση...χα!!

Μα τι κουβέντες είναι αυτές που λες καλο μου .."επιβληθεί"; ...."διαφοροποίηση";

[Επισκέπτης]

[Annoula]

[Δωρουλα]

[Vasoula]

Επιθυμώ να ζήσω στην ύλη, να βιώσω το τώρα, το φθαρτό και το αιώνιο, να αναγνωρίσω τον Εαυτό μου μέσα από την πυκνότητα, να δράσω και να αυτοπραγματωθώ μέσα από την πόλωση.
1ο ενεργειακό κέντρο

Ο ΄Ηχος της σφαίρας από τον πλανήτη Δια, ενεργοποιούσε την δύναμη του ανθρώπου να πατήσει στα πόδια του και να «υψωθεί» έως τον θεό, φέρνοντας ισορροπία μεταξύ ύλης και πνεύματος, μεταξύ ουρανού και γης, δημιουργώντας εσωτερικά το πνευματικό ελατήριο που θα ωθούσε την αφυπνιστική διαδικασία στην υψηλότερη ωρίμανσή της.

Η φύση του σώματος, η πυκνότητα του και η σύστασή του συνδέθηκαν άρρηκτα με την γήινη ενέργεια και οι χυμοί της ζωής επηρεάζονταν από την επιθυμία και το πάθος των συναισθημάτων. Το κανάλι από όπου η πνευματική ενέργεια θα διαπερνούσε σαν ζωτικό ρεύμα τα σώματα του ανθρώπου έκλεισε, αφήνοντας την δράση της ενεργοποίησης μόνο στην σεξουαλική ζωτική ενέργεια, που ρύθμιζε και την ζωική φύση του σε σχέση με τον θεό!

Ο άνθρωπος μην έχοντας θεϊκή έμπνευση χρησιμοποίησε την ζωτική σεξουαλική ενέργεια μόνο για εκτόνωση μιας χαμηλής επιθυμίας που τον περιόριζε σε μια αναπαραγωγική διαδικασία, ξεχνώντας μέσα σ’ αυτήν όλα τα πνευματικά του ιδανικά και τον Εαυτό του. Η αποχή από την ίδια του την εσώτερη ύπαρξη, του δημιούργησε τον φόβο του θανάτου, αντί να του εμπνεύσει την δημιουργία. Αυτοπεριορίστηκε στο φθαρτό μέρος, προσπαθώντας να αρπάξει την ζωή μέσα από την πυκνότητα των σκέψεων του.

Το βάρος της πυκνής ύλης κλόνισε τα θεμέλια του και οι πλανητικές επιρροές καθόρισαν το μέλλον του. Η αντίληψη του έφτανε μέχρι το πλανητικό σύστημα, το οποίο ερεύνησε με πάθος, προσπαθώντας να εξερευνήσει την μοίρα του, έξω από τον Εαυτό του.

Η πνευματική ενέργεια έγινε το ιδεώδες ενός θεού, που κληρονομούσε στα κύτταρά του με μεγάλη ταχύτητα την πόλωση για να τον κάνει να βιώσει την απόλυτη αμφισβήτηση στην ζωή που θεωρητικά φαινόταν επιλογή άλλων…

Το εσωτερικό «ελατήριο» που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για εφαλτήριο της ανύψωσής του στο πνευματικό του πεδίο και να βιώσει το θεϊκό ρεύμα, κόλλησε στην ενστικτώδη δόνηση, αφαιρώντας του το δικαίωμα να ωριμάσει μέσα στην ολική του συνείδηση. ΄Ετσι η εμπιστοσύνη κλονίστηκε και η ζωή αυτοπεριορίστηκε στην φύση ενός μόνο εκδηλωμένου μέρους του.

Το σύμπαν του φάνηκε μικρό για να χωρέσει τον Εαυτό του, αυτοεξορίστηκε λοιπόν στην γη, μένοντας ασταθής πάνω της, βιώνοντας την ζωή του μέσα σ’ ένα προσωρινό πλαίσιο, αφήνοντας στην σκιά του φόβου την αιωνιότητα του.

Το σχέδιο και το νόημα της ζωής, μέσα από τα φιλοσοφικά ρεύματα του έδωσαν κίνητρα να αναζητήσει τον Εαυτό του και να συνδέσει το ζωτικό του ρεύμα με την αγάπη του θεού. Το όραμα δημιούργησε τις απαραίτητες νοητικές δίνες, ώστε να μπορέσει να αφυπνίσει τις πνευματικές του ποιότητες και να ανοίξει τον δρόμο στην πνευματική του δημιουργική δύναμη επιτρέποντάς της να μεταβάλει την επιθυμία σε ανώτερη θέληση.

Mέσα από την εσωτερική εργασία της αυτογνωσίας, η πνευματική ενθύμηση υπηρέτησε στον άνθρωπο έναν ανώτερο σκοπό ανάπτυξης, που μπορούσε να βιωθεί στο ιερό του σώμα και να δράσει με συνέπεια στην υπαρξιακή του πλάνη.

Δυνητικά, θα μπορούσε…

Οι εμμονές της πόλωσης όμως έφεραν αυτόν τον ανώτερο σκοπό ανάπτυξης στο προσκήνιο της φυσικής ζωής του, μέσα από διαδρομές που δεν οδηγούσαν παρά εξακολουθητικά στην πόλωση, δημιουργώντας το σκηνικό της πνευματικής ζωής του.
Το πνευματικό ρεύμα, αντί να βιωθεί στο ιερό σώμα, έγινε κι αυτό πεποίθηση που δίχαζε την συνείδηση και πάλι σε θεό και άνθρωπο…

Η «σκάλα» της καθόδου της πνευματικής ροής, αυτή που θα μπορούσε να γειωθεί με σεβασμό στην εκδηλωμένη ζωή ενός ανθρώπου και να τον συνδέσει με την ίδια την φύση της υλικής εκδήλωσης, χρησιμοποιήθηκε για άνοδο της συνείδησης του, μέσα από υποκειμενικές πνευματικές αξίες, παραβλέποντας την εκδηλωμένη φύση του, που ασφυκτιούσε μέσα στις κάτω βάσεις αυτής της «σκάλας»…
΄Ετσι προσπαθώντας ο άνθρωπος να «ανέβει», έπεσε την ίδια του την «παγίδα» της μη θεμελιωμένης ζωής του στον φυσικό κόσμο και η επιθυμία του για πνευματική αυτοπραγμάτωση έμεινε στην θεωρία της αγάπης, που τα θεμέλια της του ήταν άγνωστα στην καθημερινή του άσκηση της φυσικής του εμπειρίας.
Η αρχέγονη επιθυμία της ζωής μέσα στην ύλη, η βιωματική του εμπειρία μέσα στην πυκνότητα, αποδόθηκε μόνο στην προσωπικότητά του, την οποία πολέμησε, αντί να αγαπήσει, αποκλείοντας ένα μέρος της ίδιας του της ύπαρξης από την θεϊκή αγάπη.

Και αυτό το μέρος του, ενώ φαινόταν ανεξάρτητο, δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τον σκοπό του και έτσι πέθαινε κάθε φορά μισό, κάνοντας την Γη εχθρική και την ενέργειά της ξένη προς το πνεύμα του!

[margaritarenia]

Το εσωτερικό «ελατήριο» που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για εφαλτήριο της ανύψωσής του στο πνευματικό του πεδίο και να βιώσει το θεϊκό ρεύμα, κόλλησε στην ενστικτώδη δόνηση, αφαιρώντας του το δικαίωμα να ωριμάσει μέσα στην ολική του συνείδηση. ΄Ετσι η εμπιστοσύνη κλονίστηκε και η ζωή αυτοπεριορίστηκε στην φύση ενός μόνο εκδηλωμένου μέρους του.

[Δωρουλα]

[Madraoulas]

Σουπερ!!!!

Μηπως αρχισαμε σεμιναριο 1ου?

[VasilisM]

Υπέροχο, γεμάτο αλήθειες, και καταπληκτικά δοσμένο..

[zefira]

΄Ετσι προσπαθώντας ο άνθρωπος να «ανέβει», έπεσε την ίδια του την «παγίδα» της μη θεμελιωμένης ζωής του στον φυσικό κόσμο και η επιθυμία του για πνευματική αυτοπραγμάτωση έμεινε στην θεωρία της αγάπης, που τα θεμέλια της του ήταν άγνωστα στην καθημερινή του άσκηση της φυσικής του εμπειρίας.
Η αρχέγονη επιθυμία της ζωής μέσα στην ύλη, η βιωματική του εμπειρία μέσα στην πυκνότητα, αποδόθηκε μόνο στην προσωπικότητά του, την οποία πολέμησε, αντί να αγαπήσει, αποκλείοντας ένα μέρος της ίδιας του της ύπαρξης από την θεϊκή αγάπη.

[Ellaki]

[ALEXOULA]

[Fotinoula]