ΣΚΕΨΕΙΣ

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Και αν τρία μόνο νούφαρα ανθίσουν σε ένα βάλτο, τον ομορφαίνουν...

[Ταρούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Λίγοι, μπορεί να λες εσύ...Αλλά η Αγάπη δεν βασίζεται στην ποσότητα, αλλά στην ποιότητα!

Και αν τρία μόνο νούφαρα ανθίσουν σε ένα βάλτο, τον ομορφαίνουν...

[Δωρουλα]

Λίγοι, μπορεί να λες εσύ...Αλλά η Αγάπη δεν βασίζεται στην ποσότητα, αλλά στην ποιότητα!

Και αν τρία μόνο νούφαρα ανθίσουν σε ένα βάλτο, τον ομορφαίνουν...

[juliaL.]

[Μπεττουλα]

H Aγάπη είναι η Φύση μας...

Αυτή η ουσία που δραστηριοποιείται στην καρδιά μας και εμείς δεν ξέρουμε τι ειναι, υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να είναι και αγάπη...΄Ομως δεν είμαστε σίγουροι, γιατί ποτέ πριν δεν νιώσαμε έτσι...Το σκίρτημα αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ζωντα...νοί, πέρα από κάθε αμφιβολία, που μας δίνει την σιγουριά ότι κάτι μέσα μας χαμογελάει και δεν έχει καμία άλλη ανάγκη, από το να το εκφράζει χωρίς όρια...

Δεν μάθαμε ποτέ ότι η Αγάπη είναι δικό μας θέμα και όχι των άλλων...Δικό μας θέμα είναι ο θεός! Αυτό το βαθύτερο αγνό επίπεδο μέσα μας, που δεν χρειάζεται καμία επιτήδευση για να νιώσει πληρότητα και Αγάπη είναι δικό μας, πέρα από χρόνο και χώρο...

Η Αγάπη αγνή και τρυφερή μας κάνει πάλι να κοιτάμε τον κόσμο με εκείνη την παιδική διάθεση και την εμπιστοσύνη, γιατί τίποτα δεν μπορεί να την ξεγελάσει και να την προσβάλει, είναι η Ψυχή μας που οριοθετείται μέσα σ' αυτήν την ουσία και αναγνωρίζει την παρουσία του θεού μέσα σε κάθε Κόσμο...

Δεν ξέρουμε να αγαπάμε...και αυτό είναι από την αρχή μια λάθος προσέγγιση της Αγάπης, γιατί εδώ στον φυσικό κόσμο ονομάσαμε αγάπη μια απλή συναλλαγή, χρήσιμη μεν για την επιβίωσή μας, άχρηστη όμως για τον θεό που εκφράζει ο κάθε ένας από εμάς!

Η συμπάθεια είναι ο σωστότερος όρος για το συναίσθημα της αγάπης...Εκεί μέσα "χωράνε" οι όροι των ανθρώπων για να δημιουργούν τις κοινωνίες στον φυσικό κόσμο...Μπορούμε να συμπαθούμε ή να αντιπαθούμε μόνο, όχι να αγαπάμε ή να μην αγαπάμε...
Σε μια κοινωνία που δημιουργείται με τα στερεότυπα και τα πρότυπα της κοινής ζωής δεν υπάρχει πουθενά Αγάπη, αν αυτή δεν γεμίζει το είναι μας, πέρα από κάθε εξουσιαστική κατάχρηση...

Η Αγάπη δεν επεμβαίνει στον άλλον για να τον αλλάξει...τον δέχεται όπως είναι μέσα σε μια ανιδιοτελή ενότήτα, εσωτερική που δεν αφήνει περιθώρια επιλογής και διαχείρισης των συναισθημάτων.
Είναι αυτό που είναι, χωρίς να χρειάζεται επεξηγήσεις...

Τα συναισθήματά μας είναι εκείνα που εμποδίζουν την Αγάπη να καταλάβει όλον τον Κόσμο μας. Οι σκέψεις μας, που ασυνειδητα έχουν συναισθήματα, ειναι σκληρές και άδικες για τον θεό και για τον άνθρωπο!

Πίσω από κάθε σκέψη μας υπάρχει ένα συναίσθημα που την κάνει μικρή και μίζερη, όσο και αν νομίζουμε ότι η σκέψη μας είναι καθαρή και αντιπροσωπεύει τις λέξεις που την εκφράζουμε...

Δεν είναι παρά λέξεις...χωρίς αυτό το σκίρτημα στην καρδιά, χωρίς το άνοιγμα μας στην Αγάπη, ότι εκφράζουμε είναι η μισή αλήθεια...

Αυτό το σκίρτημα στην καρδιά, αυτό είναι η Αλήθεια...Αυτό εκφράζει τον θεό, χωρίς να περιμένει τίποτα...Και τότέ νιώθουμε να σπάνε μέσα μας τα εμπόδια σε χιλιάδες κομμάτια...Να μένει καθαρή και αγνή η ουσία μας, χωρίς τα συναισθήματα να μπορούν να την βλάψουν, να την σκοτεινιάσουν, να την σκοτώσουν...Αυτή είναι η αιώνια Αλήθεια...

Αυτή είναι η Αγάπη...

Κι ας λέμε ότι δεν ξέρουμε να αγαπάμε...

Ενα παιδάκι που μεγάλωσε μέσα στην βιαιότητα των συναισθημάτων και έμαθε ότι αγάπη σημαίνει εξουσία, υποταγή και διαχωρισμός, φυσικό είναι να μην ξέρει να αγαπάει αλλιώς!
Φυσικό είναι να απαιτεί συνεχώς την αποδοχή από αυτούς που φοβάται...

Αυτό το παιδάκι αναγκάστηκε να γίνει φυσικό επακόλουθο των συναισθημάτων των αρχών του...Αναγκάστηκε να πνίξει την αγνότητα και την περιέργεια, την φαντασία και την πίστη, την ομορφιά και τήν καλοσύνη, γιατί ποτέ δεν του επιτράπηκε να αγαπήσει τον Εαυτό του σαν αυτό που είναι...
Ούτε καν τον θεό δεν του επέτρεψαν να νιώσει...
Παντού κριτική και αξιολόγηση με κριτήρια σκληρά και άδικα...
Πως να νιώσει εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη, αν ότι έμαθε ήταν το πως θα συμπεριφέρεται στον εαυτό του άδικα?

΄Ομως...όσο και να θέλει το "σύστημα" να δημιουργήσει τους ανθρώπους-μηχανές, χωρίς Ψυχή και Αγάπη, πάντα θα υπάρχουν ΄Ανθρωποι που θα μας μαθαίνουν να κοιτάμε μέσα μας και να βρίσκουμε την Πηγή να ξεδιψάμε...Πάντα!!!

και τότε...για μια στιγμή που ειναι αιώνια...τότε μπορούμε να εκφράσουμε την Αλήθεια που "βλέπουμε" μέσα μας, χωρίς να την αμφισβητούμε, γιατί η καρδιά μας δεν γελιέται ποτέ, αν έχει μάθει να σκέφτεται με τον ήχο του θεού μέσα μας...

΄Εστω και για μία στιγμή...έχουμε την αιωνιότητα!



αφιερωμένο σε όποιον μου ζήτησε να του μάθω να αγαπάει...

το κρατάω όλο... και μένω στη συμπάθεια γιατί πρόσφατα κατάλαβα οτι έχω αγαπήσει αλλά δεν έχω Αγαπήσει...

[Ταρούλα]

αφιερωμένο σε όποιον μου ζήτησε να του μάθω να αγαπάει...

[Δωρουλα]

[Fotinoula]

την χρειαζόμουν αυτή την ανάσυρση Μπετούλα!

[Μπεττουλα]

νομίζω οτι όλοι μας την χρειαζόμαστε Φωτεινούλι... να το έχουμε συνεχώς μπροστά μας... μέχρι τη στιγμή που δεν θα χρειάζεται να το διαβάζουμε γιατί θα το έχουμε μέσα μας...

[Fotinoula]

[Valia]

αχ, κι αυτός ο άλλος είσαι εσύ άνθρωπε...
sad but true...

[Ελενίτσα]

΄Ομως...όσο και να θέλει το "σύστημα" να δημιουργήσει τους ανθρώπους-μηχανές, χωρίς Ψυχή και Αγάπη, πάντα θα υπάρχουν ΄Ανθρωποι που θα μας μαθαίνουν να κοιτάμε μέσα μας και να βρίσκουμε την Πηγή να ξεδιψάμε...Πάντα!!!

[margaritarenia]

H Aγάπη είναι η Φύση μας...

΄Ομως...όσο και να θέλει το "σύστημα" να δημιουργήσει τους ανθρώπους-μηχανές, χωρίς Ψυχή και Αγάπη, πάντα θα υπάρχουν ΄Ανθρωποι που θα μας μαθαίνουν να κοιτάμε μέσα μας και να βρίσκουμε την Πηγή να ξεδιψάμε...Πάντα!!!

και τότε...για μια στιγμή που ειναι αιώνια...τότε μπορούμε να εκφράσουμε την Αλήθεια που "βλέπουμε" μέσα μας, χωρίς να την αμφισβητούμε, γιατί η καρδιά μας δεν γελιέται ποτέ, αν έχει μάθει να σκέφτεται με τον ήχο του θεού μέσα μας...

΄Εστω και για μία στιγμή...έχουμε την αιωνιότητα!



αφιερωμένο σε όποιον μου ζήτησε να του μάθω να αγαπάει...

http://www.youtube.com/watch?v=OmLNs6zQIHo" onclick="window.open(this.href);return false;
Ανθρωπέ μου.......ευχαριστω

[Vasoula]

Κατά την περιήγησή μου στο ιντερνετ, έπεσα πάνω στην συνέντευξη της Εφης Σαρρή...
΄Ενιωσα... πως μπορεί να μπερδευτεί η πίστη με την ζωή, όταν εκείνη δεν αντέχεται...

΄Οταν ο θεός παίρνει θέση απέναντι στον κάθε Λαζόπουλο της ζωής...


Λυπάμαι πολύ για εκείνες τις επιλογές που δεν μπορούν να πάρουν οι άνθρωποι...Να γίνουν ένα με τον θεό μέσα στην Ζωή, μένοντας διαρκώς στην ευθύνη τους!

Η ταπεινότητα δεν φοράει ράσα όμως...Ούτε η αλαζονεία κρύβεται από κάτω τους!

Μεταξύ των δύο υπάρχει η Ζωή...΄Οταν κανείς αποχωρεί από τα εγκόσμια, μέσα από μια πίστη, όταν νιώθει ότι ένας άνθρωπος του αρπάζει την Ψυχή, δεν έχει ανακαλύψει ότι αυτός που ευθύνεται δεν είναι ο άλλος, αλλά ο ίδιος "ο άλλος μου εαυτός"...

Σκέφτομαι πολλές φορές, πόσο τραγικό είναι για την Ζωή μας, να μην αναγνωρίζουμε την Ψυχή μας, παρά μόνο όταν οι άλλοι της "αρπάζουν" κομμάτια της!

Εύχομαι στην Εφη και στον κάθε άνθρωπο που κάνει τέτοιου είδους επιλογές, να νιώσει λύτρωση από αυτόν τον "άλλον εαυτό μου", κοιτώντας τον θεό, όχι κάτω από τα ράσα, αλλά γυμνός!

ίσως κάποια στιγμή οι άνθρωποι κατανοήσουν ότι ο θεός δεν βρίσκεται, αλλά αποκαλύπτεται...

και η εποχή μας ευνοεί τέτοια περιστατικά απόδρασης, γιατί όσο προχωράει προς μια πνευματική ολοκλήρωση, απαιτεί από τους ανθρώπους, να είναι ΄Ανθρωποι, χωρίς δικαιολογίες...








Από το «πιο χαμηλά, πιο χαμηλά»... στο μοναστήρι η Έφη Σαρρή!
....Την απόφασή της να κλειστεί σε μοναστήρι εξηγεί σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Down Town» της Κύπρου η Έφη Σαρρή. Μια συνέντευξη που σίγουρα αναμένεται να κάνει πάταγο! «Με δυσκόλευαν τα ράσα γιατί είχα συνηθίσει να κυκλοφορώ με μίνι για να παίρνω αέρα», λέει η ίδια, ενώ φωτογραφίζεται ως δόκιμη μοναχή.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή: «Από την παιδική μου ηλικία το θείο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, πηγαίναμε συχνά στην εκκλησία με τους γονείς μου και, μέχρι την εφηβεία μου, νήστευα, προσευχόμουνα, πήγαινα σε ιερέα ο οποίος ήταν ο πνευματικός μου- ήταν επίσης εκείνος με τον οποίο μελετούσαμε τα θεία συγγράμματα στο κατηχητικό- και έκανα συχνά εξομολόγηση. Στη συνέχεια, λόγω της ενασχόλησής μου με το τραγούδι, τα πράγματα άλλαξαν κάπως. Αλλά μόνο φαινομενικά. Γιατί, αν και δεν πήγαινα τόσο συχνά στην εκκλησία λόγω της δουλειάς μου, πάντα μέσα στο καμαρίνι μου βρισκόταν μία εικόνα της Παναγίας- η οποία κατά κάποιο τρόπο θεωρώ ότι με προστατεύει από τις κακοτοπιές- κι έτσι ένιωθα ότι κάποιος, κάπου εκεί ψηλά, με βλέπει και με προσέχει», λέει η γνωστή τραγουδίστρια.

«Έχοντας απελπιστεί πια από τα εγκόσμια, είπα στον εαυτό μου 'Έφη, τώρα είναι η στιγμή να πραγματοποιήσεις το μεγάλο βήμα στη ζωή σου, να κάνεις το άλμα και την υπέρβαση'. Κοίταξα για λίγη ώρα τα ωραία μου φορέματα, έριξα μια ματιά στους χρυσούς μου δίσκους και έλαβα την μεγάλη απόφαση. Πήρα τηλέφωνο την Ηγουμένη, της ανακοίνωσα τη βαθιά μου επιθυμία και με παρέπεμψε σε μία άλλη μοναχή η οποία διεύθυνε ένα καινούργιο μοναστήρι, αρκετά χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα. Κλείδωσα το σπίτι, πήρα μόνο ένα βαλιτσάκι με κάποια απαραίτητα και κάλεσα ένα φίλο μου ο οποίος με πήγε κατευθείαν εκεί», συνεχίζει και περιγράφει το λόγο που επέλεξε να κλειστεί σε μοναστήρι.

«Ήταν τότε που ο Λάκης Λαζόπουλος ξεκίνησε να με ειρωνεύεται μέσα από την εκπομπή του, να κάνει όλα αυτά τα αίσχη εναντίον μου, να μου βιάζει την ψυχή. Ήταν η στιγμή εκείνη που πήρα από μόνη μου τηλέφωνο ένα βράδυ σε γυναικείο μοναστήρι, στην ευρύτερη περιοχή των ανατολικών προαστίων της Αθήνας, μίλησα με την Ηγουμένη, της είπα ποια είμαι και μου ανέφερε ότι ο δρόμος του Θεού είναι ανοιχτός για όλο τον κόσμο», εξηγεί.

Όσο για το πώς προσαρμόστηκε στη μοναστηριακή ζωή; «Το επόμενο κιόλας πρωί σηκώθηκα από τις 5:00 για να πάω στον όρθρο. Θραύση έκανα στη λειτουργία. Κάθισα πίσω από ένα στασίδι, άνοιξα κι εγώ το βιβλίο με την λειτουργία της ημέρας και συμμετείχα μαζί με τις αδελφές μου στους ψαλμούς. Η φωνή μου ξεχώριζε απ όλες. Στη συνέχεια, πήγα μαζί με μία αδελφή- η οποία ήταν κατά κάποιο τρόπο η υπεύθυνη μου στο Μοναστήρι, μέχρι να θεωρηθώ κανονική Μοναχή- σε ένα μεγάλο χωράφι για να μαζέψουμε ελιές. Δεν σου κρύβω ότι με δυσκόλεψε λίγο αυτό, γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν είχα κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά, μπροστά στη σωτηρία που αισθανόμουν σκεπτόμενη τα αιχμηρά δόντια του τηλεοπτικού δυνάστη μου, αυτό δεν ήταν τίποτα».

Γιατί τελικά δεν έμεινε στο μοναστήρι; «Σε μία συζήτηση που είχαμε κάνει με την Ηγουμένη, μου είπε ότι θα πρέπει να παλέψω και να συναλλαγώ με τον κόσμο, ότι το Μοναστήρι θα ήταν πάντα εκεί για μένα, αλλά εγώ θα πρέπει να βρω το δρόμο μου σε αυτό που με πλήγωνε ανάμεσα στους ανθρώπους και να το λύσω. Πως η Μονή ήταν παρηγοριά για όσα ζούσα, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει η λύση της ζωής μου. Ήδη βρισκόμουν εκεί για περίπου 20 μέρες και, στη συνέχεια, μάζεψα τα πράγματά μου από το μικρό κελί που μοιραζόμουν με μία άλλη δόκιμη και επέστρεψα στο σπίτι μου στον Άλιμο», λέει η τραγουδίστρια.

«Ο συγκεκριμένος άνθρωπος (σ.σ. Λάκης Λαζόπουλος) μου τσαλαπάτησε την ψυχή με το 'χιούμορ' του. Η Μονή ήταν η Ανάστασή μου», προσθέτει η Έφη.

Όσο γιατί αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τώρα όλο αυτό που έζησε; «Εξαιτίας όλων αυτών που ζει τώρα η Ελλάδα, αλλά και λόγω των ημερών του Πάσχα, ήθελα να δώσω κι εγώ ένα παράδειγμα σε όλο τον κόσμο: Ότι η αγάπη και η πίστη σώζουν. Στο λέω εγώ που δεν μου είχε λείψει ποτέ το ο,τιδήποτε στη ζωή μου. Γιατί πάντα είχα μοιραίους έρωτες, άντρες νέους και γεροδεμένους πεσμένους στα πόδια μου να με παρακαλάνε για ένα μου άγγιγμα φευγαλέο, λεφτά, δημοσιότητα, απροσμέτρητες επιτυχίες. Κι όμως. Αρκούσε ο κακός λόγος ενός ανθρώπου για να με απορυθμίσει και να μου πει πως ό,τι κι αν είχα κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι ανάμεσα στις κορυφαίες τραγουδίστριες του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, ήταν όλα πράγματα του αέρα. Χωρίς πίστη ήμουν ένα τίποτα. Τώρα ξέρω. Δεν είμαι πια η Έφη που γνωρίζατε- η ζωή μου έχει χωριστεί πια σε προ Μοναστηριού και μετά Μοναστηριού. Και, πίστεψέ με, η δεύτερη αυτή εποχή, είναι σαφώς ευτυχέστερη από την πρώτη».

http://gr.omg.yahoo.com/news" onclick="window.open(this.href);return false;