γιατί μια ώρα χωρίς φως, για χάρη του πλανήτη, ισοδυναμεί με ένα λεπτό φως για χάρη του εαυτού σου...και αυτό είναι όφελος για τον πλανήτη...
κι όμως...προτιμούμε όλοι το εύκολο!
το οργανωμένο, το υποκινούμενο...
αν μια ώρα χωρίς φως ήταν το μέγιστο που μπορούμε να κάνουμε για τον πλανήτη, γιατί δεν επικεντρωνόμαστε άραγε στο λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας? Απλή ερώτηση...
Ο εαυτός μας δεν είναι ο πλανήτης?
Ο εαυτός μας δεν είναι όλη η ανθρωπότητα άραγε?