Η ζωή μου...η ζωή μας! Μέρος Β'

[Ellaki]

σταματώντας ?

[Vasoula]

εναρμονίζοντας, μέσα στην σιωπή...

Τα πεδία δεν υπερπηδώνται...δεν ακουμπάς το συναίσθημα, απαιτώντας από τις σκέψεις να παγώσουν...ούτε το αντίθετο...

η αρμονία στην εσώτερη ύπαρξή σου, βιώνεται μέσα στην σιωπή...
με απόλυτο σεβασμό, αφοσίωση και εμπιστοσύνη...

και αυτό είναι το πνεύμα μας! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

[Ellaki]

εντάξει κατάλαβα

δεν το εξέφρασα σωστά

και για να το ξεκαθαρίσω εντελώς (για μένα) εννοώ ότι παρατηρείς την σκέψη και την αφήνεις να φύγει, σωστά ?

[Vasoula]

μμμ...στην αρχή η παρατήρηση διαχωρίζει...

σε παρατηρούμενο και παρατηρητή...η αρχική προσέγγιση του εαυτού μας...

συναισθηματικά πρέπει να βιώσεις ότι είναι το ίδιο...

αυτός που σκέφτεται και αυτός που νιώθει πάνω του την σκέψη, είναι το ίδιο αντικείμενο...

έχει διάρκεια αυτή η διαδρομή, το γνωρίζω! Αλλά μέσα από αυτήν ελευθερώνεσαι, δρώντας από το πεδίο του πνεύματος που είναι αλήθεια...

Παρατηρώντας τα συναισθήματα σου, νιώθεις στην αρχή την σκέψη να σε κρίνει...
Το μίσος, η απόρριψη που νιώθεις, για μη αποδεκτά μέρη του εαυτού σου, έρχονται με τις σκέψεις και βρίσκουν τις αιτίες...

Βιώνεις τότε τις αιτίες μέσα σε πλήρη αποδοχή και αγάπη, για όλα αυτά που μισούσες και απέρριπτες στον εαυτό σου...

Πάντως ο καθένας βρίσκει στην διαδρομή του τις ατομικές ισορροπίες...χωρίς έξωθεν κατεύθυνση και χωρίς καμία εξωτερική αυθεντία...

Γιατί τίποτα έξω από εσένα δεν μπορεί να είναι περισσότερο αυθεντικό από τον ΕΑΥΤΟ σου!

[Ellaki]

έχει διάρκεια αυτή η διαδρομή, το γνωρίζω! Αλλά μέσα από αυτήν ελευθερώνεσαι, δρώντας από το πεδίο του πνεύματος που είναι αλήθεια...

είπαμε εργασία και υπομονή ;)

[galazia_sfaira]

Επαναπροσδιορισμός χρειάζεται εμπιστοσυνη,αποδοχή.
Ετσι δημιουργείς μια νεα ,φαινομενικά, πραγματικότητα ,στην ουσία αρχίζεις να ενθυμείσαι αυτο που πραγματικά είσαι και να το εκδηλώνεις.Και τοτε βιώνεις την Υπαρξή σου.
Η επιγνωση της πρωταρχικής μας΄ουσίας αρχίζει κι εκδηλώνεται στην ζωή μας με κάθε τρόπο.
Τότε αρχίζεις και αναρωτιεσαι πως μπορεί το Πνεύμα να χωράει μεσα σε ενα τοσο δα μικρο κορμί.
Τότε αρχίζεις και νοιώθείς ποσο πραγμτικά Μεγαλος είσαι.
Τότε αρχίζεις και απορείς για το πόσο ενωμενος και συσχετισμένος με το καθε τι είσαι.
Τότε αρχιζεις και Υπαρχεις εσύ μεσα στον Κοσμο και ο Κόσμος μεσα σε σενα!

[Madraoulas]

μμμ...στην αρχή η παρατήρηση διαχωρίζει...

σε παρατηρούμενο και παρατηρητή...η αρχική προσέγγιση του εαυτού μας...

συναισθηματικά πρέπει να βιώσεις ότι είναι το ίδιο...

αυτός που σκέφτεται και αυτός που νιώθει πάνω του την σκέψη, είναι το ίδιο αντικείμενο...

έχει διάρκεια αυτή η διαδρομή, το γνωρίζω! Αλλά μέσα από αυτήν ελευθερώνεσαι, δρώντας από το πεδίο του πνεύματος που είναι αλήθεια...

Παρατηρώντας τα συναισθήματα σου, νιώθεις στην αρχή την σκέψη να σε κρίνει...
Το μίσος, η απόρριψη που νιώθεις, για μη αποδεκτά μέρη του εαυτού σου, έρχονται με τις σκέψεις και βρίσκουν τις αιτίες...

Βιώνεις τότε τις αιτίες μέσα σε πλήρη αποδοχή και αγάπη, για όλα αυτά που μισούσες και απέρριπτες στον εαυτό σου...

Πάντως ο καθένας βρίσκει στην διαδρομή του τις ατομικές ισορροπίες...χωρίς έξωθεν κατεύθυνση και χωρίς καμία εξωτερική αυθεντία...

Γιατί τίποτα έξω από εσένα δεν μπορεί να είναι περισσότερο αυθεντικό από τον ΕΑΥΤΟ σου!

Αισθανθηκα οτι το κειμενο σου Βασω ιδιαιτερα αυτο που εχω 'μαυρισει' ειναι ενας υπεροχος τροπος κατανοησης του εαυτου μας ...οταν το διαβαζω λεξη-λεξη ,βλεπω ενα εργαλειο αυτογνωσιας με αμεση εφαρμογη για τον εαυτο μου

[VasilisM]

Βιώνεις τότε τις αιτίες μέσα σε πλήρη αποδοχή και αγάπη, για όλα αυτά που μισούσες και απέρριπτες στον εαυτό σου...

Αυτό νομίζω είναι το πιο δύσκολο..

[Vasoula]

Βιώνεις τότε τις αιτίες μέσα σε πλήρη αποδοχή και αγάπη, για όλα αυτά που μισούσες και απέρριπτες στον εαυτό σου...

Αυτό νομίζω είναι το πιο δύσκολο..

Πιστεψέ με, Βασίλη μου, ότι το αποτέλεσμα είναι το δυσκολότερο...
Επειδή το έχεις αποδεχτεί, απλά φαίνεται πιο εύκολο..μάλλον από συνήθεια...

Οι αιτίες αυτών των μπλοκαρισμάτων αποτελούν μια λυτρωτική συνέπεια της διαδρομής μας προς την ανάπτυξή μας.

και εντέλει, τουλάχιστον ξέρεις γιατί είσαι έτσι...και είναι σημαντικό να κατανοείς ότι δεν γεννήθηκες "προβληματικός".... ;)

[VasilisM]

Ευχαριστώ Βάσω μου

[Vasoula]

[Δωρουλα]

Παρατηρώντας τα συναισθήματα σου, νιώθεις στην αρχή την σκέψη να σε κρίνει...
Το μίσος, η απόρριψη που νιώθεις, για μη αποδεκτά μέρη του εαυτού σου, έρχονται με τις σκέψεις και βρίσκουν τις αιτίες...

Βιώνεις τότε τις αιτίες μέσα σε πλήρη αποδοχή και αγάπη, για όλα αυτά που μισούσες και απέρριπτες στον εαυτό σου...

Πάντως ο καθένας βρίσκει στην διαδρομή του τις ατομικές ισορροπίες...χωρίς έξωθεν κατεύθυνση και χωρίς καμία εξωτερική αυθεντία...

Γιατί τίποτα έξω από εσένα δεν μπορεί να είναι περισσότερο αυθεντικό από τον ΕΑΥΤΟ σου!

[Επισκέπτης]

Μαγικό Βασούλα.....και είναι μαγικό γιατί είναι ΑΛΗΘΕΙΑ....το βιώνω ;)

[Vasoula]

Η ενότητα και η τρυφερότητα του Αιώνιου, του ΄Απειρου, η ελευθερία να είμαι σε σιωπή, να αντιλαμβάνομαι τα πάντα γύρω μου σαν μέρος μου.
Εμπιστεύομαι την διαδικασία της εξέλιξης μου, γνωρίζω τι είμαι παντού και πάντα
7ο ενεργειακό κέντρο

Ο ΄Ηχος της σφαίρας από τον Ήλιο, ενεργοποιούσε την αρχή της δημιουργίας μέσα σε κάθε ανθρώπινη συνείδηση, συνδέοντάς την με την αρχέγονη πηγή της μέσα από το φως της ψυχής! ΄Εδινε στην ανθρώπινη συνείδηση την δυνατότητα να νιώσει το ζωφόρο ήχο του φωτός και να έχει την αντίληψη της εικόνας του, σαν πανομοιότυπο φωτεινής ουσίας.

Το ύψιστο σκαλί της ανθρώπινης σκάλας, αυτό που οδηγεί στον άπειρο και αιώνιο Εαυτό, μα και που δίνει δυνατότητα στον άπειρο και αιώνιο Εαυτό να είναι αυτό που είναι μέσα σε ένα φυσικό σώμα, η ανθρωπότητα το προσέγγισε με την σκέψη.

Ο νους, αυτό το θαυμάσιο θεϊκό κύτταρο, γεμάτο μνήμες από την εξέλιξη αιώνων, φαίνεται περιορισμένος στην φυσική πραγματικότητα, ένας «μικρός» νους, ενός «μικρού» ανθρώπου, που παράγει σκέψεις ακατέργαστες, άτακτες χωρίς συνέχεια και συνέπεια αυτού που νιώθει.
Είναι το εκπαιδευτικό εργαλείο των ανθρώπων για να μπορέσουν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που διέπεται από αταξία. Χρειάστηκε να βάλουν τάξη στο εξωτερικό χάος και έτσι μέσα από αυτήν την ανάγκη, χρειάστηκε να εκφράσουν τις σκέψεις τους με θρησκευτική συνείδηση.

Ο Χριστιανισμός είχε «επιτυχία» στην μάζα, γιατί έβαλε σε τάξη μια χαοτική σκέψη, αυτού του «μικρού» νου και τον διεύρυνε φαινομενικά και με πεποίθηση. Στην πορεία όμως τον διαχώρισε ακόμα πιο καταλυτικά, και έτσι η ανάγκη των ανθρώπων να εκφραστούν με θρησκευτική συνείδηση, ακολούθησε την πόλωση του «αντιστέκομαι στον εαυτό μου».

Αυτή η αντίσταση στην αρχή ήταν αναγκαία…Χρειαζόταν για την πνευματική έκφραση του αγαθού, η μονάδα να αντιληφθεί τον εαυτό της εγωιστικά, να χτίσει το δικό της οικοδόμημα και να το στερεώσει εξωτερικά, μέσα από την φυσική έκφραση της προσωπικότητας που αναπτυσσόταν στην χονδροειδή ύλη.

Η εξατομίκευση είναι το επόμενο στάδιο του εγωισμού…Ο άνθρωπος χρειάζεται την ατομικότητα για να εδραιώσει την ύπαρξή του σε όλα τα πεδία έκφρασης και ανάπτυξης. Είναι το ατομικό μονοπάτι της κάθε μονάδας που μέσα σ’ αυτό αναπτύσσει τα ιδανικά της. Ο αλτρουισμός και τα υψηλότερα ιδεώδη είναι ο δρόμος που εκφράζει την θεϊκή αγάπη και την αφοσίωση, μέσα από την κατάρριψη της ανατροφής της και τις συνθήκες του περιβάλλοντός της, ανακαλύπτοντας την πηγή της.

Η ανθρωπότητα προσέγγισε νοητικά το πνεύμα της, μέσα από την ορολογία Ανώτερος Εαυτός, διαχωριζόμενη από αυτόν μέσα από την ίδια την ζωή, αποφεύγοντας να εντρυφήσει σ’ αυτήν την έννοια και αγνοώντας ότι υπάρχει σαν ον ανάπτυξης και εξέλιξης.
Τοποθέτησε τον Ανώτερο Εαυτό σε ένα πνευματικό πεδίο ιδεατό, προσπαθώντας να τον φτάσει μέσα από τις πράξεις της, ξεχνώντας βέβαια ότι αυτό το πνευματικό μέρος των ανθρώπων ήρθε σε ενσάρκωση και σε κάθοδο, για να αναπτύξει την δυναμική του σε όλα τα πεδία ύπαρξής του.
Η προσέγγιση λοιπόν δεν θα μπορούσε να γίνει εξακολουθητικά σε κάθοδο, αλλά σε ανύψωση της συνείδησης του ανθρώπου, ώστε το ρεύμα της εξέλιξης να διαπερνά όλα τα επίπεδα του Εαυτού.

Το 7ο κέντρο και η ανάπτυξη του θεϊκού ιδεώδους ήταν το σημείο ανόδου της συνείδησης ενός ανθρώπου που διεύρυνε την ατομικότητα του μέσα στην σφαίρα της εξέλιξής του, ώστε να ανταποκρίνεται στο πνευματικό ιδεώδες που είχε σαν ανάμνηση κατά την κάθοδό του…

Μέσα από το 7ο κέντρο μπορούσε να μετατρέψει το καθοδικό ρεύμα, σε ανοδικό και να το σχηματοποιήσει σε διαρκή ροή που δεν είχε άνοδο ή κάθοδο, αλλά διέρρεε την ολότητά του μέσα από ίδια του την ζωτική ενέργεια.

Η γνώση γι’ αυτήν την ουσιαστική πύλη μετατράπηκε σε μια νέα θρησκεία και οι άνθρωποι έψαξαν το κλειδί για το άνοιγμά της μέσα στα καθημερινά και επιβαλλόμενα πρότυπα που εξιδανίκευαν την συνείδηση της πόλωσης.

Το θεϊκό ιδεώδες έγινε δρόμος υποταγής και ανάγκης να εξουσιάσει ο άνθρωπος την φύση μιας φοβισμένης συνείδησης, χάνοντας την αγνότητα της καθόδου του!

Η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, αυτής της πνευματικής ιδιότητας, χρειαζόταν απαραίτητα την βασική δομή της ύλης και της στερεότητας της, μέσα από την πλήρη ανάπτυξη του ριζικού κέντρου…

[galazia_sfaira]

Η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, αυτής της πνευματικής ιδιότητας, χρειαζόταν απαραίτητα την βασική δομή της ύλης και της στερεότητας της, μέσα από την πλήρη ανάπτυξη του ριζικού κέντρου…
Με ενα υπεροχο πνευματικά λόγο επαναλαμβάνεις το γνωστο και απολύτα γήινο κι απλοικό...αν δεν καθαρίσεις τα κάτω κέντρα σου,αν δεν ανακλύψεις Εσενα σε σχέση με τους αλλους και τον εαυτό σου δεν μπορεί να φτάσεις στον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ,σ'αυτοπου πραγματικά ΕΙΣΑΙ_ΕΙΜΑΙ!