Αναδρομική κόκκινη για τις προηγούμενες σελίδες! :lol:
Πιο κόκκινη σε όσους είναι Ολυμπιακοί! :lol:
Χμ, εξερευνώντας το λαβύρινθο Σκαπανέα θα έλεγα πως αναγκαστικά σκοντάφτεις πάνω τους και η "διόρθωση" αφορά τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική πραγματικότητα.Νικο αν καταλαβα καλά, τελικα αναφερεσαι στο λεγομενο λαβυρινθο, ως την πηγη ή καλυτερα την αποθηκη στην οποια στοιβαζονται ολα αυτα τα προτυπα.
’ρα:
Αυτό λέω κι εγώ γενικά.Νομιζεις λοιπον οτι εχει διαφορα ο λαβυρινθος απο τον κοσμο στον οποιο ζουμε;
Δεν ειναι ο κοσμος μας μια πραγματωση και μια εξωτερικευση του λαβυρινθου ;
Δεν περιεχει ο κοσμος μας ολα τα στοιχεια τα οποια υποβοσκουν μεσα μας σε περιοχες απατητες και παρθενες? (χμμ, μάλλον πατημένες άσχημα και απωθημένες θα έλεγα κάποιες. Απάτητες από το συνειδητό. ) Και αν ναι, που εγω πιστευω οτι ετσι ειναι, τοτε πως χειριζεσαι τον λαβυρινθο της πραγματικης ζωης ;
Της πραγματικής ζωής? εννοείς την εξωτερική πραγματικότητα που ζούμε αν κατάλαβα... :roll:
Έδωσα το παράδειγμα μιας σχέσης επειδή είναι πιο "χειροπιαστό". Δηλαδή αν κάποιος αντιληφθεί πως (κατά)πιέζεται σε μια σχέση, τι κάνει? πως το διορθώνει? (σε οποιοδήποτε τομέα αυτή η πίεση. Στα πιστεύω σου, στις συνήθειές σου κλπ).
Όπως εξερευνάς προσωπικά την πνευματικότητα και τα μονοπάτια της τα οποία σου προσφέρουν και συναισθήματα χαράς, εξερευνάς τα της σχέσης? πχ μου αρέσει που βρίσκομαι σε αυτή τη σχέση? νιώθω ελευθερία στην έκφρασή μου? νιώθω πως σέβομαι την άλλη πλευρά? νιώθω πως με σέβεται? ποια είναι τα όριά μου? τι φοβάμαι? ποιες είναι οι ανάγκες μου? τις εκδηλώνω? αν όχι γιατί? δέχομαι τις ανάγκες του άλλου? αν όχι γιατί?
Ανοίγεις κι άλλο χώρο για να εισέλθει το πνεύμα περισσότερο στη ζωή σου, να γεμίσει κι άλλο χώρο, και να είναι περισσότερο μαζί σου.
Να μην είναι μόνο ένας κρυφός "μικρόκοσμος".
Σου είναι κατανοητή η άποψή μου? :roll:
Πάνω σε αυτό να απαντήσω και για τους ομόκεντρους κύκλους που ανέφερα.
Για μένα ο κύκλος περιλαμβάνει το καθάρισμα από την πεποίθηση μέχρι την πρακτική εφαρμογή. Δηλαδή από το πνεύμα μέχρι το σώμα.
Καθαρίζεις και βρίσκεις τη δική σου αξία, τη νιώθεις να εφαρμόζεται αμφίδρομα στις σχέσεις σου? Πχ καταλαβαίνεις πως τελικά μπορεί να νιώσεις ερωτικά συναισθήματα για άλλο πρόσωπο πέρα από το συντροφικό σου κι ότι το ανάποδο("μην ξενοκοιτάς") είναι πρότυπο(για σένα). Μπορείς να το δεχτείς? Έστω πως κάποια στιγμή το δέχεσαι. Μπορείς να το δεχτείς πως και η άλλη πλευρά μπορεί να το νιώσει? δηλ. θεωρία και πράξη είναι ένα εδώ αμφίδρομα?
Υπάρχει ισορροπία εσωτερικής κι εξωτερικής πραγματικότητας?
Ένα παράδειγμα ενός απλού κύκλου έτσι -όπως το αντιλαμβάνομαι- ο οποίος περιέχεται σε άλλους κύκλους, ο οποίος περιέχει άλλους κύκλους.
Για να το μαζέψω: πιστεύω πως λειτουργούμε ως καρδιά. Συστολή διαστολή. Δέχομαι ενέργειες, προσφέρω ενέργειες.
Κριτήριο είναι η υποαντίληψη αν κάτι δεν πάει καλά. Δηλαδή τα "καμπανάκια" που χτυπούν και λένε "ώπα εδώ κάτι πονάει"
Το κάθε επίπεδο έχει διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης και επίτευξης της ισορροπίας αλλά όλα συνδέονται για να σχηματίσουν μια ολότητα, μια ενότητα, η οποία εμπεριέχεται περισσότερο στο όλο διατηρώντας παράλληλα την ατομικότητά της.
