το όραμα μου

[Επισκέπτης]

εγώ σε καταλαβαίνω απόλυτα συμβολάκι μου :lol:

[Ellaki]

τσουκου τσουκου τσαααααααααααααααααααα

υπάρχουν και παραλλαγές

[Vasoula]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[Skapaneas]

o Σκαπανέας μάλλον μ' αγαπάει περισσότερο, έτσι κάνει πως καταλαβαίνει για να μην με στενοχωρήσει...

Γεια στο στομα σου κοπελα μου...
Ετσι για να μη νομιζουνε μερικοι οτι ξερουμε και τι μας γινεται... :(
" Η αγαπη παντα στεγει, παντα πιστευει, παντα ελπιζει, παντα υπομενει " ( Αποστολος Παυλος ) 8)

[galazia_sfaira]

Ετσι για να μη νομιζουνε μερικοι οτι ξερουμε και τι μας γινεται... Sad
_________________

Eυτυχώς!!!!!!

[Vasoula]

παντα υπομενει

δεν μ' αρέσει η αγάπη του Απ. Παύλου...

Δεν θέλω να υπομένει η αγάπη, θέλω απλά να είναι ζωντανή και δημιουργική...

Το "υπομένει" μου μοιάζει μίζερο και χωρίς εξέλιξη...
Το "πιστεύει" μου μοιάζει ονειρικό
Το "ελπίζει" μου μοιάζει φοβισμένο

Κάτι πιο "ακριβό" έχεις σε αγάπη, Σκαπανέα?

Πχ. η αγάπη είναι χαρά?

[galazia_sfaira]

Ετσι για να μη νομιζουνε μερικοι οτι ξερουμε και τι μας γινεται... Sad
_________________

Eυτυχώς!!!!!!

Τώρα τι ν ακάνω να το διαγράψω το "ευτυχώς" :roll: :roll: :roll: :roll: Πάνω που το είπα ,μην χάσεις συμπλήρωσες τα απαραίτητα!!!!!!!!
Αντε υπεμενε πίστευε και ήλπιζε!

[Skapaneas]

δεν μ' αρέσει η αγάπη του Απ. Παύλου...

Δεν θέλω να υπομένει η αγάπη, θέλω απλά να είναι ζωντανή και δημιουργική...

Το "υπομένει" μου μοιάζει μίζερο και χωρίς εξέλιξη...
Το "πιστεύει" μου μοιάζει ονειρικό
Το "ελπίζει" μου μοιάζει φοβισμένο

Για να αποφανθεις αν σου αρεσει κατι ή οχι, θα πρεπει να το κατανοεις και να το βιωνεις... :roll:

Αλλιως υπαρχει παντοτε ο κινδυνος της λανθασμενης απορριψης μιας αληθειας που ειπωθηκε 2000 πριν και ειναι διαχρονικη...

[Vasoula]

Βρε Σκαπανέα, δεν μπορείς να βιώσεις νοήματα...
Αυτά απορρίπτω, όχι την αγάπη...
Την θεωρώ αυθεντική, όταν δεν κάνει τίποτα...



Τι να βιώσω από μια αγάπη που ελπίζει, πχ.?

ή από μια αγάπη που υπομένει?

Στην πραγματικότητά μου όμως, έχω βιώσει ανθρώπους που αγαπάνε με υπομονή και ελπίζουν στην αλλαγή του άλλου...

Σου ξαναλέω, δεν μου κάνει...Γιατί η δική μου η αγάπη ούτε ελπίζει, ούτε υπομένει, απλά υπάρχει...Δεν είναι υποκειμενο για να κάνει κάτι... Είναι ουσία που δεν αμφισβητείται...

Αλλά μην ξεχνάς...Είμαστε στο "όραμά" μου...

Η αγάπη σαν έννοια, έτσι όπως θέλεις να την παρουσιάσεις, υπάρχει σε άλλο τόπικ!

Και κοίτα...αν ήξερε ο Απόστολος Παύλος τι λέμε γι' αυτόν, δεν θα ξαναερχόταν στην γη...
Ευτυχώς που δεν τα ακούνε όλα... :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[Επισκέπτης]

Αλλιως υπαρχει παντοτε ο κινδυνος της λανθασμενης απορριψης μιας αληθειας που ειπωθηκε 2000 πριν και ειναι διαχρονικη...

Υπαρχει μια αντίληψη που υποστηρίζει οτι , καθε τι παλιό και εδραιωμένο νομικά η κατ' εθιμον είναι αληθινό και σωστό. Ομως είναι ετσι?

Είναι η παράδοση κατι ζωντανό που εχει κάποια πρακτική αξία η είναι μια παράμετρος που εμποδίζει την εξέλιξη μας ?

Ειδικά στα θρησκευτικά ζητήματα , βλέπουμε πράγματα ανεξήγητα και γελοία για την εποχή μας , που διαιωνίζονται ..επειδή είναι λέει ''παράδοση''..
Ενα αστείο παράδειγμα...



Βρέθηκα σε ενα μοναστήρι περυσι το καλοκαίρι. Φορούσα ενα τζίν και ενα μπλουζάκι αθλητικό με κοντό μανίκι και λαιμόκοψη..και θέλησαν να μου επιβάλλουν να φορέσω ενα βρώμικο κουρέλι πάνω απο το ΄''ασεμνο'' παντελόνι μου , ενω δεν εβλεπε κανείς μια κοπέλλα δίπλα μου με μια κοντή φούστα που μόνο το β...της δεν φαινόταν και ενα αβυσσαλέο ντεκολτέ...επειδή αυτό ηταν φούστα...[ ασχετα αν εμοιαζε με ζώνη..]...
Εννοείται οτι τα πηρα...ανάποδα..., πέταξα το κουρέλι και κάθησα στην αυλή μέχρι να γυρίσουν οι άλλοι. Πάντως καλά πέρασα μια και επαιξα με ενα σωρό παιδάκια που μάζεψα κοντά μου.


Σκαπανέα , αυτή η ιδεα περί αγάπης, της Χριστιανικής και οχι μόνο , θρησκείας , στάθηκε η αιτία για πολλα δεινά ανα τους αιώνες , πολλές ενοχές και παρεξηγήσεις..

Το "υπομένει" μου μοιάζει μίζερο και χωρίς εξέλιξη...
Το "πιστεύει" μου μοιάζει ονειρικό
Το "ελπίζει" μου μοιάζει φοβισμένο

Συμφωνώ, αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά αγάπης αλλά συμβιβασμού.
<<Και οπου υπάρχει φόβος δεν μπορεί να ανθίσει η αγάπη>>[ Κρισναμούρτι]

[Vasoula]

Το όραμά μου είναι τα μοναστήρια και οι εκκλησίες να γίνουν τόποι συγκέντρωσης για την τέχνη...

Η στιγμή έρχεται που θα γκρεμίσει αυτές τις αξίες που σκούριασαν τα μυαλά των ανθρώπων, και τους φανάτισαν υπέρ ενός θεού...Του δικού μου, του δικού σου, του δικού του!!!

Είναι πολύ κοντά αυτή η στιγμή, που οι αξίες που θεωρήθησαν χριστιανικές, θα εξαϋλωθούν, μαζί με όλο το συλλογικό ασυνειδητο που τροφοδοτείται με αυτές...

Τότε η αγάπη δεν θα υπομένει ...
Γιατί θα ανθίζει μέσα σε ένα συλλογικό λειβάδι, που θα έχει λουλούδια για όλους μας!

Τι κρίμα, που η εσωτερική αξία του Χριστού, μεταφράστηκε σε ανούσια λόγια, περί αγάπης, υπομονής και εξωτερικής αφοσίωσης, ενώ αυτή είναι καθαρά εσωτερική που αναπτύσσει και ελευθερώνει...

Αετέ μου, πολυ καλά έκανες και δεν μπήκες με κουρέλια στο μοναστήρι...

Να είσαι σίγουροι, ότι "όλοι" αυτοί, που πήγες να "συναντήσεις" στο μοναστήρι, ήταν γύρω από εσένα και τα παιδάκια...

Τι να κάνεις λοιπόν μέσα?

[Vasoula]

ίσως να μην αξιζα την απάντηση σου

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό το «βαρύ» φορτίο που δεν θέλω να το σηκώσω…
Το έχω αφήσει στην γη και το φωτίζω από όλες τις μεριές για να γίνει «ανάλαφρο»…

Η εργασία μου στην φυσική μου πραγματικότητα διήρκεσε πολλά χρόνια! Η αρρώστια, το δράμα της ζωής, η αποκωδικοποίηση του εαυτού μου, δεν έγιναν από την μια μέρα στην άλλη. Η «επικοινωνία» μου με την πνευματική οντότητα που όλοι γνωρίζουμε σαν Ιησού, μου έδωσε την έμπνευση να συνεχίσω με πολύ πόνο, είναι η αλήθεια, να γκρεμίζω όλες τις αξίες που είχα μαζέψει από την «κοινωνική» μου ζωή και να σταθώ δίπλα του «γυμνή»…
΄Ηταν η ανθρώπινη διαδρομή μου πολύ ουσιαστική, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσα να κατανοήσω την ελευθερία της δράσης και θα ζούσα σε μια πλασματική πνευματική ομορφιά, ενός φωτός που δεν θα είχε σημαντική συμμετοχή στην φυσική μου ζωή.

Πριν εκδώσω το βιβλίο με τα μηνύματα, σκέφτηκα πολύ την ταύτιση που πιθανώς θα προκαλούσε σε κάποιους αναγνώστες, καθώς και στον χαρακτηρισμό «τρελή» που θα προκαλούσε σε κάποιους άλλους.

Και το μεν δεύτερο το πέρασα χωρίς πολλές σκέψεις, στο πρώτο όμως «κόλλησα» και αρνιόμουν κατηγορηματικά να ξεπεράσω…΄Εκλεισα τα «αυτιά» σε κάθε Λόγο, θεωρώντας αποκλειστικά δική μου την απόφαση, την δράση και την μεταφορά των μηνυμάτων σε όσους μπορούσαν να τα κατανοήσουν.

Και επειδή τίποτα δεν γίνεται γιατί «πρέπει», αφού η ελευθερία είναι ο όρος που λειτουργεί στο κάθε πεδίο ύπαρξης και η αγάπη ξεπερνά τις ιδιοτελείς σκέψεις στην φυσική μας ζωή, αποφάσισα να παραδώσω σε όλους, ότι είχα συλλέξει, αγνοώντας τις φυσικές συνέπειες κάποιων αντιδράσεων και τοποθετώντας τες έξω από το πεδίο επιρροής μου!

Η ζωή μου, ακόμα και τώρα, διαφέρει από αυτό που οι άνθρωποι θεωρούν «θεϊκό». Η ύλη δεν είναι, για μένα, πεδίο προς αποφυγήν, αλλά πεδίο εξερεύνησης και εμπειριών και η θεότητα δεν είναι ένα απόκοσμο ον, αλλά αυτό που ΕΙΜΑΙ!
Και αυτό που ΕΙΜΑΙ είναι τόσο απλό, όσο και η ζωή μου, η ζωή μας και έτσι αναμφισβήτητα θεϊκό!!

Ο διαχωρισμός σε σπρώχνει προς την «σταύρωση»…όμως αυτό το «παιχνίδι» τελείωσε…Δεν υπάρχει «θυσία» σ’ αυτήν την εποχή, που να αναδεικνύει τις αξίες της θεότητας! Η θυσία που χρειάζεται για την αποκάλυψη, ανήκει μόνο στον χρόνο, που γίνεται «αδυσώπητος» σε όσους δεν τον αναγνωρίζουν σαν περιορισμό!

Εχω απεριόριστο χρόνο να σας πείσω, ότι εγώ είμαι η Βάσω, χωρίς καμία αξία, και είναι ο μοναδικός λόγος που μπορώ να ζω εδώ στον φυσικό κόσμο, χωρίς να ντρέπομαι που είμαι «γυμνή»….

Χαμογελάκι, εύχομαι αυτό το μοίρασμα να άγγιξε και τις δικές σου αξίες και να τις πέταξε στο «καλάθι» που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για τα άχρηστα!!!!

[Kalliopi]

Καλή μου, πολύ συγκινήθηκα !!!Κάτι άγγιξε μέσα μου αυτό σου το κείμενο. Δεν ξέρω τι, ο νους μου δεν το έχει επεξεργστεί, απλά το νιώθω. Κάποια στιγμή πολύ θα ήθελα να μου πεις τι εννοείς με την λέξη: θυσία. ...Σίγουρα όχι το θάψιμο των επιθυμιών μας, αυτό το εμπέδωσα, κι ας μου πήρε λίγο παραπάνω...

[xamogelo]

Γλυκιά και αγαπημένη μου Βάσω, η συγκίνηση μεγάλη και σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας αυτά που νιώθεις και γιαυτό που είσαι.
αυτά που νιώθω τώρα και αισθάνομαι δεν περιγράφονται ουτε με λόγια ουτε με μαυρες άράδες στον υπολογιστή.... καποια μέρα όμως ότα με συναντήσεις τα ματια θα πουν πολλά πριν τα χείλη ανοιξουν,
Δεν έχω την εφραδεια να λεω μεγάλα λόγια δεν μπορώ ομως να κρατήσω τα δάκρυα που χύνονται αδιάκοπα απο τα ματια μου,

Η ψυχή μου ξερει και εχει νιώσει στο βάθος αυτά που εγραψες και σε ευχαριστεί γλυκιά μου πάρα πολύ.

Αξίες ναι μας έχουν μαθει σ αυτή τη ζωή να ζουμε με αξίες δυστυχώς δεν ειναι εύκολο να ελευθερωθείς απο αυτές όταν γύρω σου τρυγιρίζουν λυκοι.

Ευχαριστώ που κατέβηκες στο δικό μου σκαλοπάτι για να μου δώσεις το χέρι σου και να με βοηθήσεις να ανέβω .....

Δεν μπορώ να πω τιποτε άλλο συγχώρεσαι με πνίγομαι .... απο τη συγκίνηση....

[Vasoula]

δεν κατέβηκα χαμογελάκι!
Εσύ ήρθες και με βρήκες εδώ που είμαι...

Απλά δεν το πήρες είδηση...!!!

"Κοίτα" που είσαι!!!!
Δεν είσαι κάτω από μένα...απέναντι μου είσαι!

Και ξέρεις γιατί? Γιατί κλαις και αναγνωρίζεις το "ύψος" της ψυχής σου μέσα από τον Λόγο! Αυτό δεν είναι "κάτω"...είναι "ίδιο"!!!!