Λοιπόν για να το ξεκαθαρίσουμε...
Στον πρώτο βαθμό υπάρχουν σχολές που δίνουν μία μύηση και σχολές που δίνουν 4 μυήσεις στην διάρκεια του διημέρου...
Επειδή (σαν γνήσιος δίδυμος) δεν μπορούσα να αρκεστώ στην μία εκπαίδευση, πήρα δύο φορές την εκπαίδευση στο ρέικι...
Η πρώτη μου εκπαίδευση περιείχε για τον πρώτο βαθμό μία μύηση
Η δεύτερη μου εκπαίδευση περιείχε για τον πρώτο βαθμό τέσσερις μυήσεις
Συγκρίνοντας τους δύο τρόπους διαπίστωσα ότι διαφέρουν στην εφαρμογή τους και όχι στην ουσία τους.
΄Ετσι έχω τακτοποιήσει αυτό το θέμα μέσα μου και δεν έχω ενστάσεις για τις μυήσεις του 1ου βαθμού...
Στον δεύτερο βαθμό δίνεται μία μύηση
και στον 3α επίσης μία μύηση
και αυτό ισχύει και στους δύο τρόπους εκπαίδευσής μου
που με την σύγκριση διαπίστωσα πάλι ότι διαφέρουν στον τρόπο εφαρμογής και όχι στην ουσία τους...
Δεν ξέρω πως προέκυψε ο διαφορετικός τρόπος...αλήθεια δεν ξέρω...
Περισσότερο, όμως, από την τεχνική, για μένα υπάρχει το φως, η ύπαρξη, το ον και ο θεός που μεταδίδει εκείνη την ώρα και αγγίζονται οι ψυχές των ανθρώπων...
με αγάπη, σεβασμό και συμπάθεια...
Το άγγιγμα στο σώμα είναι απαραίτητο (για μένα πάντα) για να λάβει ο μυούμενος επί της φυσικής του εκδήλωσης την αγάπη και το φως...
Γιατί αλλιώς, αυτό το σώμα, θα το αφήσει, ασυνείδητα, έξω από την διαδικασία...΄Ολα συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδά μας...Η μύηση ενώνει την ολότητά μας μέσα από την ουσία της ενέργειας...
Αν δεν αγγιχθεί το σώμα, θα παραμείνει όλη η διαδικασία στο αιθερικό τμήμα του Εαυτού μας και δεν θα συμπεριληφθεί στην συνείδησή μας και το σώμα...Και εκεί είναι η διαφορά!
Γιατί αυτό το σώμα "κατοικείται" από ένα εγώ, που προσπαθεί να γίνει Εαυτός...Και έχει μεγάλη σημασία να νιώσει το άγγιγμα επί του φυσικού και να διευρύνει την αντίληψή του για τον Εαυτό του!!!
