Χωρισμός..

[ELLI]

εχω σοκαριστει... ειναι σαν να το γραφω εγω...
τα παιδια εδω ξερουν...

Χαίρομαι που δεν σκέφτομαι μόνο εγώ έτσι,και συγνώμη αν σου θύμισα δύσκολες εποχές.


Πάντως οφείλω να πω ότι είστε όλοι απίθανοι

[Επισκέπτης]

Μη μου ζητας συγνωμη Ελλη ! δεν μου τις θυμισες... τις θυμαμαι παντα!

Ευχαριστουμε για το κοπλιμαν (το χω το γαλλικο) και εσυ εισαι απιθανη γιατι μπορει αλλος στην θεση σου με τοση πλακα με ατομα που δε γνωριζει να εφευγε τρεχοντας! εσυ ομως ενιωσες και κατανοησες το καλοπροαιρετο!

[ELLI]

(αν και η πλακα ειναι θεραπευτικη πολλες φορες) ;) ;)

Εγώ απλά θα προσθέσω:τις περισσότερες.

[Επισκέπτης]

Αγαπητή Elli, η αποψη μου σχετικα με το ερωτημα σου είναι η εξής..

Ο χωρισμός απο μόνος του δεν είναι το ίδιο το πηγάδι η οτιδήποτε αλλο μας παραπέμπει σε μια τετοια θεώρηση.
Το πηγαδι είναι το δικό μας υποσυνείδητο , το οποίο είναι και η πιο ασαφής περιοχή της ψυχης μας , μια και περιλαμβάνει τα βιώματα ολων των εποχών ...δικά μας και της ανθρωπότητας εν γένει.

Αν είμαστε σε θεση να γνωρίζουμε [ οσο δυνάμεθα κάθε φορα ] το περιεχόμενο αυτό , τότε αρχίζουμε να μαθαίνουμε τον εαυτό μας και να κυριαρχούμε εμείς στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας αντι να γινόμαστε ερμαιο αυτων.

Οταν γνωρίζουμε ....το συναίσθημα παράγεται και κατευθύνεται απο την συνειδητή μας σκέψη , ενω στην αντίθετη περίπτωση κατευθύνεται απο την παρόρμηση και τις ασυνείδητες εκδηλώσεις μας.
Ο χωρισμός λοιπόν είναι μια κατάσταση που μοιάζει μεν με πένθος απο την αποψη οτι κάτι τέλειωσε οριστικά [ οταν τελικα είναι ετσι] και που συγχρόνως σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή για κάτι αλλο πιο ουσιαστικό με την προυπόθεση βεβαια οτι θα επεξεργαστούμε τις επιγνώσεις που λάβαμε απο την σχέση που τελειώσαμε.

Αυτή η επεξεργασία είναι αυτο που ονομάζουμε ''κατάδυση'' επειδή μοιαζει με ενα βύθισμα στη ψυχή μας και μάλιστα στο υποσυνείδητο που προανέφερα.
Εκεί πάμε μόνο με θάρρος , σθένος και ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας. Κάθε φορα προχωράμε οσο αντεχουν οι πνευμονες μας την πίεση του βυθού που απλώνεται μπροστά μας.

Στην αρχή είναι οδυνηρό μια και δεν εχουμε εξοικειωθεί με τις ''βουτιές'' αλλα αργότερα μας συναρπάζει η μαγεία του βυθού μια και ανακαλύπτουμε εκτός απο τα ναυάγια και τα σκουπίδια του βυθού και πολίτιμους θησαυρούς που ποτε δεν υποπτευόμασταν.
Τότε πλεόν το ''πένθος'' του χωρισμού είναι κάτι που ποναει αλλα δεν είναι παράγων να χάσουμε τον εαυτό μας .

Εν κατακλείδι πιστεύω οτι ολα φαίνονται διαφορετικά οταν μας γνωρίζουμε , μας σεβόμαστε και μας αγαπάμε και τότε λυπόμαστε, πονάμε αλλα παραμένουμε σταθεροί στη δική μας ρότα που είναι η προσωπική μας εξέλιξη.

[Madraoulas]

Πολυ ωραια Ελενακι αυτα που λες@};-
αλλα μου 'χτυπησε' ομορφα περισσοτερο αυτο

Στην αρχή είναι οδυνηρό μια και δεν εχουμε εξοικειωθεί με τις ''βουτιές'' αλλα αργότερα μας συναρπάζει η μαγεία του βυθού μια και ανακαλύπτουμε εκτός απο τα ναυάγια και τα σκουπίδια του βυθού και πολίτιμους θησαυρούς που ποτε δεν υποπτευόμασταν.
.

οι θησαυροι οντως εχουν αξια αν βγουν στην επιφανεια

[Επισκέπτης]

Μια και το ανεφερες Μάντρυ μου, θα ηθελα να προσθεσω οτι μερικές φορες, μας είναι πιο δύσκολο να αποδεχθούμε τις ομορφες πλευρές της ψυχικής μας προσωπικότητας παρα τις λιγώτερο τέτοιες....και αυτό επειδή τα κοινωνικά δεδομένα απέχοντας απο την συνείδηση , μας προτρέπουν στο χαμηλό και το μέτριο υποβαθμίζοντας την ευαισθησία και την ευγένεια θεωρωντας τα ως αδυναμίες κλπ....

[ELLI]

[/quote]
οι θησαυροι οντως εχουν αξια αν βγουν στην επιφανεια [/quote]


Ξεκίνησα τις βουτιές(μηνανησυχεις silver σιγουρεύομαι πρώτα ότι έχει νερό μέσα,δεν έχω καμία διάθεση να βρεθώ στο ΚΑΤ ).
Η αλήθεια είναι ότι τα πνευμόνια μου δεν αντέχουν ακόμα τις μεγάλες βουτιές,αλλά δεν θα τα παρατήσω μέχρι να γίνω ενας πολύ καλός δύτης.Το τελευταίο ρέικι πάντως βοήθησε πολύ.Κι όλοι εσείς ακόμα περισσότερο.

[Επισκέπτης]

καλες βουτιες Ελλη!



Αν νομιζεις οτι θελεις να βγαλεις πραγματα απο μεσα σου , ισως για να ξαλαφρωσεις ή για να παρεις καποια συμβουλη ή γνωμη αλλα και να βοηθησεις κι εμας με την εμπειρια σου, εδω ειμαστε!

[Ellaki]

Καλές βουτιές

κάθε φορά και πιο δυνατή και πιο πλήρης

[Επισκέπτης]

Ελλάκι, αν βρεις ενα σκουλαρίκι με μπλε πέτρες στο πηγάδι, φερτο απάνω...δικό μου ειναι ....μουπεσε όταν βούταγα κι εγω εκεί.... ;)

[ELLI]

Ενα από τα πράγματα που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί επιτρέπουμε σε κάποια άτομα να εισβάλουν στη ζωή μας,να μας κάνουν ράκος και ενώ διακρίνουμε τον κίνδυνο (και την ξεφτίλα τολμώ να πω)δεν τους κλείνουμε την πόρτα κατάμουτρα?
Έχω την αίσθηση ότι αυτοτιμωρούμε αλλά δεν έχω την δύναμη να το σταματήσω.Το μυαλό μου λέει ''φτάνει πια έλεος'',η καρδιά μου λέει ''υπομονή θα περάσει''(και ακόμα δεν πήρα απάντηση από το συκώτι μου).

[Vasoula]

Ελλη μου καμιά φορά οι αντοχές μας είναι μεγαλύτερες από την λογική μας.
Στο συναίσθηματικό μας χάος δεν υπάρχει λογική, γιατί ακριβώς είναι χάος...

Είναι πολλά τα θέματα που εγκλωβίζουμε μέσα μας για να μπορούμε να προβάλουμε με δικαιολογίες τις αδυναμίες μας...

Είναι όμως αδυναμίες? Είμαστε το ίδιο θύματα, όσο και θύτες. Αλλά μένουμε στον πόνο που μας προκαλούν οι άλλοι μόνο.
Τον πόνο που προκαλούμε εμείς στον εαυτό μας, τον περνάμε στις αδυναμίες μας, όμως είναι ακριβώς η θέση θύτη που παίρνει ρόλο μέσα μας.

Αυτοβασανισμός δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από το "δεν γνωρίζω τις ανάγκες μου" ή "γνωρίζω τις ανάγκες μου, αλλά θέλω τόσο πολύ να σε εκδικηθώ εαυτέ μου..."

διαλέγεις και παίρνεις...

[galazia_sfaira]

Γιατι .....αν δεν αποφασισουμε να δούμε πως κατι εχουμε να μαθουμε απο την "ανοιχτή πόρτα",θα επαναλαμβάνεται το ίδιο και το ίδιο μοτίβο στην ζωή μας.Θα δημιουργούμε ξανα και ξανά τις ίδιες συνθηκες μεχρις ότου αποφασίσουμε να δουμε τι πιστεύουμε εμείς για μας.
Και τοτε .......ω του θαυματος δεν θα απεχει καθολου απο αυτο της "ανοιχτης πόρτας" της ξεφτύλας ,της εισβολής και του κινδυνου.Μονο που ολα αυτα ειναι μεσα μας ,απο εμας για εμας με απόλυτη συνεπεια.

Εκ πειρας στην "ξεφτύλα" στις "εισβολες" μεχρι που ειδα τον αυτοματισμο μου!!

[Danielli]

Εγώ Ελλη , εχω πολλά χρόνια να χωρίσω.
Επειδή στο παρελθόν χώρισα ουκ ολίγες φορές, έχω να πω ότι τους αγάπησα όλους....
"Αγάπησα" το συναίσθημα που μου δημιουργούσε ο ένας ή ο άλλος, ότι είμαι σημαντική, όμορφη, ερωτευσιμη, έξυπνη, δημιουργική, ενεργητική, σέξυ και όοοοτι άλλο δεν μπορούσα να υποστηρίξω από μέσα. ;)

Το ίδιο έργο το "είδα" με άλλο πρωταγωνιστή πολλές φορές και μέχρι πρότεινος σκεφτώμουν το θέμα χωρισμός , μέχρι που βρέθηκε στο δρόμο μου μιά φίλη, και μου έδειξε ότι αν δεν βρω το σεβασμό και την αξία μέσα μου, δεν προκειται να βιώσω αρμονική σχέση στον αίωνα , των αιώνων...

Αμήν!

Προσοχή όμως:Ο πόνος είναι μιά γνώριμη, βολική κατάσταση.Η δυσκολία είναι στο να αναγνωρίσεις με αλήθεια ποιά είσαι, και γιατί νιώθεις έτσι.

[ELLI]

Είμαστε το ίδιο θύματα, όσο και θύτες. Αλλά μένουμε στον πόνο που μας προκαλούν οι άλλοι μόνο.
Τον πόνο που προκαλούμε εμείς στον εαυτό μας, τον περνάμε στις αδυναμίες μας, όμως είναι ακριβώς η θέση θύτη που παίρνει ρόλο μέσα μας-

Γιατί όμως γινόμαστε θύτες.Για τον εαυτό μας πρόκειται.Δεν θα έπρεπε εμείς να φροντίζουμε εμάς?Ο εγωισμός τι ρόλο μπορεί να παίζει?Μηπως μπαίνει μπροστά και δεν αφήνει να δεχτούμε την απόρριψη?Πως το καταπολεμάμε?