Ενα email οπως το ελαβα. . .

[zefira]

Σίγουρα παιδιά υπάρχει τρόπος να αντισταθούμε.

Ναι ένας τρόπος είναι να σταματήσουμε να αγοράζουμε.

Ας πούμε φέτος δεν πήρα ούτε ένα κεράσι. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί να έχουν 6.5 ευρώ το κιλό( περίπου 2.000δρχ.)
Αλλά δεν έγινε τίποτε γιατί ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Αν είμαστε όλοι μαζί έχουμε μεγάλη δύναμη. Όπως και να το κάνουμε είμαστε το αγοραστικό κοινό.

[Vasoula]

ναι παιδιά...μην αγοράζουμε επώνυμα προϊόντα με την λανθασμένη σκέψη ότι τα προσέχουν περισσότερο, γι' αυτό είναι πιο ακριβά...

Είναι πιο ακριβά, γιατί εμείς οι καταναλωτές πληρώνουμε την δαπάνη γνωστοποίησής τους, δηλαδή την διαφήμισή τους. Και μόνο γι' αυτό και όχι γιατί τα υλικά είναι αγνότερα...

΄Ετσι κι αλλιώς τίποτα δεν είναι αγνό, σας το λέω με σιγουριά...
Η γη είναι ήδη μολυνσμένη και κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας όταν λέμε ότι τρώμε βιολογικά και χωρίς λιπάσματα προϊόντα...

Η γη έχει τόνους μπαταριών θαμμένους στα σπλάχνα της...Αυτό από μονο του μολυνει ακόμα και τις πέτρες...
΄Ομως μέσα από την δική μας ισορροπία του ενεργειακού-αιθερικού μας, μπορούν όλα τα εξωτερικά "δηλητήρια" να αποβληθούν...
Αυτά που δεν μπορούν να αποβληθούν εύκολα είναι τα εσωτερικά "δηλητήρια", που φέρνουν την δυσαρμονία ύλης και πνεύματος...

Παρ' όλα αυτά, ας μην αγοράζουμε προϊόντα που οι κατασκευαστές τους δεν μας σέβονται...
Δεν θα πάθουμε και τίποτα αν δεν φάμε γιαούτρι επώνυμο!

Αν μπορεί κανείς να νιώσει ασφαλής μέσα στην τεράστια απάτη με τα είδη τροφίμων...από επώνυμους και ανώνυμους....
Τουλάχιστον όποιος πέφτει στην αντίληψή μας, ας απομονώνεται...
Η μονη μας δράση...

[Danielli]

Διαφημίστρια η κυρία !!!

[Vasoula]

είμαι εδώ και χρόνια, ένα μοντέλο υπαλλήλου, που είναι προς καταστροφή.
Γιατί ενώ είμαι πολύ καλή στην δουλειά που κάνω, δεν συμμερίζομαι τις ανησυχίες τους για διαρκώς αυξανόμενους στόχους...Δεν καρφώνω και δεν εποφθαλμιώ την θέση κανενός, δεν με ενδιαφέρει η σεξουαλική σχέση κανενός με κανέναν, δεν έχω μέσον όταν λέω ανοιχτά την διαφωνία μου και έχω επιβάλει το δικό μου ωράριο, στα πλαίσια του "εγκεκριμένου" από την εταιρία...

Αντίθετα προσφέρω ώριμη γνώση και εμπειρία, ευθύνη χωρίς υστερισμούς στην διεκπεραίωση μιας εργασίας, λύσεις και ομαδικότητα, εχεμύθεια και κυρίως χαμόγελο...

Αυτά μάλλον τους ειναι αρκετά για να θέλουν να με κρατήσουν, πέρα από το δικαίωμα που μου δίνει ο νόμος να συνταξιοδοτηθώ, με 37 χρόνια εργασιας, χωρίς όριο ηλικίας...

΄Ομως σας παραθέτω ένα μέιλ, ακριβώς όπως το έλαβα, για να συνειδητοποιήσετε ίσως τα "καλά" μιας άξιας εργασίας, που καλύπτει τις πολύχρονες σπουδές μας...(μεταξύ μας, δεν χρησιμοποίησα κανένα μου πτυχίο για την εργασία μου).

΄Ισως κάποιοι κατανοήσουν το όφελος των σπουδών και σταματήσουν να αγχώνονται αν το παιδάκι τους πέρασε στο πανεπιστήμιο ή δεν πέρασε πουθενά, θέλοντας να απλώσει τα φτερά του σε άλλον τομέα εργασίας, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του και όχι να πουλήσει τον εαυτό του...

Αυτά που περιγράφει το μέιλ, τα βίωσα από κοντά, μέσα στα 37 χρόνια που δουλεύω σε μία πολυεθνική με τις αντίστοιχες απαιτήσεις...
Μπόρεσα και επιβίωσα χωρίς να με συνθλίψει αυτή η αξία των θέσεων και των τίτλων, γιατί αυτό που με ενδιέφερε είναι να "πουλάω" τον χρόνο για τον οποίον με πλήρωναν και να ανταποκρίνομαι με ευθύνη σ' αυτόν ακριβώς τον χρόνο, χωρίς περαιτέρω διεκδικήσεις για ιεραρχικές επιβεβαιώσεις...

΄Ηταν απορία όλων, όταν πριν από χρόνια, άνοιξε η θέση του Διευθυντή Διαφήμισης για μένα και μια άλλη συνάδελφο και εγώ απλά δεν έδειξα ενδιαφέρον!
΄Ήμασταν φίλες, και εξακολουθούμε να είμαστε, γιατί ποτέ της δεν ένιωσε κίνδυνο από εμένα...Αντίθετα την στήριξα μέχρι του σημείου που δεν θα έβλαπτα τον εαυτό μου και αυτό το κατάλαβε και το αποδέχτηκε και κυρίως το "εκμεταλλεύθηκε"...

Τώρα, είναι σε δυσάρεστη θέση, γιατι οι απαιτήσεις της θέσης της είναι πολλές και θα χρειαστεί να τις καλύψει, χωρίς την Βάσω...
Και τι δεν έχει κάνει, για να με μεταπείσει...΄Ότι μπορεί να σκεφτεί το ανθρώπινο μυαλό, που βλέπει ότι "χάνει" ένα σημαντικό κομμάτι στήριξης, αφου δεν μπορεί να στηριχτεί στις δικές του αξίες...

Θέλω να πω με αυτά, ότι το περιβάλλον εργασίας έχει διαμορφωθεί από εμάς τους ίδιους...Σε βάρος της ζωής μας...αλλά αυτό δεν το γνωρίζουμε αφού τελικά δεν γνωρίζουμε τι θα πει ζωή και την
βρίσκουμε, απλά και μόνο, στις υλικές αξίες που υπάγονται στο δυαδικό υλικό συστημα, που περιλαμβάνει τον νόμο του ανταγωνισμού μεταξύ δύο πάντα...

Δωρούλα και Ευούλα, το μέιλ αυτό μου ήρθε μάλλον για να μπορέσετε να διευκολυνθείτε στην έκφραση των αποριών σας....


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&


Θέμα
FW: ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ...


Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη,
αλλά εξίσου εξοντωτική. Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη
από του αγράμματου εργάτη Ο πραγματικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι
και στο εργοστάσιο· γι' αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δεν διανοήθηκαν
ποτέ να επικαλεστούν κάποια νεφελώδη ιδεολογήματα για τη δουλειά τους.
Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη.

Αντιθέτως, οι απασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα, των υπηρεσιών, δεν
αρκούνται στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν· αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο
νόημα σ' αυτό που κάνουν.

Το επάγγελμα έγινε ιδεολογία.

Ο καλώς εννοούμενος επικερδής χαρακτήρας του αποσιωπάται συστηματικά και
προβάλλεται κατά κόρον σαν ζωτική ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο. Οι
χρηματιστές κόπτονται για την "ανάπτυξη", οι διαφημιστές μοχθούν για την
"επικοινωνία", οι ασφαλιστές χτίζουν την "ασφαλιστική συνείδηση" κ.ο.κ.
Εξ ου και το καταγέλαστο ορισμένων ότι ασκούν λειτούργημα.

Η κοινωνία, που διευθύνεται από τους εγγράμματους, έχει περί πολλού αυτά
τα επαγγέλματα και περιφρονεί εξόφθαλμα τον αγρότη και τον εργάτη. Απόδειξη,
ότι τους αμείβει με τα χαμηλότερα των εισοδημάτων και τους επιφυλάσσει
πενιχρές συντάξεις και ανεπαρκέστατη υγειονομική περίθαλψη.
Ουδείς ζηλεύει τη μοίρα τους.
Οι νέοι ονειρεύονται να σπουδάσουν για να κάνουν καριέρα σε κάποια από τις
μοντέρνες και αστραφτερές δουλειές. Αυτές έχουν πέραση· προσφέρουν υψηλές
αμοιβές και απείρως υψηλότερο κοινωνικό στάτους.
Δεν υποψιάζονται καν πως η καριέρα είναι η δική τους κοιλάδα των δακρύων.

Για να πετύχεις σ' αυτές τις δουλειές, το παν είναι να ξέρεις να πουλάς
τον εαυτό σου.

Να είσαι αυτό που επιθυμεί ο άλλος να είσαι. Αλλού σε θέλουν τολμηρό και
επιθετικό και αλλού μετρημένο και αξιόπιστο. Οι απαιτήσεις αλλάζουν
ανάλογα με τον κλάδο· άλλο σέιλς κι άλλο φαϊνάνς. Αυτή την κωμωδία του αγκρέσιβ ή του
ριλάιαμπλ δεν θα σταματήσεις ποτέ να την παίζεις· αυτή θα σε κρατάει στη
δουλειά.
Επίσης, από τη μέρα που θα εισέλθεις σε κάποιον κλάδο, θα πρέπει να
ασπαστείς και τις ιδεοληψίες του· σαν να μυείσαι σε θρησκευτική αίρεση.
Ο κλάδος υπεράνω όλων.
Είναι ο ιερός δεσμός που προστατεύει και ανυψώνει τα μέλη του, ασχέτως των
εσωτερικών ανταγωνισμών. Με αυτή τη συντεχνιακή αντίληψη της χειρίστης
μορφής οι "συνάδελφοι" θωρακίζουν την επαγγελματική τους ιδιότητα και διεκδικούν
από την κοινωνία διαρκώς και νέα προνόμια.
Μαζί με την είσοδο στην αγορά εργασίας των νέων επαγγελμάτων εισήχθη και η
δυτική νοοτροπία του ολοκληρωτικά αφοσιωμένου στη δουλειά του προτεστάντη.
Ο χρόνος που αφιερώνουν οι υπάλληλοι στην εταιρεία είναι τρομαχτικός.
Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη,
αλλά εξίσου εξοντωτική. Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη
από του αγράμματου εργάτη.
Το καθορισμένο ωράριο θεωρείται παρωχημένη αντίληψη, και η αμοιβή για
υπερωρίες είναι αδιανόητη. Οι υπάλληλοι δουλεύουν εντυπωσιακά περισσότερες
ώρες από τις προβλεπόμενες από τον νόμο, απασχολούνται Σαββατοκύριακα και
αργίες χωρίς την ανάλογη αμοιβή.
Τα εξοντωτικά 12ωρα και 14ωρα δουλειάς είναι νον στοπ. Η μεσημβρινή σιέστα
έχει τεθεί πλέον και στη χώρα μας υπό διωγμόν· κατάντησε μομφή. Λένε "αυτός
κοιμάται μεσημέρι" εννοώντας πως είναι εκτός πνεύματος· εν ολίγοις ακατάλληλος.
(Αν οι επιστήμονες μπορούσαν να καταθέσουν δημοσίως για τις ευεργετικές
ιδιότητες του μεσημβρινού ύπνου, θα είχε καταρρεύσει προ πολλού το δυτικό
εργασιακό μοντέλο. Ο ύπνος του μεσημεριού είναι βάλσαμο για την ψυχική και
τη σωματική μας υγεία και, εννοείται, συμβάλλει καίρια στη μακροβιότητα.
Είναι κατά πολύ πιο απαραίτητος και ζωογόνος από όλες τις "χελθ" βιταμίνες, τα "σπα"
και τις λοιπές τεχνικές στήριξης του ανθρώπινου οργανισμού.)

Ο ευπρεπής μισθός και ίσως κάποιο ετήσιο μπόνους που παρέχουν οι εταιρείες
στα μοντέρνα εργατόσκυλα δεν αντισταθμίζουν τις ατελείωτες ώρες πρόσθετης
δουλειάς.
Γι' αυτό υπάρχουν συνήθως και κάποιες έξτρα παροχές κολακείας· το ωραίο
γραφείο(με παράθυρο ή όχι, ανάλογα με τη θέση σου στην ιεραρχία της επιχείρησης)
και κάποιοι φανταχτεροί τίτλοι, που ουσιαστικά δεν σημαίνουν τίποτα.
Προβιβάζεσαι σε εξέκιουτιβ, σίνιορ εξέκιουτιβ, κοoρντινέιτορ, σουπερβάιζορ, νταϊρέκτορ,
βάις πρέζιντεντ, τσιφ, μέλος του εξέκιουτιβ μπορντ και άλλα του σωρού και χωρίς
νόημα.
Η μακροβιότητα της καριέρας σε μια σύγχρονη εταιρεία κρίνεται από δύο
βασικά στοιχεία: την όλο και μεγαλύτερη "τρέλα" για δουλειά και το λόγιαλτι (την
πιστότητα) στην εταιρεία και στους στόχους της.
Επίσης, είναι απαραίτητο να συμμεριστείς κάποιες νέες "αξίες". Όπως το
σχιζοφρενικό "άλλο δουλειά κι άλλο φιλία", λες κι ο άνθρωπος μπορεί να
κάνει αναστολή αισθημάτων. Ή το δόγμα ότι με κάθε θυσία πρέπει να φέρεις σε
πέρας τη δουλειά που σου ανέθεσαν.
Όλα αυτά καλύπτονται με την πρόστυχη στρεψοδικία του σωστού
"επαγγελματία".

Που σημαίνει ότι, προκειμένου να γίνει η δουλειά σου, όλα επιτρέπονται· η
δουλειά προηγείται κάθε ανθρώπινου αισθήματος· φιλία, αγάπη, δίκιο, κατανόηση
είναι δευτερεύοντα.
Λένε "είμαι προφέσιοναλ" κι αυτό τα εξηγεί όλα.
Κι ο Αλ Καπόνε "προφέσιοναλ" ήτανε.
Μάλιστα, οι νέοι επαγγελματίες διηγούνται εμφατικά το παράδειγμα του Ωνάση
που φιλοξενούσε έναν φίλο του, επίσης εφοπλιστή, στη θαλαμηγό του. Ενώ έπαιζαν
τάβλι, ο άλλος του αποκάλυψε χαρούμενος πως έδωσε εντολή αγοράς δύο πλοίων
που μόλις είχαν βγει προς πώληση.
Ο Ωνάσης δεν φάνηκε να δίνει σημασία στην πληροφορία· συνέχισαν το
παιχνίδι, μα κάποια στιγμή σηκώθηκε, να πάει στην τουαλέτα, και άργησε λίγο. Όταν
επέστρεψε, ξανάπιασε τα ζάρια και είπε χαμογελαστός στον φίλο του πως τα πλοία που
του είχε αναφέρει τα αγόρασε μόλις πριν ένα λεπτό εκείνος.
Αυτόν τον κτηνώδη αμοραλισμό εννοούν όταν λένε "είμαι προφέσιοναλ".
Το πλέον ψυχοφθόρο για τον εργαζόμενο είναι πως πρέπει να δίνει κάθε μέρα
εξετάσεις. Τα σύγχρονα επαγγέλματα έχουν υψηλό βαθμό ανασφάλειας σε σχέση
με τα παραδοσιακά. Και απείρως σκληρότερο ανταγωνισμό· τόσο εξωτερικό, από
άλλες ομοειδείς εταιρείες, όσο και εσωτερικό, από άλλους καπάτσους που
εποφθαλμιούν την ίδια θέση. Ακόμη και το υψηλόβαθμο στέλεχος δεν αισθάνεται σιγουριά·
πάει ένα πρωί, και χωρίς καμία προειδοποίηση βρίσκει το γραφείο του στον διάδρομο.
Δυστυχώς στην ίδια λούμπα έπεσαν και οι γυναίκες.
Μέχρι πρόσφατα δεν επιδείκνυαν την ολοκληρωτική αφοσίωση των αντρών στη
δουλειά τους. Ως όντα πιο πολύπλοκα, αισθαντικά και ερωτικά, έδιναν
μεγαλύτερη σημασία στα αισθήματα και στις χαρές της ζωής.
Γι' αυτή την ανεξαρτησία τους η κοινωνία τις φιλοδώρησε εκδικητικά με
σωρεία κατηγοριών· άπιστες, ελαφρόμυαλες, ανεύθυνες, γλωσσούδες κ.λπ. Η χαρά και
ο ερωτισμός δεν συγχωρούνται στην παραγωγή. Τελευταίως μάλιστα, αν
αποπειραθείς στη δουλειά ένα πονηρό αστείο, κάποιο υπονοούμενο, καραδοκεί η
εξευτελιστική κατηγορία της "σεξουαλικής παρενόχλησης".
Αυτό κι αν είναι ευνουχισμός· σημαίνει "όσοι περάσετε αυτή την πόρτα
αφήστε έξω το φύλο σας".
Οι γυναίκες, στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν ένα ακόμη αντρικό οχυρό,
γίνονται κι αυτές "προφέσιοναλ" θύματα. Τυπικές, σοβαρές, με πολυάσχολο
ύφος, ασέξουαλ ντύσιμο, κάτι σκούρα ταγιέρ σαν αντρικά κουστούμια, λευκό
πουκάμισο και απομίμηση γραβάτας.
Έσβησε το χαμόγελο, το σκέρτσο και το παιχνίδισμα, που τις έκαναν
αξιολάτρευτες.
Έχασαν το πλεονέκτημα της ζωής που είχαν έναντι των εξουθενωμένων από τη
δουλειά αντρών.
Ο Γκι Ντεμπόρ το έγραψε με συνταρακτική απλότητα: "Μόνο όσοι δεν δουλεύουν
ζουν".
Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας όλοι ξέρουμε ότι στον κόσμο δεν ήρθαμε για
να κάνουμε καριέρα, λεφτά και όνομα· ήρθαμε πρωτίστως για να ζήσουμε και, ει
δυνατόν, να αφήσουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκαμε.
Αλλά δεν ζούμε. Κι αυτό μας τρελαίνει.
"Το άγχος, το στρες, ο φόβος, η ντροπή, η περιφρόνηση, η επιθετικότητα, η
θέληση της δύναμης γεννιούνται από μια καταπιεσμένη θέληση για ζωή". (Βάνεγκεμ)
Με την πιο κοινή λογική, όσες ώρες δουλεύεις, άλλες τόσες πρέπει να έχεις
ελεύθερες για να χαρείς αυτά που έβγαλες.
Όμως ο νέος άνθρωπος σπαταλά όλο τον χρόνο του, την ευφυΐα, την
εφευρετικότητα και τις εμπνεύσεις του υπέρ της καριέρας του και όχι της ζωής του. Ο
ψυχισμός του μολύνεται από αυτό το δηλητηριώδες αλισβερίσι. Φυσικώ τω τρόπω, το
εξέκιουτιβ τερατάκι γραφείου θα μεταφέρει μακάβρια το πάρε δώσε και στις προσωπικές
του σχέσεις: "Αυτά έκανα για σένα, περιμένω ανταπόδοση".

Μοιραία οι λαμπρές καριέρες είναι πυραμίδες που θεμελιώνονται πάνω σε
π ρ ο σ ω π ι κ έ ς και ο ι κ ο γ ε ν ε ι α κ έ ς τραγωδίες.
]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]

Από ένα παλαιό άρθρο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ

[Ellaki]

Είναι αυτό ακριβώς που είχα στον νου μου όταν έγραψα για τους γονείς.

Εργάζομαι στο περιβάλλον της διαφήμισης και έχω κατηγορηθεί πολλές φορές για το ότι δεν κάνω δημόσιες σχέσεις το οποίο σημαίνει ότι δεν βγαίνω τα βράδυα με τα γνωστά κυκλώματα και ότι <δουλεύω για να ζήσω> (όπως λένε) και όχι το αντίθετο.

Δυστυχώς στηρίζουν τα πάντα στην δουλειά τους διαμορφώνοντας την προσωπικότητά τους και τις ασχολίες τους ανάλογα με την θέση.

Οι νέοι γονείς ακολουθούν το εργασιακό πρότυπο, φορτώνονται ενοχές που ξεπληρώνουν με χρήμα και τρέχουν τα παιδιά τους στους παιδοψυχίατρους.

[Επισκέπτης]

Απλά καταπληκτικό!

Το έχω κάνει αυτό........ αλλά "τα'φτυσα".
Σιχάθηκα τον εαυτό μου (αν είχα Εαυτό με 15 ώρες δουλειά καθημερινα).

Το σώμα μου, η ψυχή μου κλώτσησαν γερά με μια οξεία γαστρεντερίτιδα για 15 μέρες.

Καλά να πάθω και χαίρομαι που το έπαθα.

Όσον αφορά τις σπουδές έχω διαφορετική άποψη, γι αυτό και αποφάσισα να ξεκινήσω τις σπουδές στα 24.

Τα πτυχία για μένα προσωπικά χρησιμεύουν ως κ@@@@χαρτα (με συγχωρείτε για τη λέξη).

Οι σπουδές είναι για να πάρει κάτι ο εγκέφαλός μας και η ψυχή μας, ανάλογα και τις σπουδές φυσικά.

Έχω γνωρίσει πολλούς με πολλά πτυχία κρεμασμένα σε χρυσά κάδρα που τελικά μόνο αυτά έχουν.

Έχω γνωρίσει και ανθρώπους που δεν έχουν τελειώσει το Δημοτικό και από το δέος που ένιωθα μπροστά τους , έψαχνα χαμηλή κερέκλα .......

Έχω την αίσθηση πως όλα όσα γνωρίζαμε σε όλους τους τομείς θα αλλάξουν κατα πολύ και σύντομα μάλιστα. (ευτυχώς).


Βάσω μου επιτρέπεις να το κοπιάρω και να το στείλω?

[Vasoula]

Ναι εννοείται Μαράκι...

στείλτε το παντού...

χωρίς το δικο μου κείμενο ε? Αυτό είναι μόνο για εμάς...

[Επισκέπτης]

Μerci

[Fotinoula]

πραγματικά πολύ καλό

[CHRYSSOULA]

Όλο το άρθρο με καθρεφτίζει!!!!
Τα έχω κάνει όλα όσα γράφει. Εκτός του το ότι έχω δουλέψει σκυλίσια έχω ανταγωνιστεί συναδέλφους για οφίτσια,απολαβές και θέσεις...... Αποτέλσμα: Σπαστική κολίτιδα,ημικρανίες (τα ντεπόν με τις χούφτες) αλλεργίες, εξανθήματα και ότι άλλο είναι αποτέλεσμα άγχους για να μη χαλάσει η εικόνα ......Ουστ πια!!!!!!
Μέχρι που με βαρέθηκε ο εαυτός μου και έγιναν έτσι τα πράγματα, ώστε να φύγω από τέτοιες δουλειές.....
Τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει και γκρίνιαζα.!!!!! Σήμερα λέω ευχαριστώ και νοιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα όσα έγιναν τότε για να με κάνουν να κατανοήσω αυτά που αναφέρονται στο άρθρο!!!!!

[Fotinoula]

παιδιά όσον αφορά τα γιαούρτια και τα γάλατα πιστεύω ότι είναι καλό να δοκιμάζεις και εταιρείες μικρές ίσως τοπικής παραγωγής

καταλήγεις έτσι σε κάτι που σου αρέσει καί έχεις περισσότερες πιθανότητες να είναι πιο αξιόπιστο στην ποιότητα

μετά δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι και η τόσο μεγάλη αναγκη του οργανισμού μας να καταναλώνουμε τόσο πια ασβεστιο γιατι αλλιώς θα πάθουμε όλα τα κάκα εμένα πλέον δεν μου ταιριάζει και απλώς καταναλώνω όταν το έχω ανάγκη γευστικα, όταν μου μυρίσει

μήπως και πίσω απο όλη αυτή την υστερία για το ασβέστιο και όλα τα προιόντα του κρύβεται και πάλι η βιομηχανία του κέρδους

[Vasoula]

απλά, ενημερωτικά σας το λέω...

5 αμύγδαλα την ημέρα καλύπτουν όλες τις αναγκες του οργανισμού για ασβέστιο...

[Επισκέπτης]

Σωστά Βασούλα!

Καιρός είναι να απορρίψουμε τον μύθο ότι ασβεστιο μόνο από το γάλα.

Είναι απλά μύθος!

[Δωρουλα]

παιδιά θα συμφωνήσω μαζί σας!!έχει τόσο υγρό απο τη φύση του το σώμα μας που η υψηλή περιεκτικότητα των γαλακτοκομικών σε υγρασία μας παπαριάζουν τελείως!!!ας απογαλακτιστούμε!!

[Annoula]

’σε που μετά την ανάπτυξη το γάλα είναι τοξικό για τον οργανισμό και δεν μπορούμε να μεταβολίσουμε εύκολα το ασβέστιο και πρηζόμαστε (αλλά σιγά μην βγουν να το πουν οι γαλακτοβιομηχανίες.... είναι πολλά τα λεφτά ’ρη...)