Ο φόβος της ελευθερίας...

[Madraoulas]

Περικοκλαδα μου.....
...
...
...
Δεν ειμαι εγω δικη σου.......εσυ εισαι δικη μου!!!!!

αυτο ειναι ολο το νοημα για μενα
Να δω τον εαυτο μου ως ΟΛΟΝ..και η περικοκλαδα, μου δειχνει το δρομο να την ακολουθησω ως εμπειρια μου..δεν ειναι το εμποδιο..εμποδιο ειναι ΜΟΝΟ αν το δω ετσι....χεχεχ..πολυ χαιρομαι

[Δωρουλα]

Κοριτσάκια γλυκά!!!

[Δωρουλα]

Γιώργο μου!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Εμμάκι τι όμορφα που γράφεις

[Emmaki]

Ιωαννακι μου γλυκο....

Ευχαριστω πολυ, πολυ

[ΙΩΑΝΝΑ]

Να γίνεις συγγραφέας λέω εγώ,αποτυπώνεις πολύ όμορφα της σκέψεις σου

[Emmaki]

Λες ε???????

[AMALIA]

Δεν ειμαι εγω δικη σου.......εσυ εισαι δικη μου!!!!!

Ακριβως ....!!!!

[ALEXOULA]

...και είπε η περικοκλάδα


Τολμάς να μιλάς για αγάπη, άνθρωπε, ενώ δεν μπορείς να είσαι ολόκληρος στην ζωή σου...Αυτό που σου λείπει και μου λείπει είναι ο θεός! Και οι δυό μας τον εκδικούμαστε που μας άφησε μισούς...
Και αλίμονο σου αν τον βρεις πρώτος...
Μα τι λέω? η απόλαυση δεν θα σε αφήσει να το κάνεις...Αυτή η ικανοποίηση των συναισθημάτων της αβύσσου σου, σε φέρνει διαρκώς κοντά μου. Γιατί για σένα είμαι ο θεός σου…
Εχεις ξεχάσει άνθρωπε να νιώθεις! Και μαζί με σένα, το ξέχασα κι εγώ…

Περικοκλάδα μου ,

όμορφα τα λες και μπορείς με όλα αυτά τα άλλοτε όμορφα , άλλοτε γλυκά , άλλοτε απειλητικά να κάνεις πολλούς
να σε πιστέψουν , αλλά πλέον όχι εμένα ,
γιατί τώρα σε γνωρίζω πολύ καλά , όπως γνωρίζω και μένα .!!!

Ναι είμαι αυτή , που μιλούσα για αγάπη , χωρίς να γνωρίζω τι είναι Αγάπη.
Είμαι αυτή που περίμενα να βρω το άλλο μου μισό για να ολοκληρωθώ.
Είμαι αυτή που έψαχνα να βρω το θεό έξω από μένα και όταν νόμιζα πως τον
βρήκα τον μίσησα γιατί τον έκρινα υπεύθυνο , που έφυγαν
από κοντά μου πολύ νωρίς άνθρωποι αγαπημένοι .
Είμαι αυτή που κάποια στιγμή εξαρτήθηκα από σένα και νόμισα
ότι δεν υπάρχει τίποτα μακριά σου ,
γιατί στα κλαδιά σου και μέσα στην απατηλή αγκαλιά σου , ένοιωθα ίδια με τους άλλους ,
ένοιωθα ναρκωμένη από τον πόνο και αφημένη να με οδηγείς
γιατί φοβόμουν να τολμήσω ,έτρεμα να βγω από την ζεστασιά της λήθης σου ,
φοβόμουν να με δω κατάματα γιατί τρόμαζα μην και πονέσω , ενώ ήμουν βουτηγμένη στον πόνο και τη μιζέρια.
Από την μια με χτύπαγες και από την άλλη με γλύκαινες , με δόσεις ανάλογες ,για να μην καταλαβαίνω και με αυτόν τον τρόπο συνέχιζα να "ζω"
Μέχρι που κάποια στιγμή η δοσολογία άλλαξε και ξύπνησα σε είδα καθαρά αντιλήφθηκα τι είσαι και άρχισα να σε πολεμώ.
Χρησιμοποίησα όλα τα όπλα , πάλεψα αρκετά , αλλά αποτέλεσμα δεν είχα , χειρότερα ήμουν και χειρότερα θα γινόμουν ,
αν Εκείνος που πίστευα ότι ήταν έξω από μένα δεν με οδηγούσε σ' αυτόν εδώ τον ευλογημένο χώρο ,
για να Τον ξαναβρώ μέσα μου ,για με γνωρίσω από την αρχή ,
για να μάθω την Αγάπη , για να αγαπώ εμένα και σένα περικοκλάδα μου , να αγαπώ κάθετι που με περιβάλλει , για να πάψω να πολεμώ!!!

[Vasoula]

γιατί στα κλαδιά σου και μέσα στην απατηλή αγκαλιά σου , ένοιωθα ίδια με τους άλλους ,

Αγαπημένη μου ψυχή, κοίταξα την θάλασσα και έκανα όνειρα, άγγιξα τον αέρα και σου τα έστειλα.
Πήρα την φωτιά στα χέρια μου και την ακούμπησα στην καρδιά μου. Αρχισε η καρδιά να πυροδοτεί όλη μου την ύπαρξη, καίγοντας ότι μικρό και ασήμαντο είχε μπει εμπόδιο στην θέλησή μου. Ακούμπησα το χώμα και είδα το όνειρό μου να τρέφεται από την γη και να μεγαλώνει. ΄Εγινε ένα τεράστιο δέντρο που κάθε κλαδί του είχε και ένα μήνυμα για την ζωή μου…την ζωή μας. Κάθε μήνυμα για την ζωή μου είχε την λέξη «σ’ αγαπώ»…Κάθε μήνυμα για την ζωή μας είχε την λέξη «ζω»…Μου πήρε χρόνο για να καταλάβω…
Μάζεψα όλα τα μηνύματα και τα πήρα μαζί μου στην «πατρίδα» μας. Τα πήγα στον μεγάλο ιερέα. «Βοήθησέ με» του είπα… «δεν μπορώ να τα καταλάβω»
«Που είναι το δέντρο, αγαπημένη μου?» με ρώτησε…
«Στην γη»…
«Και τι δεν καταλαβαίνεις?»
«Δεν καταλαβαίνω την αγάπη, δεν καταλαβαίνω την ζωή, ίσως…»
«Σκαρφάλωσε σε κάθε κλαδί…και άρχισε να κατεβαίνεις, μόλις φτάσεις στο τέλος του κορμού του δέντρου θα τα έχεις καταλάβει όλα…Μην προσπαθήσεις να ανέβεις, ίσως γι’ αυτό δεν καταλαβαίνεις…»
Πήρα τα μηνύματα και ανέβηκα στο πιο ψηλό κλαδί…
΄Ενιωσα τον ήλιο…μπήκα στον πυρήνα του και σε βρήκα
Κατεβαίνοντας από κλαδί σε κλαδί, είδα τις κορυφές των βουνών, τα σύννεφα, τα ποτάμια, το χώμα, ένιωσα τις μυρωδιές, άκουσα τους ήχους τους. «Σ’ αγαπώ», είπα και με μιας όλα έγιναν φως! "Και τώρα ζω" φώναξα και με μιας όλα έγιναν «άνθρωποι»…Τότε είδα τα μάτια σου και κατάλαβα…
΄Οποιον αγαπάς, αγαπημένη μου ψυχή, τον έχεις για πάντα μαζί σου! Σε κάθε κλαδί, σε κάθε μήνυμα μου υπήρχε η αγάπη μου για σένα…Σε κάθε κλαδί σε κάθε μήνυμα μας υπήρχε η ζωή μου…η ζωή μας!
Πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος Ιερέας…Προσπαθούσα να ανέβω και σε έχανα…Γιατί εδώ η αγάπη γίνεται έρωτας! Και αυτόν ήθελα να βιώσω μέσα σε όλη την ζωή…
Κοίταξα το δέντρο και είδα να γίνεται το πιο φωτεινό λουλούδι…Στο χαρίζω, για να μπορέσεις κι εσύ να ζήσεις...

[ALEXOULA]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Δωρουλα]

Προσπαθούσα να ανέβω και σε έχανα…Γιατί εδώ η αγάπη γίνεται έρωτας! Και αυτόν ήθελα να βιώσω μέσα σε όλη την ζωή…

Ανέβαινα με αγωνία και φόβο τα κλαδιά του δέντρου για να σε βρω θεέ μου, μα απομακρυνόμουν απο τους ανθρώπους, τη ζωή, τα έβρισκα όλα ανιαρά εκεί κάτω και χωρίς λόγο ύπαρξης!!και όσο ανέβαινα τόσο η θλίψη με πλυμίριζε όταν επέστρεφα πίσω γιατί δεν άντεχα την αλήθεια, γιατί δεν ήξερα που να κοιτάξω για να σε βρώ!! τα μάτια των ανθρώπων φάνταζαν παγωμένα και έλεγα πως θα ζήσω με τέτοια παγωμάρα γύρω μου!!!που είναι η αγάπη???πως γίνεται να μην υπάρχει τελικά αγάπη!!αφού αυτή είναι η κινητίρια δύναμη για τα πάντα!!

"Και μέσα σου???μέσα σου τι επικρατεί??η φωτιά της καρδιάς σου είναι σβιστή!!η παγωμάρα έχει καταλάβει όλο σου το είναι!!πως να σε αγγίξουν οι άνθρωποι και να νιώσουν ζεστασιά, πως να του αγγίξεις και να νιώσεις εμπιστοσύνη??"

Και άναψα τη φωτιά και άρχιζα να χτίζω τον νάο σου μέσα μου, και κάθε μέρα σου αφιέρωνα αυτή την φωτιά για να μην σβήνει ποτέ!!να είναι πάντα εκεί και να ζεσταίνει την ύπαρξή μου!!

πόσο εύκολα μου την έσβηνες περικοκλάδα μου στην αρχή!! και με θύμωνες και με προκαλούσες να την ξανανάψω για να τη σβήνεις το ίδιο εύκολα με τις προηγούμενς φορές!!μέχρι που σε προσκάλεσα στον ναό που χτίζω, μπαίνεις μέσα πια και νιώθεις τη ζεστασιά της φωτιάς να λιώνει σιγά σιγά τον πάγο σου!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Aλεξία ,Βασούλα ,Δωρούλα

[Valia]

αυτό το τόπικ μ' έχει διαλύσει...