Ο έρωτας στη ζωή μας

[Επισκέπτης]

Πιστεψε εγω και μονο εφταιγα τοτε..
Να ειναι καλα η κοπελα εκει που ειναι

Για το αν ειχε κατι πριν απλα το αναφερα οτι πως και εγινε κατι με μενα..οχι πως το θεωρησα ιδανικο γιαυτο.

[Ελενίτσα]

Τασούλη

[Vasoula]

Πιστεψε εγω και μονο εφταιγα τοτε..

πίστεψέ με κι εσύ ότι ποτέ δεν φταίει μόνο ένας!

απλά ίσως ο ένας έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στις αποφάσεις, στην χρονική στιγμή που χρειάζεται να παρθούν!

Ας είναι, ποτέ τα λάθη του παρελθόντος δεν αποτέλεσαν μεγαλύτερη ευλογία για την ωριμότητα του παρόντος!

[Επισκέπτης]

Ναι βασουλιτσα μου οντως τα λαθη του παρελθοντος ειναι σκαλια για να ανεβαινουμε.

Ελενακι

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ας είναι, ποτέ τα λάθη του παρελθόντος δεν αποτέλεσαν μεγαλύτερη ευλογία για την ωριμότητα του παρόντος!

Α ρε γμτ εγώ πάλι γιατί είμαι τόσο μπουμουνοκέφαλι και κάνω συνέχεια το ίδιο και το ίδιο λάθος

[Επισκέπτης]

Καθε φορα παιρνεις κατι απο αυτα τα λαθη ιωαννουλιτσα

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Vasoula]

Γιατί Ιωαννούλα δεν έχεις αντιληφθεί ακόμα τις πραγματικές σου ανάγκες...τις πιο βαθιές και ουσιαστικές και όχι τις ανάγκες που απορρέουν από την λειτουργία του εγω-ισμού!

Ο μηχανισμός του εγω-ισμού είναι μια ολόκληρη λειτουργία συνειδητών και ασυνείδητων διαδικασιών, για την οποία ο άνθρωπος έχει άγνοια, αλλά ενόσω βρίσκεται στον δρόμο της πνευματικής, νοητικής και συναισθηματικής του ανάπτυξης, ανοίγει ολοένα και περισσότερο ο χώρος για να εμβαθύνει στον Εαυτό του και να υπερβεί τις εκ συνθήκης προτιμήσεις του!

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Emmaki]

Ενας ερωτας ειναι το Α και το Ω για να μαθει ο ανθρωπος να ανακαλυπτει την "αληθεια"....τα ορια του.....τον εαυτο του....

Ξεκινωντας απο μικρη ηλικια, ειναι τυχερος γιατι τα λαθη γινονται μαθηματα ζωης.....αποκταει την απαραιτητη γνωση για την εμπειρια του...πορευεται με την ενθυμιση των λαθων και δυσκολευεται να το ξανακανει.....ποσες φορες ομως ειναι συνειδητη η δυσκολια αυτη??

Εαν ο ανθρωπος δεν εργαστει με τον εαυτο του σε βαθος...αυτη η δυσκολια μπορει να μην επαναλαμβανεται με τον γνωστο τροπο...αλλα σιγουρα θα διαφερει ελαχιστα μιας και οι συντροφοι, που θα καλει αυτος ο ανθρωπος στη ζωη του, θα ειναι σχεδον ιδιοι......και φυσικα δεν εννοω εξωτερικα.....αλλα τα συναισθηματα που θα του προκαλουν μεσα στη σχεση...

Χρειαζεται να ειμαστε ειλικρινης με τον εαυτο μας...και να επαναλαβουμε εαν χρειαστει το ιδιο "λαθος" για να καταφερουμε να συνειδητοποιησουμε τη δικη μας ανωριμοτητα να αντιληφθουμε οτι το λαθος που κανουμε ειναι μονο δικο μας!!!!

Δεν υπαρχει μαλακομαγνητης........!!!!!!

Υπαρχει ο εαυτος μας....που πολλες φορες μας φερνει στο δρομο μας ανθρωπους που μοιαζουν μεταξυ τους για να παρατηρησουμε, να επεξεργαστουμε.....να δουλεψουμε μαζι τους...και οχι να τυφλωφθουμε για να πεσουμε ξανα στην "παγιδα" της προσωπικοτητας που μας θελει εγκλωβισμενους στη φυλακη των συναισθηματων!!!!

Ελευθερωστε τα συναισθηματα σας....και ανακαλυψτε τι σημαινει να αγαπατε τον ανθρωπο που εχετε διπλα σας.....επειδη.....ειναι απλα ανθρωπος!!!!!

[AMALIA]

Εμμακι !!!

[Valia]

τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, τον ερωτεύεσαι όμως... οπότε εκεί υπάρχει μια διαφορετική δυναμική από το να τον "αγαπάς σαν άνθρωπο", όπως τους υπόλοιπους με τους οποίους δεν είσαι ερωτευμένος. Δλδ όταν είσαι ερωτευμένος επιλέγεις τον άλλον με βάσει κάποια κριτήρια, τον αγαπάς σαν άνθρωπο- ον, αλλά και κάτι άλλο σε έλκει στο συγκεκριμένο άτομο. Αλλιώς θα ερωτευόμασταν όλοι όλους...

[Vasoula]

Bαλάκι, δεν θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά συνήθως ερωτεύεσαι τον εαυτό σου στον άλλον!
Αυτό που σε ελκύει είναι αυτό που τελικά χρειάζεται να δεις σε σένα!

Ο ακαριαίος έρωτας, δεν σου δίνει καν το χρόνο να εντοπίσεις κανένα κριτήριο εσωτερικά, παρά μόνο τα εξωτερικά φαινόμενα...

Και μετά, ανακαλύπτεις ότι ο άλλος δεν έχει όλα αυτά που θα ήθελες να έχει σαν άνθρωπος!

Δεν είναι σχήμα οξύμωρο?

Δεν θέλεις να αγαπάς, απλά, τον άλλον σαν άνθρωπο, όπως όλους τους υπόλοιπους μεν, αλλά τελικά διαπιστώνεις ότι σαν άνθρωπος δεν σου κάνει...



Και πάμε πάλι από την αρχή...


Βέβαια, μπορεί να συμβεί και το αντίθετο!
Να ερωτευθείς έναν άνθρωπο για το διανοητικό του μέρος και να αγνοήσεις άλλα πιο βαθιά του συμπλέγματα...
Αλλά, ποτέ, δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση, στην διάρκεια του χρόνου να μην αντιληφθείς τα συναισθήματα που υπόγεια ωθουν τον άνθρωπο σε συμπεριφορές που δεν σου ταιριάζουν, απλά γιατί κι εσύ δεν μπορείς να τις αντιληφθείς στον εαυτό σου...

Η συντροφική σχέση, για να είναι σε ωριμότητα συντροφική και ερωτική, χρειάζεται να την προσεγγίσουμε γνωρίζοντας τι θέλει η Ψυχή μας να εμπειριώσει...
Αλλιως ο χρόνος θα κάνει την φυσική του εργασία, που είναι μόνο φθοροποιός!!!

Τα κόμπλεξ του άλλου έρχονται βίαια, μετά την ερωτική "παράκρουση" και όταν οι ορμόνες μας έχουν ηρεμήσει, να εργαστούν με τα δικά μας!

Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά το αποδεικνύει συνεχώς η Ζωή μας!

Γιατί η αστρική (συγκινησιακή) δομή του ανθρώπου δεν αφήνει περιθώρια στην παρορμητική εμπειρία να κερδίσει σε εντυπώσεις και έτσι τις ανατρέπει στον χρόνο...

[Valia]

Bαλάκι, δεν θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά συνήθως ερωτεύεσαι τον εαυτό σου στον άλλον!
Αυτό που σε ελκύει είναι αυτό που τελικά χρειάζεται να δεις σε σένα!

Ο ακαριαίος έρωτας, δεν σου δίνει καν το χρόνο να εντοπίσεις κανένα κριτήριο εσωτερικά, παρά μόνο τα εξωτερικά φαινόμενα...

Και μετά, ανακαλύπτεις ότι ο άλλος δεν έχει όλα αυτά που θα ήθελες να έχει σαν άνθρωπος!

Δεν θέλεις να αγαπάς, απλά, τον άλλον σαν άνθρωπο, όπως όλους τους υπόλοιπους μεν, αλλά τελικά διαπιστώνεις ότι σαν άνθρωπος δεν σου κάνει...


Συμφωνώ απόλυτα με το πρώτο κομμάτι, αλλά ακόμα και αν διαπιστώσουμε ότι τελικά δεν μας κάνει σαν άνθρωπος, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να εξακολουθήσουμε να τον αγαπάμε...

Η συντροφική σχέση, για να είναι σε ωριμότητα συντροφική και ερωτική, χρειάζεται να την προσεγγίσουμε γνωρίζοντας τι θέλει η Ψυχή μας να εμπειριώσει...
Αλλιως ο χρόνος θα κάνει την φυσική του εργασία, που είναι μόνο φθοροποιός!!!

Δλδ Βάσω μου μόνο σε αυτήν την περίπτωση μπορούμε να επιτύχουμε μια υγιή σχέση με τον σύντροφό μας. ’ρα μέχρι να μάθουμε τι θέλει η Ψυχή μας να εμπειριώσει, δεν έχουμε καμιά ελπίδα... όλο σε κύκλους θα γυρνάμε... δύσκολο μου φαίνεται αυτό Βάσω μου

[Vasoula]

δύσκολο το λες εσύ και εγώ το λέω ομορφιά...

ο καθένας το βλέπει από μια οπτική...Το πόσο διευρυμένη είναι αυτή η οπτική, εξαρτάται από αυτό που πραγματικά θέλει η Ψυχή μας!

Η αγάπη έτσι όπως το λες, σταματάει Βάλια μου...
Τον πρώην σύντροφο τον αγαπάς μέχρι να αρχίσει να σε "βλάπτει"...μετά ξεχνάς και αγάπη και λουλούδια...

Γιατί ο έρωτας προκύπτει από κάποια ανάγκη και όχι από ευγνωμοσύνη στην Ζωή μας!

Η Αγάπη για να κατακτηθεί και να ρέει απρόσκοπτα, σημαίνει ότι έχει εκλείψει ο εγωιστικός μηχανισμός, οπότε ας το αφήσουμε γιατι το έχουμε μάλλον εξαντλήσει το θέμα αυτό!

Αγάπη είναι να θέλεις ο άλλος να μην υποφέρει...Να του παραχωρείς αυτό τον χώρο της προσωπικής ευχαρίστησης και να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς στα πλαίσια των δυνατοτήτων σου.

Σίγουρα όμως αυτό δεν προκύπτει από τον έρωτα, αλλά από την ωριμότητά μας!

Για μια υγιή σχέσή, χρειάζεται πρώτα μια υγιής σχέση με τον εαυτό σου, Βαλάκι...
Αλλιως πως θα γίνει?

Συνήθως οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν...
Αγαπούν όσους δεν αντέχουν, στην ουσία...Δεν είναι κουφό?

Το ασυνείδητο επίπεδο ευθύνεται γι' αυτό...Οπότε ποιός να μιλήσει για υγιή σχέση, όταν δεν γνωρίζει καν τι είναι ο ίδιος?

΄Ομως γιατί να απογοητεύεσαι? Γι' αυτήν την εργασία βρίσκεσαι εδώ...Να την χαρείς λοιπόν, με όσα μέσα σου δίνει ο θεός!