τι ακριβωσ θεσ να πεισ με τη φραση αυτη γιατι εγω βασω μου δεν καταλαβα,ειμαι και λιγο ξανθια.
Η επιστήμη ανακαλύπτει και τεκμηριώνει την ζωή, μέσα σε ένα φυσικό σύμπαν. Η γνώση για το άτομο, για την ύλη, για τα ηλεκτρόνια, για το βιολογικό και ψυχολογικό μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης διαρκώς διευρύνεται και μας κάνει κοινωνούς μιας βαθύτερης αλήθειας που έχει νόημα για την φυσική μας εξέλιξη.
Η πνευματική μας εξέλιξη δεν είναι ανεξάρτητη από την επιστήμη μεν, όμως υπάρχει ένα πεδίο που είναι τόσο εσωτερικό, που δεν μπορεί η ανθρώπινη λογική και επιστημονική διάνοια να το προσεγγίσει, όσους πειραματισμούς και να κάνει, γιατί η ίδια δεν μπορεί να το τεκμηριώσει...
Αυτό το πεδίο είναι μέρος του Εαυτού μας και η γνώση του ξεκινά από την δική μας ανάγκη να προεκταθούμε προς μια διευρυμένη δομη του Εαυτού μας, αναγνωρίζοντας τον πυρήνα της ύπαρξής μας.
Η ανάγκη μας να ονομάσουμε αυτόν τον πυρήνα "Θεό" ξεφεύγει από τις επιστημονικές τεκμηριώσεις, γιατί η επιστήμη δεν μπορεί να πειραματιστεί με την βαθύτερη ουσία της ζωής, παρά μόνο μέσα στο φυσικό σύμπαν. Το πνευματικό σύμπαν το προσεγγίζει με πειράματα τέτοιου είδους, που μάλλον είναι ακατάλληλα να συνδυάσουν την πνευματική, ψυχολογική και φυσική έκφραση της ζωής...
Η γνώση του ποιοί πραγματικά είμαστε, η γνώση της ζωής και των Νόμων της Δημιουργίας δεν είναι παρά μια εσωτερική επιστημονική άποψη, που ο καθένας μας γίνεται ερευνητής της και πειραματίζεται μέσα από διαφορετικούς δρόμους, μέχρι να ανακαλύψει εκείνον τον πυρήνα της ύπαρξής του και να του επιτρέψει να δράσει μέσα σε ένα υλικό περιβάλλον, απόλυτα φυσιολογικά και με ροή, έτσι ώστε η ζωή να αποκτήσει την συνέχεια και την συνέπεια που υπόκειται σε ένα πνευματικό σχέδιο που έχει την δική του νοημοσύνη.
Θεωρώ ότι αν δεν ανακαλύψουμε τον δικό μας "μικρόκοσμο", είναι αδύνατον, όσα επιστημονικά πειράματα και να γίνουν, να αποδεχθούμε φυσιολογικά ένα "μακρόκοσμο" του οποίου η δράση είναι η συνέχειά μας.
Παραμένοντας, λοιπόν, "καθηλωμένοι" στις καθημερινές μας φοβίες, αυτές δεν θα "ησυχάσουν" μέσα από τις επιστημονικές τεκμηριώσεις, όπως δεν "ησύχασαν" οι ψυχολογικές μας πιέσεις πάνω στην καρέκλα του ψυχολόγου.
Υπάρχει για τον καθένα μας, θεωρώ, μια πιο προσωπική διαδρομή που ξεκινά από την δική μας νοημοσύνη και γνώση, από τον δικό μας πειραματισμό, και τεκμηριώνεται μέσα στην φυσική μας ζωή με πνευματική, ψυχική και φυσική «υγεία», που έχει διάρκεια και δεν αγκιστρώνεται στις επιστημονικές αποδείξεις, όπως επίσης δεν χρειάζεται «δεκανίκια» για να εκδηλώσει την ουσία της
