Από την επαφή μου με το παιδί κατάλαβα ότι πρώτα αντιλαμβάνεται τη δική μου σταθερότητα.
Δεν μπορεί να εντρυφήσει στους όρους άγγελος ή θεός αλλά μπορεί να νιώσει τη δική μου <πίστη>.
Εάν εγώ πίστευα σε ένα θεό τιμωρό το ίδιο θα πέρναγα και στο μωρό μου.
Από τη στιγμή που πιστεύω στον θεό αγάπη και το ακολουθώ, το ίδιο κάνει και το παιδάκι με την εμπιστοσύνη που έχει προς τον γονέα και την αγνότητά του σαν παιδί.
Δεν νιώθω να προκύπτει καμία ανάγκη να τον πείσω ή να του πιπιλίσω το μυαλό γιατί νιώθει πριν μιλήσω.
Με τον τρόπο μου, τα λόγια μου, τη στάση μου, τον οδηγώ στον δρόμο της αγάπης.
Τώρα πια που άρχισαν το μάθημα των θρησκευτικών στο σχολείο, συζητάμε και φροντίζω να ξεκαθαρίσω τι σημαίνει θρησκεία και τι θεός όπως επίσης και τι σημαίνει σύστημα επιβολής και ένταξης.
Μέχρι να φτάσει σε αυτή την ηλικία αρκούσε να του θυμίσω ότι δεν είναι μόνος του και ότι ο φύλακας άγγελός του είναι πάντα μαζί του.
Εχω παρατηρήσει ότι το παιδί το δεχόταν με ευχαρίστηση και τον βοήθησε να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του.
Τώρα έχει αρχίσει να ψάχνει με τη λογική και να αμφισβητεί.
Πρέπει να περάσει και αυτό το στάδιο και δεν τον εμποδίζω.
Το μόνο που του λέω είναι ότι οι αισθήσεις μας είναι περισσότερες από όσες αντιλαμβανόμαστε και ότι πολλά πράγματα δεν υπάρχουν στην ύλη.
Προς το παρόν του αρκεί ο λόγος μου για να παραμείνει με αγάπη κοντά στο θεό γεγονός που θεωρώ ότι είναι το πιο σημαντικό απ' όλα, γιατί άλλα γράφουν τα βιβλία.
Ολοκληρώνοντας θέλω να πω ότι ούτε η πίεση ούτε η αδιαφορία είναι σωστός δρόμος για τις ψυχούλες τους.
Όπως σε όλα τα θέματα χρειάζεται να βρούμε την λεπτή ισορροπία γιατί μας διάλεξαν να τα φροντίσουμε και να τα μεγαλώσουμε.
Όσο πιο κοντά τα κρατήσουμε στην ψυχούλα τους τόσο πιο εύκολο θα κάνουμε το δρόμο τους.
Εμείς είμαστε το παράδειγμα.
Γονιός που ζει τη ζωή του μέσα στην απόγνωση, με βάρος, με κακία, με τιμωρία, βουτηγμένος στην ύλη...........είναι ανώφελο να μιλήσει στο παιδί του για αγγέλους και αγάπη.
σκέψεις
