Η μοναξιά όπως τη βιώνω εγώ εκτός από συναίσθημα είναι αντικειμενικό γεγονός. Δηλαδή την αισθάνομαι σαν μία κατάσταση έλλειψη επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους που δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα όπως η μελαγχολία
Θοδωρή μου, αυτό που περιγράφεις είναι η κατάσταση πένθους που χρειάζεται να βιωθεί με σεβασμό σε κάθε "θάνατο", για να αποκατασταθεί υγιώς η έλλειψη.
΄Ενας "θάνατος" αφορά κάθε τέλος...
Αν παρατηρήσετε την Φύση και την σχέση μας μαζί της, θα ανακαλύψετε γιατί τον χειμώνα μας πιάνει μια ελαφριά μελαγχολία.
Είναι η περίοδος που η Φύση βιώνει τον "θάνατο" και εμείς βιώνουμε την περιοδο "πένθους" γι' αυτό που "πεθαίνει"...Είναι η περίοδος της σιωπής και της εσωστρέφειας...
Αν δεν την αξιολογήσουμε σαν "αρνητική" αυτήν την κατάσταση, αλλά την νιώσουμε σαν απόλυτα φυσιολογική μέσα στην Ζωή μας, τότε θα την περάσουμε με τον σεβασμό που της πρέπει...
Μια απώλεια είναι επώδυνη, κι αυτό δεν αφορά μόνο έναν άνθρωπο, αλλά και όλα όσα χαρακτηρίζουν την ζωή μας...Η εργασία μας, οι σχέσεις μας, ο τόπος που διαμένουμε, οι συνήθειές μας...
Οτιδήποτε από αυτά αλλάξει, το "εγώ" το συλλαμβάνει σαν "θάνατο" και το αντιμάχεται...΄Ετσι χάνει πολλές ευκαιρίες να αναπτυχθεί σε Εαυτό, μέσα από την "ποικιλία" της εμπειρίας...
Συνήθως θέλουμε να κυλήσει η ζωή μας σε μια νοερή "βολική" ευθεία, ξεχνώντας ότι η ευθεία δηλώνει και απραξία, ενώ η εξέλιξη έχει μόνο κίνηση...
Θοδωρή μου αν εκμεταλλευτείς αυτές τις στιγμές του "πένθους" θα αντιληφθείς ότι απλά άλλαξε ο τρόπος που μπορείς να επικοινωνείς με τους ανθρώπους και δεν σταμάτησε η επικοινωνία, παρά μόνο γιατί εσύ δεν αποδέχεσαι τον νέο τρόπο ζωής...
Συνήθως αυτός που "εκδικείται" είναι αυτός που φεύγει...
Χωρίς να λέω απαραίτητα ότι αυτός που μένει δεν έχει πίκρα και δεν μπορει΄να εξελιχτει΄σε "εκδικητή", το συνηθισμένο είναι να συμβαίνει το αντιθετο.
΄Ενας πατέρας που απομακρύνεται από την εστία του, στο μεγαλύτερο ποσοστό, ξεχνάει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του, γι' αυτό στο εντοπίζω σε θέμα ποιότητας της σχέσης με το παιδί σου.
Αν αναγνωρίσεις τις αιτίες του χωρισμού, με βαθιά ειλικρίνεια, θα είναι το όφελός σου να εξελίξεις τον Εαυτό σου και προχωρήσεις στον δρόμο σου χωρίς καμία μνησικακία.
Μαθαίνοντας πόσο όμορφος είναι ο αληθινός Εαυτός μας, έχουμε ελπίδα να μεταδώσουμε και στα παιδιά μας την ομορφιά του μοναδικού, από το να τα ωθούμε να συγκριθούν...
Εύχομαι όλα να αποκατασταθούν μέσα σου, στον δικό σου χρόνο!
