Συντονιστής: Emmaki
Ο χρόνος είναι σχετικός για μένα, δεν υπάρχει νωρίς ή αργά.τόσον καιρό ΄΄εχω το ρέικι και τώρα μόλις αρχίζουν να ξεμπλέκουν τα πράγματα ,μ όνον από τότε που γνώρισα όλους εσάς!! Τώρα πραγματικά αρχίζω να ξετυλίγω σιγά-σιγά το κουβάρι μου και να ξεδιπλώνω αλήθειες!!!
Το ξερω βασω μου, αν και η αγαπη της μανας μου ηταν παντα κοντα μου ,οποτε δε μπορω απολυτα να νιωσω τον πονο της Ναταλης .Αλλο ενοουσα..!!γιατί πονάει Μαράκι η απόρριψη από την μητέρα, στην τρυφερή μας ηλικία...Φυσικά και δημιουργεί βαριά συναισθήματα μίσους, αφού είναι πληγές που δεν μπορείς να θεραπεύσεις, χωρίς να αγγίξεις το βάθος! Το παρελθόν γίνεται φόβος για το μέλλον...
Αυτο ακριβως σκεφτηκα αλλα δεν εκφραστηκε .!!Ναταλί πρόσεξε όμως γιατί το συναίσθημα αυτό, είναι και η εξάρτησή σου από τον πόνο στην ζωή.
Η κρίση μας για τους γονείς μας γίνεται υποκειμενικά με ότι βιώσαμε και αν τα βιώματα τα αφήσουμε να κατευθύνουν τα συναισθήματά μας για όλη μας την ζωή, αυτή θα γίνει φόβος, του οποίου τον "ήχο" δεν θα θέλουμε να ακούσουμε...
στο Ναταλακι και μια συμβοθλη στην Ναταλη μας ....Βγαλε τα γαντια του μποξ και πεταξετα 
Προσπαθώ να τα βγάλω και να τα πετάξω αγάπη μου αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχουνε σφηνώσει με τα χρόνια!!! Τώρα σιγά-σιγά ελπίζω με το ρέικι την ομοιοπαθητική και το αύρα σώμα να λαδώσει λίγο και να ξεσφινώσουνε!!! Ασε που με την καθημερινή ένταση και την συνεχή απόριψη όπως και με το μίσος που δείχνει καθημερινά για το παραμικρό δεν μου είναι και τόσο εύκολο!! Η άμυνα έχει γίνει πια δεύτερη φύση μου!!ksan8oula έγραψε:Το ξερω βασω μου, αν και η αγαπη της μανας μου ηταν παντα κοντα μου ,οποτε δε μπορω απολυτα να νιωσω τον πονο της Ναταλης .Αλλο ενοουσα..!!γιατί πονάει Μαράκι η απόρριψη από την μητέρα, στην τρυφερή μας ηλικία...Φυσικά και δημιουργεί βαριά συναισθήματα μίσους, αφού είναι πληγές που δεν μπορείς να θεραπεύσεις, χωρίς να αγγίξεις το βάθος! Το παρελθόν γίνεται φόβος για το μέλλον...
Αυτο ακριβως σκεφτηκα αλλα δεν εκφραστηκε .!!Ναταλί πρόσεξε όμως γιατί το συναίσθημα αυτό, είναι και η εξάρτησή σου από τον πόνο στην ζωή.
Η κρίση μας για τους γονείς μας γίνεται υποκειμενικά με ότι βιώσαμε και αν τα βιώματα τα αφήσουμε να κατευθύνουν τα συναισθήματά μας για όλη μας την ζωή, αυτή θα γίνει φόβος, του οποίου τον "ήχο" δεν θα θέλουμε να ακούσουμε...
Οχι αλλο μισος Ναταλη μου,μη καλλιεργεις αλλο πια αυτο το χωραφακι που δε θα σου δωσει ποτε καρπους.......Βαλε το σωστο λιπασμα και κανε ενα μικρο δωρο στα ματια της ψυχης σου σαν αντικρυσουν τα ανθη ..
Μια μεγαλη
..............................................Ω! Ναι!Από ψυχιατρικής πλευράς, μια εσφαλμένη ερωτική επιλογή που μάλιστα επισημοποιείται με το γάμο αποτελεί πολύ συχνά την αιτία πολλών σωματικών και ψυχικών ασθενειών» επισημαίνει.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές εάν υπάρχουν μαμάδες <επαρκείς>. Αναφέρομαι στους καθημερινούς ανθρώπους που είναι δίπλα μας και στον εαυτό μου, όπως ήταν πριν λίγα χρόνια. Όταν έγινα μητέρα ακολούθησα το πρότυπο της δικής μου, με λίγη παραπάνω προσοχή στις ανάγκες ενός μωρού, όσο μπορούσα να καταλάβω. Στη συνέχεια, μαθαίνοντας να παρατηρώ τα πράγματα με άλλη οπτική, κατάφερα να συνειδητοποιήσω το θέατρο της μάνας, το ρόλο που ενδύεται και καλείται να ακολουθήσει. Ακόμα και σήμερα δε νιώθω επαρκής.»Οι περισσότεροι όμως μεγαλώνουμε με μαμάδες ανεπαρκείς που δεν καταλαβαίνουν τις ανάγκες των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων ενός μωρού. Μια προβληματική σχέση με τη μητέρα οδηγεί σε προβληματικούς έρωτες όπου περιμένεις όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα ή έναν κανονικό άντρα, αλλά έναν σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση ».
