ΣΩΤΗΡΑΣ & ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΖΩΗΣ!

[Vasoula]

ξύρισέ το μωρέ Ευούλα!!! :lol: :lol: :lol:

[Evoula]

Μου θύμισες τώρα την γνωστή ταινία με την Τζένη Καρέζη...
που αναζητούσε μπαρμπέρη...

[Vasoula]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

μμμ...δεν είχε άδικο!!! Στο βωμό της θηλυκότητας!!!!

Αθηνααααααααααααααααααααα!!!!! :lol: :lol:

[galazia_sfaira]

[Επισκέπτης]

Ειχα ημέρες να σας διαβάσω, ημέρες ξεκούρασης, ήλιου και επιγνώσεων , μια και η ψυχή μου το ζήτησε.

Αν και αρχικά ενιωσα όλη αυτή την χαρά και την αγνότητα που εκπέμπει όλο το φόρουμ και τα μέλη του , στο τελός της ανάγνωσης όλων αυτων των 12 σελίδων, δάκρυσα ...ανεπαίσθητα εξωτερικά, μια και είμαι σε δημόσιο χωρο, αλλα με ενα διάχυτο εσωτερικό πόνο.

Λυπάμαι απο τα βάθη της καρδιάς μου για αυτό, που αναγκάστηκε το φόρουμ να παρακολουθήσει , και ζητώ συγνώμη απο όλους για το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί.

Fab, καλό σου ''ταξίδι '' όπου κι αν διαβείς...
Δεν ''μπορω'' να σου γράψω τίποτα, ουτε καν ''θέλω...δεν ''νιώθω ''κάτι εκτός απο θλίψη...
Ας σε εχει η Θεότητα η το φως η όπως αλλιώς το αισθάνεσαι ευτυχισμένη και ήρεμη.

Καλλιόπη , ουτε εσυ , ουτε εγω, ουτε κανείς άλλος , δεν χρειάζεται να αποδείξει σε κανένα τίποτα απολύτως σχετικά με το αν είναι και πόσο είναι εξελιγμένος η οτι άλλο ..... Ο μόνος στον οποίο είμαστε υπόλογοι είναι η συνείδηση μας , ουδείς άλλος ειδικά σε αυτά τα πεδία για τα οποία συζητάμε.

[Evoula]

Συμφωνώ Ευούλα ότι όλα αυτά είναι ζωή, που η οπτική της εξαρτάται πάντα από το σημείο αντίληψής σου!
Για μένα πχ. δεν είναι όλα αυτά ζωή, που για σένα είναι αλήθεια αυτή τη στιγμή...Γιατί να το αμφισβητήσω όμως?
Μπορεί να ήταν κάποια στιγμή και δική μου...
Θέλω να πω με αυτό, ότι η διεύρυνση των αξιών της ζωής, είναι ανάλογη με την αναγνώριση τους στο βάθος!
Και όσο πιο "ρηχά" εξετάζουμε την ζωή, τόσο περισσότερο στεκόμαστε στην "υπεράσπιση" ή στην "επίθεση" των συναισθημάτων μας!
΄Οταν αυτά γίνουν "ολοκλήρωση", τότε εναρμονίζεται η ζωή μας με τον θεό! Γιατί το βάθος τους κάποτε τελειώνει για να βρεθούμε στην ύπαρξή μας ολόκληρη!

Γι' αυτό είπα ότι το φως και ο πόλεμος περικλείουν τις αξίες που τους έχουμε δώσει και τίποτα άλλο!

Στην τελική μου κατανόηση, δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς φως και φως χωρίς πόλεμο!
Αν ήταν έτσι κανένας φωτισμένος άνθρωπος δεν θα είχε "κατέβει" στην γη, για να μας διδάξει πως θα κλείσουμε τους δύο πόλους του διαχωρισμού!!!

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου...

Αλλά όσο είμαστε εγκλωβισμένοι στο διαχωρισμό, καλό είναι να έχουμε πλήρη συνείδηση για το πού βρισκόμαστε.

Πολλές φορές το Εγώ ντύνει με τον μανδύα της πνευματικότητας τις ελλείψεις του.

Και συνεχίζω να χαϊδεύω το μούσι μου... Αθηνάάάάάάά

Αετέ μου, σε ό,τι με αφορά (αν με αφορά κάτι ) θεωρώ πως δεν έχεις κανέναν λόγο να ζητήσεις συγνώμη από κανέναν.
Γιατί το έχεις ανάγκη αυτό?
Ποιά ακριβώς είναι η ευθύνη που σου αναλογεί?

Χαλάρωσε, κάνε πολλές βουτιές και δώσε πολλά φιλιά στην αλογόμυγα της ζωής μου... :lol:

[Kalliopi]

Τι ομορφιά και τι ευλογία όλες αυτές τις μέρες που παρακολουθώ και , ενίοτε, συμμετέχω σ' αυτή την παρέα! Καποιος, σόρι μα δε θυμάμαι ποιος ακριβώς ( διαβάζω ασταμάτητα, ίσως γι αυτό), έγραψε, με αφορμή την εκδήλωση του-της fab, κάτι για διαξιφισμούς. Βρε παιδιά, είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που παρακολούθησα κάτι τέτοιο. Σε άλλη περίπτωση, θα έπρεπε να πέφτουν κεραυνοί...Κι αντ'αυτού, είδα το φως της αστραπής χωρίς τον...κεραυνούλη :!: :!: :!: ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ :!: :!: :!: Σας ευχαριστώ διότι, ενόσω διάβαζα τσάκωσα τον εαυτό μου να στέλνει φως αντί να θυμώνει, να γίνεται έξαλλος. Μετασχηματιστές μου, εσείς :!: :!: :!:

[Vasoula]

Πολλές φορές το Εγώ ντύνει με τον μανδύα της πνευματικότητας τις ελλείψεις του.

ω και να ήξερες πόσο δίκαιο έχεις Ευούλα! ΄Η μάλλον ξέρεις, γι' αυτό και το αναφέρεις.

΄Ομως θα ήθελα να συμπληρώσω και κάτι ακόμα!

Τα συναισθήματα που δεν είναι φανερά σε εμάς, είναι ολοφάνερα στον άλλον! ΄Ετσι δεν κοροϊδεύουμε παρά μόνον τον εαυτό μας!

Είναι πραγματικά όμορφο να μπορείς να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να τον σέβεσαι πραγματικά!

Γιατί πριν φτάσεις σ' αυτήν την τέλεια ταπεινότητα, πρέπει να έχεις σεβαστεί προηγουμένως τον εαυτό σου!


΄Οσο γι' αυτό Ευούλα...

Αλλά όσο είμαστε εγκλωβισμένοι στο διαχωρισμό, καλό είναι να έχουμε πλήρη συνείδηση για το πού βρισκόμαστε

Αν είχαμε πλήρη συνείδηση, δεν θα είμαστε εγκλωβισμένοι...

Η πλήρης συνειδηση απαιτεί εργασία στο υποσυνείδητο...
Καθάρισμα του υπογείου...Και το σκοτάδι ο άνθρωπος το φοβάται...
Γι' αυτό πάντα προσεγγίζει και το φως με φόβο!!!
Και κάνει πως αναγνωρίζει το φως, ενώ στην ουσία δεν έχει αναγνωρίσει ούτε καν την σκιά του!!

Το φως όμως "μυρίζει" ελευθερία...Και αυτό το άρωμα δεν σε εγκαταλείπει ποτέ, αν κατορθώσεις μια στιγμή να βάλεις πάνω σου μια σταγόνα του...

Αετούλι, δεν κατάλαβα κι εγώ γιατί ζητάς συγνώμη!

Η Καλλιόπη ένιωσε όμορφα...Δεν είναι σπουδαίο αυτό?

[Ellaki]

Κι εγώ ένοιωσα όμορφα :lol:

Αν και δεν κατάλαβε γιατί τέτοια επίθεση στην σφαίρα και στον αετό.
Ποιός ξέρει τι φοβος κρύβει μέσα του :roll:

[Vasoula]

Ποιός ξέρει τι φοβος κρύβει μέσα του

δεν το ένιωσα απαραίτητα σαν φόβο!

ένιωσα ότι ο ένας μπήκε στα όρια του άλλου...

και αυτό, ενόσω η αυτογνωσία βρίσκεται σε "εξέλιξη", δεν αντέχεται...

[Evoula]

Αν είχαμε πλήρη συνείδηση, δεν θα είμαστε εγκλωβισμένοι...

Η πλήρης συνειδηση απαιτεί εργασία στο υποσυνείδητο...
Καθάρισμα του υπογείου...Και το σκοτάδι ο άνθρωπος το φοβάται...
Γι' αυτό πάντα προσεγγίζει και το φως με φόβο!!!
Και κάνει πως αναγνωρίζει το φως, ενώ στην ουσία δεν έχει αναγνωρίσει ούτε καν την σκιά του!! Wink

Σωστό κι αυτό (πολύ συμφωνώ μαζί σου τώρα τελευταία, πρέπει να ανησυχώ??????? )
Απλά σκέφτομαι και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται από την μια στιγμή στην άλλη.
Μπαίνεις στα υπόγεια καθαρίζεις, κατανοείς, προχωράς....
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχεις ρίξει άπλετο φως.
Αυτό εννοώ να ξέρεις πού βρίσκεσαι.
Να ΞΕΡΕΙΣ πως φοβάσαι και να το αποδέχεσαι.
Να ΞΕΡΕΙΣ πως αντιμετωπίζεις τον άλλον σαν εχθρό επειδή παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Αλλά μέχρι να φτάσεις στον σεβασμό και στην αποδοχή του ίδιου σου του Εαυτού ε, έχει δρόμο... :shock:

Κι όσο για το φως... τα έχουμε πει
Πού είναι εκείνη η σταγόνα ρε γμτ??????????

[Vasoula]

Πού είναι εκείνη η σταγόνα ρε γμτ??????????

(πολύ συμφωνώ μαζί σου τώρα τελευταία, πρέπει να ανησυχώ??????? )

θα έλεγα ναι!

Μπαίνεις στα υπόγεια καθαρίζεις, κατανοείς, προχωράς

αυτή είναι συνειδητή δουλειά, και αυτό σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει, με όποιο κόστος σε επίπεδο αξιών, να προχωρήσεις...

σ' αυτήν την φάση δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά να αναγνωρίσεις ότι το βάθος κατακτιέται με επίπεδα!

όμως...

οι περισσότεροι, από όσο έχω αντιληφθεί, πάνε στο πάνω επίπεδο του υπογείου και θεωρούν ότι τα "βρήκαν" όλα...

έτσι έχει αξία αυτό που λες Ευούλα μου...

Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχεις ρίξει άπλετο φως.

επανέρχεσαι και τώρα πια σαν παρατηρητής...

Πχ. αναγνώρισα γιατί ζηλεύω, βρήκα το πρώτο επίπεδο της!
Προχωράω πιο κάτω και ανακαλύπτω ότι αυτό που θεωρούσα ζήλεια ήταν απλά μια απόρριψη, οκ. βρήκα και το δεύτερο!

Λέει το "εγώ"...Ζήτω ανακάλυψα γιατί ζηλεύω, τώρα ξέρω δεν θα ζηλέψω ξανά...

Και έρχεται η ζωή σου και σου φέρνει και την επιβεβαίωση, τόσο ολοφάνερη ή τόσο κρυφή, ανάλογα!!!

Και αντιδράς έτσι, σαν να μην είχες ανακαλύψει τίποτα...Ζήλεια και πάλι, όμως αυτήν την φορά έχει κάτι διαφορετικό...

Βρίσκεσαι πάλι στο πρώτο επίπεδο και βλέπεις κι άλλο συναίσθημα "παρεϊτσα" με την ζηλεια...Που είναι ένας φόβος...άντε πάλι από την αρχή...

Η παρατήρηση των συναισθημάτων σε σύγκριση με τις αξίες σου έχει σημασία για το επόμενο στάδιο.

Η ζήλεια είναι αρνητικό συναίσθημα "σκέφτεσαι"...εδώ είναι η "αξία", το τσιπάκι που έχει ο υπολογιστής-νους!!!
Από που προήρθε σαν αξία για μένα? Γιατί την έχω καταγράψει σαν αξία...Και θυμάσαι γιατί!

Δουλειά και ξανά δουλειά...και συγχρόνως ανοίγεις τον νου...Μέσα από την εργασία στο συναισθηματικό πεδίο, μέσα από την απελευθέρωση κάθε αρνητικής "καταγραφής", έρχεσαι σε επαφή και με το νοητικό σου πεδίο. Ο νους διευρύνεται, γιατί δεν μπορούσε να φτάσει μέχρι εκεί. Οι σκέψεις μας έρχονταν μόνο από το συναισθηματικό μας...

Μετά είναι ζήτημα χρόνου να αφήσεις το πνευματικό πεδίο ελεύθερο να κάνει την επανασύνδεση και να νιώσεις ότι αυτή η ενέργεια σε πάει σε βάθος...Σε αυτό το βάθος που η ψυχολογία δεν μπορούσε να σε οδηγήσει...

Η "ενθύμηση" μπορεί να φαίνεται "αργή", αλλά είναι η διαδικασία του χρόνου στο φυσικό μας πεδίο που την αξιολογεί έτσι...
Τίποτα δεν είναι αργό! Αρκεί το "γρήγορο" να μην είναι απλά επιπόλαιο!!!

[Evoula]

Πού είναι εκείνη η σταγόνα ρε γμτ??????????

Γελάς εσύ...

(πολύ συμφωνώ μαζί σου τώρα τελευταία, πρέπει να ανησυχώ??????? )

θα έλεγα ναι!

Ναι, την φοβόμουν αυτή την απάντηση...

Μπαίνεις στα υπόγεια καθαρίζεις, κατανοείς, προχωράς

αυτή είναι συνειδητή δουλειά, και αυτό σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει, με όποιο κόστος σε επίπεδο αξιών, να προχωρήσεις...

σ' αυτήν την φάση δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά να αναγνωρίσεις ότι το βάθος κατακτιέται με επίπεδα!

όμως...

οι περισσότεροι, από όσο έχω αντιληφθεί, πάνε στο πάνω επίπεδο του υπογείου και θεωρούν ότι τα "βρήκαν" όλα...

έτσι έχει αξία αυτό που λες Ευούλα μου...

Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχεις ρίξει άπλετο φως.

επανέρχεσαι και τώρα πια σαν παρατηρητής...

Πχ. αναγνώρισα γιατί ζηλεύω, βρήκα το πρώτο επίπεδο της!
Προχωράω πιο κάτω και ανακαλύπτω ότι αυτό που θεωρούσα ζήλεια ήταν απλά μια απόρριψη, οκ. βρήκα και το δεύτερο!

Λέει το "εγώ"...Ζήτω ανακάλυψα γιατί ζηλεύω, τώρα ξέρω δεν θα ζηλέψω ξανά...

Και έρχεται η ζωή σου και σου φέρνει και την επιβεβαίωση, τόσο ολοφάνερη ή τόσο κρυφή, ανάλογα!!!

Και αντιδράς έτσι, σαν να μην είχες ανακαλύψει τίποτα...Ζήλεια και πάλι, όμως αυτήν την φορά έχει κάτι διαφορετικό...

Βρίσκεσαι πάλι στο πρώτο επίπεδο και βλέπεις κι άλλο συναίσθημα "παρεϊτσα" με την ζηλεια...Που είναι ένας φόβος...άντε πάλι από την αρχή...

Η παρατήρηση των συναισθημάτων σε σύγκριση με τις αξίες σου έχει σημασία για το επόμενο στάδιο.

Η ζήλεια είναι αρνητικό συναίσθημα "σκέφτεσαι"...εδώ είναι η "αξία", το τσιπάκι που έχει ο υπολογιστής-νους!!!
Από που προήρθε σαν αξία για μένα? Γιατί την έχω καταγράψει σαν αξία...Και θυμάσαι γιατί!

Σωστά! Θυμάσαι από πού προήλθε, θυμάσαι πώς παγιώθηκε ως πεποίθηση και βλέπεις πώς καθόρισες την ζωή σου βάση αυτής της πεποίθησης.

Δουλειά και ξανά δουλειά...και συγχρόνως ανοίγεις τον νου...Μέσα από την εργασία στο συναισθηματικό πεδίο, μέσα από την απελευθέρωση κάθε αρνητικής "καταγραφής", έρχεσαι σε επαφή και με το νοητικό σου πεδίο. Ο νους διευρύνεται, γιατί δεν μπορούσε να φτάσει μέχρι εκεί. Οι σκέψεις μας έρχονταν μόνο από το συναισθηματικό μας...

Μετά είναι ζήτημα χρόνου να αφήσεις το πνευματικό πεδίο ελεύθερο να κάνει την επανασύνδεση και να νιώσεις ότι αυτή η ενέργεια σε πάει σε βάθος...Σε αυτό το βάθος που η ψυχολογία δεν μπορούσε να σε οδηγήσει...

Η "ενθύμηση" μπορεί να φαίνεται "αργή", αλλά είναι η διαδικασία του χρόνου στο φυσικό μας πεδίο που την αξιολογεί έτσι...
Τίποτα δεν είναι αργό! Αρκεί το "γρήγορο" να μην είναι απλά επιπόλαιο!!!

Ναι... τώρα όμως δεν ξέρω πώς το εννοείς εσύ το "αργό".
Σε σύγκριση με την αιωνιότητα σίγουρα θα είναι "σύντομο"...

:lol: :lol: :lol: :lol:

Μου άρεσαν όπως τα έγραψες, πρέπει να στο αναγνωρίσω αυτό...

[Vasoula]

αυτό πάει σε αυτό...

Ναι, την φοβόμουν αυτή την απάντηση...

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[Vasoula]

Ναι... τώρα όμως δεν ξέρω πώς το εννοείς εσύ το "αργό".
Σε σύγκριση με την αιωνιότητα σίγουρα θα είναι "σύντομο"...

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

μμμ...να πω ότι έχεις ένα δίκιο, σχετικά με το δικό μου το "αργό"...

γιατί το "σύντομο" το ξεπέρασα με συνοπτικές "δημοκρατικές" διαδικασίες...κοινώς πάρε μια κλωτσιά και τρέχα!!! :lol: :lol: :lol:

δεν ξέρω πόσες "κλωτσιές" χωράει η δική σου αιωνιότητα...