Ντάννυ...δυνατή η νεράϊδα σου.
Μια επιφανειακή σκληρότητα, σαν να είχες "τυλίξει" τον εαυτό σου σε μια κρούστα, ώστε τίποτα να μην εισβάλλει μέσα, και ταράξει τον κόσμο που είχες δημιουργήσει...
Η άμυνα ήταν για σένα τρόπος ζωής. Η δύναμη ήταν για σένα "λεκτική"...Και μια απίστευτη συνθήκη με τον εαυτό σου..."θα επιβιώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο..." Σ' αυτήν την συνθήκη, οι όροι ήταν σκληροί... Αφού σκληρός είναι ο κόσμος, σκληρή θα είμαι κι εγώ!
Το συναίσθημα "πάγωσε" και εσύ...ξέχασες να κλαις από ευγνωμοσύνη για την ζωή...΄Εκλαιγες μόνο από πείσμα όταν κάτι δεν κατάφερνες...
Τα "φτερά" σου διάφανα...Σχεδόν αόρατα...Δεν υπήρχαν! Εδώ στην γη είναι η "μάχη"...
΄Ομως...
Σε σένα φαίνεται ολοκάθαρα, πως άν η ψυχή αποφασίζει, η προσωπικότητα υποκλίνεται!
Το λευκό κυριαρχεί στην ζωή σου πια. Φαίνεται πως η "κρούστα" ράγισε και άφησε την αγνότητα να εισβάλει στον κόσμο σου.
Τον τάραξε...και τον ταράζει!
Αλλά τώρα φαίνεται ότι η δύναμη έχει μετατοπιστεί.
Η ψυχή σου πήρε τα ηνία, και αυτό πολλές φορές σε αποσυντονίζει.
΄Ομως είναι η απόφασή σου ξεκάθαρη και φαίνεται... "θα πετάξω", αφού μπορώ... Τα φτερά άρχισαν να παίρνουν σχήμα και μορφή!
΄Αρχισαν να άνοιγοκλείνουν, στην αρχή δειλά και τώρα ολοένα και με πιο πάθος... Νιώθω την κρούστα αυτή να έχει πια απορροφηθεί...δεν υπάρχει απόσταση σε σένα και την ψυχή σου, παρά μόνο λίγο στις σκέψεις.
Καμιά φορά αναποδογυρίζεις την αλήθεια...Η γη είναι πάνω? Και κάτω ο ουρανός?
Νιώθω ότι είσαι στον δρόμο της ψηλάφισης...Αγγίζεις το υπερβατικό με προσοχή και συνέπεια. Με ευθύνη και αφοσίωση...
Τα χέρια σου που μέχρι τώρα κρατάγανε την γη, σηκώνονται σιγά σιγά και αγγίζουν την καρδιά σου... Και τώρα νιώθεις...
Τα συναισθήματα γίνονται αισθήματα και βιώνεις πια την αλήθεια τους. Εμπράκτως στην ζωή σου, που τώρα είναι μια ατέλειωτη ευγνωμοσύνη.
Είμαι σίγουρη, πως μετά από λίγο...θα επιλέξεις άλλη νεραϊδούλα!
σε φιλώ
