απορίες

[Επισκέπτης]

εμενα μου εκανε εντυπωση και μου αρεσε πολυ αυτο

ξεχνιέται από την επιφάνεια, και εργάζεται από το υπόγειο

[Επισκέπτης]

τι φακελλο εχεις φτιαξει ελισσαβετ?

[Ellaki]

Δεν σου λέω πονηρούλη :evil:

[Δωρουλα]

Ξεχνάμε πολύ εύκολα νομίζουμε...αλλά τελικά τίποτα δεν ξεχνιέται, αν δεν αναγνωριστεί σαν αλήθεια του είναι σου!

Αυτή η αλήθεια του είναι για να αναγνωριστεί δεν γίνεται σταδιακά και σε επίπεδα???εγώ τουλάχιστον αυτό βιώνω!!!ένα θέμα και μια αλήθεια που έχω να διαπραγματευτώ έχει παρακλάδια και επίπεδα και κάθε που βουτάω με περισσότερο θάρρος και μένω για παραπάνω ώρα τόσο πιο βαθιά επίπεδα διαπραγματεύομαι του ιδίου θέματος!!!! :roll:

[Ellaki]

Ακριβώς το ίδιο βιώνω κι εγώ.

[CHRYSSOULA]

Προσωπικά διαθετω ενα ορθολογισμό τόσο ισχυρό που αν και είχα τις αποδείξεις για όλα αυτά , μπροστά μου , ηταν αδύνατο να πεισθώ οτι δεν φαντασιώνομαι.

Εκανα 4 χρόνια που πέρασαν με πολυ διάβασμα , αναλύσεις, δοκιμές , πειράματα κλπ να κατανοήσω οτι για να καταλάβει κανείς πρέπει να μην θέλει να εξηγήσει...απλώς να αισθάνεται

Νοιώθω σαν να τα έγραψα εγώ!!!!!!!!!!!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!!!!!!!!!!
Βάσω ακούς??????? Η ΑΙΣΘΗΣΗ ???????? Σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Όταν μου ήλθε αυτή η επίγνωση ήταν σαν να μου έρριξαν ένα κουβά νερό στο πρόσωπο. Στην αρχή ξαφνιάστηκα, αλλά μετά ήρθε η συνειδητοποίηση. Τώρα όταν γυρεύω αποδείξεις για κάποια πράγματα δεν είναι για να πεισθώ αλλά για ισχυροποιήσω την επίγνωση μου. Αν με την γνώση η αίσθηση είναι βράχος με την απόδειξη η αίσθηση μου γίνεται γρανίτης. Τώρα πια όμως δεν γυρεύω αποδείξεις γιατί όλες είναι πια μέσα μου.

Πολλά φιλάκια

[CHRYSSOULA]

Το θέμα είναι ότι όλη αυτη η ιστορία έχει πολύ βαθιές ρίζες σε κάτι αλλο που δεν καταλαβαίνω τι........!!ας μου έρθουν οι απαντήσεις, ας έχω το κουράγιο να βυθιστώ ως εκεί που είναι καταγεγραμμένα αυτά που χρειάζονται νιώσιμο και αποκωδικοποίηση

Δωρούλα μου. Θα σου ζωγραφίσω μια εικόνα. Όταν βλέπεις κάποιον να χτυπά τον σκύλο του και λυσσομανάς από οργή δεν είναι τόσο για το χτύπημα αλλά για το συναίσθημα που νοιώθεις...Εκείνη την στιγμή ταυτίζεσαι με το μικρό κακοποιημένο ζωάκι γιατί ίσως και συ μικρή ή σε μια μεγαλύτερη ηλικία ένοιωσες την κακοποίηση- στην συγκεκριμένη περίπτωση- την εγκατάλειψη όπως είπες η σφαιρούλα - και το φέρνεις μέσα σου... Κάθε φορά που θυμάσαι αυτό το γεγονός, έστω και αν το έχει καταχωνιάσει βαθιά μέσα σου, αγκάλιασε τον εαυτό σου και πες του πόσο πολύ τον αγαπάς.... Μείνε σε αυτό εστιασμένη και τότε θα δεις το θαύμα της μεταμόρφωσης.......

[galazia_sfaira]

[Επισκέπτης]

Εγώ τώρα που σας διαβάζω όλους....νοιώθω σαν κομμάτια του εαυτού μου να έχουν διαφορετικά ονόματα και να γράφουν....να γράφουν.....Είσαστε οι πολλοί εαυτοί μου και μου ξυπνάτε τώρα δα τους πόνους που έθαψα , την προδοσία που ξεπέρασα(?) τους παιδικούς μου φόβους ότι θα με εγκατέλειπαν....


Ολα είναι εδώ και μου φωνάζουν...

Κι εγώ σπασμένη σε χιλια δυο κομμάτια, κουρνιάζω ξανά στη γωνιά μου και ακόμα εκλιπαρώ την αγάπη που ποτε δεν πίστεψα πως πήρα από τους άλλους....

Και πονάω....

[galazia_sfaira]

Κι εγώ σπασμένη σε χιλια δυο κομμάτια, κουρνιάζω ξανά στη γωνιά μου και ακόμα εκλιπαρώ την αγάπη που ποτε δεν πίστεψα πως πήρα από τους άλλους....

Και πονάω....

Πώς να νοιώσεις Καλλιόπη μου την αγάπη των αλλων αν εσύ δεν αγάπησες τον εαυτό σου;Πως γίνεται πουλάκι μου χωρις να ξερεις τι σημαίνει αγαπη αν δεν την εχεις νοιωσει για σενα;

[Επισκέπτης]

Και μηπως τόξερα κι εγώ βρε Καλλιόπη μου? Μονίμως ενοχές γι΄αυτό που δεν ήμουν, γι΄αυτό ΄που έκανα ή γι΄αυτό που δεν έκανα....

Ελπίζω τώρα που ξύπνησα να μην είναι πολύ αργά...


Τώρα που ψάχνω στα υπόγεια, τίποτα δεν θα μείνει σκονισμένο, τίποτα βρώμικο, τίποτα σκοτεινο......

ΑΞΙΖΩ ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΩ

[galazia_sfaira]

Σιγα καλε που ειναι αργά......
Βουρ εδω θα τα βρούμε ολα!!!!!!!

[Επισκέπτης]

Μα αυτό ενοιωσα κι εγώ και είπα κάποια στιγμή στη Βάσω....

πως θέλω ν΄αρχίσω από την αρχή....

[Vasoula]

παιδιά τα ξέρω όλα αυτά που λέτε...

τα υπόγεια, τα σοκάκια (Δωρούλα) τις πόρτες, τις πύλες, τα συναισθήματα με εικονες, τις σκιές...Τα πέρασα βήμα βήμα, μπουσουλωντας και χωρίς ανάσα.

Είχα βοήθεια, δεν λέω, αλλά μονη μου μπήκα μέσα, μόνη μου βγήκα...Η βοήθεια ήρθε στις επιγνώσεις όταν βίωνα...

Εδώ και ένα χρόνο μου έχει έρθει η "έμπνευση" να κάνω σεμινάριο για το 2ο κέντρο, που εκει μέσα βρίσκονται όλα αυτά που μου περιγράφετε...

΄Ομως η έμπνευσή μου χρειάζεται και ανταπόκριση στον χρόνο των ανθρώπων και εκεί σκάλωσε...

Είπα λοιπόν να τολμήσω να το κάνω από "απόσταση"...

Δεν ξέρω πως θα πάει, είναι πειραματικό το στάδιο...
Αλλά αν το καταφέρουμε, ανοίγει ο δρόμος και για άλλα "σεμινάρια" από απόσταση...

Κι αν κρίνω από εδώ μέσα...τότε νιώθω ότι θα πάει καλά...

σε λίγο όλες οι συμμετέχουσες στο "σεμινάριο" θα έχουν ρέικι (αετούλι μου, Ευούλα...). Αυτό θα μας διευκολύνει στα δύσκολα...!!!!

Τζιλντάκι, αετούλι... ναι ο καθένας διαβάζει τον εαυτό του στον άλλον...
Είμαστε τόσο ίδιοι, λες και μας "γέννησε" ο ίδιος ΠΑΤΕΡΑΣ!!!!!!!!!!!!!

[Επισκέπτης]

Θέλω βρε παιδιά να βάλω τα κλάμματα και να κλαίω με λυγμους....

Και είναι η κόρη μου εδώ και δεν μπορώ γμτ