Ποιητικά έργα, στίχοι

[Katrin]

Όλα τα παραπάνω "γιατί" αλλά κυρίως...
Γιατί είναι αδύναμο.
Δεν ξέρω πως να το κάνω αυτό. Πώς να το πάρω αγκαλιά. Μπορώ να το πω στα λόγια, μπορώ να το σκεφτώ εγκεφαλικά, να συμφωνήσω και να πιστέψω οτι ναι, έτσι πρέπει να γίνει, έτσι θέλω να γίνει αλλά αν μέσα μου δεν το νιώθω, είμαι ψεύτρα.
Εμπιστεύομαι οτι απλά κάποια στιγμή θα το νιώσω. Έτσι απλά.

[Vasoula]

΄Οχι μόνο "εμπιστεύομαι"...
αλλά εργάζομαι και συνειδητά προς αυτήν την κατεύθυνση...

Το άφημα καμμιά φορά, μου ακούγεται σαν "δεν θέλω τώρα να το αγγίξω"...Κερδίζει χρόνο μεν το "εγώ" μας, αλλά...

Εσύ ξέρεις πάντως Κατερινάκι...δεν "παραμυθιάζεσαι"!!!!

[Katrin]

[Επισκέπτης]

Φεύγουν μεσ' απ' τα χέρια σου τα χρόνια φεύγουν
Σαν τυχερά παιχνίδια σ' άμμο φεύγουν
Και οι χαμένες Κυριακές που μένουν
Στης μοναξιάς σου την τροχιά σε φέρνουν

Μες απ' τα χέρια σου οι χαρές σου φεύγουν
Τα κρύα βράδια τις γιορτές σου κλέβουν
Μες στο κορμί σου δυο καρδιές παλεύουν
Σε μια μάχη δίχως νικητή

Κι όμως η μοναξιά δεν είναι ο μόνος δρόμος
Δεν είναι εξαίρεση ούτε και νόμος
Χωρίς αγάπη δεν περνάει ο χρόνος
Τ' όνειρο σβήνει για όποιον μένει μόνος

Η μοναξιά δεν είναι ο μόνος δρόμος
Δεν ειν' ο έρωτας μονάχα ο πόνος
Ξέρω τι πέρασες μ' αν θέλεις όμως
Σε θέλω πλάι μου για μια ζωή

Φτάνει να λες πως όλοι σε προδώσαν φτάνει
Να κλαις για έρωτες που έχουν πεθάνει
Και να ζητάει η ελπίδα σου λιμάνι
Μακριά απ' αυτούς που σ' έχουνε πικράνει

Μην κλαις για έρωτες που έχουν πεθάνει
Σκέψου η μοναξιά που θα σε βγάλει
Ότι κι αν πέρασες στο λέω πάει
Σε θέλω πλάι μου για μια ζωή

Κι όμως η μοναξιά δεν είναι ο μόνος δρόμος
Δεν είναι εξαίρεση ούτε και νόμος
Χωρίς αγάπη δεν περνάει ο χρόνος
Τ' όνειρο σβήνει για όποιον μένει μόνος

Η μοναξιά δεν είναι ο μόνος δρόμος
Δεν ειν' ο έρωτας μονάχα ο πόνος
Ξέρω τι πέρασες μ' αν θέλεις όμως
Σε θέλω πλάι μου για μια ζωή

Ν. ΚΟΥΡΚΟΥΛΗΣ (ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ)

[Επισκέπτης]

Κική Δημουλά

Ο Πληθυντικός Αριθμός

http://www.youtube.com/watch?v=d3G1YJGDyCE

Ο έρωτας,
όνομά ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.


Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.


Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.


Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

[Δωρουλα]

Ασημένιε απο τα αγαπημένα μου!

[margaritarenia]

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας & Μανώλης Γοβατσιδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.

Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ.

Θα είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.


Αφιερωμενο :!: :!: :!:

[Επισκέπτης]

Είναι του φίλου μου του Μαράκου και μου αρέσει πολύ:

Τί όμορφα που είναι ν' αγαπάς!

Τι όμορφα που είναι ν αγαπάς

και ν αγκαλιάζεις ότι η ψυχή κι αν βλέπει,

το να μη νοιάζεσαι που βρίσκεσαι που πάς,

ούτε να στέκεσαι στα πρέπει ή δεν πρέπει.

Να κρίνεις τις ατέλειες σωστές

και να πετάς ανέμελα στ ονείρου τα παλάτια,

και να μπερδεύονται κι οι λέξεις σου κι αυτές,

σαν τη κοιτάζεις με λαχτάρα μες στα μάτια

είναι στ αλήθεια τόσο ωραίο ν αγαπάς

κι ακόμα κι αν η πίκρα σε τυλίξει,

τι κι αν δεν νοιώθεις που βαδίζεις και που πάς,

αφού η καρδιά σου πρόλαβε, μ αγάπη να μιλήσει.

[galazia_sfaira]

αφού η καρδιά σου πρόλαβε, μ αγάπη να μιλήσει.

Γειά σου Γιάννη μου!!!!!!!!!!!!

[Δωρουλα]

Γιάννη, δεν έχω λόγια ούτε για σενα που το επέλεξες ούτε για τους στίχους!! ευγένεια ψυχής!!

[Christina]

Είναι του φίλου μου του Μαράκου και μου αρέσει πολύ:

Τί όμορφα που είναι ν' αγαπάς!

Τι όμορφα που είναι ν αγαπάς

και ν αγκαλιάζεις ότι η ψυχή κι αν βλέπει,

το να μη νοιάζεσαι που βρίσκεσαι που πάς,

ούτε να στέκεσαι στα πρέπει ή δεν πρέπει.

Να κρίνεις τις ατέλειες σωστές

και να πετάς ανέμελα στ ονείρου τα παλάτια,

και να μπερδεύονται κι οι λέξεις σου κι αυτές,

σαν τη κοιτάζεις με λαχτάρα μες στα μάτια

είναι στ αλήθεια τόσο ωραίο ν αγαπάς

κι ακόμα κι αν η πίκρα σε τυλίξει,

τι κι αν δεν νοιώθεις που βαδίζεις και που πάς,

αφού η καρδιά σου πρόλαβε, μ αγάπη να μιλήσει.

Γειά σου βρε Γιάννη!

Το έβαλα παράθεση γιατί ήθελα να το διαβάζω ξανά και ξανά!!!

[Επισκέπτης]

χαιρομαι που σου αρεσε χριστινακι και στο αφιερωνω!!



Ο ουρανός

Πρῶτα νὰ πιάσω τὰ χέρια σου
Νὰ ψηλαφίσω τὸ σφυγμό σου
Ὕστερα νὰ πᾶμε μαζὶ στὸ δάσος
Ν᾿ ἀγκαλιάσουμε τὰ μεγάλα δέντρα
Ποὺ στὸν κάθε κορμὸ ἔχουμε χαράξει
Ἐδῶ καὶ χρόνια τὰ ἱερὰ ὀνόματα
Νὰ τὰ συλλαβίσουμε μαζὶ
Νὰ τὰ μετρήσουμε ἕνα-ἕνα
Μὲ τὰ μάτια ψηλὰ στὸν οὐρανὸ σὰν προσευχή.
Τὸ δικό μας τὸ δάσος δὲν τὸ κρύβει ὁ οὐρανός.
Δὲν περνοῦν ἀπὸ δῶ ξυλοκόποι.




Μ.Αναγνωστάκης

[zefira]

Τρομερό ποίημα. Ρομαντική ψυχή.



’σχετο.....

Γιάννη πως γράφεις με πολυτονικό?

[Επισκέπτης]

Αφου σου αρεσε δικο σου το ποιηματακι




(Υπαρχουν γραμματοσειρες στο word.
γραφεις πρωτα εκει και μετα το αντιγραφεις εδω.)

[zefira]

(Υπαρχουν γραμματοσειρες στο word.
γραφεις πρωτα εκει και μετα το αντιγραφεις εδω.)

Ναι γιατί νομίζεις ότι ξέρω να το κάνω στο word? :lol: :lol: :lol: