Και ναι......ήρθε η ωρα για τους.....ΓΟΝΕΙΣ!!!!!!!

[Vasoula]

Γιαννάκη, η ζωή μας γεμιζει με εγκλωβισμένα συναισθήματα, ενοχές, απόρριψη...

για όσα δεν κάναμε, μα και για όσα κάναμε...

για ότι δεν μας δώσανε, μα και για όσα μας δώσανε...

Εχει πολύ βάρος αυτό το συναίσθημα

και γι' αυτό πάει βαθιά, τόσο βαθιά που το ξεχνάει ο νους μας!

Προσαρμόζεται στην πραγματικότητα, που δεν έχει μόνο ένα βάζο που έσπασε, αλλά και καρδιά που μαραίνεται...
Και αυτό είναι το πιο σημαντικό...

Η καρδιά, αν μαραθεί, δέκα χιλιάδες μπαμπάδες και μαμάδες να βρει, δεν θα μπορέσει να ανθίσει...

Γιατί το κρυφό, αυτό που δεν τολμά να αντιμετωπίσει, δεν είναι η αγάπη που δεν μπόρεσε να καταλάβει από τους άλλους, αλλά η αγάπη που δεν έδωσε ποτέ στον εαυτό του.

Γιατί αυτές οι πεποιθήσεις για τον μπαμπά και την μαμά του Σαββατοκύριακου, δεν είναι παρά η αρχή...

Το τέλος πάντα σε οδηγεί στον Εαυτό σου...

[Επισκέπτης]

Εμμανουελάκι μου γλυκό!!!
Πάρε μια αγκαλιά!! >:D<

[angela_al]

Εμμανουέλα, σκέφτομαι ότι ζητάμε από τους γονείς να είναι τέλειοι, σαν ένα άκαμπο δόγμα, κι όταν αυτό δεν συμβαίνει κάποιο παιδί καλείται να αναλάβει την ευθύνη και την ενοχή, που δεν του ανήκουν... 'Οταν απέκτησα την πρώτη μου κόρη σταδιακά έπαψα να "κρατιέμαι" από την γονεϊκή οικογένεια, απελευθερώνοντάς τη από την εικόνα που της είχα επιβάλει. Τους αποδέχτηκα και έγινα από παιδί τους γονιός στο δικό μου παιδί. Δεν πάψαν ποτέ να λειτουργούν ως γονείς μου αλλά σαν μέσα από νέα δικά μου βιώματα να μου φανερώθηκε η κρυφή αγάπη τους, η μη εκφρασμένη, κι άρχισα να τους κατανοώ, να τους αγαπώ συνειδητά χωρίς να τους "χρειάζομαι" πλέον στον ίδιο βαθμό. Έτσι, μ' αυτό τον τρόπο σαν να ξεκαθαρίστηκε η σύνδεσή μου μαζί τους. Για κάποιους ανθρώπους, αυτό ίσως να χρειάζεται να επιτευχθεί μέσα από κάποιες διεργασίες, σε μένα η απελευθέρωση από ενοχές, ευθύνες, χρεώσεις ήρθε με τον τρόπο που ανάφερα.
Παρόμοιες αναφορές έχω ακούσει κι από φίλες μου που η μητρότητα τις έφερε μπροστά σε μια αναπάντεχη λύση.
Σκέφτομαι λοιπόν, ότι αν οι δυο γονείς μας έχουν δυο εντελώς διαφορετικά συστήματα αξιών και καλούμαστε να επιλέξουμε και να αξιολογήσουμε, αυτό ίσως θα ήταν το λιγότερο επώδυνο για μας: Να δημιουργήσουμε ένα νέο, δικό μας, σημαντικό, λιγότερο ελλειπές, αφήνοντάς τους το δικαίωμα να διατηρούν καθένας το δικό του...

[Vasoula]

Σωστό αυτό που λες Αγγέλα μου...

Δύο διαφορετικά συστήματα αξιών, όμως, δημιουργούν το δικό μας, μόνο όταν είμαστε σε θέση να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτου μας.
Και για να γίνει αυτό, ίσως χρειαστεί να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας με την ανευθυνότητα των άλλων, πριν την συμπεριλάβουμε στην δική μας ολοκλήρωση, με αγάπη.

Δεν γίνονται συνήθως όλα αυτόματα, όταν αποκτούμε παιδί...
Μας αναγκάζει η ζωή, τότε, να δημιουργήσουμε τον δικό μας κόσμο, που αν δεν τον έχουμε φροντίσει σωστά και σε βάθος, θα γίνει η συνέχεια των κοσμων των γονιών μας...Και αυτό είναι άδικο!

[galazia_sfaira]

Παιδια ...δενξερω αλλ αεγω δυο φορες μεγαλωσα παιδια μονη μου...αποδεχθηκα οτι εγω επελεξα συγκεκριμενο συντροφο....και τα παιδια μου μαλλον συγκεκριμενους γονείς.
Εμενα δεν μου προέκυψε μητε μπαμπας του Σαββατοκύριακου μητε τιποτα....ειχ αμια λατρεμενη πεθερά αμέ ....και οποτε κανεις θυμηθει εμφανιζεται .Οπτε κανεις ειναι ετοιμος μπορει ν αγινει και μαμα και μπαμπας εγω να τον κανω με το ζορι....δεν το νοιωθω.
Βιαστικα γιατι μπηκα γαι λιγο...

[angela_al]

Ναι Βασούλα, συμφωνούμε. Να δώσουμε μια βιαστική και πρώιμη συγχώρεση δεν έχει κανένα νόημα. Καθένας το πράττει όταν έρθει η δική του στιγμή, ακολουθώντας την καρδιά του.
Σκεφτόμουνα ένα παράδειγμα αφού έγραψα το ποστ παραπάνω, αλλά δεν το συμπλήρωσα. Θα το πω τώρα: Η κουνιάδα μου δεν συγχώρεσε ποτέ και δεν αποδέχτηκε ποτέ τον πατέρα της, δεν είναι έτοιμη να το κάνει και διαρκώς ψάχνει τρόπους να τον δικαιολογήσει και να τον αποκαταστήσει μέσα της. Είναι μάνα κι η ίδια αλλά σε εκείνη δεν λειτούργησε έτσι... Ανάθεσε τη φροντίδα του παιδιού της στη μητέρα της, νιώθοντας η ίδια μη ικανή να δημιουργήσει νέο σύστημα αξιών. Όταν η μητέρα της έφυγε από τη ζωή, έγινε ακόμη πιο πονεμένη η ζωή της καθώς στράφηκε στον πατέρα ζητώντας του εξηγήσεις μιας ζωής, χρεώνοντάς του ότι ζούσε ενώ η μητέρα της όχι, θεωρώντας ότι είχε την ευθύνη για ακόμη ένα κακό που της συνέβη... Έγινε ένα άγριο θυμωμένο παιδί κι "αδιαφόρησε" για τις ανάγκες του παιδιού της καθώς η ίδια χρειαζόταν να βρει τη θέση της σαν παιδί της γονεϊκής της οικογένειας.
Δοκίμασα να της πω κάποιες φορές ότι παίρνοντας τη θέση του αδιάφορου πατέρα της, μιμούμενη τη δική του συμπεριφορά προσπαθεί να ταχτοποιήσει, όμως με τα παιδιά δεν έχουμε χρόνο για λάθη τέτοια... Η ιστορία επαναλαμβάνεται και πονάνε ξανά με τη σειρά τους... Τη θύμωσε όμως αυτό, δεν ήθελε καν να το ακούσει.

:sad:

[Vasoula]

αυτό ακριβώς εννοούσα Αγγελίνι...

άδικο! για τα παιδιά μας, αλλά κυρίως άδικο για τον εαυτό μας, που δεν ξέρει πως να ζήσει με τις δικές του αξίες...

[Vasoula]

Βλέπεις όμως? σαν το παιχνίδι "ντόμινο"... ο ένας τα σπρώχνει στον άλλον, με πανομοιότυπο τρόπο...

Το παιδάκι αυτό τι θα γίνει, αν όχι μια συνέχεια στην πτώση των "ντόμινο" συναισθημάτων?

Εύχομαι να βρει τον δικό του "σταματημό"...!!!

[Emmaki]

Παιδακια μου γλυκα εγω σας ευχαριστω...που μεσα απο το μοιρασμα βοηθαμε ο ενας τον αλλον...σας αγαπαω πολυ!

Ζεφιρακι....αμα νιωθεις το δικιο σου και δεν περιμενεις να το βρεις απο τους αλλους τιποτα δε μπορει να σε φοβισει.....τιποτα...ουτε ο φοβος του γονιου που πρεπει να υπακουμε....ουτε οι ενοχες...ουτε τιποτα..

Για αυτο προχωρα δυνατη και φωτεινη και αντιμετωπισε αυτα τα φαντασματα.....

[Emmaki]

Η εργασία της με τα "οικογενειακά" πρότυπα έχει ήδη ξεκινήσει από εμένα, εδώ και καιρό...

Ξαφνικά η ΄Εμμα, άρχισε να με λέει "μαμά"...
Αυτό σημαίνει ότι ήρθε η σοβαρή στιγμή του καθαρισμού των εννοιών..

:shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock:

[Vasoula]

Εμμάκι εκπληξούλα! :mrgreen:

[Επισκέπτης]

Εγω που τους γονεις μου δεν τους εχω πει ποτε μαμα ή μπαμπα αλλα τους αποκαλω μανα ή πατερα εχει καποια λογικη εξηγηση?

Ντρεπομαι δεν μου βγαινει

[Vasoula]

λογική εξήγηση ότι χρησιμοποιείς την ελληνική γλώσσα

[Vasoula]

Μητέρα και πατέρα, μπορεί να σημαίνει και έλλειψη οικειότητας...
ή ανάγκη απόστασης...

[Επισκέπτης]

ελα δεν κανω πλακα

εχει διαφορα να αποκαλεις την αλλη μαμα απο το μανα

τουλαχιστον μεσα μου