ΘΕΛΩ ΚΑΙ "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΛΩ"

[Evoula]

Χαχα! Έχεις δίκιο Βάσω μου που το εντοπίζεις, γιατί πράγματι χρειάζεται διευκρίνηση το συγκεκριμένο σημείο.


Εννοώ πως δεν εργαζόμαστε στο αποτέλεσμα αλλά στο αίτιο.
Πως όλη η δουλειά είναι εσωτερική.
Απλά όταν εργάζεσαι εσωτερικά, οι αλλαγές έρχονται μόνες τους, διότι αλλάζει η γενεσιουργός αιτία.

Δεν ξέρω αν ήμουν πιο σαφής τώρα...
:o

[Vasoula]

για τους άλλους...

για μένα δεν χρειάζονται βρε ξανθούλι αυτές οι διευκρινήσεις...

Τις ανιχνεύω στην ψυχή σου...

[galazia_sfaira]

τι ώραια!
Εϋη......

[Evoula]

Το ξέρω, το ξερω πολύ καλά.
Γι' αυτό έκανες καλά που το εντόπισες, αν και την ώρα που το έγραφα ήξερα πως ίσως παρέμβαινες σε αυτό το σημείο :lol:

...και Ζεφυράκι την ξανθιά δεν την έβαλα για ύπνο.
Για ύπνο προσπαθούσα να την βάλω για χρόνια. Όπως και την μελαχροινή, τον άντρα, την γυναίκα, το παιδί και τις μυριάδες εκφράσεις της προσωπικότητάς μου.
Αυτό που έκανα ήταν να την αφήσω να εκφραστεί.
Όλη η σύγκρουση να έρθει στο συνειδητό και να πάψει να δουλεύει υπογείως...
Μετά όλα καθαρίζουν.... Κανένα σκοτάδι δεν αντέχει τις ηλιαχτίδες...

Και στο κάτω κάτω τί μας πειράζει το χρώμα της κόμης της?
Όλοι κρύβουμε μια ξανθιά μέσα μας... :lol: :lol: :lol: :lol:
Ακόμη κι όσοι έχουνε μουστάκι :lol: :lol: :lol:

[Vasoula]

Όλοι κρύβουμε μια ξανθιά μέσα μας...
Ακόμη κι όσοι έχουνε μουστάκι

Λοιπόν εγώ είχα απίστευτο θυμό με το "ξανθό" μέρος του εαυτού μου...
Αλλίμονο σε όποιον αμφισβητούσε την εξυπνάδα μου, έστω και άθελά του...΄Ασε δε, αν το έκανε ηθελημένα...

΄Εφτανα στον φόνο...

Στην επεξεργασία του θυμού και της αιτίας του, ήθελα να βρω την δημιουργία της έκφρασής μου "έξυπνη" που δεν ανεχόταν το αντίθετό του!! Γιατί το απέκλεια από την ζωή μου, με τέτοιον θυμό?

Φυσικά που έφτασα?
Στο παιδάκι...
Εκεί που δημιουργούνται οι αιτίες αποδοχής...όμως, τι πικρό..., για τους άλλους...
Οι μάσκες και οι μορφές που παίρνουμε και παραμορφώνουν την αγνότητα...

Οι γονείς μου με θεωρούσαν πάρα πάρα πάρα πολύ έξυπνη...
Το τονίζω και του δινω έμφαση, για να δείτε τι έπρεπε να είμαι για να με αποδέχονται...
Και πόσο αυτό στάθηκε εμπόδιο στην αληθινή έκφραση της αγνότητας και της ισορροπίας, που εγώ λανθασμένα θεωρουσα χαζομάρα...

΄Ετσι παίρνουν μορφές τα "όνειρά" μας για αποδοχή...

Το ίδιο συνέβη και για τον "άνδρα" που ήμουν και για την "γυναικα" που δεν ήμουν, και για το παιδί που εγκατέλειψα ανώριμο, να φοβάται στην λογική των "μεγάλων"...

Φως στις μορφές για να γίνουν αλήθεια!!!
σ' αυτήν δεν χωράνε αμφιβολίες για το ποιός είσαι, από που προέρχεσαι, που κατευθύνεσαι...

[Evoula]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Χαχα! Μία από τα ίδια...

[galazia_sfaira]

Ποσο μοιάζουμε!

[Evoula]

Ναι Καλλιοπίτσα μοιάζουμε, όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας.
Εντυπωσιάζομαι όταν σκέφτομαι πόσα πράγματα μπορούμε να κερδίσουμε αν αντικαταστήσουμε το Φόβο με την Εμπιστοσύνη και αρχίζουμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας.
Αν ήμασταν ειλικρινείς στις σχέσεις μας, τότε θα ανακαλύπταμε πως δεν υπάρχουν εχθροί αλλά άνθρωποι με τους ίδιους φόβους με μας και πως αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Αν τελικά μας χωρίζει κάτι... Και αυτό προς αμφισβήτηση τίθεται...

[galazia_sfaira]

Μα εμείς δημιουργήσαμε οσα μας χωριζουν!
Εμείς διαχωρησαμε το Ενα.

[Επισκέπτης]

Πρέπει να θέλω : να έχω τάξη μέσα στο χώρο μου, πρέπει να θέλω να έρθει η Δευτέρα για να δουλέψω,πρέπει να θέλω να μαγειρέψω, να σιδερώσω κλπ

Θελω να πω ή πρεπει να θελω να πω, οτι απο στιγμη σε στιγμη καταφτανει στο σπιτι - επειτα απο μια μεγαλη αποχη γιατι ειχε παει στην ουκρανια- ο μεσιας μου!!

Μιλαμε ο σωτηρας και το ακτινοβολο παραδειγμα δεν πιανει μια μπροστα στην Ριτα!

Εγω θα την κοπανησω να παω σε κανενα νετ καφε να πιω κανενα φρεντο για να μην ειμαι μεσα στα ποδια της οταν θα αυτοδημιουργει και θα προσπαθει να κανει το αχουρι παλι σπιτι!

οποτε τα λεμε σε λιγακι

[Evoula]

Aυτή είναι η άλλη εκδοχή... :lol:

[Danielli]

Λύση νούμερο ένα !!! :lol:

[Επισκέπτης]

Και πόσο αυτό στάθηκε εμπόδιο στην αληθινή έκφραση της αγνότητας και της ισορροπίας, που εγώ λανθασμένα θεωρουσα χαζομάρα...

αχ!!!!!!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Λοιπόν εγώ είχα απίστευτο θυμό με το "ξανθό" μέρος του εαυτού μου...
Αλλίμονο σε όποιον αμφισβητούσε την εξυπνάδα μου, έστω και άθελά του...΄Ασε δε, αν το έκανε ηθελημένα...

΄Εφτανα στον φόνο...

Στην επεξεργασία του θυμού και της αιτίας του, ήθελα να βρω την δημιουργία της έκφρασής μου "έξυπνη" που δεν ανεχόταν το αντίθετό του!! Γιατί το απέκλεια από την ζωή μου, με τέτοιον θυμό?

Φυσικά που έφτασα?
Στο παιδάκι...
Εκεί που δημιουργούνται οι αιτίες αποδοχής...όμως, τι πικρό..., για τους άλλους...
Οι μάσκες και οι μορφές που παίρνουμε και παραμορφώνουν την αγνότητα...

Οι γονείς μου με θεωρούσαν πάρα πάρα πάρα πολύ έξυπνη...
Το τονίζω και του δινω έμφαση, για να δείτε τι έπρεπε να είμαι για να με αποδέχονται...
Και πόσο αυτό στάθηκε εμπόδιο στην αληθινή έκφραση της αγνότητας και της ισορροπίας, που εγώ λανθασμένα θεωρουσα χαζομάρα...

΄Ετσι παίρνουν μορφές τα "όνειρά" μας για αποδοχή...

Το ίδιο συνέβη και για τον "άνδρα" που ήμουν και για την "γυναικα" που δεν ήμουν, και για το παιδί που εγκατέλειψα ανώριμο, να φοβάται στην λογική των "μεγάλων"...

Φως στις μορφές για να γίνουν αλήθεια!!!
σ' αυτήν δεν χωράνε αμφιβολίες για το ποιός είσαι, από που προέρχεσαι, που κατευθύνεσαι...

εγώ ακόμα να το λύσω τελείως αυτό το θέμα

[Sofoula]

Εεε, δεν ξεπερνάμε τα πάντα εύκολα. Σιγά σιγά.

Εγώ έπρεπε να θέλω μία λίστα προϋποθέσεις για είμαι καλά στο τώρα μου.

Για παράδειγμα:

Είμαι με τους γονείς μου και βλέπουμε τηλεόραση και δεν μπορώ να απολαύσω την στιγμή ειρήνης και ηρεμίας γιατί σκέφτομαι πράγματα που είχαν κάνει στο παρελθόν και με πείραξαν/πόνεσαν και άλλα που πολύ πιθανών να κάνουν στο μέλλον. Δεν μπορώ να βιώσω την στιγμή γιατί πρέπει να θέλω να είμαι μνησίκακη και πρέπει να χρειάζομαι την απόλυτη ασφάλεια για το μέλλον.

Είμαι στο τώρα υγιής και μπορώ να φάω ένα γλυκό. Δεν μπορώ όμως να το απολαύσω γιατί ξέρω πως αύριο (όπως και χθες) δεν μπορεί να ισχύει το ίδιο, δεδομένου ότι έχω διαβήτη. Πρέπει να υπάρχει απόλυτη ασφάλεια για την υγεία μου αλλιώς δεν έχει νόημα να ζήσω και να απολαύσω κάτι.

Είμαι ερωτευμένη αυτήν την στιγμή, έχω τον άνθρωπο που μου αρέσει και αγαπώ απέναντί μου, δεν μπορώ όμως ούτε να το βιώσω ούτε να το εκφράσω, γιατί για να αποδεχτώ ως "καλό" το συναίσθημα πρέπει να ξέρω ότι θα έχω ανταπόκριση και να το έχω "ζυγίσει" από σχετικές παρελθοντικές εμπειρίες
Και ακόμα και αν έχω ανταπόκριση (και μάλιστα με τον τρόπο που το εγώ μου ορίζει), πρέπει να ξέρω ότι θα εξακολουθώ να έχω και στο μέλλον, αλλιώς δεν έχει νόημα να είμαι καλά τώρα.

Γενικά πρέπει να θέλω να νιώθω ότι κάτι λείπει πάντα, ότι πάντα έχω παράπονα, ότι πάντα δεν έχω ότι θέλω και χρειάζομαι (ή νομίζω ότι χρειάζομαι), ότι η ασφάλεια για το μέλλον είναι το παν, ότι η προσκόλληση στο παρελθόν είναι ότι πιο σημαντικό [βέβαια, γιατί έτσι αποφεύγω τα λάθη του τώρα, έχω "πάθει και μάθει" πως πρέπει να ζω περιορισμένη]. Και το τώρα πάει περίπατο...

’ντε να βγάλω όλους αυτούς αυτούς τους προγραμματισμούς και τα πρότυπα. ’ντε να μην φοβηθώ να βιώσω. ’ντε να ζήσω αληθινά...