Ενδιαφέροντα...
-
Skapaneas
Οι διάλογοι σκαπανέα προηποθετουν δυο ή παραπάνω συνομιλητες..
όχι εκφωνητη και κοινο...
ο Πάνος απλά θέλει να ενημερωσει .. και καλά κάνει αλλα υπάρχουν όλα τα κατάλληλα θέματα για να βάλει τις δημοσιεύσεις του αρκει να ψαξει....
Οπότε και αν άνοιγε ένα τέτοιο τοπικ που λες και έβαζε τα όσα γράφει πάλι off topic θα ήταν!!
όχι εκφωνητη και κοινο...
ο Πάνος απλά θέλει να ενημερωσει .. και καλά κάνει αλλα υπάρχουν όλα τα κατάλληλα θέματα για να βάλει τις δημοσιεύσεις του αρκει να ψαξει....
Οπότε και αν άνοιγε ένα τέτοιο τοπικ που λες και έβαζε τα όσα γράφει πάλι off topic θα ήταν!!
-
Skapaneas
Οχι Ηλια δεν με καταλαβες...Ilias έγραψε:Οι διάλογοι σκαπανέα προηποθετουν δυο ή παραπάνω συνομιλητες..
όχι εκφωνητη και κοινο...
ο Πάνος απλά θέλει να ενημερωσει .. και καλά κάνει αλλα υπάρχουν όλα τα κατάλληλα θέματα για να βάλει τις δημοσιεύσεις του αρκει να ψαξει....
Οπότε και αν άνοιγε ένα τέτοιο τοπικ που λες και έβαζε τα όσα γράφει πάλι off topic θα ήταν!!
Οταν καποιος μιλαει με τον Εαυτο του ή με τον εαυτο του, υπαρχουν παντα δυο προσωπα, δυο συνομιλητες.
Σε πληροφορω δε οτι ειναι πραγματικα πολυ ενδιαφεροντες αυτοι οι διαλογοι.
Αν καποιος το "τολμησει" θα αποκαλυφουν εξαιρετικης σημασιας πραγματα, που θα μας αφησουν ολους "αφωνους".
Βεβαια μια τετοια ιδεα, μπορει να απαιτει πολλα προσωπα για να αποκτησει πραγματικο ενδιαφερον το topic...
θα αρχισω να το σκεπτομαι σοβαρα και αυτο θα το χρωσταμε στον Πανο.
Αν θελει καποιος αλλος να ανοιξει το topic: Εσωτερικοι Διαλογοι, ας το κανει και εγω θα ακολουθησω.
Αυτό ταιριάζει και στο εσωτερισμός αυτογνωσία.. αλλα και πάλι Σκαπανέα τετοιοι διάλογοι είναι προσωπικοι δεν νομίζεις; Αν θες να το δημιουργήσεις βάλτο στο θέμα που προτείνω μιας και θεωρω ότι εκεί ταιριάζει καλυτερα.. αλλα το να δημοσιοποιούμε κάποιους απο αυτούς τους διαλόγους γίνεται ήδη μέσα απο μεμονομένα topic
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ Ή ΟΧΙ;
Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθισε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.
Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό.
Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου.
Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός.
Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν.
Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι - χωρίς καμία εξαίρεση τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους.
Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713.
Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισιτηρίου ήταν 100 δολάρια. Ο Bell αμείβεται με περίπου 1000 δολάρια το λεπτό!
Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Πηγή: Washington Post,
Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθισε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.
Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό.
Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου.
Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός.
Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν.
Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι - χωρίς καμία εξαίρεση τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους.
Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713.
Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισιτηρίου ήταν 100 δολάρια. Ο Bell αμείβεται με περίπου 1000 δολάρια το λεπτό!
Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Πηγή: Washington Post,
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Εξαιρετικό Αννα!!Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
-
anny geraka
- Δημοσιεύσεις: 15
- Εγγραφή: 02 Ιαν 2009 11:02 pm
-
CHRYSSOULA
- Δημοσιεύσεις: 916
- Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm
H πιθανή απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι ΟΧΙ γιατί οι περισσότεροι επικεντρωνόμαστε στο παρελθόν ή στο μέλλον και το μέλλον μπορεί να είναι το επόμενο λεπτό η επόμενη ημέρα. Πόσοι όμως νοιώθουν και απολαμβάνουν το ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ το παρόν που μπορεί να περικλείει όλες τις χρονικές στιγμές????Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
-
CHRYSSOULA
- Δημοσιεύσεις: 916
- Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm
Αμαλία μου στο κόσμο του χρήματος μια επιταγή με χθεσινή ημερομηνία είναι άκυρη. Μια μεταχρονονολογημένη είναι πολλές φορές ακάλυπτη. !!!!!
Στον δρόμο της ζωής όμως για να βαδίσεις με επίγνωση στο παρόν πρέπει να εξαργυρώσεις τις εμπειρίες του χθες μπαίνοντας στον λαβύρινθο σου θαρρετά........ Τότε αντιλαμβάνεσαι, ότι δεν υπάρχει μέλλον.... Είναι όλα ένα παρόν στο διηνεκές..........
Στον δρόμο της ζωής όμως για να βαδίσεις με επίγνωση στο παρόν πρέπει να εξαργυρώσεις τις εμπειρίες του χθες μπαίνοντας στον λαβύρινθο σου θαρρετά........ Τότε αντιλαμβάνεσαι, ότι δεν υπάρχει μέλλον.... Είναι όλα ένα παρόν στο διηνεκές..........
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
