Ωραία, δεν τους κρίνω τους άλλους. Ή μάλλον τους κρίνω, αλλά όχι με το γνωστό τρόπο. Βλέπω ότι όταν ένας άνθρωπος δημιουργεί προβλήματα σε άλλους, αυτός έχει μεγαλύτερο πρόβλημα, οπότε κατανοώ. Κι αυτό κρίση είναι, αλλά όχι κακόβουλη.
Μαράκι, άλλο η κρίση και άλλο η επίκριση ή η κριτική.
Βλέπεις εσύ ότι ένας άνθρωπος δημιουργεί προβλήματα σε έναν άλλον, όπως και εκείνος μπορεί να βλέπει ότι εσύ δημιουργείς προβλήματα σε έναν άλλον ή στον ίδιο.
Είσαστε και οι δύο, λοιπόν, συναισθηματικά ανώριμοι να νιώσετε τον Εαυτό σας.
Αναπτυσσόμαστε ολικά, όταν δεν εξαιρούμε κάποιο πεδίο από τον Εαυτό μας. Και η ανάπτυξη μας δεν μπορεί να γίνει μόνο νοητικά, επειδή διαβάζουμε, αλλά προκύπτει όταν αποφασίσουμε να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας σε όλα του τα επίπεδα...Η κρίση μας αναπτύσσεται μόνο όταν μπορούμε να μην εκλογικεύουμε την ζωή μας με αυτό που μάθαμε ότι είμαστε...Και αυτό σημαίνει ότι βγαίνουμε απο την μαζική συμπεριφορά και εξατομικευόμαστε...
Αν η μια θεία σου λέει να αδυνατίσεις, η άλλη να αλλάξεις έπιπλα, η τρίτη προσπαθεί να διαπαιδαγωγήσει το παιδί σου, η τέταρτη ανοίγει κουβέντες στο σόι για να διαδόσει πόσο αποτυχημένος είσαι στα επαγγελματικά σου ή πόσο τους κακολόγησες και σε κοιτάνε μετά με μισό μάτι, η πέμπτη πόσο το βάρος της κηδεμονίας της προγιαγιάς πέφτει σε σένα, πόσο που**νε βάφεσαι και ντύνεσαι, πόσο υπόχρεη είσαι που όταν παντρεύτηκες σου πήρε ολόκληρο σύνθετο και πάει λέγοντας, θα τσακώνεσαι συνέχεια; Θα ασχολείσαι; Θα κάνεις εκπτώσεις εκεί; Ή θα πετάς συνέχεια κόσμο απ' τη ζωή σου;
Αυτό που περιγράφεις ειναι μονο συναισθηματική εξάρτηση...
Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να σε ενοχλήσει από όλα αυτά, όταν εσύ δεν εξαρτάς τον Εαυτό σου από τους χαρακτηρισμούς ή τις επεμβάσεις των άλλων?
Αν γνωρίζεις τι είναι σε σένα δυσλειτουργικό, τότε μόνο θα το θεραπεύσεις. Αν επιτρέψεις να στο γνωρίσουν οι άλλοι, τότε όχι μονο δεν θα το θεραπεύσεις, αλλά ίσως από αντίδραση κάνεις χειρότερο κακό στον εαυτό σου.
΄Οταν δεν έχεις αντιληψη για εσένα την ίδια, παρά τα συμπεράσματά σου τα βγάζεις απο τις συμπεριφορές των άλλων, τότε πως θα θεωρήσεις ότι έχεις σωστή κρίση?
Η κρίση δεν έχει καμία σχέση με την κοινή λογική, αλλά έχει με την πνευματική ωριμότητα να είσαι ο Εαυτός σου, χωρίς χαρακτηρισμούς. Σ' αυτό το επίπεδο μπορείς να νιώσεις την δυσαρμονία όχι επειδή την εξαρτάς από τους άλλους, αλλά επειδή την εξαρτάς από την δική σου έλλειψη...
Και τότε την θεραπεύεις...Αλλά τότε μόνο...
Πιο κατανοητά δεν μπορώ να στα περιγράψω...Ελπίζω να πήρες μια αρχική ιδέα, του τι σημαινει "εξατομίκευση"...
όσο γι' αυτό...
Αν σε πετάει από το σπίτι σου
νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να πετάξει έξω από το σπίτι σου.
Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να σε πετάξει έξω από το σπίτι του.
Και εκεί αναλαμβάνεις εσύ την ευθύνη σου, μεταξύ του δικού σου και του δικού του...
Η ωριμότητα βλέπεις μας φέρνει στην ευθύνη να "ξεβολευόμαστε"...΄Η αν δεν μπορούμε, δεν το αντέχουμε, τότε συμβιβαζόμαστε για να έχουμε αυτό που θέλουμε, χωρίς να μας είναι απαραίτητη η συγκατάθεση του άλλου, στον δικό μας συμβιβασμό...Αυτό άλλωστε σημαίνει και λέξη...
Διαλέγεις και παίρνεις...
