ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

[Μπεττουλα]

τι ωραιο.. αγαπημενος ο μπουκαι..

[Kornilaki]

Πόσο σωστή είναι αυτή η ιστορία.... Σ ευχαριστούμε πολύ Βασούλα.

[VasilisM]

Τόσο αληθινό!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

[danielmakro]

[Μάνος]

Διάβασα και πάλι την ιστορία με μεγάλο ενδιαφέρον...
...Και άκου κάτι πράγματα, να πέσω σε αυτή την ιστορία που μιλάει για την Ευγνωμοσύνη!!!
Κάτι το οποίο για εμάς πολλές φορές είναι παρεξηγημένο...
Και πως να μην είναι δηλαδή, όταν τις περισσότερες φορές εστιάζουμε στην έλλειψη (σε αυτά που μας λείπουνε ή που θεωρούμε ότι μας λείπουνε), ενώ θα έπρεπε να εστιάζουμε στην αφθονία (σε αυτά που έχουμε).

Απο προσωπική εμπειρία, θα πω πως 9 στις 10, τα πράγματα που θεωρώ ότι μου λείπουνε, δεν είναι καν δικές μου ανάγκες! Δεν τις χρειάζομαι και άνετα μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτές. Έλα όμως που υπάρχουν τριγύρω χιλιάδες μεσα τα οποία μας καλλιεργούν τις ανάγκες αυτές... Τις φορετές!
Αυτό που κάνουμε εμείς λοιπόν τι είναι;
Τους επιτρέπουμε να μασ επηρεάσουνε, θεωρόντας τες δικές μας ανάγκες.

...Πάει η άλλη στο super market, και αγοράζει πέντε πακέτα ζάχαρη...!
Μα γιατί αγόρασες 5 πακέτα ζάχαρη, πόλεμο έχουμε; (που και να είχαμε δηλαδή σε πόσο χρόνο πια θα την καταναλώσεις αν δεν είσαι ζαχαροπλάστης;)
Έ, λέει, να την έχω, δεν χαλάει... Την βρήκα και σε προσφορά...
Μα 5 πακέτα ζάχαρη κυρία μου;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Θα μαζευτούνε τα μαμούνια στο ντουλάπι σου και θα αναγκαστείς να την πετάξεις...

Καταλήγουμε να ζούμε μίζερα και στενάχωρα, ενώ θα μπορούσαμε να ζούμε χαρούμενοι και αισιόδοξοι!
...Γιατί στο φινάλε όλα είναι θέμα οπτικής!
Όλα είναι θέμα Επιλογής!
Μιας Επιλογής που ποτέ δεν κάναμε, μιας οπτικής που ποτέ δεν μετακινηθήκαμε να δούμε...

Και εγώ θα πω, πως αν δε σου αρέσει εκεί που είσαι κουνήσου δεν είσαι δέντρο!