ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ -( Α)

[Βικούλα]

[Ellaki]

Ο Εντίν μέσα από τον συνεχιζόμενο κύκλο μαθημάτων και τις προκλήσεις του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται, ανακαλύπτει έναν καινούριο κόσμο με δυνατότητες, που αν και ο ίδιος τις θεωρεί φυσιολογικές, στους υπόλοιπους φαίνονται υπερβολικές.
Λαμβάνει μηνύματα σε μια γλώσσα άγνωστη στους υπόλοιπους αλλά χωρίς να δυσκολεύεται ιδιαίτερα να τα επικοινωνήσει.
Όσο πιο βαθιά μπαίνει σε αυτόν τον καινούριο εσωτερικό του κόσμο, τόσο αυξάνεται η αίσθηση ότι κάτι λείπει και αρχίζει να προσπαθεί να προσδιορίσει τον στόχο.
Εκεί εμφανίζονται άνθρωποι με παράλληλες εμπειρίες και του προσφέρουν την βοήθειά τους προκειμένου να επιλέξει σωστά που θα διοχετεύσει τις ικανότητές του και τις γνώσεις του.
Παράλληλα παίρνει καθοδήγηση από τον δράκο που πρωτοζωγράφισε εκείνη την πρώτη ημέρα στην τάξη, τον οποίο τελικά καταφέρνει και υλοποιεί, του δίνει σώμα και υλική υπόσταση, και μαζί πορεύονται να βρούν την αλήθεια.
Στην ψυχή αυτού του δράκου είναι κρυμμένο ένα μυστικό που και ο ίδιος πρέπει να ανακαλύψει...............


πάω να διαβάσω το επόμενο κεφάλαιο

[CHRYSSOULA]

Ελλάκι μου

[Ταρούλα]

Ελλάκι

[ΙΩΑΝΝΑ]

Χρυσουλίτσα πολύ όμορφο

Παναγιώτη μου πολύ ωραία η συνέχεια σου

Ελλάκι μου πολύ ενδιαφέρουσα τροπή

[Ellaki]

Ελλάκι μου

ευχαριστώ για την ευκαιρία
τα συμπεράσματα με την ολοκλήρωση

[Giotoula]

Χρυσουλίτσα, τι ωραία ιστορία! Πάω για τη συνέχεια!

Παναγιωτάκο

Ελλάκι

[Vasoula]

πάω για την συνέχεια...

Αλλά δεν μπορώ, ρε παιδιά, να μην σχολιάσω την ιστορία του Παναγιωτάκου

Σε καθε θέση υπήρχε ενα τεράστιο μπωλ με λιωμένη ζεστή σοκολάτα για το κάθε παιδί. Την ετρωγαν είτε με πολύ μεγάλα κουτάλια είτε με τα δάχτυλα. Γελια και φωνές

Πιστεύω ότι είναι αυτό που σου έλλειψε σαν παιδί...αυτή η ανεμελιά και η σκανδαλιά...

Νομίζω ότι εκφράστηκε μια μεγάλη ανάγκη σου για αγάπη και χαρά...Κάπου κατέπνιξαν τον αυθορμητισμό σου οι γονείς σου...Θα μου πεις, ο πρώτος είσαι? Αυτή είναι άλλη κουβέντα...

Πάντως εγώ έκλεβα τα σοκολατάκια από τον μαγικό μπουφέ της φυσικής μου μητέρας...είχα βρει τα κλειδιά


Χρυσουλίτσα μου

[Ellaki]

εγώ έκλεβα το γλυκό του κουταλιού και πάει μια φορά να σερβίρει καλεσμένους και βρίσκει μέσα μόνο το σιρόπι

[Δεκατριούλης]

Αλλά δεν μπορώ, ρε παιδιά, να μην σχολιάσω την ιστορία του Παναγιωτάκου

Οχι που θα κρατιόσουν!

Πιστεύω ότι είναι αυτό που σου έλλειψε σαν παιδί...αυτή η ανεμελιά και η σκανδαλιά...

Νομίζω ότι εκφράστηκε μια μεγάλη ανάγκη σου για αγάπη και χαρά...Κάπου κατέπνιξαν τον αυθορμητισμό σου οι γονείς σου...Θα μου πεις, ο πρώτος είσαι? Αυτή είναι άλλη κουβέντα...

Εννοείται ότι είναι αλήθεια αυτό. Ημουν πάντα το "καλό" και "σοβαρό " παιδί για να με "αγαπάνε" αλλιώς δεν θα συνέβαινε αυτό.

Πάντως εγώ έκλεβα τα σοκολατάκια από τον μαγικό μπουφέ της φυσικής μου μητέρας...είχα βρει τα κλειδιά

Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Ελλάκι και Βασούλα θα πρότεινα την επόμενη φορά που θα έρθω στο σπίτακι σας να έχετε τον νού σας στον μπούφε...



Χρυσουλίτσα μου

[Vasoula]

Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Ελλάκι και Βασούλα θα πρότεινα την επόμενη φορά που θα έρθω στο σπίτακι σας να έχετε τον νού σας στον μπούφε...

Ποτέ δεν είναι αργά...Το υποστηρίζω με όλη μου την Ψυχή αυτό, Παναγιωτάκο μου...

Και είμαι αυτή που θα σου δέσει το σεντόνι στο παράθυρο, για να δραπετεύσεις...να τρέξεις να βρεις τα όνειρά σου...
Το Σύμπαν λατρεύει τα σκανδαλιάρικα, απειθάρχητα παιδιά, που χωρίς να ξέρουν που θα πάνε, πάνε εκεί που θέλουν...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Και είμαι αυτή που θα σου δέσει το σεντόνι στο παράθυρο, για να δραπετεύσεις...να τρέξεις να βρεις τα όνειρά σου...
Το Σύμπαν λατρεύει τα σκανδαλιάρικα, απειθάρχητα παιδιά, που χωρίς να ξέρουν που θα πάνε, πάνε εκεί που θέλουν...

[Ταρούλα]

[CHRYSSOULA]

Τι είπες τώρα Βασούλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

.......τα απειθάρχητα παιδιά χωρίς να το ξέρουν πάνε εκεί που θέλουν τελικά.........

[Δεκατριούλης]

Ποτέ δεν είναι αργά...Το υποστηρίζω με όλη μου την Ψυχή αυτό, Παναγιωτάκο μου...

Και είμαι αυτή που θα σου δέσει το σεντόνι στο παράθυρο, για να δραπετεύσεις...να τρέξεις να βρεις τα όνειρά σου...
Το Σύμπαν λατρεύει τα σκανδαλιάρικα, απειθάρχητα παιδιά, που χωρίς να ξέρουν που θα πάνε, πάνε εκεί που θέλουν...

Ναι Βασούλα μου!