Vaso έγραψε:
Το ίδιο όμως κάνουμε και με τον Εαυτό μας...Χτίζουμε ένα "εγώ" και προσπαθούμε να αντλήσουμε ενέργεια από αυτό και διοχετεύουμε την ενέργειά μας σ' αυτό, αποφεύγοντας την ουσιώδη Πηγή της πνευματικής ενέργειας...
Το "εγώ" είναι δηλαδή το "αντικείμενο" που μεσολαβεί ώστε να γειωθούν οι πνευματικές ενέργειες του Εαυτού μας...
Όμως είπαμε, ότι όταν ένα μέρος αποσυνδέεται από το άλλο, παύουν αυτά τα δύο μέρη να αγαπιούνται μεταξύ τους και να παράγουν εξέλιξη και Αγάπη...
πραγματικα μια ζωη ακουγα γκρινια που γυρνουσα ξυπολυτη η μονο με καλτσες στο σπιτι και ακομα το κανω.. μου αρεσε παντα πολυ η αισθηση..
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
