ΦΟΒΟΣ, ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

[Λιζούλα]

[elenaki]

Κλείσε τα μάτια και οραματίσου, πως θα ήταν η Ζωή με τον Εαυτό σου…

Όταν μπορούμε να οραματιζόμαστε, τότε ανοίγουμε προοπτικές να γνωρίσουμε τι έχουμε απολέσει και με ποιόν κάναμε συνασπισμούς, για μερικά ψίχουλα ζωής…

Αυτό που χάσαμε είναι αυτή η επιθυμία να γνωρίσουμε την Ζωή απροκάλυπτα, χωρίς μέσα σ’ αυτό να υπάρχει έστω και η παραμικρή υποψία «μεταφυσικού»…
Ο φόβος δεν είναι μεταφυσικός, ούτε η Αγάπη είναι...

[Μπεττουλα]

Κλείσε τα μάτια και οραματίσου, πως θα ήταν η Ζωή με τον Εαυτό σου…

Όταν μπορούμε να οραματιζόμαστε, τότε ανοίγουμε προοπτικές να γνωρίσουμε τι έχουμε απολέσει και με ποιόν κάναμε συνασπισμούς, για μερικά ψίχουλα ζωής…

Αυτό που χάσαμε είναι αυτή η επιθυμία να γνωρίσουμε την Ζωή απροκάλυπτα, χωρίς μέσα σ’ αυτό να υπάρχει έστω και η παραμικρή υποψία «μεταφυσικού»…
Ο φόβος δεν είναι μεταφυσικός, ούτε η Αγάπη είναι...

[Ελενίτσα]

Όταν μπορούμε να οραματιζόμαστε, τότε ανοίγουμε προοπτικές να γνωρίσουμε τι έχουμε απολέσει και με ποιόν κάναμε συνασπισμούς, για μερικά ψίχουλα ζωής…

Αυτό που χάσαμε είναι αυτή η επιθυμία να γνωρίσουμε την Ζωή απροκάλυπτα, χωρίς μέσα σ’ αυτό να υπάρχει έστω και η παραμικρή υποψία «μεταφυσικού»…
Ο φόβος δεν είναι μεταφυσικός, ούτε η Αγάπη είναι...

[JOANNA]

Κλείσε τα μάτια και οραματίσου, πως θα ήταν η Ζωή με τον Εαυτό σου…

[eirini]

[Stefanos]

[ALEXOULA]

Πως πολεμάς όμως έναν εχθρό που δεν γνωρίζεις? Κυρίως όταν αυτός είναι μέσα σου…

Κλείσε τα μάτια και οραματίσου, πως θα ήταν η Ζωή με τον Εαυτό σου…

Όταν μπορούμε να οραματιζόμαστε, τότε ανοίγουμε προοπτικές να γνωρίσουμε τι έχουμε απολέσει και με ποιόν κάναμε συνασπισμούς, για μερικά ψίχουλα ζωής…

Αυτό που χάσαμε είναι αυτή η επιθυμία να γνωρίσουμε την Ζωή απροκάλυπτα, χωρίς μέσα σ’ αυτό να υπάρχει έστω και η παραμικρή υποψία «μεταφυσικού»…
Ο φόβος δεν είναι μεταφυσικός, ούτε η Αγάπη είναι...

Πολύ αληθινό

[ΙΩΑΝΝΑ]

Όταν μπορούμε να οραματιζόμαστε, τότε ανοίγουμε προοπτικές να γνωρίσουμε τι έχουμε απολέσει και με ποιόν κάναμε συνασπισμούς, για μερικά ψίχουλα ζωής…

Αυτό που χάσαμε είναι αυτή η επιθυμία να γνωρίσουμε την Ζωή απροκάλυπτα, χωρίς μέσα σ’ αυτό να υπάρχει έστω και η παραμικρή υποψία «μεταφυσικού»…
Ο φόβος δεν είναι μεταφυσικός, ούτε η Αγάπη είναι...

[ΑΓΓΕΛΟΣ Χ]

Κλείσε τα μάτια και οραματίσου, πως θα ήταν η Ζωή με τον Εαυτό σου…

[Αντρίκος]

να μοιραστω κιεγω κατι πολυ πρακτικο που νομιζω πως ταιριαζει σε τουτο το topic και το ενιωσα προσφατα.
Στο διαγωνισμο χορου που κατεβηκα με την Εμμα, ημουν πολυ χαλαρος και ανετος. Μεχρι που σταθηκα στο
κεντρο της αιθουσας, και στα λιγα εκεινα δευτερολεπτα μεχρι να ξεκινησει η μουσικη, ξεκινησα να νιωθω τα ποδια μου να τρεμουν και νομιζω πως αν το αφηνα, θα λυγιζαν. Το ιδιο ειχε γινει και σε μια δυο προβες. Οσο περνουσε ο χρονος, μετα τα 30 δευτερολεπτα, και οσο χορευα, πατουσα ολο και καλυτερα στα ποδια μου (ελπιζω! ).
Το γραφω αυτο διοτι, δεν αισθανομουν (οσο αυθεντικο μπορει να ειναι αυτο...), κανενα αγχος, το μυαλο μου ηταν απολυτα ενταξει με το οτι θα χορεψω και το γουσταρα πολυ μαλιστα.
Ομως αποτι φαινεται το σωμα μου δεν συμμεριζοταν την σιγουρια του μυαλου μου. Κατι φοβαμαι και τουλαχιστον οπως το βλεπω μεχρι τωρα, ειναι αγνωστο αυτο και ακομη περισσοτερο μου ειναι αγνωστος ο φοβος ή εστω η εγκαιρος εντοπισμος αυτου σε μια κατασταση.
Αν αυτο γινεται σε κατι που μαρεσει οπως ειναι ο χορος και ειδικα το tango, θελω να ξερω τι σκατα παιζει σε αλλες πλευρες που δεν ειναι(?) τοσο προφανης η εκδηλωση του.
Οσο για για την αγαπη (με μικρο αλφα, αυτην ξερω μεχρι τωρα), για τα ψιχουλα ζωης, Βασω μαρεσε αυτο που εγραψες σε ενα αλλο post, πως ειναι ωρα να σταματισουμε να ταιζουμε τους Μινωταυρους. Φτανει.

Ο φόβος δεν είναι μεταφυσικός, ούτε η Αγάπη είναι...

αυτα. ελπιζω να βγαζει νοημα ολο τουτο.
φιλοι μου ολοι, Βασω πολλες αγκαλιες!

[Ellaki]

Αντρίκο

[Ταρούλα]

Αντρίκο

[Βικούλα]

[nondas]

Αντρέα