Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

[Μπεττουλα]

Μαθαίνει νωρίς να επικρίνεται και μέσα στην οικογένειά του, μα και έξω από αυτήν...Και είναι κάτι που το παιδί δεν μπορεί εύκολα να το διαχειριστεί αυτό, δεν έχει την νοητική ωριμότητα. Και όταν την αποκτήσει, τότε αρχίζει και εκείνο με την σειρά του να επικρίνει τους άλλους, για να μπορεί να νιώσει λίγο ασφάλεια...

Οι βασικές ανάγκες ενός παιδιού είναι η επιβίωση, η ασφάλεια, η αγκαλιά, η αποδοχή, η καθοδήγηση, η στήριξη, ο σεβασμός στην προσωπικότητά του, το δικαίωμα να πενθήσει οποιαδήποτε απώλεια, η εμπιστοσύνη, η αίσθηση ότι το ακούνε

[Λιζούλα]

[AMALIA]

.....


Δωρουλα...

Πόσοι πολλοί άνθρωποι αγαπάνε τον Ιησού, δεν μπορώ να περιγράψω...
Όπως δεν μπορώ να περιγράψω και πόσοι τον σταυρώνουν ξανά και ξανά, κάθε στιγμή, αλλοιώνοντας κάθε μήνυμά του μέσα από τις ίδιες τους τις πράξεις...

Ο Ιησούς, ο κάθε Άνθρωπος, ποτέ δεν θα ευνοούσε μια ομάδα που πιστεύει στο μήνυμά του, έναντι μιας άλλης...γιατί τότε δεν θα ήταν ο΄Ιησούς, αλλά ένας ανθρωπάκος, όπως αυτοί που νομίζουν ότι τον έχουν κατανοήσει και παλεύουν με τους άλλους που δήθεν δεν τον έχουν κατανοήσει...

Τραγικό είναι αυτό που μπορεί να κάνει ο φόβος των ανθρώπων...

Βασουλα...

[Βικούλα]

[elenaki]

[Fotinoula]

έχω υπάρξει και θύμα αλλά και θύτης θυμάμαι στο δημοτικό πόσο εκφοβισμό τρώγαμε απο μεγαλύτερα παιδιά, αλλά και ξύλο καμια φορά που κατουριόμασταν
που να στραφείς; στα μεν και στα δε παιδιά που είναι πληγωμένα,
είναι τραγικό το πως μεγαλώνουμε μέσα σε μια νοσηρή οικογένεια
που δεν έχισχυεί τα παιδιά της σε κανένα επίπεδο
γιατί στο φυσικό αν τα ενισχύει τι να το κάνεις, μεγαλώνεις απο έξω, ψηλώνεις δλδ,
και μέσα είσαι ανάπηρος, το πιάτο φαί παρέχεται απο την Φύση απλόχερα ούτως συ άλλως,
ας μεγάλωνα σε μια οικογένεια με Αγάπη και Σοφία και ας είχαμε φακές να φάμε

Δωρούλι

είναι τρομερό να υπάρχουν συμπεριφορές τέτοιου είδους ανάμεσα σε παιδιά, όσο τρομερό είναι να υπάρχουν γονείς που να επωάζουν μέσα τους όρνεα, αντί για ανθρώπους...

[eirini]

πωπω Φωτεινή

[AMALIA]

Φωτεινενια...

[Ταρούλα]

Φωτεινούλα μου

[Ellaki]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Βικούλα]

[lazaros]

Οταν πήγα στο Λύκειο την πρώτη μέρα μου την έπεσε η παρέα της τρίτης Λυκείου....ερχόταν ένας και με πείραζε...αλλά θύμωσα και τον πέταξα κάτω και τότε ήρθανε 2-3 που το έκανα αυτό αλλά δεν συνεχίστηκε...και από τότε δεν με ξαναπειράξαν....αλλά αν δεν το έκανα αυτό θα ήμουν μέσα στον φόβο.... :-| ...είναι τρομερό να έχεις παιδί αγόρι...να του μάθεις να δέρνει ή να του μάθεις αγάπη και άμα το δέρνουν????.

[Vasoula]

Λαζαράκο μου, είναι το πιο όμορφο πράγμα να δίνεις στο παιδί σου καθοδήγηση για να βρίσκει ασφάλεια μέσα στον Εαυτό του...
Τούτο σημαίανει ότι θα είναι σε θέση να αντιμετωπίζει τις πρακτικές απειλές και να μην το καταβάλουν οι ψυχολογικές απειλές...

Αν οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν μόνο τις πρακτικές απειλές, τότε ο Κόσμος μας θα ήταν ειρηνικός...
Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν σαν απειλή τα πάντα, φοβούνται τα πάντα...

Κανείς δεν είπε ότι η Αγάπη θα σε κάνει αφελή και ανυπεράσπιστο στις πραγματικές απειλές...
Είναι η λανθασμένη εντύπωση που δίνει η θρησκεία, να θεωρεί ότι η Αγάπη θα σου ανοίξει την πόρτα στην βία των άλλων και εσύ θα κάθεσαι να την εισπράτεις αγόγυστα, απλά γιατί είσαι στην Αγάπη...
Ποιός τα είπε αυτά?

Προσεκτικός σαν φίδι, αγνός σαν περιστέρι, δεν σημαίνει άπρακτος...

Εδώ όμως φοβόμαστε και αυτά που δεν χρειάζεται...
Την επίκριση κυρίως, την εικόνα μας, το σκοτάδι, τον θεό, τις ελλείψεις μας, τα συναισθήματά μας...

Τούτα τα παιδιά που απομονώνουν και επικρίνουν τα άλλα, που ασκούν βία στους άλλους και θεωρούν ότι είναι κάτι περισσότέρο, που τους αφαιρούν με το έτσι θέλω τα πράγματά τους, που τα γελοιοποιούν, το κάνουν γιατί φοβούνται και όχι γιατί έχουν παραπάνω θάρρος, παρ' όλο που φαίνεται έτσι...
Δυστυχισμένα πλάσματα είναι και τα μεν και τα δε, γιατί δεν έμαθαν τι σημαίνει θάρρος, τόλμη, γενναιότητα και θα το μάθουν στην ενήλικη ζωή τους με πολύ σκληρό τρόπο...

[AMALIA]

Βασουλα...

Δυστυχισμένα πλάσματα είναι και τα μεν και τα δε, γιατί δεν έμαθαν τι σημαίνει θάρρος, τόλμη, γενναιότητα και θα το μάθουν στην ενήλικη ζωή τους με πολύ σκληρό τρόπο...

Ετσι ειναι... και διαβαζωντας το αθρο γυρισα πισω και θυμηθηκα οτι το περιβαλλον που μεγαλωσα κινουταν η μεσα στην βια η στην απομωνη για διαφορους λογους... ημουν στην απομονωση περισσοτερο που τωρα πια δεν εχουν σημασια..
Περασα τις περισσοτερες ωρες οταν δεν ημουν νηπιο η σχολειο πχ στο υδρυμα που εργαζοταν η μανα μου.. που ηταν μονο αγορια και εχω δει και νιωσει απο κοντα αυτο το να γινωντε ομαδες να ασκουν βια σε καποιους να απομονωνουν αλλους
αλλα οπως θυμαμαι και αυτοι που ανεικαν στην ομαδα των τσαμπουκαδων και αυτοι της απομονωσης το ιδιο δυστυχιμενοι ηταν...
Και αληθεια ειναι λιγα παιδια που εχω συναντησει τυχαια μετα απο πολλα χρονια και θυμαμαι πχ οτι ανοικαν στους δυνατους αυτους που βαραγανε και απομονωναν και κοροιδευαν τους αλλους τωρα εχουν λουφατσει... ενω τα αλλα της απομονωσης εχουν βγει μπροστα στην ζωη..