


Αυτός που σκύβει για να υπηρετήσει, δεν είναι ταπεινός, αλλά νιώθει ταπεινωμένος και έχει διαφορά…
Είτε σκύβεις να υπηρετήσεις τον θεό, είτε τον οποιονδήποτε, απολαμβάνεις μια μορφή αλαζονείας, μέσα στην λανθασμένη ερμηνεία του κόσμου σου…Γιατί για να σκύβεις, σημαίνει ότι νιώθεις μικρός και ανασφαλής, μπροστά σε κάποιον που σε κάνει να νιώθεις έτσι…Δεν είσαι όμως ταπεινός, είσαι φοβισμένος…και πάλι έχει διαφορά...Ο φόβος εκφράζεται τις περισσότερες φορές σαν μια μορφή αλαζονείας...
Όταν το βλέμμα του Ανθρώπου αποκτά το δικό του Βάθος και το δικό του Ύψος, απλώνεται ευθυτενώς στο κάθε τι…όχι για να το υποτάξει, αλλά για να το πάρει μαζί του στην Ζωή…
Αυτός που σκύβει για να υπηρετήσει, δεν είναι ταπεινός, αλλά νιώθει ταπεινωμένος και έχει διαφορά…
Είτε σκύβεις να υπηρετήσεις τον θεό, είτε τον οποιονδήποτε, απολαμβάνεις μια μορφή αλαζονείας, μέσα στην λανθασμένη ερμηνεία του κόσμου σου…Γιατί για να σκύβεις, σημαίνει ότι νιώθεις μικρός και ανασφαλής, μπροστά σε κάποιον που σε κάνει να νιώθεις έτσι…Δεν είσαι όμως ταπεινός, είσαι φοβισμένος…και πάλι έχει διαφορά...Ο φόβος εκφράζεται τις περισσότερες φορές σαν μια μορφή αλαζονείας...
Όταν το βλέμμα του Ανθρώπου αποκτά το δικό του Βάθος και το δικό του Ύψος, απλώνεται ευθυτενώς στο κάθε τι…όχι για να το υποτάξει, αλλά για να το πάρει μαζί του στην Ζωή…
Vaso έγραψε: Ο ταπεινός είναι αυτός που δεν θέλει να ελέγξει την φυσική ροή των πραγμάτων…
Αυτός που στέκεται σεμνά μπροστά στην Ύπαρξη και της αναγνωρίζει το δικαίωμα της Ελεύθερης Βούλησης…
Η ταπεινότητα είναι αυτή που σε κάνει να Ζεις την δική σου Ζωή και να αφήνεις τον άλλον να ζει την δική του, όπως θέλει…Στον ταπεινό δεν υπάρχει διάκριση, αλλά Πνευματική Κρίση, δεν νιώθει εκλεκτός ή ιδιαίτερος, ούτε γνώστης των πραγμάτων…
Ακολουθεί την Σοφία και την Αγάπη και γνωρίζει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, αλλά ίσοι σε ευκαιρίες εξέλιξης, ούτε θέλει να κάνει κανέναν ίδιον με αυτόν…
Ο ταπεινός αποδέχεται τον Εαυτό του, σαν μια αδιαμφισβήτητη Αλήθεια, όπως αποδέχεται και τον άλλον για την δική του Αλήθεια…
Ο ταπεινός δεν σκύβει να υπηρετήσει, Υψώνεται Υπηρετώντας την Ανώτερη Βούλησή του
Δεν αναγκάζεται να συγχωρέσει, είναι Αθώος
Δεν θέλει να ελέγξει την Ζωή, Ζει αυθόρμητα
Δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, είναι ο Εαυτός του
Δεν έχει άποψη για τον Θεό, απλά του επιτρέπει να Ζει, σαν ζωντανή Παρουσία, μέσα του και έξω του…
Όταν το βλέμμα του Ανθρώπου αποκτά το δικό του Βάθος και το δικό του Ύψος, απλώνεται ευθυτενώς στο κάθε τι…όχι για να το υποτάξει, αλλά για να το πάρει μαζί του στην Ζωή…
Vaso έγραψε:
Όταν το βλέμμα του Ανθρώπου αποκτά το δικό του Βάθος και το δικό του Ύψος, απλώνεται ευθυτενώς στο κάθε τι…όχι για να το υποτάξει, αλλά για να το πάρει μαζί του στην Ζωή…
Σημαντικη Υπενθυμηση Ψυχη μου..Σ'ευχαριστω!!!Ο ταπεινός είναι αυτός που δεν θέλει να ελέγξει την φυσική ροή των πραγμάτων…
Αυτός που στέκεται σεμνά μπροστά στην Ύπαρξη και της αναγνωρίζει το δικαίωμα της Ελεύθερης Βούλησης…
Η ταπεινότητα είναι αυτή που σε κάνει να Ζεις την δική σου Ζωή και να αφήνεις τον άλλον να ζει την δική του, όπως θέλει…Στον ταπεινό δεν υπάρχει διάκριση, αλλά Πνευματική Κρίση, δεν νιώθει εκλεκτός ή ιδιαίτερος, ούτε γνώστης των πραγμάτων…
Ακολουθεί την Σοφία και την Αγάπη και γνωρίζει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, αλλά ίσοι σε ευκαιρίες εξέλιξης, ούτε θέλει να κάνει κανέναν ίδιον με αυτόν…
Ο ταπεινός αποδέχεται τον Εαυτό του, σαν μια αδιαμφισβήτητη Αλήθεια, όπως αποδέχεται και τον άλλον για την δική του Αλήθεια…
Γι' αυτό το λόγο οι αρχαίοι Έλληνες όταν προσευχόντουσαν στεκόντουσαν όρθιοι με το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά , αντικρύζοντας τον Θεό στα μάτια με σεβασμό και όχι με σκυμμένο το κεφάλι, γονατισμένοι και με φόβο!Όταν το βλέμμα του Ανθρώπου αποκτά το δικό του Βάθος και το δικό του Ύψος, απλώνεται ευθυτενώς στο κάθε τι…όχι για να το υποτάξει, αλλά για να το πάρει μαζί του στην Ζωή…
Όταν το βλέμμα του Ανθρώπου αποκτά το δικό του Βάθος και το δικό του Ύψος, απλώνεται ευθυτενώς στο κάθε τι…όχι για να το υποτάξει, αλλά για να το πάρει μαζί του στην Ζωή…
Ο ορισμός αυτός Βάσω μου είναι πραγματικά υπέροχος!!! Σήμερα το πρωί αναρωτιόμουν τον ορισμό αυτό σε ένα άλλο τόπικ και η Δημητρούλα με παρέπεμψε σε αυτό, και πραγματικά δεν έχω λόγια!!!!Βάσω έγραψε:Ο ταπεινός είναι αυτός που δεν θέλει να ελέγξει την φυσική ροή των πραγμάτων…
Αυτός που στέκεται σεμνά μπροστά στην Ύπαρξη και της αναγνωρίζει το δικαίωμα της Ελεύθερης Βούλησης…
Η ταπεινότητα είναι αυτή που σε κάνει να Ζεις την δική σου Ζωή και να αφήνεις τον άλλον να ζει την δική του, όπως θέλει…Στον ταπεινό δεν υπάρχει διάκριση, αλλά Πνευματική Κρίση, δεν νιώθει εκλεκτός ή ιδιαίτερος, ούτε γνώστης των πραγμάτων…
Ακολουθεί την Σοφία και την Αγάπη και γνωρίζει ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, αλλά ίσοι σε ευκαιρίες εξέλιξης, ούτε θέλει να κάνει κανέναν ίδιον με αυτόν…
Ο ταπεινός αποδέχεται τον Εαυτό του, σαν μια αδιαμφισβήτητη Αλήθεια, όπως αποδέχεται και τον άλλον για την δική του Αλήθεια…
Ο ταπεινός δεν σκύβει να υπηρετήσει, Υψώνεται Υπηρετώντας την Ανώτερη Βούλησή του
Δεν αναγκάζεται να συγχωρέσει, είναι Αθώος
Δεν θέλει να ελέγξει την Ζωή, Ζει αυθόρμητα
Δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, είναι ο Εαυτός του
Δεν έχει άποψη για τον Θεό, απλά του επιτρέπει να Ζει, σαν ζωντανή Παρουσία, μέσα του και έξω του…
Βασούλα μου γλυκιαΒάσω έγραψε:Όταν το βλέμμα του Ανθρώπου αποκτά το δικό του Βάθος και το δικό του Ύψος, απλώνεται ευθυτενώς στο κάθε τι…όχι για να το υποτάξει, αλλά για να το πάρει μαζί του στην Ζωή…