Ο ΔΡΟΜΟΣ, Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ...

[konstantinos s.]

Η δράση ενόσω είσαι ξύπνιος έχει βαρύ φορτίο Ευθύνης.

[Annoula]

Μόνο οι «ανάπηροι» της Ζωής χρειάζονται «μπαστούνια» για να προχωρήσουν στον δρόμο τους. Αυτοί που χρειάζονται τους άλλους για να στηριχτούν ή για να στηρίξουν, απλά δεν ξέρουν πώς να νιώσουν αυτάρκεις μέσα στον Εαυτό τους και να ανυψωθούν σε μια υψηλότερη Μορφή της Ύπαρξής τους, θεραπεύοντας διαρκώς τις «ανακωχές» τους…

τέρμα πια οι πατερίτσες

Υπάρχει μια ιερή Σιωπή, που μόνο μέσα στην πιο ταπεινή Στιγμή μας, μπορούμε να την βιώσουμε…Και είναι αυτή η Στιγμή που τυφλώνεσαι και κουφαίνεσαι, γιατί το μόνο που Θέλεις να νιώσεις είναι την Ψυχή Σου…

Αν είναι να τυφλωθούμε και να κουφαθούμε ας είναι από αυτό και όχι από την πλάνη μας

[Ελενα Κ.]

Ίσως αυτό το δυσανάλογο βάρος από ταμπέλες που βάλαμε στον θεό και τον άνθρωπο, είναι η Αρχή για να πάρουμε τον πιο ταπεινό Δρόμο, που δεν κραυγάζει για νικητές και νικημένους, αλλά μας οδηγεί όσο μακρύτερα ΘΕΛΟΥΜΕ να φτάσουμε…

Υπάρχει μια ιερή Σιωπή, που μόνο μέσα στην πιο ταπεινή Στιγμή μας, μπορούμε να την βιώσουμε…Και είναι αυτή η Στιγμή που τυφλώνεσαι και κουφαίνεσαι, γιατί το μόνο που Θέλεις να νιώσεις είναι την Ψυχή Σου…
Και αυτός είναι ο Δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος…
Εκεί που οι φωνές δεν ακούγονται, οι εικόνες χάνουν το φανταχτερό, οι αγαπημένοι δεν έχουν εξουσία πουθενά μέσα μας και τα θαύματα δεν έχουν θεό για να τα κάνει…

Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να ακολουθούμε έναν δρόμο αυθεντίας…όποια κι αν είναι αυτή, όποιο ρόλο κι αν της έχουμε δώσει μέσα μας, δεν παύει να είναι αυθεντία, που φωνάζει γι’ αυτό που «πουλάει»…
Το δύσκολο είναι να πάρουμε τον Δρόμο που δεν «πουλάει» τίποτα, γιατί όλα όσα χρειαζόμαστε μας τα προσφέρει με απλότητα και Αγάπη τόση, που δεν χρειάζεται να ξεπουλήσουμε τον Εαυτό μας, για να «αγοράσουμε» το οτιδήποτε…


Μόνο οι «ανάπηροι» της Ζωής χρειάζονται «μπαστούνια» για να προχωρήσουν στον δρόμο τους. Αυτοί που χρειάζονται τους άλλους για να στηριχτούν ή για να στηρίξουν, απλά δεν ξέρουν πώς να νιώσουν αυτάρκεις μέσα στον Εαυτό τους και να ανυψωθούν σε μια υψηλότερη Μορφή της Ύπαρξής τους, θεραπεύοντας διαρκώς τις «ανακωχές» τους…

Αυτοί που χαράζουν τον Δρόμο τους, που χτίζουν πνευματικές γέφυρες και νιώθουν την Αλήθεια της Ζωής, είναι αυτοί που δεν χρειάζονται να είναι σύμμαχοι με τον θεό και τον άνθρωπο σε μια φιλόδοξη και αλαζονική σχέση υπεροψίας, δογματισμού και εντολών, αλλά ξέρουν πολύ καλά μέσα τους τι σημαίνει «Ο Άνθρωπος»…

Βασω ο Λογος Σου... Εμπνευση..... να Εγκαταλειψουμε τα δεκανικια.... ας στραφουμε μεσα μας, να μπορεσουμε να δουμε με τα ματια της Ψυχης, απο την καρδια μας με ολη μας τη Δυναμη

Πάντα ένας κύκλος εξέλιξης δεν σχηματίζει κύκλο, αλλά σπείρα, αν μπορέσουμε να μην βλέπουμε το τέλος αλλά διαρκώς και αέναα την Αρχή μας.

χτυπαει η Καρδια