Ο ΧΡΟΝΟΣ...

[Danielli]

Τώρα πάρε πίσω το κομμάτι σου, αγαπημένη μου ψυχή, η ομορφιά αποκαλύφτηκε μέσα στην αιώνια αγάπη μας…
Ξέρω τι να πω πια στους ανθρώπους για να σε βρουν μεγάλε Ιερέα…
Ξέρω πια τι είσαι στην ζωή μου, αγαπημένη μου ψυχή!!!
Ξέρω πια, τι είναι η ζωή μου, η ζωή μας!

[Βικούλα]

Σιγά-σιγά Βικούλι μου! Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει Πίστη και Αφοσίωση κάθε στιγμή, μέρα με τη μέρα..

[elenaki]

Το να είσαι συνειδητός στην Ζωή, είναι από μόνος του στόχος...όχι μακροπρόθεσμος, αλλά στόχος της κάθε στιγμής...
Και είναι αυτός ο στόχος που φέρνει στο παρόν τις μελλοντικές ευκαιρίες μας, μέσα από την Σοφία του παρελθόντος. Μα αυτό συμβαίνει μόνο όταν είσαι ελεύθερος στο Παρόν…

Ολη η Ουσια για μενα βρισκεται εδω!!
Η εσωτερικη μου ψηλαφιση ειναι αυτη που μου θυμιζει το στοχο της καθε μου στιγμης να ειμαι συνειδητη..
Η ζωη γινεται Ζωη οταν τη ζεις εστω και για μια στιγμη συνειδητα..εκει βρισκεται ολη η μαγεια της συγκινησης που σου δινει τη δυναμη να προχωρησεις μεχρι να αισθανθεις εντελως ελευθερος στο Παρον..

[Ελενίτσα]

Το δώρο της Ψυχικής Δύναμης προέρχεται από το Θεό, την Θεία Ύπαρξη!
Αν επικεντρωθεί το μυαλό μας σε αυτή την Αλήθεια τότε ερχόμαστε σε αρμονία με τη Θεϊκή Δύναμη!

Ευχαριστώ!

[eirini]

Ένα παιδί που θέλει Αγάπη…
Που ήρθε στον φυσικό κόσμο αγκαλιά με τον Θεό…
Που είχε Συνείδηση ότι το Σύμπαν εκδηλώνεται μέσα του και είναι Ζωντανό μέρος μιας Αγάπης που το καλεί να συμμετέχει ενεργά στην Ζωή της.


Και τότε το παίρνεις από την Αρχή…

Για να μπορείς να δεις το Σύμπαν, χρειάζεται να Υψωθείς, πάνω από τον ορίζοντα των ματιών σου...


θα το σκέφτομαι καθε μερα αυτο.....

[elenaki]

Σκοτείνιασε η μορφή, αγαπημένη μου ψυχή, τα δάκρυα ξέπλυναν όλη την ομορφιά της, την στράγγισαν από ζωή, πάλευε για να ανακαλύψει την ομορφιά που πήρε σαν εντολή να αποκαλύψει…
Και όσο προσπαθούσε, θάμπωνε!
Λυπήθηκες, το ξέρω, αγαπημένη μου ψυχή, ήθελες να με βοηθήσεις… «Τι να κάνω για σένα?» με ρώτησες… «Δείξε μου, αλλά δώσε μου και μάτια να σε δω…»
Και τότε με «τύφλωσες»… «Τι άλλο να κάνω για σένα?» με ρώτησες… «Μίλησέ μου, αλλά δώσε μου κι αυτιά να σε ακούω…» Και τότε μου πήρες την φωνή… «Τι άλλο θέλεις?» με ξαναρώτησες… «να είμαστε μαζί…» Και τότε έβγαλες το μισό αστέρι και μου το έδωσες. Θυμήθηκα το μισό δικό μου και τα ένωσα…Και τότε ένωσα το Σύμπαν σε μια τεράστια ομορφιά!

Τώρα πάρε πίσω το κομμάτι σου, αγαπημένη μου ψυχή, η ομορφιά αποκαλύφτηκε μέσα στην αιώνια αγάπη μας…
Ξέρω τι να πω πια στους ανθρώπους για να σε βρουν μεγάλε Ιερέα…
Ξέρω πια τι είσαι στην ζωή μου, αγαπημένη μου ψυχή!!!
Ξέρω πια, τι είναι η ζωή μου, η ζωή μας!

Εσύ άραγε ξέρεις πόσο πολύ σ' αγαπώ?

Καθε φορα που το διαβαζω...

[xanthia]