Σύμβολα - Έννοιες - Ορισμοί

[Ταρούλα]

[VasilisM]

ΓΑΜΑ ΤΑ!!!

[Ellaki]

Ωραίο θέμα Σοφάκι

Λοιπόν, θα αρχίσω καταθέτοντας ότι όλες οι έννοιες και οι αρχές μέσα μου ήταν εντελώς διαστρεβλωμένες και εγώ απόλυτα πεπεισμένη ότι βάδιζα τον δρόμο του δικαίου.

Πάραυτα, κάτι τσίνιζε γιατί τελικά δεν έβρισκα το δίκιο μου από τον εαυτό μου.
Ότι και να έκανα, όλα τα <επιτεύγματα> μου, δεν ήταν ικανά να μου δώσουν καμμιά αίσθηση ικανοποίησης και αρμονίας.
Κάλυπταν προσωρινά το εγώ μου και μετά ακολουθούσε το χάος, ένας καθημερινός πόλεμος με την Ουσία μου.

Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο απ' όλα όμως, είναι το να συνειδητοποιήσω την Ανθρώπινη υπόσταση, και θεωρώ ότι δεν έχω ολοκληρώσει.
Τι εννούμε όταν αναφερόμαστε στον Άνθρωπο?
Τι εννούμε όταν λέμε <Εγώ Είμαι>, <Το παιδί του Θεού>, <Κατ' εικόνα και κατ΄ομοίωση> και πολλές άλλες εκφράσεις που χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμστε στον Άνθρωπο.
Ποιός είναι ο Άνθρωπος τελικά και ποιά είμαι Εγώ?

Προς μεγάλη μου στενοχώρια ανακάλυψα ότι το κρεμμύδι που καλλιεργούσα είχε πολλές φλούδες και για να τις βγάλω, έπρεπε να βρω το θάρρος και την δύναμη να παλέψω.
Όλα έδειχναν ότι ο ανθρωπάκος είχε νικήσει εξαφανίζοντας τον Άνθρωπο.............
Μια χαμένη ακυβέρνητη Ψυχή που περίμενε την ώρα του θανάτου μου για να απαλλαχτεί από το βάρος μου.

Υπάρχει ένα όριο ανάμεσα στο επίτευγμα και στον στόχο, το οποίο καθορίζεται από την πρόθεση.
Και όσο ξεφλούδιζα, τόσο η πρόθεση άλλαζε και γινόταν <αγνότερη>.

Ο Άνθρωπος είναι η Ουσία μας, η Αγάπη, ο ίδιος μας ο Εαυτός όταν βιώνει την Αλήθεια, εδώ και τώρα.