τι ωραιο φτυαράκι Μανούλη 
και εγώ το ειχα παλιότερα αυτό το μπερδεμα,τωρα μου ειναι αρκετά πιο ξεκάθαρες οι έννοιες μεσω τις εσωτερικής διαδρομής και αυτοπαρατήρησης, μα φυσικα ακομα με παρατηρώ σε αυτό. πιστεύω οτι εχει να κάνει με την οπτικη, δηλαδή το οτι περιμενουμε απο τους άλλους την αθώωση ή μη και ισως γι'αυτο και το μπερδεμα με την αφέλεια, ενώ οταν δει κανείς οτι αφορά εσωτερική μάχη και καταλάβουμε τι ειναι αυτό που μας κρατά υπόλογους και φερουμε ειρήνη μέσα μας, οπως το εχω νιώσει ειναι πιο εύκολο να βιώνουμε το αγνός σαν περιστέρι, προσεκτικός σαν φίδι. it is a process
