ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ...

[Ταρούλα]

Ολοι μαζί, χέρι-χέρι, μέχρι ο φόβος να γίνει αγάπη.....

[Valia]

κι εγώ ήθελα να φύγω, δεν το κρύβω, θα πήγαινα στον Καναδά, τα χα σκεφτεί όλα... αλλά ξαναθυμήθηκα ότι όπου και να πας κουβαλάς τον προσωπικό σου πόλεμο και δαίμονα, ακόμα και στην άλλη άκρη του κόσμου. Και μετά απέκτησα αυτή την αίσθηση

Νομίζω ότι τούτη τη στιγμή το πιο «πολύτιμό» μας είναι να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου…΄Ισως για πρώτη φορά στην ιστορία να μην μας ενώνει ο φόβος, αλλά η Αγάπη…Αυτή είναι η ευκαιρία μας!
Ο «πόλεμος» σ’ αυτόν τον «κανένα» που έγινε σπουδαίος και τρανός από τους δικούς μας φόβους…

ίσως τελικά αυτή είναι η ευκαιρία μας, η μαγική στιγμή γι αυτό τελικά

Κι έμεινα...

[elenaki]

είναι ο καιρός της δοκιμασίας...

και αφού ήρθε αυτός ο καιρός, όπου και να πάς θα δοκιμάζεσαι...

το πιο εύκολο πράγμα σήμερα είναι να πηδήξεις από το "άρμα" να σωθείς!

Απο τι να σωθω??Πλακα μου κανω??
Απο το αρμα της καρδιας μου μονιμως ξεκαβαλουσα!!Βρισκομουν οπουδηποτε αλλου εκτος απο εκει..
Εκει που βρισκεται η μονη αληθεια της ψυχης μου..
Αποφασισα λοιπον να μεινω γιατι ενιωσα την πρωτη αχτιδα φωτος μεσα εκει και ζεσταθηκα..και γλυκανε το κλιμα..
Μενω στη καρδια μου και οπου θελει ας με παει!!!

[Vasoula]

Μενω στη καρδια μου και οπου θελει ας με παει!!!

ναι!!! ναι!!! ναι!!!

λέω ναι και ό,τι γίνει...

[Δωρουλα]

Ελενακι!!

[elenaki]

[Danielli]

Ελενάκι!!
Βάλια!!

[Valia]

μωρό μου εσύ

[Μάνος]

Είδα ένα όραμα…

Ενα μεγάλο άρμα που μέσα του ήταν πολλοί άνθρωποι…Και όταν άρχισε να ανυψώνεται σιγά σιγά, «Κάποιος» μας ζήτησε να «πετάξουμε» όλα τα «άχρηστά» μας, για να ελαφρύνουμε…
Αρχίσαμε δειλά δειλά να πετάμε στολίδια, ρούχα, βαλίτσες…
Και όταν μείναμε «γυμνοί» αυτός ο «Κάποιος» μας ζήτησε να «πετάξουμε» κι άλλα, να κρατήσουμε μόνο το πιο «πολύτιμό» μας…Και τότε έγινε μεγάλη αναταραχή μετα...ξύ μας!
Κοίταγε ο ένας τον άλλον με καχυποψία…Κάποιοι φώναζαν «ας εμπιστευθούμε», κάποιοι άλλοι ζήταγαν επιβεβαιώσεις…Φωνές, τσακωμοί, μερικοί ήρθαν στα χέρια…
Και όταν η «μάχη» άναψε για τα καλά, αυτός ο «κάποιος» μας ρώτησε γιατί είμαστε μέσα στο άρμα, ποιός ήταν ο στόχος μας, τι θέλαμε…
«Εδώ ανυψώνεται η συνείδηση», μας είπε... «κοιτάξτε κάτω και αποφασίστε τώρα»
Κάτω ήταν μια μισογρεμισμένη πολιτεία…Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο στα χαλάσματα…΄Ενιωθαν ασφαλείς στο χάος, γιατί φοβόντουσαν να ζήσουν χωρίς αυτό…
«Η ελευθερία χρειάζεται αντοχή», συνέχισε ο «Κάποιος»…
«Κανείς δεν μπορεί να δεσμεύσει την Ψυχή σας, αν τολμήσετε να ανταλλάξετε τον «κανένα» με τον Εαυτό Σας!»
Η λέξη «Εαυτός» έφερε δέος…

Παραπάνω από τους μισούς εγκατέλειψαν το άρμα…Και τότε είδα ένα όνομα πάνω στο άρμα «Ελλάδα»…

Και έκλαψα πολύ, γιατί σε τούτη την κρίσιμη στιγμή, πάλι δεν είμαστε όλοι μαζί…

Ο καθένας μας έχει την γνώμη του, τον φόβο του, τις ελπίδες του…μα λίγοι έχουν την διάθεση να «πολεμήσουν» τον «κανέναν»…Προτιμούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, παρά να μείνουν να αντιμετωπίσουν τον Εαυτό Τους!

Τι κουβαλάμε θεέ μου!!!

Πόσα όνειρα και πόσους εφιάλτες? Ανατράπηκε η ισορροπία πια…

Και όλα αυτά για τον «κανέναν»…

Και για τον θεό? Τι θα κάνουμε γι’ αυτόν, εκτός από το να τον ματαιώνουμε διαρκώς μέσα στην αθλιότητα των συνειδήσεών μας?

Τρέμουμε να πούμε «ναι», αμφισβητούμε το «όχι»…Λες και έχει διαφορά!

Η διαφορά είναι μόνο, στο ότι δεν είμαστε όλοι μαζί μέσα στον θεό…
Δεν έχουμε κουράγιο να είμαστε…

Δεν έχουμε ακόμα κουράγιο γμτ!

Προτιμάμε ακόμα την ασφάλεια των «χαλασμάτων», από την βαθύτερη προσπάθεια που χρειάζεται ένα γκρέμισμα, σ’ αυτόν τον «κανένα», που ελέγχει και εξουσιάζει τις μικρές μας θελήσεις!

Λες και υπάρχει ανάσα που να μην κόβεται πια…

Και παρακολουθούμε τα γεγονότα με κομμένη την ανάσα…να βρούμε πάλι καταφύγιο μέσα στην «σπηλιά» μας…Να σωθούμε από τον ήλιο που σιγά σιγά πεθαίνει κι αυτός μέσα στις συνειδήσεις μας!

Νομίζω ότι τούτη τη στιγμή το πιο «πολύτιμό» μας είναι να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου…΄Ισως για πρώτη φορά στην ιστορία να μην μας ενώνει ο φόβος, αλλά η Αγάπη…Αυτή είναι η ευκαιρία μας!
Ο «πόλεμος» σ’ αυτόν τον «κανένα» που έγινε σπουδαίος και τρανός από τους δικούς μας φόβους…

Ε όχι!!!! Κι ότι γίνει….

Α ρε Βασουλάκι μου
9 χρόνια μετά και είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Βικούλα]

Όντως πάρα πολύ συγχρονικο

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Θοδωράκος]

[Annoula]

[Fotinoula]

[ALEXOULA]