





Κόντρα έτσιιιι!!!



Συντονιστής: Emmaki
και γιαυτο παιρνουμε τελικά αυτο που μας "αξίζει", με κριτηριο την προσδοκία και τον διαχωρισμό!!!Δυστυχώς με το ανθρώπινο μάνουαλ του έρωτα (γιατί υπάρχει Νταννιέλι μου, ας μην γελιόμαστε), προκύπτει μόνο, με στόχο την σχέση και τις απολαβές από αυτήν...΄Εχει όνομα, ηλικία και επάγγελμα, θρησκεία και φυλή και μια άνευ όρων διαιώνιση του είδους...
ναι, Νταννιέλι μου...έτσι είναι, αρκεί να γνωρίζουμε σε ποιόν αξίζει τελικά...και γιαυτο παιρνουμε τελικά αυτο που μας "αξίζει"
ΔΕν υπάρχει επιλογή!!!!Είναι βλέπεις που, θεωρητικά, οι άνθρωποι έχουν επιλογές...΄Ετσι τους είπαν και το πίστεψαν γιατί μπορούν να διαλέξουν αυτό ή το άλλο...Αυτή την δουλειά ή την άλλη, αυτό το σπίτι ή το άλλο, αυτόν τον άντρα ή τον άλλον, αυτή την γυναίκα ή την άλλη, αυτό τό το μέρος ή το άλλο, αυτό το ρούχο ή το άλλο...
Κανείς δεν τους είπε όμως ότι δεν μπορούν να επιλέξουν Ψυχή, πριν την παραδώσουν στις επιλογές τους...
Δεν νομίζω να της αξίζει κάτι λιγότέρο από την Αγάπη...
:confusion-questionmarks:Ουσιαστικά οι άνθρωποι θέλουν να βιώσουν την Αγάπη χωρίς όρους από κάποιον άλλον, χωρίς όμως να σκεφτούν ότι όταν ένας άνθρωπος έχει φτάσει σε μια τέτοια κατάσταση συνείδησης, δεν αντέχεται η Αλήθεια του, γιατί κάνει εμφανέστατα τα ψέματα που λένε στον εαυτό τους
Δεν την αντέχουμε, γιατί μας κάνει να βλέπουμε τον εαυτό μας κι αυτά που δεν μας αρέσουν. Και το χειρότερο? Τα προβάλλουμε στον άλλον, γυρεύοντας υποσυνείδητα να τον εξομοιώσουμε στην ίδια κατηγορία με μας, για να νιώσουμε καλά μέσα στην μιζέρια μας..
Κι έτσι περιμένουμε στην γωνία, να τσακώσουμε το λάθος και να του το φορέσουμε, γυρνώντας έπειτα περιχαρείς και με ένα τεράστιο εγώ λέγοντας: "Είδες? Δεν είσαι τόσο τέλειος όσο δείχνεις!"
Να βλέπει σε Εμένα την Πνευματική Δυναμική και να με ενθαρρύνει στις προκλήσεις μου, χωρίς να δέχεται τους φόβους μου να μην τους δικαιολογεί και κυρίως να μπορεί να με τραβάει από την λάσπη της άγνοιας
Έναν τέτοιον ΄Ανθρωπο ήθελα να έχω δίπλα μου
Όταν βρίσκεσαι στην αρχική αναγνώριση του εαυτού σου, πάντα υπάρχει μέσα σου ένας τοίχος που δεν σου επιτρέπει να μπεις βαθύτερα και να βρεις την δική σου αθλιότητα Ελα όμως που την βρίσκουν τα επικίνδυνα κοσμικά στοιχεία και επιδρούν σ αυτό που δεν αναγνωρίζεις σαν δικό σου
Και όσο δεν το αναγνωρίζεις, κατεβαίνεις ένα ένα τα σκαλιά της αθλιότητας και ενώ νομίζεις ότι διαφέρεις, ενσωματώνεσαι στην μάζα της, σε χρόνο dt
Κοινά γίνεσαι ίδιος με αυτό που αποστρέφεσαι Με την μικροπρέπεια και την αγένεια
Σαν αποτέλεσμα θα βουλιάζεις όλο και περισσότερο στον εγωισμό και αντί να αντιλαμβάνεσαι τον καθρέπτη που βλέπεις στον άλλον, θα τον κατηγορείς πάντα για την δική σου έλλειψη.Σε κάνουν να μην εμπιστεύεσαι την Αλήθεια
Σε παραπλανούν με κοσμικές απολαύσεις
Σε προδιαθέτουν να θεωρείς «εχθρό» αυτόν που σ αγαπάει
Σε κάνουν να χάνεις την κατεύθυνση
Vaso έγραψε: Και η επίδρασή τους είναι επικίνδυνη και διαλυτική Χρειάζεται άμεση αναγνώριση για να αποφύγεις την επιρροή τους, που δρα ύπουλα και χωρίς να το παίρνεις είδησή
Σε κάνουν να μην εμπιστεύεσαι την Αλήθεια
Σε παραπλανούν με κοσμικές απολαύσεις
Σε προδιαθέτουν να θεωρείς «εχθρό» αυτόν που σ αγαπάει
Σε κάνουν να χάνεις την κατεύθυνση
Κι αυτό, όχι τυχαία
Όταν βρίσκεσαι στην αρχική αναγνώριση του εαυτού σου, πάντα υπάρχει μέσα σου ένας τοίχος που δεν σου επιτρέπει να μπεις βαθύτερα και να βρεις την δική σου αθλιότητα Ελα όμως που την βρίσκουν τα επικίνδυνα κοσμικά στοιχεία και επιδρούν σ αυτό που δεν αναγνωρίζεις σαν δικό σου
Και όσο δεν το αναγνωρίζεις, κατεβαίνεις ένα ένα τα σκαλιά της αθλιότητας και ενώ νομίζεις ότι διαφέρεις, ενσωματώνεσαι στην μάζα της, σε χρόνο dt