Ο ’νθρωπος ως οντότητα

[Λευκός Κρίνος]

1)Βάσω,όσον αφορά τις εσωτερικές αλήθειες και συνειδητοποιήσεις του καθενός,σε σχέση με τις αποδείξεις στον περίγυρο,έχω κατασταλλάξει σε κάτι πολύ απλό και συνάμα δύσκολο:δεν τις μοιράζομαι,γιατί πολύ απλά οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν συναισθήματα & καταστάσεις που δεν περιγράφονται.Πόσο μάλλον σε έναν άνθρωπο που ΔΕΝ έχει ζήσει το βίωμά μας.Μετά ξεκινούν τα ερωτήματα (στην καλύτερη περίπτωση) από την άλλη πλευρά,η αμφισβήτηση και από εκεί που είχες τη λαχτάρα να μοιραστείς την Αλήθεια σου,σου μένει το ξενέρωμα.Οπότε,όταν ο καθένας είναι έτοιμος,θα βιώσει τις δικές του ανάλογες εμπειρίες.Δεν γίνεται να τσιγκλάμε ένα λουλούδι να ανθίσει πριν την ώρα του,ούτε να απαιτούμε από κάποιον που μισοκοιμάται να διαβάσει ένα βιβλίο.

2)Τάσο,επέτρεψέ μου να πω τη δική μου γνώμη επ΄αυτού.Ο πόνος που βιώνουμε οι άνθρωποι στο πεδίο μας για αυτό που ονομάζουμε θάνατο,είναι πολλές φορές οδυνηρός & αβάσταχτος.Ξέρεις,υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείς εύκολα να τα πεις σε κάποιον που πενθεί.Όπως πχ ότι είναι πιο δύσκολο και επίπονο πράγμα η γέννηση,παρά ο θάνατος,διότι στο πρώτο,το πνεύμα "αναγκάζεται" να κατεβάσει τη δόνησή του,ώστε να περιοριστεί στην βιολογική,ανθρώπινη μορφή,ενώ στο δεύτερο,το πνεύμα επαν-ενώνεται (σταδιακά και αναλόγως την ετοιμότητα) με την Εστία,την αληθινή ζωή,τη πνοή του Θεού.Τώρα,στο ζήτημα του πρόωρου θανάτου,κατά την ταπεινή μου γνώμη,εκτός από την περίπτωση της ελεύθερης βούλησης (αυτοκτονία),δεν υπάρχει περίπτωση μια ψυχή να αναχωρήσει από το σώμα,πριν έρθει η ώρα της.Σε επίπεδο ψυχών,κάθε ψυχή κάνει ένα προγραμματισμό για τις πιθανές πύλες εξόδου από τη ζωή.Ίσως προοριζόταν,να έρθει στο υλικό πεδίο,να ολοκληρώσει κάποια πράγματα,και να αποχωρήσει,ενώ παραλληλα η αναχώρησή του θα μπορούσε να σημαδοτήσει σε κάποια κοντινά πρόσωπα,ότι ο θάνατος είναι ένα μεταβατικό στάδιο,και ότι στην πραγματικότητα είμαστε μη πεπερασμένες,αιώνιες ψυχές.Η ενέργεια δεν χάνεται,μπορεί μόνο να αλλάξει μορφή.Οι αγαπημένοι που φεύγουν πρόωρα,έχουν αντλήσει από τη ζωή κάθε ευκαιρία για εξέλιξη,και πιθανόν να έχει ολοκληρωθεί το σχέδιο της ζωής τους στην τωρινή ενσάρκωση.’λλες φορές,πιστευω οτι η προσωπικότητα με την ελευθερη βουληση της,μπορεί να επηρεάσει τον χρόνο εξόδου,δηλ.αν ένας άνθρωπος πιστευει οτι τιποτα δεν αξίζει σε αυτη τη ζωη,οτι καλυτερα να πεθαινε έτσι που τυραννιεται,και αν αυτο το επαναλαμβανει συνεχώς ή το έχει κάνει βίωμα της σκέψης του,κάποια στιγμή το αίτημά του θα εισακουστεί.Επιλπέον,θα μπορούσε η πρόωρη αναχώρηση να έχει να κάνει με την εξισορρόπηση ενεργειών από προηγούμενες ζωές (πχ κάρμα).Κάθε περίπτωση,είναι ξεχωριστή.

[Vasoula]

Έγώ, Λευκέ Κρίνε, μοιράζομαι τα πάντα, ανάλογα με το τι θέλουν οι άνθρωποι να μάθουν από εμένα.
Δεν ζητούν όλοι απαραίτητα να τους πω τις πνευματικές μου εμπειρίες και εγώ δεν έχω την ανάγκη να το κάνω...γιατί άλλωστε?
Εχω τόσα ακόμα όμορφα πράγματα να μοιραστώ από την Ζωή μου, που για τον καθένα υπάρχει πεδίο ενδιαφέροντος, αν υπάρχει διάθεση για επικοινωνία...

Ξέρεις έχω φύγει πια απο την ανάγκη να μοιράζομαι τον Εαυτό μου μόνο πνευματικά...Η φυσική Ζωή, για μένα, είναι ένα ολόκληρο πεδίο εμπειριών και σίγουρα υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας ακόμα και με κάποιον που πνευματικά είναι ανώριμος να ακούσει περισσότερα πράγματα για την Ζωή...Πάντα υπάρχει η ζωή που του κινεί το ενδιαφέρον, ακόμα κι αν γι' αυτόν γράφεται με "ζ' πεζό...



Τασούλη, γιατί νομίζεις ότι έχεις ανάγκη να δώσεις εξηγήσεις για τον θάνατο, αν εσύ ακόμα δεν έχεις μάθει τι είναι η Ζωή?
Φυσικό είναι να μην έχεις επιχειρήματα να στηρίξεις τον θάνατο, μα ούτε και την Ζωή έχεις ακόμα επιχειρήματα να την στηρίξεις...

΄Οταν αυτά τα δύο τα ισορροπήσεις, τότε θα γνωρίζεις πολύ καλά τι θα πεις σε κάποιον που πενθεί...
Ο θάνατος είναι στην ροή των πραγμάτων, απλά οι άνθρωποι κάνουν σενάρια και γι' αυτόν. Γιατί θέλουν να ελέγξουν ακόμα και την πιο μυστικιστική διαδρομή της Ψυχής τους, όπως ακριβώς προσπαθούν να ελέγξουν την ζωή τους, ξεγελώντας τον εαυτό τους, ότι τους αρέσει...

Το ότι δεν τους αρέσει η ζωή τους όμως, δεν σημαίνει ότι ο θεός είναι ατελής ε?

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Λευκε κρινε ευχαριστω

Βασουλιτσα μου..
Ηθελα να προσπαθησω να δωσω μια αιτια σε τετοια συμβαντα,αλλα οντως δεν ειμαι σε θεση να τα εξηγησω παραπερα ουτε καν σε μενα οταν ερχομαι αντιμετωπος με τετοια ερωτηματα...δυστιχως

Η σιωπη δηλαδη ειναι καλυτερη σε τετοιες περιπτωσεις απο οτι καταλαβα

[Vasoula]

για τους άλλους ναι, Τασούλη...Σιωπή και ένας ώμος για να κλάψουν...

Για να έχεις επιχειρήματα για τον θάνατο, χρειάζεται πρώτα να βρεις τα επιχειρήματα για την Ζωή...Δεν γίνεται αλλιώς!

[Λευκός Κρίνος]

Έγώ, Λευκέ Κρίνε, μοιράζομαι τα πάντα, ανάλογα με το τι θέλουν οι άνθρωποι να μάθουν από εμένα.
Δεν ζητούν όλοι απαραίτητα να τους πω τις πνευματικές μου εμπειρίες και εγώ δεν έχω την ανάγκη να το κάνω...γιατί άλλωστε?
Εχω τόσα ακόμα όμορφα πράγματα να μοιραστώ από την Ζωή μου, που για τον καθένα υπάρχει πεδίο ενδιαφέροντος, αν υπάρχει διάθεση για επικοινωνία...

Ξέρεις έχω φύγει πια απο την ανάγκη να μοιράζομαι τον Εαυτό μου μόνο πνευματικά...Η φυσική Ζωή, για μένα, είναι ένα ολόκληρο πεδίο εμπειριών και σίγουρα υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας ακόμα και με κάποιον που πνευματικά είναι ανώριμος να ακούσει περισσότερα πράγματα για την Ζωή...Πάντα υπάρχει η ζωή που του κινεί το ενδιαφέρον, ακόμα κι αν γι' αυτόν γράφεται με "ζ' πεζό...

Συμφωνω,φυσικά και η Ζωή είναι ενα ολόκληρο πεδίο εμπειριών & δραστηριοτήτων,αλλά όταν ένας άνθρωπος έχει μία συγκεκριμένη οπτική,χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να μοιραστείς,αν απλώς εκφράσεις τη δικη σου οπτική,σε κοιτάζουν σαν ufo.Έχεις τρεις επιλογές,ή εκφράζεις ανοιχτά την άποψή σου αδιαφορώντας για το πώς θα φανεί,ή σιωπάς,ή την τροποποιείς ουτως ώστε να βρεις ενα διαυλο επικοινωνίας.

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Μεσα στην σιωπη λοιπον

[Vasoula]

αν απλώς εκφράσεις τη δικη σου οπτική,σε κοιτάζουν σαν ufo

ναι έτσι είναι Λευκέ Κρίνε...τις περισσότερες φορές ισχύει αυτό που λες...

όμως ξέρεις...αν έχεις μία "πανοραμική" θέα για την Ζωή και όχι απλά μία διαφορετική οπτική, τότε δεν σε κοιτάνε σαν ούφο...Μπορεί και να κλάψουν στον ωμο σου, από την τραγική αλήθεια που ακούνε...

Βέβαια υπάρχουν και οι "τριτο-διάστατοι" άνθρωποι...δεν το ξεχνάω!
Με αυτούς δεν μπορείς να μοιραστείς παρά μόνο τον λογαριασμό της καφετέριας!

[Λευκός Κρίνος]

αν απλώς εκφράσεις τη δικη σου οπτική,σε κοιτάζουν σαν ufo

Βέβαια υπάρχουν και οι "τριτο-διάστατοι" άνθρωποι...δεν το ξεχνάω!
Με αυτούς δεν μπορείς να μοιραστείς παρά μόνο τον λογαριασμό της καφετέριας!

Έχεις δίκιο πάντως για την πανοραμική θέα της Ζωής..!Αν και πιστεύω ότι αυτη η οπτική,είναι συνηθως ανακουφιστική,όχι τραγική.
Το ζητημα είναι ότι ο ανθρώπινος νους (συνήθως) δυσκολεύεται να ξεκολλήσει από τα παγιωμένα πρότυπα που έχουν κολλήσει στη συνείδησή του.Στο κάτω-κάτω ανέκαθεν ο άνθρωπος φοβόταν ότι δεν κατανοούσε.

[Vasoula]

Αν και πιστεύω ότι αυτη η οπτική,είναι συνηθως ανακουφιστική,όχι τραγική.

Eννοώ, τραγική για τους άλλους...

όταν "βλέπεις" την Ζωή, τότε έχεις και αληθινά επιχειρήματα...Δεν χρειάζεται να μιλήσεις στον άλλον για μία άλλη οπτική...Απλά του δείχνεις την Ζωή του...

[Λευκός Κρίνος]

Αν και πιστεύω ότι αυτη η οπτική,είναι συνηθως ανακουφιστική,όχι τραγική.

Eννοώ, τραγική για τους άλλους...

όταν "βλέπεις" την Ζωή, τότε έχεις και αληθινά επιχειρήματα...Δεν χρειάζεται να μιλήσεις στον άλλον για μία άλλη οπτική...Απλά του δείχνεις την Ζωή του...

;)

[ΙΩΑΝΝΑ]

όταν "βλέπεις" την Ζωή, τότε έχεις και αληθινά επιχειρήματα...Δεν χρειάζεται να μιλήσεις στον άλλον για μία άλλη οπτική...Απλά του δείχνεις την Ζωή του...

Το ζητημα είναι ότι ο ανθρώπινος νους (συνήθως) δυσκολεύεται να ξεκολλήσει από τα παγιωμένα πρότυπα που έχουν κολλήσει στη συνείδησή του.Στο κάτω-κάτω ανέκαθεν ο άνθρωπος φοβόταν ότι δεν κατανοούσε.

συμφωνώ αλλα αγαπάει επίσης πολύ και το βόλεμα ακόμα και όταν κατανοεί οτι κάποιες καταστάσεις τον βλάπτουν.......πιπιλάμε συνέχεια την ίδια καραμέλα ,ότι είμαστε θύματα της κοινωνίας ,των άλλων ,της θρησκείας κτλ αλλά εγώ πιστέυω ότι είμαστε θύματα του ίδιου μας του εγωισμού που βολέυεται στο δράμα και που τρέφεται και υπάρχει μέσα από αυτό.

[Vasoula]

πιπιλάμε συνέχεια την ίδια καραμέλα ,ότι είμαστε θύματα της κοινωνίας ,των άλλων ,της θρησκείας κτλ αλλά εγώ πιστέυω ότι είμαστε θύματα του ίδιου μας του εγωισμού που βολέυεται στο δράμα και που τρέφεται και υπάρχει μέσα από αυτό

Υπάρχει, Ιωαννούλα, μέσα μας, ο κόσμος των δύο ταχυτήτων!

Αυτός που ζει με ελπίδα και αυτός που ζει με αλήθεια!

Επειδή το πρώτο είναι μαζικό, το δεύτερο γίνεται αμέσως ατομικό!

κάθε ένας μας έχει τα σχέδιά του και αυτά παλεύει στην Ζωή του!
Δεν έρχεται αντιμέτωπος με κανέναν εκτός από αυτά τα σχέδια που τον καθηλώνουν στο μέλλον!
Είναι βλεπεις γιατί ζούμε με δύο εαυτούς...Ο ένας ελπίζει να υπερισχύσει και ο άλλος απορρίπτει την ελπίδα...
΄Οταν καταφέρουμε να τους "συμφιλιώσουμε" τότε η Αλήθεια είναι ο μόνος Δρόμος...
Τα αδιέξοδα της ζωής σε κάνουν να χρειάζεσαι δεκανίκια. Είναι παρηγοριά να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος που τα χρειάζεται, έστω και αν καταλαβαίνεις ότι δεν σε οδηγούν πουθενά...

΄Οταν τα μάτια σου βλέπουν έναν περιορισμένο ορίζοντα, τότε στρέφονται αυτόματα στους άλλους, για να διαπιστώσεις ότι βλεπουν τον ίδιο...Και αντί να προσπαθήσεις να τα ανοίξεις, να ανοίξεις το βλέμμα σου έξω από τον περιορισμό, σε παρασύρει η γλύκα του και προσπαθείς στα μάτια των άλλων να δεις την ελπίδα και την έξοδο...

Αυτό είναι το βόλεμα τελικά...Δεν αντέχεται εύκολα η ατομικότητα από όπου και να την πιάσεις! Γιατί πολλές φορές και αυτή ακόμα περιέχει τον εγωισμό του διαφορετικού! Και είναι η επόμενη δυσκολία που χρειάζεται να αντιμετωπίσεις, όταν προσπαθείς να ισορροπήσεις μεταξύ της ελπίδας και της Αλήθειας!
Γιατί η μεν πρώτη σου δίνει κίνητρα, ενώ η άλλη στα αφαιρεί...
Και εκεί χάνεται η "μάχη" για τους περισσότερους...

[Ελενίτσα]

Υπάρχει, Ιωαννούλα, μέσα μας, ο κόσμος των δύο ταχυτήτων!

Αυτός που ζει με ελπίδα και αυτός που ζει με αλήθεια!

Επειδή το πρώτο είναι μαζικό, το δεύτερο γίνεται αμέσως ατομικό!

κάθε ένας μας έχει τα σχέδιά του και αυτά παλεύει στην Ζωή του!
Δεν έρχεται αντιμέτωπος με κανέναν εκτός από αυτά τα σχέδια που τον καθηλώνουν στο μέλλον!
Είναι βλεπεις γιατί ζούμε με δύο εαυτούς...Ο ένας ελπίζει να υπερισχύσει και ο άλλος απορρίπτει την ελπίδα...
΄Οταν καταφέρουμε να τους "συμφιλιώσουμε" τότε η Αλήθεια είναι ο μόνος Δρόμος...

[Ellaki]

Αυτό είναι το βόλεμα τελικά...Δεν αντέχεται εύκολα η ατομικότητα από όπου και να την πιάσεις! Γιατί πολλές φορές και αυτή ακόμα περιέχει τον εγωισμό του διαφορετικού! Και είναι η επόμενη δυσκολία που χρειάζεται να αντιμετωπίσεις, όταν προσπαθείς να ισορροπήσεις μεταξύ της ελπίδας και της Αλήθειας!
Γιατί η μεν πρώτη σου δίνει κίνητρα, ενώ η άλλη στα αφαιρεί...

Η μάχη της ελπίδας με την Αλήθεια.........
Η ζυγαριά γέρνει προς την ελπίδα και η Αλήθεια σε πνίγει.
Η ζυγαριά γέρνει προς την Αλήθεια και χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου.

Μέχρι που να γίνει η τελική επιλογή και να σταματήσεις να γέρνεις.
Να σταθείς σταθερά, με όποιο κόστος, στην Αλήθεια γιατί, μόνο εκεί βρίσκεις τη ψυχή σου και απλώνεις το χέρι σου με Αγάπη.

[Sofoula]

Ελισάβετ!