


Αυτό που θα κληθούμε να κάνουμε, είναι να επιλέξουμε...
Να επιλέξουμε τον δρόμο...
τον δρόμο της σωτηρίας, ή τον δρόμο της υπευθυνότητας και της ανάπτυξης...
Θα μπουν οι άνθρωποι σε ηθικά διλήμματα, αποκαμωμένοι και ενεργειακά εξαντλημένοι από την κατευθυνόμενη κρίση, θα είναι πιο εύκολο να δεχτούν τον δρόμο της σωτηρίας, και μάλιστα με χαρά
Θα ήθελα σε όλους να δώσω μηνύματα να είναι συνειδητοί στις επιλογές τους και να σταματήσουν να υπηρετούν την ύλη.
΄Ερχεται (για να μην πω «ήρθε ήδη») η στιγμή που χρειάζεται να αλλάξουν οι προτεραιότητές των ανθρώπων. Να αποφύγουν το επιφανειακό και το επουσιώδες.
Αυτό το διαρκές «παζάρεμα» της ζωής τους και η «εμπορευματοποίηση» της Ψυχής τους χρειάζεται να μετασχηματιστεί με πνευματική Λογική σε Αγάπη και Ενότητα μέσα στο είναι τους.
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά «προβλέπω» ότι το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας θα συναινέσει σε έναν δρόμο σωτηρίας και απόγνωσης.
Από όσο έχω αντιληφθεί το «εύκολο» είναι πάντα προτιμητέο από το «δύσκολο»
Και όταν έρθει η στιγμή, όταν ο δρόμος της πνευματικής διάστασης του ανθρώπου «ανοίξει», πολύ λίγοι θα είναι εκείνοι που θα τον εμπιστευθούν, γιατί δεν έχουν εσωτερικά προετοιμαστεί για να επιλέξουν την Αγάπη από τον φόβο!
Μηνύματα «διανθισμένα» με πνευματικούς όρους θα τους διευκολύνουν να αποφασίσουν να σωθούν χωρίς να κουραστούν ΄Ετσι άλλωστε δεν γίνεται και τώρα?
Οι άγγελοι παίρνουν τα καρμικά μας, οι άγγελοι θεραπεύουν, οι άγγελοι μας φέρνουν αφθονία Τελικά που είναι αυτό το μεγαλείο της Ανθρώπινης ΄Υπαρξης, όμοια με τον θεό? Πως θα ανοίξει η πνευματική μας μνήμη, αν ο νους μας βρίσκεται ακόμα στην δυσάρεστη θέση να θέλει να σωθεί και περιμένει τον σωτήρα?
Εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε θέση αδυναμίας Το σθένος μας παραχωρείται σε ανώτερα όντα και εμείς παραμένουμε ασθενείς και μικροί!
