Αυτός ο "ενδιάμεσος" θεός είναι που μας εμποδίζει να ζήσουμε αυθεντικά, γιατί αποδείχτηκε δια μέσου των αιώνων, ότι είναι ο θεός της πόλωσης και των αξιών...
Παρεμβλήθηκε μεταξύ της καρδιάς και του νου και έτσι η ψυχή μας σάστισε και έχασε την φυσική της ευγένεια, την ουσία της, το νόημα της ζωής...
Χωρίς την βαθύτερη επαφή με την αυθεντική Πηγή του, ο άνθρωπος έμεινε μόνος και ξένος, γεμάτος απορίες και το μόνό που τον γαληνεύει είναι η ελπίδα.
΄Οταν, από τις συνθήκες της φυσικής του ζωής, η ελπίδα δεν μπορεί να τον στηρίξει, τότε το οικοδόμημα καταρρέει και μαζί με αυτό ματαιώνεται και το ενδιαφέρον του για δράση.
Αυτό που διακατέχει τους καταθλιπτικούς είναι η ανία και η ατολμία καθώς και η αδικία που έχουν εισπράξει, που χωρίς να το καταλάβουν, το έχουν "προσαρτήσει" στον "ενδιάμεσο" αυτόν θεό.
Είναι η γνώση μόνο, που μπορεί να τους "βγάλει" από αυτήν την κατάσταση. Η γνώση της πνευματικής τους δομής είναι εκείνη που θα τους ωθήσει με θάρρος να αντικαταστήσουν τα "δεδομένα" ενός "εδνιάμεσου" θεού, πατώντας "delete" στις ανθρώπινες συνήθειες και εμμονές και "αντικατάσταση αρχείων" στις θεϊκές εντολές!
Χωρίς αυτήν την εργασία, δυστυχώς, τα κρούσματα μελεγχολίας θα αυξάνουν...
