Σας γράφω ένα απόσπασμα που μου άρεσε πολύ
<< Για μία στιγμή ,από ένα πανοραμικό σημείο του διαστήματος ,ένιωσα τον εαυτό μου να επεκτείνετε με την ταχύτητα του φωτός ,να φουσκώνει σαν μπαλόνι,εκρήγνυται και να φτάνει στα άκρα της ύπαρξης,μέχρι που έφτασα να είμαι το σύμπαν.Τίποτα δεν υπήρχε έξω από εμένα .Είχα γίνει τα πάντα.Ημουν η Συνειδητότητα που αναγνώριζε τον εαυτό της ,ήμουν το καθαρό φώς που οι φυσικοί εξησώνουν με το σύνολο της ύλης και οι ποιητές ονομάζουν Αγάπη.
Ημουν ένα και όλα μαζί,και έλαμπα περισσότερο απ'όλους τους κόσμους.
Εκείνη τη στιγμή,η αιωνιότητα ,η Υπέρτατη Πραγματικότητα μου είχε αποκαλυφθεί και έμοιαζε απολύτως αληθινή.
Σαν αστραπή βρέθηκα πίσω στην θνητή μορφή μου ,να ακουμπάω ανάμεσα στα αστέρια.Είδα ένα πρίσμα με σχήμα ανθρώπινης καρδιάς ,πιό μεγάλο από οποιονδήποτε γαλαξία.Εκανε το φώς της συνειδητότητας να διαθλάται και να μοιάζει με έκρηξη ζωντανών χρωμάτων,σπινθηροβόλες ακίδες στα χρώματα του ουράνιου τόξου που απλώνονταν στους κόσμους.
Το ίδιο μου το σώμα έγινε ένα πρίσμα που έλαμπε και πετούσε σπίθες πολύχρωμου φωτός παντού.Και τότε κατάλαβα ότι ο υψηλότερος στόχος του ανθρώπινου σώματος είναι να γίνει ένα καθαρό κανάλι γι'αυτό το φώς,ώστε να μπορέσει η λαμπρότητα του να διαλύσει όλα τα εμπόδια ,όλους τους κόμπους ,κάθε αντίσταση.
Αιστάνθηκα το φώς να διαθλάται απ'όλα τα μέρη του κορμιού μου.Κατάλαβα ότι η συνείδηση είναι ο τρόπος που η ανθρώπινη ύπαρξη κατανοεί το φώς της συνειδητότητας.
Εμαθα το νόημα της προσήλωσης - είναι η σκόπιμη διοχέτευση της συνειδητότητας.Ενιωσα ξανά το σώμα μου σαν κούφιο σκέυος,κοίταξα τα πόδια μου ,γέμισαν ζεστό ,αστραφτερό φώς και εξαφανίστηκαν μέσα του.Κοίταξα τα χέρια μου,συνέβη το ίδιο πράγμα.Συγκέντρωσα την προσοχή μου σε όλα τα σημεία του σώματος μου ,μέχρι που ξαναέγινα ολόκληρος φώς.
Τελικά συνειδητοποίησα την διαδικασία του πραγματικού διαλογισμού-να επεκτείνει κανείς την αντίληψη του ,να κατευθύνει την προσοχή του,να παραδωθεί τελικά στο Φώς της Συνειδητότητας.>>
![Rose @};-](./images/smilies/53.gif)