Η γνώμη μου για τη Ζάκυνθο είναι (έναρξη έκθεσης 3ης Δημοτικού) ότι αν πέσει ένα σπίρτο οπουδήποτε στο νησί, έχουν καεί όλοι.
Δεν το λέω για κακό. Το νησί είναι (τουλάχιστον ήταν όταν είχα πάει) καταπράσινο!!!!
Σε λίγα μέρη πήγα. Έμεινα στον Αλυκανά (ή Αλκανά όπως το λένε οι ντόπιοι), στο σπίτι μιας φίλης μου. Πραγματικά γειτονιά για ησυχία, αν εξαιρέσουμε ένα βραχνό κοκκόρι για ξυπνητήρι
![Scoate limba :P](./images/smilies/10.gif)
Το πρωί, πέρασε από τον πυκνό με λουλούδια και μυρωδικά κήπο μας, ένας καλός κυριούλης που πουλούσε μέλι, το οποίο έμοιαζε στην πυκνότητα σαν κερί. Προφανώς ήταν ό,τι πιο αγνό θα μπορούσα να δω σε μέλι.
Και το μεσημέρι η γερασμένη αλλά τόσο δυνατή γιαγιά της φίλης μου που με φώναζε με έναν τρόπο λες και ήμουν ακόμα μια από τις αγαπημένες της εγγονές, λες και με μεγάλωσε η ίδια, μαγείρευε σε ένα τσουκάλι σε με ξύλα που ήταν τοποθετημένο στη μέση του κήπου. Το μεσημέρι ανακάλυψα ότι το τσουκάλι είχε μέσα εκτός από κρέας και δεντρολίβανο από τον κήπο. Πράγμα που υιοθέτησα έκτοτε και στο δικό μου κρέας (από το Βασιλόπουλο, αλλά δε βαριέσαι).
Πολύ εντύπωση μου έκαναν ο ...μελάς και η γεμάτη ζωή γιαγιά με το τσουκάλι στον κήπο, όπως και οι αμαξάδες. Αν και οι άμαξες είναι κάτι συνηθισμένο στο μάτι μου, το ότι εκεί οι αμαξάδες ήταν ντυμένοι παραδοσιακά, μου έκανε εντύπωση όπως τα παιδιά που ανακαλύπτουν κάτι ευχάριστο.
Κρίμα που δεν μπόρεσα να σου απαντήσω πριν να πας ARTYADIS, γιατί θα σου συνιστούσα να ανέβεις μέχρι τη Μπόχαλη. Έχει μια πολύ όμορφη θέα που βλέπει στο λιμάνι του νησιού, αλλά και μια καφετέρια με πολύ όμορφους (τουλάχιστον όταν πήγα) χειροποίητους καταλόγους (μιλάει η γραφίστρια μέσα μου) και με την καλύτερη λιωμένη σοκολάτα που έχω φάει ποτέ χωρίς υπερβολή. Σε brownies με παγωτό βεβαίως βεβαίως!
Χε, το ξέρω, η σοκολάτα δεν υπάγεται στα αξιοθέατα του νησιού, αλλά ταιριάζει σε όλες τις περιστάσεις. Κι εξάλλου για τα υπόλοιπα με κάλυψε η Βάσω
![angel O:-)](./images/smilies/25.gif)
Σε μια παραλιούλα (δε θυμάμαι πως λέγεται και δεν ξέρω αν είναι η μόνη παραλία που συμβαίνει αυτό στη Ζάκυνθο) σχετικά κοντά στον Αλυκανά που κάναμε μπάνιο, τα ψάρια τσιμπούσαν τον άντρα της παρέας κι εμείς είχαμε πεθάνει στο γέλιο. Λεπτομέρειες...
![Scoate limba :P](./images/smilies/10.gif)
Προς τη δύση, την ώρα που κάναμε βόλτα στο κέντρο ανάμεσα στα είδη λαϊκής τέχνης κοντά στο λιμάνι, ο ουρανός είχε πάρει το θεϊκό πορτοκαλο..κοκκινο..χρυσό του χρώμα και φώτιζε τα πάντα κάτω χρυσά
![Very Happy :)](./images/smilies/icon/biggrin.gif)
Φεύγοντας, η τόσο φιλόξενη οικογένεια της φίλης μου (αν και μας γνώρισε για πρώτη φορά) μας φίλεψε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ούτε και θυμάμαι, αλλά γεμίσαμε ένα πορτ παγκάζ. Κρασί, σταφύλια...
Νόμιζα ότι ήξερα πώς μυρίζουν τα σταφύλια.
Δεν ήξερα! Ούτε πώς, ούτε από πόσο μακριά. Με το που μπήκαν στο σπίτι μου, μύρισε ο τόπος σταφύλι. Πρωτόγνωρο! Λίγο ότι τα σταφύλια που τρώμε εδώ δεν... λίγο η όσφρησή μας που με τόσο καυσαέριο να τη φράζει έχει ατροφήσει...
Αλλά ας μην το γκριζάρω στο κλείσιμο. Πράσινο, πράσινο να θυμάστε!