ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

[Kalliopi]

Η σύγκριση πήγαινε στην Χριστίνα

του φόρουμ!!!!Που είπε ότι πήρε φωτιά κάνοντας ρέικι στον εαυτό της!!!!

Σόρι για το μπέρδεμα...

Το δεύτερο κέντρο είναι που με απασχολεί έντονα αυτό τον καιρό,

όντως. Και είμαι σε φάση γείωσης...Τι σοφά που τα λες :!: :!:

[Επισκέπτης]

Βάσω μου σ΄ευχαριστώ πολύ...όντως έχω φόβο...ταυτίστηκα κάπως μ΄αυτό το θάνατο γιατί μου έχουν μπει ιδέες ότι κάτι συμβαίνει με την καρδιά μου...ξέρω βαθύτερα τι είναι...κάποια άλλη στιγμή που το είχα αναφέρει, έπεσες ....διάνα....περιμένω πως και πως να τα πούμε από κοντά...έχω τόσα πολλά να συζητήσω μαζί σου που επειδή φοβάμαι μην τα ξεχάσω, έχω αρχίσει και τα γράφω...


Ξερεις τι μου βγήκε ακριβώς τώρα? ΘΕΛΩ Ν΄ΑΡΧΙΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!

Δεν ξέρω τι, δεν ξέρω πως...αυτό όμως μου βγήκε..

[Vasoula]

το γνωρίζω αυτό Τζιλντάκι!

η αγάπη δίνεται και παίρνεται χωρίς φόβο!

θα τα πουμε σύντομα!

και ναι, θα ξεκινήσεις από την αρχή...Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχεις γνωρίσει αρκετά καλά τον εαυτό σου και μάλλον τον φοβάσαι!

Θα το πιάσεις λοιπόν από την αρχή...Χωρίς πως και τι και γιατί!


απλά το ΘΕΛΕΙΣ!!

[Επισκέπτης]

Πόσα ευχαριστώ να πώ που βρεθήκατε στη ζωή μου?

[xamogelo]

Βασω μου υποσχέθηκα στο εαυτό μου ότι σύντομα θα κάνει ένα ταξίδι που θα του μείνει αξέχαστο. Τι εννοώ ..... περιμένω τη δικιά σου πρόσκληση για να ανέβω και να σε συναντήσω μαζί με τη γλυκιά μας παρεούλλα. Πρέπει να γινει, αρχίζει για μένα ένας νέος κύκλος, αυτό αισθάνομαι και χρειάζομαι τη δικιά σου βοήθεια και σπρώξιμο για παρα πέρα.
Σε ευχαριστώ για όλα.
Η αγάπη πλημμυρίζει τα πάντα
Η αγάπη είναι τα πάντα

[Vasoula]

Nαι χαμογελάκι...το ξέρω γλυκιά μου!!!
Θα βρούμε τον κατάλληλο χρόνο να είσαι σίγουρη!

΄Ισως σου φαίνεται ότι αργεί, αλλά είναι μόνο η προετοιμασία που φαίνεται χρονοβόρα...Παρ' όλα αυτά συντελείται, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις με την λογική...

[xamogelo]

Ναι Βάσω μου θα φθάσει η κατάλληλη ώρα και ας φαίνεται οτι αργει.
Στη σκέψη μου και στα θέλω μου υπάρχει πάντοτε .... και αυτό είναι που θα το πυροδοτήσει την κατάλληλη στιγμή. Οσο και άν εγώ βιάζομαι αυτό θα γίνει μόνο την κατάλληλη στιγμή που αυτή θα είναι μοναδική.... έτσι τουλάχιστο το νιώθω εγώ.
Σε ευχαριστώ που με σκέφτεσαι και που είσαι κοντά μας

[Επισκέπτης]

Σήμερα έζησα μια καταπληκτική εμπειρία με το Ρεικι.

Σας είχα πει πως μια φίλη μου θα έκανε χειρουργίο σήμερα.

Όλα καλά λοιπόν.

Αφού βγήκε πονούσε στο αυτί. Την περίλαβα λοιπόν.

Σε κάποιοα στιγμή ένιωσα κάτι να σπρώχνει το χέρι μου από το αυτί που είχε χειρουργηθεί και σαν κάτι να το τραβούσε στην καρδιά.

Μου είπε πως δεν πονούσε καθόλου πια.

Δυστυχώς πιο μετά χώρισε με τον φίλο της (άντρες :evil: :evil: :evil: )

Κατάλαβα γιατί το χέρι μου πήγαινε στην καρδιά της.

Μου έκανε εντύπωση ....... αφενός που δεν πονούσε πια , καθώς άλλα τρια άτομα που χειρουργήθηκαν στο αυτί βογκούσαν.
Και 2ον πως ένιωσα την ενέργεια ......

Είμαι πολύ χαρούμενη!!!! που δεν πονάει!

[Vasoula]

κι εγώ...που βίωσες!!!!

[Επισκέπτης]

:lol:

[zwgrafia]

Με την σειρα μου θα ηθελα και γω να σας εξομολογηθω μια εμπειρια μου...δεν ξερω βεβαια αν προκειται για ρεικι, θα καταθεσω τα γεγονοτα και εσεις θα κρινετε...

Στα 16 μου δυστυχως εντοπιστηκε στην μητερα μου ενας ογκος στον εγκεφαλο.Τοτε πηγαινα θυμαμαι δευτερα λυκειου και την περιοδο που εδινα πανελλαδικες εγινε και η εγχειρηση. Ευτυχως ολα πηγαν καλα, θεωρουσα, επειτα αρχισαμε τις θεραπειες, τις ακτινοβολιες, και εβλεπα πως η μητερα μου θεραπευοταν μερα με την ημερα...

Δυστυχως ομως τα πραγματα δεν κυλησαν ετσι οπως νομιζαμε καθως υστερα σχεδον απο εναν χρονο το προβλημα επεστρεψε και μαλιστα ηταν μη αναστρεψιμο....Οι γιατροι σηκωσαν τα χερια και ειπαν πως αυτη την φορα δεν χωρουσε ουτε εγχειρηση μονο χημιοθεραπειες...Βασικα αν και εχουν περασει 7 χρονια απο τοτε, ακομη δεν μπορω να το ξεπερασω και νιωθω περιεργα με την περιγραφη. Ωστοσο θα προσπαθησω να εξιστορω τα γεγονοτα...

Καθε μερα η κατασταση γινοταν ολο και πιο αφορητη για εκεινην. πλεον εμενε στο σπιτι και η μονη θεραπεια ηταν πρωι βραδυ με ενεσεις...ειχαμε απελπιστει.Τρεξαμε σε καθε λογης μοναστηρι, καναμε καθε ειδους ταμα και παρακληση σε καθε Αγιο αλλα δυστυχως τιποτα απο ολα αυτα δεν βοηθουσε.
Καποια στιγμη στην γειτονια μας βρεθηκε μια κυρια που μας μιλησε για καποιον ο οποιος παλιοτερα ειχε θεραπευσει τον αντρα της που ειχε προβλημα με την καρδια του...

Ενα πρωινο λοιπον θυμαμαι χαρακτηριστικα και ενω η μητερα μου ηταν ηδη σε κομμα στο σπιτι μας, να ερχεται αυτος ο κυριος κρατωντας στο χερι του ενα εκρεμμες...αρχισε να μας μιλαει για συχνοτητες αν θυμαμαι καλα και για ενεργεια...Εμενα ολα αυτα μου φαινοταν ακαταλαβηστικα αλλα και αιρετικα καθως ως οικογενεια ημασταν αρκετα θρησκολυπτοι...

Ο κυριος αυτος μας ειπε πως κατω απο το σεντονι της μητερας μου επρπε να μπει μια πλαστικη μεμβρανη...μας ειπε τι τροφες επρεπε να της δινουμε ενα τσαι αν θυμαμαι καλα...επισης καποια στιγμη μας ζητησε μια ολοσωμη φωτογραφια της και ειπε οτι θα την θεραπευει απο αποσταση...βεβαια καποια στιγμη παλι την επισκεφτηκε και μας ειπε πως δεν πρεπει να μιλησουμε καθολου καθως αποδυναμωνεται η ενεργεια...εγω με την αδερφη μου μικρες ουσες αν και κοροιδευαμε απο μεσα μας καναμε αυτο που μας ειπε εξαλλου θελαμε τοσο πολυ η μαμα μας να γινει καλα...

Η αληθεια ειναι πως εκεινο το διαστημα ενιωθα ζωντανη νεκρη, ειχα μια μονιμη θλιψη και πως να μην ειχα θα μου πειτε...αλλα εκεινος ο ανθρωπος μου εδωσε τοση δυναμη και κουραγιο. Θυμαμαι χαρακτηριστικα που μας ελεγε πως η μητερα μου θα γινει καλα...πως πρεπει να σκεφτομαστε θετικα και οντως αυτο σκεφτομουν το ειχα δεδομενο πλεον οτι παρολη την κατασταση της θα γινοταν καλα...

Το τελος της ιστοριας μου φυσικα και εχει μαυρη πινελια καθως την μητερα μου την εχασα μια βδομαδα αφοτου εκεινος μας ειπε πως τοτε θα σηκωθει και θα περπατησει...βεβαια δεν ξερω πως εκεινος γνωριζε πως τρεις μερες πριν εκεινη μας αφησει, θα μιλουσε και θα ανοιγε τα ματια της...

Το θεμα ειναι πως υστερα απο εκεινο μισησα εκεινον τον ανθρωπο γιατι πιστεψα πως μας κοροιδευε, μας ελεγε ψεματα...
Εκτοτε δεν τον ξαναειδαμε αλλα και ουτε θα ηθελα.....

Να με συγχωρησετε για το ποστ σεντονι αλλα επρεπε σε καποιον να τα πω

[Δωρουλα]

Ζωγραφιά μου κατανοώ τη θλίψη και τον πόνο σου!!!ευχαριστώ πολύ για αυτό το γενναίο μοίρασμα εγώ προσωπικά!!!να σαι καλά!!

Ζωγραφιά η θεραπέια ενος ανθρώπου δεν μπορεί να επέλθει απο εξωτερικό παράγοντα ακόμα και αν αυτό θέλουμε να τον αποκαλούμε άλλοι Θεό άλλοι ενέργεια, φως, και όπως αλλιώς!!η ίαση είναι η δύναμη μεσα μας να αντικρίσουμε την αλήθεια του εαυτού μας, να τον αποδεχτούμε, να τον αγκαλιάσουμε, να τον αγαπήσουμε με ότι ανθρώπινο και θεϊκό εμπεριέχεται σε αυτόν!!η βοήθεια του Ρέικι είναι αμέριστη!!επιφέρει το ράγισμα των τοίχων μεσα μας που υψώσαμε κατα τη διαδρομή μας και εξερτάται απο εμάς να τους γκρεμίσουμε!!!ολοκληρωτικά.......

[Vasoula]

Γλυκειά μου ζωγραφιά,
Γνωρίζω τον πόνο ενός παιδιού, όταν χάνει το στήριγμά του, την φροντίδα, την αγάπη, του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής του.
Και το μίσος σου τόσο μα τόσο κατανοητό.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με την ελπίδα ενός ανθρώπου, πόσο μάλλον ένός παιδιού.
΄Όμως, και δεν στο λέω για να απαλύνω το συναίσθημα αυτό που πυροδοτεί την ψυχή σου να εκφραστεί, ο θάνατος είναι απλά ένα προγραμματισμένο ταξίδι, που κανείς δεν μπορεί να αντιστρέψει, εκτός από τον ίδιο που το έχει αποφασίσει.

Είναι πολλά για την ζωή που πρέπει να νιώσεις, για να κατανοήσεις πόσο λίγο την γνωρίζεις πιο βαθιά.

Δεν είναι ο θάνατος που δεν γνωρίζουμε και τον φοβόμαστε…είναι η ζωή που δεν προλαβαίνουμε να αγαπήσουμε, κοριτσάκι μου…

΄Ισως πολλά από αυτά που θα ήθελα να σου πω δεν χωράνε στην καρδούλα σου αυτήν την στιγμή. Σιγά σιγά θα νιώσεις ότι η αγάπη, μας δίνει την σιγουριά και την εμπιστοσύνη στο φωτεινό μέρος της ζωής…

Σίγουρα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν οι δήθεν «θεραπευτές», μα και αυτοί φοβούνται να αντιμετωπίσουν την αλήθεια της αγάπης και παλεύουν να την ξεγελάσουν και μαζί με αυτήν και τους ανθρώπους γύρω τους.

Πλανεμένοι κι αυτοί, όπως και εμείς που τους πιστεύουμε…
΄Ολοι περιμένουμε το θαύμα…και κανείς δεν κουνάει το δαχτυλάκι του για να νιώσει το θαύμα της ζωής απλά! Δεν χρειάζεται παρά απόφαση να μην περιμένεις τίποτα, αλλά να φροντίσεις εσύ η ίδια να τα έχεις όλα!

Σίγουρα όταν χάνουμε έναν δικό μας αγαπημένο άνθρωπο, υπάρχει ο πόνος του αποχωρισμού. Και μέσα σ’ αυτόν τον πόνο, ξεχνάμε ίσως ότι η ζωή δεν μας χαρίστηκε, αλλά την απαιτούμε…΄Οποιος δεν την διεκδικεί και περιμένει από κάποιον άλλον να την διεκδικήσει για τον ίδιο, χάνει απλά μια ευκαιρία να ζήσει.

Νομίζω ότι έχεις πολλά να νιώσεις για την ζωή, χωρίς την προκατάληψη του θεού που μας έμαθαν ότι αποφασίζει για κάτι που ανήκει σε εμάς.

΄Ισως μπαίνοντας και πιο βαθιά στην ζωή, κατανοήσεις την αποχώρηση της μητέρας σου και απαλύνεις τον πόνο και αυτό το «γιατί?» που υπάρχει σαν ιστός και ταράζει το είναι σου!
Το ρέικι ίσως είναι μια αρχή για σένα…ίσως και όχι! Εξαρτάται πάντα από το πόσο έτοιμη είσαι να νιώσεις εσωτερικά τον εαυτό σου και τον θεό!


ο πόνος που νιώθω σ' αυτό σου το μοίρασμα με οδήγησε στο να βγω από την σιωπή μου, αυτήν την στιγμή, και να σε αγκαλιάσω με πολύ αγάπη και φως!

[zefira]

Ζωγραφιά μου σε ευχαριστούμε πολύ για την κατάθεση ψυχής.

Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα. >:D< >:D<

[Επισκέπτης]

Ζωγραφιά ευχαριστώ για το μοίρασμα!!!
Πάρε μια αγκαλιά!!