Ελενάκι, το επάγγελμα μάς είναι μόνο για την επιβίωση μας!
Τους έβλεπα όλους να τρέχουν, να αλλοτριώνονται μέσα στις αξίες και εγώ έλεγα "ευχαριστώ, δεν θα πάρω"...
΄Ομως, δεν απέφυγα την ασθένεια, γιατί ο δικός μου κόσμος δεν είχε γεμίσει από μένα... ΄Επρεπε να περάσω αυτές τις δίνες των αξιών, για να μπορέσω να ανακαλύψω τον Εαυτό μου!
Σήμερα, με τις ίδιες συνθήκες εργασίας, το μόνο που κάνω είναι να παρατηρώ και να λυπάμαι (όχι βαθιά βέβαια), για τον διαχωρισμό που κάνουν οι άνθρωποι, ή νομίζουν ότι κάνουν...
Είναι απίστευτο, το πως μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την ψυχική διαταραχή, όταν ο ίδιος την έχει περάσει...Και ο φόβος "μυρίζει" σε όλους το ίδιο, ανεξάρτητα από που προέρχεται...
Τρέχουν να προλάβουν μια ζωή, που τελικά δεν ζουν...
Δεν είναι φιλοσοφία αυτό που λέγω, αλλά η μόνη αλήθεια...
Να δημιουργήσουν περιουσία, για να εξασφαλίσουν τα παιδιά (να μια καλή δικαιολογία, για να είσαι αρκούντως "κακός")
Και έρχεται μόνο μια στιγμή, που νιώθουν τόσο μόνοι, που χρειάζονται την "ασθένεια" για να τους προσέξουν όλοι!!!
Χαιρεται και καλημέρα αγαπητοί managers της εταιρίας μου! Ουτε που μπορείτε να φανταστείτε, πως ακριβώς ζείτε!!!
Η δημιουργία ειναι να "κλείνεις" τις καλύτερες συμφωνίες με την ζωή, τοποθετώντας τον Εαυτό σου στην αιωνιότητα...
΄Ολα τα άλλα φθείρονται...
