ΕΚΛΟΓΕΣ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

[ΙΩΑΝΝΑ]

[ALEXOULA]

Financial Times Γερμανίας: Σύσταση γραμμένη στα ελληνικά κατά του Τσίπρα

Σύσταση προς τους Έλληνες ψηφοφόρους να "αντισταθούν στον δημαγωγό" Αλέξη Τσίπρα και να ψηφίσουν "θαρραλέα" ΝΔ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.

Με κείμενο γραμμένο στα ελληνικά και τίτλο "Αντισταθείτε στον δημαγωγό", η γερμανική ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "Financial Times" παροτρύνει τους Έλληνες ψηφοφόρους να ψηφίσουν "θαρραλέα υπέρ μίας μεταρρυθμιστικής πορείας και όχι οργισμένα κατά της αναγκαίας και επίπονης αναδιάρθρωσης".

Το κείμενο δημοσιεύτηκε το πρωί της Παρασκευής και αναφέρεται στην κρισιμότητα των εκλογών της Κυριακής 17 Ιουνίου.

Το κείμενο κάνει λόγο για "ιστορικές εκλογές" και επισημαίνει την ανάγκη η Ελλάδα, να παραμείνει στο ευρώ.

"Γι’ αυτό η FTD κάνει σήμερα κατ’ εξαίρεση μία σύσταση στους Έλληνες ψηφοφόρους, κάτι που συνηθίζει πριν τις εκλογές για το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο και για το Ευρωκοινοβούλιο", αναφέρεται στο κείμενο.


http://news247.gr/eidiseis/politiki/ekl ... 17352.html

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΨΗΦΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ

[Βικούλα]

έτσιι.... έχουν χ@στ@@ λιγο πάνω τους κάποιοι μη χάσουν κανέναν παρά .... λες και πολύ που τους ένοιαξε για τους έλληνες πολίτες.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΨΗΦΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

ε τότε,να τους στείλουμε πακετάκι στη γερμανία όλους αυτούς τους αγαπητικούς της μέρκελ

η απάντηση την Κυριακή

[Evoula]

Η δήλωση του Bernd Riexinger, συμπροέδρου του DIE LINKE, σχετικά με το σημερινό άρθρο των γερμανικών Financial Times για τις εκλογές στην Ελλάδα είναι το ακόλουθο.


Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Το σημερινό άρθρο των γερμανικών Financial Times είναι προσβολή προς τον ελληνικό λαό. Είναι απολύτως δημαγωγικό και αποκαλύπτει έλλειψη αίσθηση της ιστορίας, όταν μια γερμανική εφημερίδα προσπαθεί να πει στον ελληνικό λαό ποιον θα πρέπει να εκλέξει. Η Κυριακή είναι ημέρα εκλογών και ελπίζουμε για μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ . Η πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργούσε μια ευκαιρία για τους λαούς της Ευρώπης να βάλουν στην άκρη τις πολιτικές των μνημονίων και το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας. Η εκλογική έκκληση που κάνουν οι Financial Times της Γερμανίας δείχνουν ξεκάθαρα ότι το νεοφιλελεύθερο μπλοκ έχει μεγάλο συμφέρον να εμποδιστεί μια αριστερή κυβέρνηση.

[Evoula]

Ρε παιδιά λύστε μου μια απορία... Μαζί τις κάνουμε τις εκλογές με τους Γερμανούς; Από πότε μια άλλη χώρα έχει πρεμούρα για τα αποτελέσματα μιας τρίτης; Και τί νοιάζει τους Γερμανούς αν βγάλουμε λαϊκιστή; Αν δεν τους αρέσει μην έρθουν για διακοπές το καλοκαίρι.
Σκασίλα μας...

[Evoula]

Βρήκα τί θα κάνω... Θα τους στείλω το παρακάτω βιντεάκι να μου πουν εκεί στους F.T. αν προτιμούν τον Μπενίτο.

Αξίζει τον κόπο να το δείτε... Τα έχει χάσει εντελώς το τύπος. Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του, δεν πίστεψε ποτέ πως το ΠΑΣΟΚ πάει για τρίτο ή τέταρτο κόμμα και αυτός όχι μόνο δεν θα δει πρωθυπουργική καρέκλα στην ζωή του αλλά ξόφλησε ως πολιτικός και επιπλέον κινδυνεύει και με φυλάκιση.

Προσέξτε πώς χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, θεωρώντας να λέγονται τέτοια πράγματα μέσα στον Οίκο του Θεού (δηλαδή τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ!!!)

αααααααα





Ποιός είπε πως η Νέμεσις δεν υπάρχει;;

[Vasoula]

ποιός του δίνει σημασία μωρέ, ούτε γέλιο δεν βγάζει πια.

εδώ είναι τα καλά

Δεν ήθελε να σηκωθεί ο Προκόπης από την καρέκλα
αλλιως θα γινόταν της Προκομοίρας...

[ARTYADIS]

[Evoula]

[Evoula]

Ελπίδα ή Φόβος;


Η προεκλογική περίοδος που λήγει απόψε το βράδυ διαψεύδει με τρόπο πανηγυρικό όσους και όσες πιστεύουν ότι η πολιτική έχει να κάνει μόνο με την ορθολογική εκτίμηση κομματικών προγραμμάτων και προσωπικών συμφερόντων. Το μεγάλο δίλημμα αυτών των εκλογών δεν ήταν ούτε το «ευρώ ή δραχμή», ούτε το «ΣΥΡΙΖΑ ή Μνημόνιο». Στην πραγματικότητα, η ελληνική κοινωνία βρέθηκε (και κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να βρίσκεται) ενώπιον ενός ερωτήματος που αφορά πολύ περισσότερο τα συναισθήματά της, παρά τα πολιτικά επιχειρήματα των κομμάτων: Ελπίδα ή Φόβος; Το μεγάλο δίλημμα των επαναληπτικών εκλογών σχετίζεται κυρίως με αυτό που αισθανόμαστε.

Τις μέρες που ακολούθησαν την 6η Μάη, οι πόλοι του νέου δικομματισμού (μιας και το ΠΑΣΟΚ πνέει πλέον τα λοίσθια) αντιπροσώπευσαν ακριβώς τα αντικρουόμενα συναισθήματα της ελπίδας και του φόβου. Από τη μια μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ, που όχι μόνο κατάφερε να απεκδυθεί την ταυτότητα του κόμματος διαμαρτυρίας, αλλά διαμόρφωσε ένα κοινωνικό ρεύμα θετικής ψήφου. Μετά τις 6 Μάη, η στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέρρεε τόσο από την οργή ενάντια στο Μνημόνιο, όσο από την προσδοκία ότι με το ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα μπορούν ν’ αλλάξουν, ότι μπορεί να χαραχτεί μια νέα πορεία για τη χώρα. Είναι ίσως η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες που ένα ελληνικό πολιτικό κόμμα δεν υπερψηφίζεται κατά κύριο λόγο γιατί αποτελεί το «λιγότερο κακό», αλλά γιατί εκπροσωπεί την προσδοκία του «καλού» όπως την αντιλαμβάνεται μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Στον άλλο πόλο του νέου δικομματισμού, η Νέα Δημοκρατία έπαιξε (και θα συνεχίσει να παίζει) το χαρτί του φόβου. Φόβος για το «άγνωστο» που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, φόβος για μια ενδεχόμενη αποπομπή μας από την ευρωζώνη, φόβος για την πιθανή απώλεια των καταθέσεων. Με δυο λόγια, η Νέα Δημοκρατία στήριξε την εκστρατεία της στην εν πολλοίς αταβιστική τάση των ανθρώπων να στέκονται επιφυλακτικά σε οποιαδήποτε ριζική αλλαγή των συνηθειών τους. Και αυτό στο οποίο έχουν συνηθίσει οι πολίτες της Ελλάδας, είναι να κυβερνάνε ή Δεξιά ή το ΠΑΣΟΚ, και η Αριστερά να μένει στη γωνία, διαμαρτυρόμενη και ακίνδυνη.

Φόβος ή ελπίδα λοιπόν; Το παράδοξο βέβαια είναι ότι το μεγάλο δίλημμα των εκλογών αφορά μόνο στον ένα πόλο του νέου δικομματισμού. Τη ΝΔ την ξέρουν όλοι και όλες, δεν την φοβούνται -για ελπίδα βέβαια ούτε λόγος να γίνεται… Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ζήτημα όλων. Ο διαρκώς αυξανόμενος κόσμος που τον στηρίζει, βλέπει σε αυτόν την ελπίδα για κάτι ριζικά διαφορετικό, ενώ η ΝΔ, τα ΜΜΕ, η εργοδοσία και τα ευρωπαϊκά κέντα προσπαθούν να τον ταυτίσουν με τον φόβο μιας ανεπανόρθωτης καταστροφής. Τι θα βαρύνει τελικά πιο πολύ;

Τούτη την ώρα απάντηση δεν μπορεί να δοθεί. Το μόνο που μπορεί να λεχθεί με σιγουριά είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί αδύνατο πλέον. Ή όπως μου είπε ο συγκινημένος Μπέαρ, στο τέλος της συγκέντρωσης χτες βράδυ: “ποιος θα το πίστευε;”. Χτες στην Ομόνοια υπήρχε πολύς κόσμος και ακόμα περισσότερη ελπίδα, και τον Μπέαρ τον συγκινούν αυτά.

Γιάννης Αλμπάνης, 15/6/12

[Ελενίτσα]

Δεν ήθελε να σηκωθεί ο Προκόπης από την καρέκλα
αλλιως θα γινόταν της Προκομοίρας...

[Δωρουλα]

[quote]Δεν ήθελε να σηκωθεί ο Προκόπης από την καρέκλα
αλλιως θα γινόταν της Προκομοίρας...[quote]

[Evoula]

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΧΘΕΣ

[Evoula]

Δεν βάζω άλλες... Το πιάσατε το νόημα έτσι; :lol: