ΕΚΛΟΓΕΣ 6 ΜΑΪΟΥ 2012

[Evoula]

Σου έχω κι άλλο παράξενο νέο. Σε λίγες ημέρες θα έχουμε κατά πάσα πιθανότητα, γυναίκα πρωθυπουργό. :lol:

[ARTYADIS]

Είδατε αλλαγές στην Ελλάδα????

Δεν βλεπεις την Δήμητρα τί κρυφοκομμούνι είναι;

Αχαχαχαχαχα

Δέστε και το πιο κάτω:



(καλό, ε???? )


Το “άντε γαμηθείτε” του Αλέξη Τσίπρα
Εδώ και πάρα πολύ καιρό, από τότε δηλαδή που θυμάμαι τον εαυτό το μου, η ενασχόληση με τα κοινά ταυτίζεται με την θεσιθηρία και τον άνομο πλουτισμό.

Ο βουλευτής, ο πολιτικός εν γένει, είναι ο λαμόγιος που θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να καβατζώσει την καρέκλα και να τρώει με χρυσά κουτάλια κι αυτός και τα δισέγγονα -ο Άκης αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Ιδιαίτερα τα τελευταία δύο μνημονιακά χρόνια, πέραν της λαμογιάς, η πολιτική ταυτίζεται πλήρως με το τσατσιλήκι στην τρόικα και τη βαρβαρότητα απέναντι στο λαό. Επί δύο χρόνια, πρωθυπουργοί και υπουργοί, βουλευτές και μεγαλοδημοσιογράφοι, κάθε λογής γραμματείς και φαρισαίοι, δεν έχουν πει ένα “μα δεν γίνονται αυτά” στην τρόικα και τον ΣΕΒ. Επί δύο χρόνια δεν βρέθηκε ένας σε θέση ευθύνης που να πει ότι “δεν γίνεται να εξοντώσουμε έναν ολόκληρο λαό”. Επί δύο χρόνια δεν βρέθηκε ένας που να πει “άντε γαμηθείτε” και να αναλάβει το προσωπικό κόστος της αξιοπρέπειας.

Και φτάσαμε σήμερα 8 Μάη, δύο μέρες μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ, για να ακούσουμε επιτέλους αυτό το ουρανόμηκες “άντε γαμηθείτε” που περιμέναμε δύο χρόνια τώρα. Αφού επί δύο μέρες οι μνημονιακοί προσπαθούσαν να αγκαλιάσουν σαν πύθωνες τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο είτε να να τον σύρουν σε μνημονιακή κυβέρνηση είτε να τού χρεώσουν το πολιτικό κόστος της προσφυγής στις κάλπες και της αστάθειας· αφού επί δύο μέρες πλέκουν το εγκώμιο του ΣΥΡΙΖΑ οι ίδιοι που τον συκοφαντούσαν με κάθε δυνατό τρόπο· αφού μέχρι και ο Βενιζέλος είπε ότι θέλει τον Τσίπρα πρωθυπουργό, αρκεί βέβαια να εφαρμόσει το πρόγραμμα της τρόικας· φτάσαμε σήμερα στην ώρα της αλήθειας. Ο Τσίπρας παρέλαβε τη διερευνητική εντολή κι έθεσε τους όρους του για το σχηματισμό κυβέρνησης, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ:

α) Άμεση ακύρωση εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα περικοπών μισθών – συντάξεων

β) Ακύρωση νόμων που καταργούν στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα (μετενέργεια)

γ) Προώθηση άμεσων αλλαγών στο πολιτικό σύστημα (αλλαγή εκλογικού νόμου, καθιέρωση απλής αναλογικής, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών)

δ) Δημόσιο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα. Ζήτησε να δοθεί τώρα στη δημοσιότητα η έκθεση της ΒlackRock

ε) Δημιουργία διεθνούς επιτροπής λογιστικού ελέγχου για να διερευνηθεί το επαχθές του ελληνικού χρέους

Με πιο απλά λόγια ο Τσίπρας επέλεξε να μη γίνει δωτός πρωθυπουργός της τρόικας, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΕΒ και των ΜΜΕ. Επέλεξε να τηρήσει όσα έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενος την άμεση πρωθυπουργοποίηση του. Θα μπορούσε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει και την άλλη επιλογή, να σχηματίσει δηλαδή κυβέρνηση υπό το φύλλο συκής της “βελτίωσης του Μνημονίου”. Κάτι τέτοιο άλλωστε είχε κάνει η ηγεσία του ενιαίου τότε ΣΥΝ τον Ιούνιο του ’89, όταν συνέπραξε σε εκλογικό σχήμα για το οποίο κανείς δεν είχε κάνει λόγο προεκλογικά. Δικαιολογίες πάντοτε μπορούν να βρεθούν στην πολιτική, ειδικά μπροστά στο δέλεαρ της κυβέρνησης.

Όμως, ο Τσίπρας σήμερα κινήθηκε στον αντίποδα της επιλογής των Φλωράκη-Κύρκου του ’89. Επέλεξε να πει το δικό του μεγάλο “Όχι”, αυτό το “άντε γαμηθείτε” που περιμέναμε εδώ και δύο χρόνια για να το πει κάποιος στην τρόικα, τον ΣΕΒ και τη διαπλοκή.

Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο. Αν δηλαδή ο Τσίπρας συμβιβαστεί τελικά ή αν εμείς θα τρώμε ξύλο από τα ΜΑΤ μιας αριστερής κυβέρνησης που θα έχουμε εκλέξει οι ίδιοι. Σήμερα όμως έχουμε αυτό το λυτρωτικό “άντε γαμηθείτε” που δικαιώνει την επιλογή μας στην κάλπη και ίσως ανοίξει νέους δρόμους. Σήμερα το απόγευμα μπορούμε να πάμε στην καφετέρια φουσκωμένοι σαν τα παγώνια. Θα ανοίξουμε και την πολύχρωμη ουρά μας.

Γιάννης Αλμπάνης, 8/5/12 -RAMNOUSIA

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Σου έχω κι άλλο παράξενο νέο. Σε λίγες ημέρες θα έχουμε κατά πάσα πιθανότητα, γυναίκα πρωθυπουργό. :lol:

Δεν πιστεύω να εννοείς την Αλέκα

[ARTYADIS]

Όχι Δημήτρη, πρόκειται για την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου (προσωρινά βέβαια)

[Evoula]

Όχι δεν εννοώ την Αλέκα. Ρώτα την Αλεξία, που τα γνωρίζει αυτά καλά.

[Evoula]

Α, ρε Δήμητρα...

Χθες πάνω σε μία συζήτηση, με ρωτούσαν (λες κι εγώ πίνω καφέ με τον Αλέξη και τον Αντώνη κάθε Κυριακή), τί θα γίνει και πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Είδα πρόσωπα φοβισμένα, φοβούνται μήπως μπουν στην δραχμή, μήπως φύγουμε από την Ε.Ε., μήπως μας την πέσουν οι προβοκάτορες και άλλα ωραία... Είπα την άποψή μου σε όλα αυτά αλλά τους είπα, πως για μένα είναι το πιο σημαντικό είναι αυτό που άκουσα από πολλούς την Δευτέρα 7 του Μάη. Είδα ανθρώπους να χαμογελούν και να λένε: "Σήμερα ρε παιδιά, νοιώθω να αναπνέω καλύτερα!".

Φυσικά, θα έρθουν δύσκολες ημέρες, τα έχουμε ξαναπεί. Τα σκυλιά δεν θα αφήσουν το κόκκαλο εύκολα από το στόμα τους. Αλλά ρε παιδιά, δεν ξέρω για σας, εγώ είμαι εδώ και ό,τι ήθελε προκύψει. Το μόνο που έχω να πω, είναι πως βαρέθηκα να εκβιάζομαι, βαρέθηκα να απολογούμαι, βαρέθηκα να ντρέπομαι, βαρέθηκα να μην ακούγεται η φωνή μου, βαρέθηκα να με χτυπάνε, να μου ρίχνουν χημικά στην μούρη, να με ειρωνεύονται. Θέλω πίσω την αξιοπρέπειά μου, την χώρα μου, θέλω πίσω τις αξίες που κάποιοι τις αντάλλαξαν με μονάδες στο χρηματιστήριο, θέλω ένα όραμα, θέλω κι εγώ να πω "άντε γαμηθείτε" και να με ακούσουν.
Γιατί το έλεγα αλλά κανείς δεν μου έδινε σημασία. Με χτυπούσαν και μου κουνούσαν το δάχτυλο.
Ε, τώρα θα με ακούσουν, θέλουν δεν θέλουν!

[ARTYADIS]

Θέλω πίσω την αξιοπρέπειά μου, την χώρα μου, θέλω πίσω τις αξίες που κάποιοι τις αντάλλαξαν με μονάδες στο χρηματιστήριο, θέλω ένα όραμα, θέλω κι εγώ να πω "άντε γαμηθείτε" και να με ακούσουν.

:


Η τολμηρή Ελληνική κοινωνία…




Σε μια πρώτη ανάγνωση, δυόμιση χρόνια αυταρχικής λιτότητας στάθηκαν αρκετά, ώστε να εκθρονιστεί ένας 38ετής δικομματισμός, τα κόμματα της αριστεράς να σαρώσουν το ιστορικό τους ποσοστό του 1958 και η ακροδεξιά να πιάσει τα υψηλά ποσοστά των Βορειοευρωπαίων ομοϊδεατών της.

Λίγο μετά τα exit polls, οι New York Times έγραψαν « τα πρώτα αποτελέσματα ήταν μια σαφής μομφή προς τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι η στρατηγική τους για την Ελλάδα απέτυχε» και μετά τα τελικά αποτελέσματα, η Zeit έγραψε ότι «οι Έλληνες ψήφισαν εναντίον των ηγετικών τους ελίτ και όχι εναντίον του ευρώ»...

Η πολιτική ανατροπή στη χώρα μας δεν φάνηκε να πτοεί τη Μέρκελ, που είναι όμως φυσικό να επιλέγει μια σκληρή στάση αφού μια αναπόφευκτη διαπραγμάτευση είναι επί θύραις. Με τη γνωστή λογική της ισχύος απαιτεί τον σεβασμό στις δεσμεύσεις που υπέγραψε η χώρα αλλά δεν αισθάνεται την ανάγκη να σεβαστεί η ίδια μια διαφορετική ετυμηγορία του Ελληνικού λαού. Και συνεχίζει να πιέζει για πιστή εφαρμογή του προγράμματος παρότι γνωρίζει ότι το πείραμα της λιτότητας έχει αποτύχει και ότι σε αυτήν την αποτυχία θα έχει τώρα να αντιμετωπίσει και την απροθυμία του εγχώριου πολιτικού προσωπικού να το στηρίξει.

Διότι μετά τα σαρωτικά αποτελέσματα, εκτός από το «καθαρόαιμο» αντιμνημονιακό πολιτικό προσωπικό, η αμφισβήτηση τρύπωσε και στο μνημονιακό στρατόπεδο, έστω με τη μορφή των αλλαγών και όχι της συνολικής καταγγελίας και απόρριψης. Οπωσδήποτε η κριτική στάση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο μνημόνιο, κατόπιν εκλογικής εορτής, έχει περισσότερο τακτικό καιροσκοπικό και όχι στρατηγικό χαρακτήρα και μοιάζει σαν την ύστατη προσπάθεια του δικομματισμού να επιζήσει του πολιτικού του θανάτου, ακόμη κι αν αυτή του η απόγνωση τον προσομοιάζει με βρυκόλακα αγκιστρωμένο πάνω στο λαιμό μιας ανθηρής και σφύζουσας αριστεράς, που απλώνεται ραγδαία και γεμίζει τις ρωγμές του παραδομένου και αδρανούς πολιτικού συστήματος.

Είναι αλήθεια ότι το timing που η ελληνική κοινωνία τόλμησε και γύρισε την πλάτη στη διαφθορά και το πελατειακό κράτος είναι κρίσιμο και ιστορικό για τη χώρα. Αλλά δεν μπορούσε να δοθεί άλλη πίστωση χρόνου σε αυτό το πολιτικό σύστημα, το οποίο ήταν και το βασικό εμπόδιο για κάθε εκσυγχρονισμό του χρεωκοπημένου κράτους και για κάθε προσπάθεια ανάπτυξης στην πραγματική αγορά. Μία φορά ο λαός εκλήθη να μιλήσει και με ένα κτύπημα το ανέτρεψε. Με την ετυμηγορία του όχι μόνο απάλλαξε των καθηκόντων τους τα κόμματα της διαφθοράς, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά επιπλέον τους ακύρωσε κάθε πιθανότητα να αποκαταστήσουν την επιρροή τους έστω και ενωμένα.

Το τολμηρό βήμα της κοινωνίας προς τα αριστερά γίνεται σε ολισθηρό έδαφος αλλά είναι το μοναδικό βιώσιμο και αν υποστηριχτεί δεν θα μείνει μετέωρο. Τα εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι ο λαός έχει βαθειά αίσθηση της πραγματικότητας, είναι αποφασιστικός, δεν φοβάται, έχει διάθεση να αντισταθεί και δεν τρέφει ψεύτικες ελπίδες. Είναι φυσικό, σε μια ανατροπή τέτοιου μεγέθους, η μετάβαση προς μια πιο δημοκρατική, παραγωγική και δίκαιη διαχείριση να μην είναι ούτε ήπια, ούτε ομαλή.

Ο Ελληνικός λαός έδειξε με την ψήφο του ότι μπορεί να μετατρέψει τη χώρα από διασυρμένο πειραματόζωο σε παράδειγμα για μια πιο ανθρώπινη και δημοκρατική Ευρώπη. Η Ελληνική κοινωνία είναι μια τολμηρή κοινωνία. Μένει να αποδειχθεί αν το ελπιδοφόρο αριστερό ρεύμα που ήρθε στην αποξηραμένη επιφάνεια δεν θα στερέψει κι αυτό, αδειάζοντας μόνο του τις φλέβες του, βγάζοντας μόνο του τα μάτια του…

Πηγή: Η τολμηρή Ελληνική κοινωνία… - RAMNOUSIA

[Evoula]

Σήμερα βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος Δήμητρα... :lol:



Ο άγγελος της Ιστορίας φτερουγίζει πάνω από την Ελλάδα

Οσοι ταξίδεψαν στα νησιά τους για να ψηφίσουν προχθές, υποδέχτηκαν το καλοκαίρι με αρχαίες τελετουργίες: μύρισαν μαγιάτικα ρόδα και κολύμπησαν σε διάφανα νερά. Ελλάδα και Μάης μαζί, έγραφε η Βιρτζίνια Γουλφ το 1932 μαγεμένη: «Είναι τρέλα να χάνει κανείς τα καλύτερά του χρόνια πασχίζοντας να πλουτίσει, όταν υπάρχει αυτή η άγρια αλλά πολιτισμένη και πανέμορφη χώρα όπου μπορείς να ζήσεις.»


Ογδόντα χρόνια αργότερα, η ιστορία έστηνε το μεγάλο της παιχνίδι στην Ελλάδα, με τη δική του άγρια ομορφιά, που έκοψε την ανάσα στους Ελληνες και προκάλεσε διανοητικά τους εκατοντάδες αναταποκριτές απ’ όλο τον κόσμο. Τεμαχισμός του κοινοβουλευτικού σώματος, έτσι ώστε κανείς συνδυασμός δυνάμεων να μη συνθέτει κυβέρνηση. Κατάρρευση των κυβερνητικών κομμάτων μιας 38ετίας. Δεύτερο κόμμα, εντολοδόχος για σχηματισμό κυβέρνησης, η ριζοσπαστική αριστερά, ενώ αποπειράται να μεταμορφωθεί σε ηγεμονική παράταξη. Είκοσι ένας βουλευτές για ένα αντικοινοβουλευτικό μόρφωμα που εξαπολύει ναζιστικούς κρωγμούς μίσους και βίας. Και τα λοιπά.

Η ιστορία είχε αρχίσει τις επισκέψεις της από το 2008. Και θα παραμείνει εδώ, άγνωστο πόσο. Ωστόσο μόλις τώρα αρχίζουμε να συλλαμβάνουμε τους κύκλους και τα σχήματά της. Οτι, ας πούμε, δεν κλείνει απλώς ο κύκλος της μεταπολίτευσης, αλλά ο κύκλος του μεταπολέμου, αυτός που αρχίζει με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και την πολιτικοστρατιωτική ήττα της αριστεράς και περνά διαδοχικά απ’ την ανοικοδόμηση, τη δικτατορία, την κυπριακή απώλεια, την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, έως το λυκόφως της πρώτης παγκοσμιοποίησης.

Η Ελλάδα πρωταγωνίστησε ως εργαστήριο μέλλοντος, στην αρχή του κύκλου, το 1944-49· πρωταγωνιστεί και τώρα ως εργαστήριο ευρωπαϊκού μέλλοντος, στην αρχή ενός νέου κύκλου. Κι άλλη διεθνής πρωτιά: η ανάδυση του ευρωαριστερού ΣΥΡΙΖΑ στις παρυφές της εξουσίας με ειρηνικά μέσα. Τέτοια κίνηση έχει σημειωθεί μεταπολεμικά στην Ευρώπη άπαξ μόνο, από το ευρωκομμουνιστικό PCI του Μπερλινγκουέρ στην Ιταλία του ’70. Το PCI μεταμορφώθηκε, χάθηκε μαζί με όλο το ιταλικό μεταπολεμικό σύστημα.

Σήμερα ο κόσμος είναι διαφορετικός. Εντούτοις η προσέγγιση της εξουσίας από την αριστερά είναι παρόμοια με του PCI. Αίτημα δεν είναι η βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού, όσο μια λυσιτελής υπεράσπιση του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου και των δημοκρατικών κατακτήσεων της νεωτερικότητας. Η οικονομική κρίση που ενδημεί από το 2008 έδειξε φθαρμένους τους πολιτικούς αρμούς της αντιπρόσωπευσης και απροστάτευτο τον κόσμο της εργασίας. Ωστε το νέο στοίχημα της ζώσας αριστεράς και νέα απαίτηση και προσδοκία των λαών δεν είναι μια ανεύρετη ουτοπία, αλλά η υπεράσπιση του ζωτικού δημόσιου χώρου και η επινόηση ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης, βιώσιμου, μη σωρευτικού, εμπνεόμενου από αξίες ενός ήπιου βίου.

Αυτό το μεγάλο ιστορικό παίγνιο, πνευματικό, πολιτικό, κοινωνικό, παραγωγικό, διαδραματίζεται τούτες τις ώρες του πόνου και της δημιουργικής αγωνίας στην Ελλάδα, κοιτίδα της δημοκρατίας, του λόγου και του νείκους.
Ο άγγελος της ιστορίας φτερουγίζει μες στον Μάη ― ας ελπίσουμε χωρίς ερείπια.

[ARTYADIS]

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Α, ρε Δήμητρα...

(λες κι εγώ πίνω καφέ με τον Αλέξη και τον Αντώνη κάθε Κυριακή)

για μένα το πιο σημαντικό είναι αυτό που άκουσα από πολλούς την Δευτέρα 7 του Μάη. Είδα ανθρώπους να χαμογελούν και να λένε: "Σήμερα ρε παιδιά,νοιώθω να αναπνέω καλύτερα!".

Γιατί το έλεγα αλλά κανείς δεν μου έδινε σημασία. Με χτυπούσαν και μου κουνούσαν το δάχτυλο.
Ε, τώρα θα με ακούσουν, θέλουν δεν θέλουν!

Ευάκι αυτό δεν το περίμενα από 'σένα
Να έχεις το Βαγγέλη στην απ'έξω

όντως κι'εγώ τη Δευτέρα έννοιωθα διαφορετικά
πιο χαρούμενος,πιο αισιόδοξος,πως ξημερώνει μια νέα εποχή

η πλάκα είναι πως αυτό το ρημάδι το δάχτυλο εξακολουθούν να το κουνάνε

Εύακι,Δήμητρα

[AMALIA]

Koριτσακια..!!!

[VasilisM]

Πριν τις εκλογές, είχα προετοιμαστεί και πάλι να απογοητευτώ.. μέχρι και τραγούδι είχα διαλέξει για να αφιερώσω ώσπου ήρθε η Κυριακή και είδα τα αποτελέσματα!!! Είναι η πρώτη φορά που ένιωσα χαρά μετά από εκλογές (κι ας ήμουν εφορευτική)!!!

Και τι δεν έχω ακούσει αυτές τις μέρες αλλά το μόνο που εύχομαι είναι να μην φοβηθεί ο κόσμος λόγω "ακυβερνησίας" και γυρίσει πάλι στα γνώριμα, μακάρι να μην επιλέξει τον συμβιβασμό και πάλι.

Όσο για τον Αλέξη, μια χαρά το πάει! ;)

[ALEXOULA]

Μια χαρά τα λες και συ Βασίλη μου :lol: :lol:

Λοιπόν από ότι φαίνεται θάχουμε και πάλι εκλογές στις 10 ή 17 Ιουνίου ,
ανάλογα , με το πότε θα γίνει η τελική η συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας
με τους αρχηγούς όλων μαζί των κομμάτων, όπως ορίζεται και είναι η τελευταία προσπάθεια για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Την επομένη παραιτείται η νυν κυβέρνηση και σύμφωνα με το Σύνταγμα Πρωθυπουργός της Ελλάδας ορίζεται ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ή του Συμβουλίου της Επικρατείας , που θα σχηματίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση , που θα υπάρχει μέχρι την ορκωμοσία αυτής που θα προκύψει από την επαναληπτικές εκλογές .
Ο Κάρολος Παπούλιας λοιπόν πρέπει να αναθέσει τον σχηματισμό κυβέρνησης σε έναν από τους παραπάνω και αν αποφαασίσει τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, τότε επικεφαλής της υπηρεσιακής αυτής κυβέρνησης θα είναι η πρώτη ελληνίδα πρωθυπουργός για περίπου 30 ημέρες.

[VasilisM]

Το φάντασμα του Τσίπρα Του Κώστα Βαξεβάνη

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Δεν είναι το φάντασμα που περιγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Είναι το φάντασμα του Τσίπρα. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμη, η Ευρώπη ολόκληρη- η Ελλάδα σίγουρα- κινδυνεύει από την πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι έφτιαξαν με επιμέλεια τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας πάει κατά διαόλου. Η χώρα δεν θα είναι η ίδια. Το τιμόνι της δεν θα είναι στα στιβαρά χέρια της Τόνιας Αντωνίου, της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, του καπετάνιου του Τιτανικού Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Η καρέκλα της εξουσίας δεν θα τρίζει πια, κάτω από το πολιτικό βάρος του Ευάγγελου Βενιζέλου και ο Άκης δεν μπορεί πια να βοηθήσει γιατί είναι φυλακή. Η ευρωπαϊκή προοπτική του Σαμαρά που ατένιζε την Ευρώπη στα προεκλογικά σποτ από τα παράθυρα της Αγιά Σοφιάς απειλείται να ακυρωθεί. Ο δε Καραμανλής, δεν θα μπορεί να αρθρώσει στο μέλλον ούτε τις 15 λέξεις που είπε μέσα σε 3 χρόνια. Ακέραιοι άνθρωποι όπως ο Παυλίδης, ο Μπασιάκος, ο Δούκας, κάτι κουμπάροι μετά του Παναγιώτη Ψωμιάδη, δεν θα μπορούν πια να προσφέρουν. Όλα θα παραδοθούν στο χάος.

Ποιο είναι το χάος; Φαντάζομαι οι άνθρωποι θα έχουν μισθούς πείνας, οι συντάξεις δεν θα υπάρχουν, οι νέοι θα είναι άνεργοι, οι τράπεζες θα παίρνουν τα σπίτια, δεν θα υπάρχει όραμα και προοπτική, η χώρα θα καταρρεύσει.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν τώρα. Το χάος είναι εδώ. Τρία χρόνια τώρα. Με τα μνημόνια και τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Μπροστά δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο χάος. Σε λίγο θα βγάλουμε τα κονσερβοκούτια (αυτά που δεν έβγαλαν οι κομμουνιστές της ψυχροπολεμικής προπαγάνδας) και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας για να μοιράσουμε τα λίγα που έχουν απομείνει. Τα μνημόνια ρίχνουν την χώρα στην ύφεση και στη συνέχεια η ύφεση χρησιμοποιείται για να παρθούν άλλα μέτρα. Γιατί το κάνουν αφού δεν βγάζει πουθενά; Δεν γίνεται αλλιώς θα πουν οι αυτοαποκαλούμενοι «ευρωπαϊστές».

Θέλω να δείξουν τα πρακτικά ενός μόνο υπουργικού συμβουλίου στο οποίο πραγματικά εξέτασαν μια άλλη πρόταση για την Οικονομία εκτός από την Τρόικα και τα επιχειρήματα με τα οποία την απέρριψαν ως μη πραγματοποιήσιμη. Μία μόνο. Δεν υπάρχει γιατί δεν εξέτασαν ποτέ καμιά άλλη πρόταση. Μας έβαλαν στο ΔΝΤ γιατί έτσι ήθελαν.

Υποστήριξαν με κάθε τρόπο, πως αυτό είναι το καλύτερο για την Ελλάδα και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Ν, όμως που στις πρώτες τους μετεκλογικές δηλώσεις Σαμαράς και Βενιζέλος, για να αποφύγουν τον «σκόπελο Τσίπρα» υποστήριξαν πως πρέπει να κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση. Μια επαναδιαπραγμάτευση που πριν από τη απειλή των εκλογικών αποτελεσμάτων, υποστήριζαν πως δεν μπορεί να γίνει.

Ουρλιάζουν στα κανάλια πως απειλούνται οι Τράπεζες και η ρευστότητα. Πως ο Στρατούλης θα εθνικοποιήσει τις καταθέσεις .Ποιά ρευστότητα και αποθεματικά των Τραπεζών; Ποτέ δεν υπήρξαν. Οι Τράπεζες χωρίς κανένα θεσμικό έλεγχο, έπαιρναν τις καταθέσεις των καταθετών, (αυτές που θα πάρει ο Στρατούλης) και με αυτές έδιναν δάνεια στους ανθρώπους τους και σε δικές τους Offshore εταιρείες, οι οποίες μετά εμφανίζονταν να κάνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας. Δεκάρα τσακιστή δεν έβαλαν ποτέ. Καταχράστηκαν χωρίς έλεγχο τις καταθέσεις του κόσμου.

Δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω υπέρ του Τσίπρα, του Κουβέλη ή του Καμμένου. Απλώς θεωρώ κατάντια για την Δημοκρατία να γυρνάμε στην δεκαετία του 50,όταν ο φόβος μην μας πάρουν οι κομμουνιστές τις περιουσίες και τις γυναίκες μας, χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί το παρακράτος και να γίνουν οι άνθρωποι υποχείρια. Αυτή η «Δημοκρατία» των εκβιασμών, δημιούργησε το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά και τους «εθνικούς» κλέφτες. Αυτές οι τεχνητές απειλές δημιούργησαν την Ελλάδα της υποτέλειας, της Ψωροκώσταινας και τελικώς της αναξιοπρέπειας.

Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας μπορεί και πώς, να κυβερνήσει, αλλά ξέρω καλά, όπως όλη η χώρα ποιοι μας κυβέρνησαν και πώς. Κυβέρνησε ο Άκης, ο Τσουκάτος, ο Ρουσόπουλος με τις ευλογίες του Εφραίμ και το απολυτήριο εξαταξίου Γυμνασίου και δεν μπορεί ο Τσίπρας ή ο Παπαδημούλης; Φοβόμαστε μήπως μας ρίξουν στο χάος; Και το λένε την ίδια ώρα που χάρισαν δισεκατομμύρια στους Γερμανούς των υποβρυχίων και στη SIEMENS;

Να σας το πω χοντρά; Κυβέρνησαν πρωθυπουργοί που έπαιζαν playstation στου Μαξίμου και φόραγαν βραχιολάκια ισορροπίας Power Balance και δεν μπορούν αυτοί που έχουν ένα άλλο προβληματισμό; Μπορούσαν υπουργοί που έκαναν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, τους εκλογικούς νόμους, τους νόμους που αμνηστεύουν κλέφτες, υπουργοί που ήταν οι ίδιοι κλέφτες και δεν μπορούν άλλοι;

Γιατί; Γιατί δεν είναι όσο “ευρωπαϊστές” όσο θέλουν τα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα; Απέναντι στα φαντάσματα που επικαλούνται ως επικίνδυνα, προτιμώ την πραγματικότητα που είναι ξεκάθαρη. Μπορούσαν όλοι αυτοί τόσα χρόνια και δεν μπορούν οι άλλοι; Ας απαντήσει ο καθένας μόνος του.

Palmografos.com

[Evoula]