Τωρα να βάλω τα κλάμματα η να μην τα βάλω για να γράψω...
Σε κάθε πόστ με διαβάζω.
Αγγελούδι , οταν ήμουν 19 χρονών εκανα ακριβώς το ίδιο σε μια ''παιδική'' αλλά σημαντική σχέση για μενα...
Το ''χαος '' εμφανίστηκε 15 χρόνια μετα σαν εκρηξη και είδα και επαθα για να βρω το μίτο της αριάδνης..
Λίγο μετα θυμήθηκα την μαμά μου να κλαίει με μια παγωμένη αξιοπρέπεια , κάθε φορά που δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα οταν θύμωνε με τον μπαμπά μου...
Γιάννη, το πάγωμα των συναισθημάτων .......εχω κάνει διατριβή σε αυτό......μέχρι που επιτέλους κατάφερα να πω ενα << αι στο δ.....ο>> εκεί που δεν το πίστευα....
Μπορεί να μην είναι ωραία εκφραση αλλά την καταευχαριστήθηκα και το παράδοξο είναι οτι εχω την αίσθηση οτι και ο άλλος που την άκουσε ελευθερώθηκε.....
Μέχρι πριν πολύ λίγα χρόνια ,ενιωθα ενοχές να πω ακόμη και τι μουσικη ακούω [ αν και το έλεγα επειδή υπήρχε ο εγωισμός] ....σκεφτόμουν να γελάσω όποτε εβλεπα παιδικές ταινίες που μου αρέσουν....να φοράω μπλουζάκια με γατάκια κλπ που επίσης μου αρεσουν....να μιλάω για αυτά που διαβάζω .....και να κρύβω τα βιβλία μου...
Αυτό είναι για μενα διχασμός προσωπικότητας ...η εκεί εξελίσσεται....
Ασε τις νεράιδες σου ελεύθερες φιλαράκι...εστω εδω και μετα θα βγούν όλες μαζί παραεξω.....και τότε θα εμφανιστούν και οι άλλες απαντήσεις ως δια μαγείας......
Απο την ενταση με πονάει το κεφαλι μου....αλλα ας είναι....
