Απιστευτο βιντεακι!

[Μάνος]

αλλά όλα τα άλλα περί οικογένειας και θρησκείας και ηρωικών Ελλήνων, είναι χέσε μέσα...

Σε αυτό συμφωνώ κι εγώ Βασούλα μου!
Εκτός από τις διαφημισείς που δεν έχει άδικο, θεωρώ ότι δεν έχει άδικο και σε ότι έχει να κάνει με τους ποιητές μας (Παλαμάς, Εμπειρίκος, Ελύτης, κλπ...) - Προσωπική μου άποψη

[ΙΩΑΝΝΑ]

βρε ουστ

[Vasoula]

αλλά όλα τα άλλα περί οικογένειας και θρησκείας και ηρωικών Ελλήνων, είναι χέσε μέσα...

Σε αυτό συμφωνώ κι εγώ Βασούλα μου!
Εκτός από τις διαφημισείς που δεν έχει άδικο, θεωρώ ότι δεν έχει άδικο και σε ότι έχει να κάνει με τους ποιητές μας (Παλαμάς, Εμπειρίκος, Ελύτης, κλπ...) - Προσωπική μου άποψη

Μάνο μου ίσως από την δική σου θέση να έχεις δίκιο...Όμως ξεχνάς ίσως ότι την ποίηση και την λογοτεχνία, δεν μαθαίνεις να την αγαπάς στο σχολείο, μάλλον περισσότερο την σιχαίνεσαι, όπως όλα τα μαθήματα...Εγώ αγαπούσα μόνο την έκθεση...Όλα τα άλλα ήταν στα παλιά μου τα παπούτσια...Όμως διάβαζα πολύ άλλα βιβλία, γιατί ήταν δική μου ανάγκη, δεν μου την έμαθε το σχολείο...
Αν αναπτύσσεται το ενδιαφέρον για διάβασμα λογοτεχνικών έργων και μελέτη της ποίησης αφορά ένα μεταγενέστερο από το σχολείο στάδιο, που ο άνθρωπος αρχίζει να αναπτύσσει μόνος του τα ενδιαφέροντά του...

Δηλαδή το ότι εμείς μαθαίναμε στο σχολείο για τον Παλαμά, τον Σολωμό και τον Βαλαωρίτη (Ελυτης νομίζω δεν υπήρχε τότε στα σχολεια), κανείς μας μετά δεν θυμόταν ούτε που γεννήθηκαν...Το ενδιαφέρον αναπτύσσεται από τον καθένα και όχι από το σχολείο...
Εγώ πχ. λάτρευα τον Καζαντζάκη, αλλά καμία αναφορά δεν υπήρχε γι' αυτόν στο σχολείο...όχι στο δημοτικό, αλλά ούτε καν στο γυμνάσιο...

Το σχολείο είναι καταστροφικό για τα παιδιά, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, όχι τώρα, αλλά, από όσο θυμάμαι και εγώ, και πιο παλιά...
Το μόνο χρήσιμο που βλέπω είναι ότι μαθαίνεις την γλώσσα σου και αριθμητική...Όλα τα άλλα είναι για τον (μπιμπ)

Σαν σφαιρική αντίληψη άντε να το καταλάβω. Να ξέρεις που βρίσκεται η Αμερική ή η Ρωσία πχ. ...Τίποτα άλλο όμως!
Άσε που εγώ δεν θυμάμαι ούτε που είναι η Ηγουμενίτσα...
Και σαν και εμένα και άλλοι πολλοί...

Όσο για τους αγίους, ε, δεν θέλεις να σου πω την γνώμη μου, άσε που την ξέρεις...

Εξαρτάται λοιπόν από τον καθένα μας τι θέλει να γίνει αν μεγαλώσει, για να πάρει το σχολείο σοβαρά...
Εγώ ήθελα να γίνω Άνθρωπος και έτσι το είδα σαν μορφή κοινωνικοποίησης περισσότερο, παρά επιμόρφωσης...
Ειδικά τα χρόνια του δημοτικού...

Η δική μου άποψη είναι αυτή, φυσικά δεν λέω ότι είναι σωστή για όλους ε?

[Μάνος]

Όπως το θέττεις Βασούλα μου ναι, έχεις απόλυτο δίκιο!
Αν όμως μιλήσω βάσει της δικής μου εμπειρίας, εγώ στο σχολείο έμαθα να αγαπάω την λογοτεχνία. Μου άρεσε πολύ το ανθολόγιο και τα κείμενα μετ' έπειτα (απ όσο θυμάμαι). Και όχι ότι ήμουνα κανένας άριστος μαθητής. Αυτό που ήμουν σίγουρα ήταν ένας μαθητής που κρεμόταν από τα χείλη των φιλολόγων του. Περεπιπτόντως, έκθεση και ιστορία δεν ήταν και οι μεγάλες μου αγάπες. Στην έκθεση γιατί βαρίομουνα να γράφω και στην ιστορία γιατί... (το ρήμα πλήττω είναι λίγο για να περιγράψω το πως ένιωθα) Αντίθετα στο ανθολόγιο του δημοτικού αλλά και στα κείμενα του γυμνασίου ήταν η καλύτερη μου όταν διαβάζαμε ποιήματα και τα αναλύαμε! Όπου και μεσα από αυτή τη διαδικασία λάτρεψα τη μελέτη τους. Για εξωσχολικά βιβλία ούτε λόγος! Για να μην αναφερθώ στην δραματική ποιήση που κάναμε στην γ δημοτικού... Όχι, για να λέμε και του στραβού το δίκιο είχα θυμάμαι πολύ αγαπητούς φιλόλογους. Μέχρι τώρα τις θυμάμαι με πολύ γλυκές αναμνήσεις...
Πω πω τι μου θύμησες τώρα...(!)

Τα πράγματα για εσωτερική εξέλιξη - αναζήτηση μέσα μου φούντωσαν στην δραματική. Εκεί ένιωσα την ανάγκη να διαβάζω έργα και εκεί να δείς ανάλυση που γινότανε!!!!! Για να γίνει όμως αυτό είχανε μπεί οι πρώτες βάσεις από το σχολείο.
Ωραία χρόνια...

[Sofoula]

Πωπω, σχολείο, αχ... Ωραίες εποχές (not).

Εγώ πάλι βαριόμουνα τη ζωή μου στην τάξη. Ήμουν καλή μαθήτρια γιατί δεν είχα κάτι άλλο να αποδείξω για μένα (ούτε δημοφιλής, ούτε εμφανίσιμη, ούτε καλή στη γυμναστική), γιατί μπορούσα να έχω την εύνοια των περισσότερων καθηγητών απέναντι στους συμμαθητές (για να με ξελασπώνουν στους μόνιμους καβγάδες που έμπλεκα) και γιατί ήταν το μόνο μέσω για αποδοχή απ'τους γονείς.

Κατά τα άλλα ονειρευόμουν περιπέτειες σε μέρη που δεν είχα πάει ποτέ και περνούσα τον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζοντας βιβλία και παίζοντας βιντεοπαιχνίδια... Και πάντα σε 4 τοίχους, σχολείο, σπίτι, φροντιστήρια...

Ντάξει, πείρα πολλά και από αυτό πάντως. Γνώση, φαντασία (μνησικακία, εκδικητηκότητα και άλλα ωραία )

[Βικούλα]

[Μάνος]

Σοφάκι, κοριτσάκι μου

[Vasoula]

Αληθινο...


Και… έζησαν αυτοί καλά; Ένα… όμορφο βίντεο για όλα τα ζευγάρια

Πόσοι από εμάς θα επιλέγαμε την ζωή που έχουμε σήμερα, αν μπορούσαμε να την «δούμε» μερικά χρόνια πριν; Πόσα ζευγάρια θα παντρεύονταν; Πόσα θα αποκτούσαν παιδιά; Κυρίως, όμως, τι γίνεται όταν μια σχέση που ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις καταλήγει σε πλήξη, απογοήτευση και θυμό; Το υπέροχο βίντεο που ακολουθεί δίνει τις πιο ρεαλιστικές απαντήσεις.
Η πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους της Ακαδημίας Τεχνών Bezalel μας ταξιδεύει στο μέλλον ενός νέου, ερωτευμένου ζευγαριού, το οποίο αποφασίζει να συγκατοικήσει για πρώτη φορά. Η ιστορία τους τυπική: Ξεκινούν την κοινή τους ζωή ερωτευμένοι και αισιόδοξοι παρά τις όποιες δυσκολίες, αποκτούν παιδιά, ευθύνες, άγχη… Το «παλεύουν» όμως τα προβλήματα σιγά-σιγά πολλαπλασιάζονται και σταδιακά από σύμμαχοι οι δύο σύντροφοι γίνονται αντίπαλοι. Τους συναντάμε ξανά στα γεράματα, μόνους, πικραμένους, απογοητευμένους και εντελώς παραιτημένους…
Θα έκαναν άραγε κάτι διαφορετικό στην αρχή της κοινής τους ζωής, αν μπορούσαν να προβλέψουν το μέλλον τους;
Η απάντηση σε ένα υπέροχο, εντελώς ρεαλιστικό βίντεο που αξίζει να δουν όλα τα ζευγάρια:





http://enallaktikidrasi.com/2014/05/kai ... -zeygaria/" onclick="window.open(this.href);return false;

[Annoula]

ουφ, ναι

[Βικούλα]

πολύ καλό

[eirini]

[Ιωαννάκι]

[Vasoula]

γιατί λυπάστε?

1. για προσδοκίες που δεν μπορούν να ευοδωθούν?
2. για το "παιχνίδι" που χάνεται στο πέρασμα του χρόνου?
3. για ελπίδες που προδίδονται?
4. γιατί πιστέψατε στην ουτοπία?
5. γιατί νομίζετε ότι δεν μπορείτε να κάνετε διαφορετικά?
6. για την οικογένεια που έγινε όνειρο της ζωής σας?
7. για την αλήθεια που συμβαίνει, ενόσω εσείς δεν θέλετε?
8. για την μοναξιά?
9. γιατί γκρεμίζονται τα όνειρά σας?

Πιστεύω, σχετικά με την συμβίωση δύο ανθρώπων, πως αυτό που τελικά βλάπτει είναι η υποχρέωση του "για πάντα"...
Αυτό το όνειρο που δεν αφήνει περιθώρια στον Εαυτό μας, να νιώσει την αλλαγή και να την αφήσει να συμβεί, γιατί πρόλαβαν όλα και έγιναν υποχρεώσεις.

Αντί η συμβίωση να γίνει Δρόμος ανάπτυξης, έγινε δρόμος που ο καθένας βολεύει τα αδιέξοδά του...

γι' αυτό ΄λυπάμαι...

εσείς? με αλήθεια όμως...

[Ιωαννάκι]

Περαν του οτι πηγες να με στειλεις στου Σινουρη πρωι πρωι, γιατι πηγα να ποσταρω στην αρχικη σου απαντηση κ ελειπε , το βιντεακι μου εφερε λυπη για ολο αυτο που μας επεβαλλαν σαν "φυσιολογικη" εξελιξη μιας σχεσης...

Πιστεύω, σχετικά με την συμβίωση δύο ανθρώπων, πως αυτό που τελικά βλάπτει είναι η υποχρέωση του "για πάντα"...
Αυτό το όνειρο που δεν αφήνει περιθώρια στον Εαυτό μας, να νιώσει την αλλαγή και να την αφήσει να συμβεί, γιατί πρόλαβαν όλα και έγιναν υποχρεώσεις.

Αντί η συμβίωση να γίνει Δρόμος ανάπτυξης, έγινε δρόμος που ο καθένας βολεύει τα αδιέξοδά του...

Μεγαλη αληθεια ειπες παλι

[Vasoula]

Περαν του οτι πηγες να με στειλεις στου Σινουρη πρωι πρωι, γιατι πηγα να ποσταρω στην αρχικη σου απαντηση κ ελειπε

δεν με συνήθισες ακόμα?


ήθελα να δώσω μεγαλύτερη έκταση στην ερώτηση, γι' αυτό και το έσβησα και το ξανάγραψα...