ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ...και οποιος αντεξει!

[Madraoulas]

Σφαιρουλαααα..το ιδιο ειπα με δικα μου λογια....οποτε

[Επισκέπτης]

Μάντρυ μήπως το είδες ανάποδα ?

[Vasoula]

Γιώργο, κάποιοι λένε πως εμένα με εκμεταλλεύονται...

Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι, και πως με πλησιάζουν...Αρκεί που γνωρίζω ποια ειμαι εγώ...

Ετσι γνωρίζεις τον Εαυτό σου...
Αν σκεφτεις πως θα είναι ο άλλος, θα αγωνίζεσαι να τον γνωρίσεις, αφήνοντας τον Εαυτό σου απ΄έξω! Ο άλλος μπορεί να είναι όπως θέλει.
Συνήθως ψάχνουμε τους άλλους και καθόλου εμάς!

Η εκμετάλλευση, που λες, δεν αντικαθιστά την αγάπη...Πως θα μπορούσε άλλωστε?

Η γνώση του Εαυτού μας, περιέχει σεβασμό...Απεριόριστο σεβασμό.
και καμία υποχρέωση δεν είναι αρκετή για να τον καταλύσει...

[AMALIA]

[Madraoulas]

γι' αυτο "delete" στην λέξη "υποχρέωση" και ανταλλαγή αρχείου με την λέξη "αγάπη"...
!

ρε παιδια!!!,,,ειπα κατι αντιθετο? ...βασιζομενος στο υπογραμμισμενο κειμενο παραπανω....ειπα οτι καποιοι μενουν στην ''υποχρεωση'' και δεν την κανουν delete...

και αναφερομαι στη γενικοτητα των ανθρωπων..οχι σε καποιον/ους εδω μεσα....οκ? ;)

[Επισκέπτης]

Μάντρυ η επιθυμία σου , διαταγή....χι χι ...
Μια μικρή παράκαμψη στην σειρά ......επειδή το παρακάτω κείμενο της Βάσως είναι πολυ ουσιαστικό για να περιμένει....

------------------------------------------------------


Ο άνθρωπος αισθάνεται (και είναι) μόνος του στο Σύμπαν. Ο θεός δεν μπορεί να του δώσει την πληρότητα από τόσο μακριά.
Είναι ένα ον, μια συνειδητότητα, ένα πνεύμα?
΄Ότι και να είναι πάντως, μας φαίνεται τόσο μακριά και εμείς τόσο μικροί για να τον «κοιτάξουμε στα μάτια»…

΄Ολη μας την ζωή προσπαθούμε να σταθούμε στο ύψος του, μα δεν τα καταφέρνουμε. Γιατί έχουμε συρρικνώσει την δική μας δύναμη και την θέληση, στους άλλους…

Μετατοπίζουμε τις αξίες μας, στην αλληλεπίδραση, γιατί αυτό μάθαμε. Να ειμαστε «καλοί» και να το αποδεικνύουμε καθημερινά στους άλλους. Η κοινωνική κριτική μας εμποδίζει να νιώσουμε τον εαυτό μας και τις ανάγκες του. Ακόμα και αν τις γνωρίζουμε (μάλλον αδύνατον), τις θάβουμε βαθιά μέσα μας, μήπως αποκλειστούμε από το κοινωνικό «πάρε-δώσε» και μείνουμε εντελώς μόνοι μας!

Η εσωτερική μοναξιά είναι αυτή που προκαλεί και ερεθίζει το βαθύ συναίσθημα του φόβου. Στο σκοτάδι, όταν δεν «βλέπουμε» τον χώρο και τα αντικείμενα γύρω μας, φοβόμαστε κάποια αόρατη επίθεση. ΄Όλα τα επεξεργαζόμαστε με τα μάτια και την λογική, γιατί δεν μπορούμε να νιώσουμε την σύνδεσή μας με τον θεό.
Πίσω από την λογική και τις δικές της αντιλήψεις, υπάρχουν συγκεκριμένες πεποιθήσεις που μας δεσμεύουν, γιατί αν πάμε να τις αγνοήσουμε, έχουμε ενοχές, αν τις αγνοήσουμε αισθανόμαστε ότι αμαρτάνουμε…Συνεχίζουμε λοιπόν να τις κουβαλάμε, κάνοντας την μέση μας να κλονίζεται από το βάρος τους.

Τα βήματα που κάνουμε στην εσωτερική μας ανάπτυξη, γίνονται χωρίς την πηγαία εκδήλωση της θέλησης και της δύναμης, αφού αυτές οι αξίες κρύβουν αρνητικές πεποιθήσεις στην καθημερινότητά μας.

Δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάμε, και ο φόβος της ευθύνης τους μας κάνει ευάλωτους στην εξερεύνηση του Εαυτού μας, μήπως και τους αδικήσουμε ή τους χάσουμε…

Το συναίσθημα της μοναξιάς γεμίζει την ψυχή μας με έλλειψη αγάπης για τον Εαυτό μας, αφού αυτός βρίσκεται στην αδύναμη θέση του «εγώ» και ο εσωτερικός παρατηρητής δεν αναπτύσσεται μέσα στην αγάπη, αφού διαρκώς κρίνει και κρίνεται…

Η αρχή γίνεται από την εμπειρία που την αφήνουμε να εκδηλωθεί…Το σκοτάδι, ο θεός, το αόρατο…Η ανάπτυξη της λογικής κρίσης, αναπτύσσεται εσωτερικά σε διάλογο με το μέρος του Εαυτού μας που χρειάζεται εξηγήσεις.

Υπάρχει μέσα μας το παιδί που αγωνιά, που φοβάται, που αντιδρά.
Υπάρχει μέσα μας ο έφηβος, που ανακαλύπτει, εξερευνά, ορμά με πάθος στην ζωή.
Υπάρχει μέσα μας ο πατέρας/μητέρα, που εξηγεί, αγαπά, φροντίζει.

Υπάρχει μέσα μας το καλό και το κακό και ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκδηλωθεί, αν ο πατέρας/μητέρα μέσα μας δεν έχει αναπτυχθεί σε αυτόνομο ον, αλλά δεσμεύεται με τους εξωτερικούς φυσικούς γονείς, περιμένοντας αποδοχή για τις πράξεις του εσωτερικού του παιδιού η του εφήβου.

Το «εγώ» δεν είναι κάτι αόριστο. Είναι η ανάγκη αποδοχής με εκδήλωση των όποιων προτερημάτων, που δρα ανταγωνιστικά στο περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται…

Μέσα στα προτερήματα αυτά, δεν εμπεριέχεται η θειότητα της αγάπης, μια και αυτή κάνει το «εγώ» να νιώθει άβολα και χειριστικά.
Φοβάται μήπως μέσα στην ανιδιοτελή αγάπη, χάσει τα όρια του και γίνει θύμα. Φοβάται μήπως ο άλλος τον εξουσιάσει και τον απορρίψει. Αυτός ο «άλλος», δεν είναι παρά οι φυσικοί μας γονείς, που έχουν πάρει την θέση του θεού.

Γύρω από αυτήν την δέσμευση πορεύεται όλη η φυσική μας ζωή και οι σχέσεις μας με τους άλλους, έχουν μόνο αυτόν τον παρανομαστή.
Ακόμα και αν οι φυσικοί μας γονείς έχουν «αποχωρήσει», η σκιά της αποδοχής τους καλύπτει όλη μας την ζωή.

Σκεφτόμαστε τι θα ήθελαν αυτοί να είμαστε και προσαρμόζουμε τις ανάγκες μας στην ηθική που μας δίδαξαν με το παράδειγμά τους, που στην ουσία είναι ακριβώς το ίδιο μοντέλο ζωής, ακόμα και αν με την λογική το απορρίπτουμε.

Η αποδέσμευση από αυτούς, βαθιά και ουσιαστικά, αναπτύσσει το εσωτερικό μας μέρος πατέρας/μητέρα θεός, και είναι η αρχή της απόλυτης αποδοχής και αγάπης του Εαυτού μας, που αναπτύσσεται με την δική μας θέληση και δύναμη και όχι με των άλλων.

Ο εσωτερικός πατέρας/μητέρα είναι ένα μέρος του Εαυτού μας που για να αναπτυχθεί χρειάζεται η ειλικρίνεια και η αλήθεια της αποδοχής ενός μέρους μας που αντιδρά σαν ανώριμο παιδί…

Η ανάπτυξη αυτού του μέρους του Εαυτού μας, μας φέρνει στην κατάσταση της θεότητας, διευρύνοντας την θεότητα αυτήν σε όλο το σύμπαν, όπου ανήκει.

΄Ετσι μόνο βρίσκουμε τις ρίζες μας, που δεν είναι στον φυσικό κόσμο. Το φως είναι η ουσία από την οποία δημιουργηθήκαμε, αλλά αυτή η αλήθεια χρειάζεται την ωριμότητα και την θειότητα του πατέρα/μητέρα θεού εσωτερικά για να εκφραστεί φυσικά στην ζωή μας. Και αυτή η κατάσταση πληρότητας στην οποία βρισκόμαστε είναι η αποδοχή ενός σώματος, ενός πεδίου δράσης του πνεύματος και της ψυχής μας, με απόλυτο σεβασμό στους όρους του…

Η κατάσταση της αγάπης δεν βασίζεται στις 10 εντολές. Βασίζεται στην αλήθεια, στον δρόμο, στην ζωή, που δεν είναι μια πλασματική κατάσταση ευφορίας, αλλά η ένωση με το Αγαθόν.

Και σ’ αυτήν την θεϊκή ανάπτυξη, βρισκόμαστε με όλες μας τις αισθήσεις που δεν περιέχουν μόνο τις αντιστάσεις σε ότι βλέπουμε, ακούμε, αγγίζουμε, αλλά σε ότι νιώθουμε…
Οι αισθήσεις γίνονται αόρατες και ότι βλέπουμε, ακούμε και αγγίζουμε δεν έχει αντιστάσεις, αλλά «υποχωρεί» και μας βάζει μέσα μας να βρούμε το Σύμπαν.

Το ρέικι, αυτή η δυναμική του Σύμπαντος, «εξουδετερώνει» τις αντιστάσεις αυτές, αρκεί να μην το αντιμετωπίσουμε ανώριμα, θέλοντας μέσω αυτής της δυναμικής να βελτιώσουμε μόνο την φυσική μας κατάσταση…

[Επισκέπτης]

Και ακολουθώντας την σειρά των σελίδων που τελικά δεν εχει σημασία μια και ολα τα πόστ ''κουμπώνουν''



Βάσω εγραψε


Το μόνο στοιχείο που έχουμε για να νιώσουμε την τελειότητα, είναι η αγάπη…
Η έκφρασή της δεν έχει όρους και περιορισμούς και είναι ο δρόμος της αλήθειας
Μόνο που αυτήν την αλήθεια χρειάζεται να την ανακαλύψουμε μέσα μας. Να την κάνουμε ενωτική δύναμη του Εαυτού μας που αναζητά την έκφρασή του μέσα στην ύλη…μέσα στην τέλεια φυση μας, ακομα και όταν φοβάται, χαίρεται, θυμώνει, πονάει…με γνώση και αποδοχή των εκδηλώσεων ενός φυσικού κόσμου που είναι τέλειος και κινείται, αλλά εμείς τον νιώθουμε ατελή και ακίνητο μέσα μας…

Η έννοια της συμπλήρωσή μας με κάποιον άλλον άνθρωπο, σταματά να αποκτά άμυνες, την στιγμή που δεν νοιώθουμε ατελείς και μισοί και δεν νιώθουμε τον άλλον σαν το άλλο μας μισό, αντίθετο σε πολικότητα, αλλά ανακαλύψουμε την δική μας τελειότητα μέσα στον Εαυτό μας. Τότε οι άμυνες πέφτουν και η εσωτερική γαλήνη μας κάνει να νιώθουμε την τελειότητα σε όλους τους ανθρώπους, αφού αναγνωρίζουμε ότι μόνο η άμυνα και η διεκδίκηση μας βγάζουν από την κατάσταση του θεού-Εαυτού μας.

Αναζητάμε την αγκαλιά και το χάδι, χωρίς όρους…Χωρίς να περιμένει, λέτε, ο άλλος τίποτα…
Σκεφτείτε όμως πόσες φορές αγαπήσατε και αγκαλιάσατε τον εαυτό σας, χωρίς να του ζητήσετε απολύτως τίποτα…
Υπάρχει μία στιγμή στην ζωή σας, που αποδεχτήκατε τον εαυτό σας σαν τέλεια έκφραση του θεου?

Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, περιέχει και την διεκδίκηση της τελειότητας, ενώ αυτή ουσιαστικά είναι μέσα μας και εκφράζεται όπως ακριβώς ο θεός…με αγάπη, χωρίς άλλη επιλογή…

Σας αγαπώ..!!!

[Επισκέπτης]

Συνεχϊζεται η παράθεση κειμένων της Βάσως απο το 2ο κέντρο..





Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ χρησιμοποιεί την ΛΟΓΙΚΗ για να επεξεργάζεται την φυσική πραγματικότητα και να μπορεί να δρα μέσω του Εαυτού.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ, διευρύνει την ΛΟΓΙΚΗ στο νοητικό επίπεδο και μετά στο πνευματικό, ώστε το φάσμα του Εαυτού μας να μην περιορίζεται στο συναισθηματικό.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ για την φύση του θεού, κάνει την ΛΟΓΙΚΗ να εργάζεται με συνέπεια και αφορίσωση και να αναπτύσσει την πίστη και την ταπεινότητα εσωτερικά.

΄Οταν όλα συμβούν εσωτερικά, η φυσική πραγματικότητα αντανακλά αυτό το "όλα"....



Σ’ αυτήν την φυσική ζωή μας, ήρθαμε για να εκφράσουμε το πνεύμα μας μέσα από την συνείδησή μας. Αυτή η ένωση του πνεύματος με την ύλη, σημαίνει σεβασμός στην κάθε φύση που συντελεί στον Εαυτό μας! Κι αυτή η εσωτερική μας ανάπτυξη, σ’ αυτόν τον κόσμο των ανθρώπων, εκφράζεται με ενότητα και σεβασμό στους νόμους του δυαδισμού. Σημαίνει να μην «πολεμάμε» υπέρ αυτού του Εαυτού, ούτε να αμυνόμαστε υπέρ Αυτού….
Η ενόραση που αναπτύσσεται μέσα από την ΑΝΤΙΛΗΨΗ, δεν είναι μόνο διαίσθηση…Είναι η κατανόηση και η γνώση όλης της ζωής και όχι αυτής της περιορισμένης στον φυσικό κόσμο…

Αν μπορέσουμε να γνωρίσουμε την φύση του δυαδισμού, αν αναγνωρίσουμε τους διαχωρισμένους πόλους της φυσικής ζωής, τότε σίγουρα θα γνωρίζουμε το στάδιο ωριμότητάς μας, γιατί θα ξέρουμε την απόσταση μεταξύ των δύο πόλων, που βρίσκεται η διαδρομή μας.

Συνήθως όμως οι άνθρωποι μπαίνουν στην διαδικασία να συγκρίνουν τις διαδρομές και να διαχωρίζονται (χωρίς λόγο).

Ακούω, μαθαίνω, πειραματίζομαι, ερευνώ, επιβεβαιώνω, βιώνω την διαδρομή μου.
Σ’ αυτήν την διαδικασία ζω με όλες μου τις αισθήσεις εσωτερικά, χωρίς κριτική και δέσμευση…γιατί αναπτύσσω τον εαυτό μου σε ΟΛΟΝ, ώστε να ΕΙΜΑΙ…

Δεν είμαι καλύτερη-ος, γιατί δεν είμαι χειρότερη- ος
Δεν είμαι έξυπνη-ος, γιατί δεν είμαι χαζή- ος
Δεν είμαι χαρούμενη-ος, γιατί δεν είμαι λυπημένη- ος
Γιατί η διαδρομή μου περνάει από ΟΛΑ, ώστε να περιλαμβάνει τα ΠΑΝΤΑ

Είναι δύσκολη η ισορροπία των πόλων εσωτερικά, αλλά να ξέρετε ότι σ’ αυτήν την εργασία, είσαστε μόνες σας. Οι άλλοι απλά σας υποδεικνύουν την διαδρομή σας και την απόσταση. Είναι δική σας η διαδρομή, όχι των άλλων…Το ΕΙΜΑΙ σημαίνει ότι γνωρίζω ΤΙ ΕΙΜΑΙ, ή βρίσκομαι στην διαδικασία να το μάθω…

Οι άλλοι δεν χρειάζεται να ξέρουν ΤΙ ΕΙΜΑΙ, γιατί εγώ γνωρίζω ΤΙ ΕΙΜΑΙ και δεν χρειάζομαι επιβεβαίωση…


Η εξελικτική μας διαδικασία γίνεται μόνο για τον Εαυτό μας και όχι για τους άλλους.


Οι άλλοι απλά συνηχούν με το ΕΙΜΑΙ ή με το ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, που και τα δύο είναι καταστάσεις του δυαδισμού και περικλείονται στο ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ, σαν εκδήλωση στον φυσικό κόσμο.

΄Οσο αποδεχόμαστε αυτήν την συνήχηση, τότε θα ΕΙΜΑΣΤΕ σε αλληλεπίδραση με όλους τους ανθρώπους μέσα στην θειότητα του Εαυτού μας, που είναι η αγάπη χωρις όρους…΄Οποιος συνηχεί με το ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, δεν σημαίνει ότι εμείς θα χάσουμε το ΕΙΜΑΙ, και εκεί σταματά ο εσωτερικός «πόλεμος» των «αδήλωτων» συναισθημάτων και των αποδείξεων που είναι το «σχοινάκι» που τραβάνε οι άνθρωποι με τα χέρια του εγωισμού και μόνο…

[Deukalion]

Μια ερώτηση και απο εμένα...
Ξερω μερικά ατομα που νιώθουν πνίξιμο στο λαιμό συνεχεια. ΑΥτο τι μπορεί να σημαίνει;

[ksan8oula]

Defkalion το νιωθω και εγω αυτο πολυ εντονα και ενοχλητικα τωρα τελευταια.

Πιστευω οτι εχει να κανει με το οτι δεν εκφραζεσε αλλα καλυτερα να σου απαντησουν οσοι ξερουν να μαθω και εγω γιατι με πνιγει ετσι ο λαιμος μου εδω και ενα μηνα

[Deukalion]

ΚΑι απο εδώ αλλά και απο πολλά άτομα το νιώθουν αυτο εντονα τελευταία. Ξερω οτι οφειλεται στο οτι έχουν ΄σκάσιμο΄ η ζορίζονται αλλα δεν ξέρω θέλω να μάθω περισσότερα

[Vasoula]

Πάρη, Μαράκι...μπορείτε να βρείτε κάποιες απαντήσεις εδώ...

viewtopic.php?t=742&postdays=0&postorder=asc&start=60

[galazia_sfaira]

O Λαιμός έιναι η γέφυρα του σώματός μας.Απο κει περνάει καθε τι ουδιώδες είτε απο πανω προς τα κάτω,είτε απο κάτω προς τα πάνω.Μέσα σε ενα τοσο στενό χώρο συνυπάρχουν απράλληλα τρείς κεντρικές οδικές αρτηρίες.Η τραχεία ,ο οισοφάγος και ο νωτιαίος μυελός.Η φωνή που σχηματίζεται απο το λάρυγγα εινια λειτουργία μεταβίβασης κι επικοινωνίας.Η επικοινωνία προς τα έξω μεσω της φωνής και η επικοινωνια προς ταμεσα μεσω του οισοφάγου ειναι τα βασικά θέματα της περιοχής.Τα νευρα του νωτιαίου μυελού άνουν μεταφορές ΚΑΙ προς τις δύο κατευθύνσεις.
Λόγω της στενότητας του χω΄ρου ο λαιμός έχει στενή σχέση με το φόβο.Ο λαιμός είναι φυσική φωλιά του φοβου.
Μαίζ με τον φοβο στον λαιμό έχει εγκατασταθέι και η απληστία.Η έκφραση λαιμαργος με την απλησ΄τια της αρπαγής και της κατοχής.
Τέλος ο λαιμός έχει σημασία στην επισκόπηση ,κι επομένως στον πνευματικό ορίζοντα.Ορίζει την κατεύθυνση του κεφαλιού κι επομένως του ορπτικού πεδίου.Η στάση του λαιμου είναι συγχρόνως και στάση τοου κεφαλιου και κρύβει πολλους συμβολισμούςΑν καποιος στερείται θάρρους γι ανα αντιμετωπίσει την ζωή όρθιος και με το κεφαλι ψηλά,αφήνει το κεφάλι του νακρέμεται όχι μονο με την μεταφορική έννοια.Οποιος διαβαίνει τον κόσμο με κρεμασμένο κεφάλι,δεν βλεπει πολλά απο αυτον ,ουτε απ'την ίδια την ζωή.

Η ασθένεια ως γλωσσα της ψυχής!

Προβλήματα του λαιμου δείχνουν τηνάρνηση να δουμε κι αλλες πλευρές ενός ζητήματος.Ειμαστε ισχυρογνώμονες κι άκαμπτοι.
Ανικανότητανα υπερσπίσουμε τον εαυτο μου.
Καταπίνουμε τον θυμό μου.
Πνίγουμε την δημιουργικότητά μου.
Αρνουμαστε να αλλάξουμε.

[ksan8oula]

Εκφράζω τον εαυτό μου, έχω στόχο στην ζωή μου, αναγνωρίζω τις ανάγκες μου και τα θέλω μου και τα οριοθετώ
5ο ενεργειακό κέντρο

.

Παρη εγω πηρα την απαντηση μου Τιποτα απο τα παραπανω δεν κανω......

[Madraoulas]

Το τελευταιο 15μερο αισθανομαι πολυ συχνα κατι σαν γαργαλητο/τσιμπημα στο μερος ακριβως της καρδιας.....τι λετε γι αυτο? ...(δεν ειναι θεμα υγειας σωματικης..για οποιον ρωτησει)