Ρέικι και τσάκρας

[Αμαλία]

και άλλο φαντασματάκι!!! 8) 8) :lol:

[Vasoula]

Γιώργο, η ψυχή επιλέγει γονείς, φύλλο, πατρίδα και είναι επιλογές που δεν μεταβάλλονται...παρ' όλο που της δίνεται η δυνατότητα, όσο είναι στην μήτρα να κάνει επαναφορά.
Επισης επιλέγει τις χρονικές περιόδους που θα "φύγει", όταν απομακρυνθεί τελείως από το αρχικό της σχέδιο που περιλαμβάνει μόνο την εξέλιξή της. Αυτές οι χρονικοί περίοδοι, λέγονται "έξοδοι διαφυγής"...
και σ' αυτούς δεν ανήκει η αυτοκτονία, που είναι το μεγαλύτερο λάθος της ανθρώπινης συνείδησης, μια και η επαναφορά γίνεται άμεσα.

Το βασικό σχέδιό της είναι η αφύπνιση και όχι η φυσική ζωή.
Επιλέγει τους τρόπους που θα την οδηγήσουν στην συναισθηματική απεμπλοκή, και την πνευματική της αυτοπραγμάτωση μέσα από τον δυαδισμό. Η εξέλιξη της δεν αφορά στο επάγγελα, στο αν θα παντρευτεί, ή αν θα πάει στον πόλεμο.

Δεν είναι φυσικά όλα προσχεδιασμένα, γιατί αυτό θα ήταν εύκολος δρόμος.
Με την είσοδό της στον φυσικό κόσμο, ή μάλλον καλύτερα, λίγο πριν γεννηθεί, ξεχνάει τα πάντα και ξεκινά από το σημείο της επαφής της με την σύνείδηση. Η αφύπνιση περιλαμβάνει την ενθύμηση του σχεδίου, την κατανόήση της ανθρώπινης φύσης της και την ένωση με την πνευματική.
Σ' αυτόν τον δρόμο δεν είναι μόνη της, αλλά ο νους, η λογική και η συνείδηση είναι οι κυράρχοι του "παιχνιδιού"... και η ζωή της προσαρμόζεται στον ρόλο και στον "κατασκευασμένο" χαρακτήρα λόγω των προτύπων. Μέσα σ' αυτό το δράμα που ζει στον φυσικό κόσμο, περνάει διαδρομές που δεν έχουν να κάνουν με τις αρχικές της επιλογές και έτσι υποφέρει και αρρωσταίνει...Ο άνθρωπος χάνει το σθένος του και ακολουθεί τον δρόμο του ενστίκτου για να επιβιώσει. Τα εξελικτικά βήματα δεν τον οδηγούν στην ένωση ψυχής-πνεύματος, αλλά στην προσαρμογή στον κόσμο της πόλωσης, ζώντας και ο ίδος με πολωμένη ενέργεια.

Τα συναισθήματα που βιώνει έχουν μνήμες από προηγούμενες ζωές, μια και το συναισθηματικό του πεδίο είναι για όλες τις ενσαρκώσεις το ίδιο, έτσι τα μπλοκαρίσματα συμβαίνουν ξανά και ξανά, φέρνοντας τον σχεδόν πάντα στην ίδια πορεία, που φαίνεται τελικά στάσιμη, αφού δεν καταφέρνει να "επικοινωνήσει" μέσω του ψυχικού του πεδίου, με το πνεύμα του και να βρει την θεϊκότητά του.

Η ψυχή στο αστρικό πεδίο που παραμένει, μετά την αποχώρησή της από το σώμα (που εμείς ονομάζουμε θάνατο), εργάζεται γι' αυτήν την εξέλιξη και προετοιμάζεται, αφ' ενός μέσα από μια αρχική διαδρομή του "λαβύρινθου" των συναισθημάτων που είχαν δημιουργηθεί από την φυσική της ζωή, αφ'ετέρου από την υποστήριξη οντοτήτων που ζουν σ' αυτό το πεδίο, μέσα από "διδασκαλία"...΄Ετσι η επαναφορά της, μέσα από την ενσάρκωση, στον φυσικό κόσμο περιέχει περισσότερη γνώση και θέληση...

Ο φόνός και ο πόλεμος καθώς και οι ασθένειες είναι "όροι" του φυσικού κόσμου, όμως να ξερεις ότι ποτέ δεν θα συμβεί αποχώρηση, αν η ίδια δεν το θελήσει. Αν ο άνθρωπος επιτρέψει συνειδησιακά την ένωση με την ψυχή του και το πνεύμα του, δεν θα αποχωρήσει από τον φυσικό κόσμο, παρά μόνο όταν το επιλέξει.
Σε τελείως "λάθος" διαδρομή, η ψυχή "παίρνει τα ηνία" του ρόλου της και αποχωρεί μέσα από όποια διαδικασία...

Μάλλον φαντάζει σκληρή η ψυχικη επιλογή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε σε μια εμπόλεμη περιοχή. Το δράμα παίζεται στην λογική μας.
Και δεν μπορείς να γνωρίζεις γιατί...
Γιατί επέλεξε ένα παιδάκι να φύγει?
Γιατί επέλεξε να πεινάει?
Γιατί επέλεξε να είναι σε κώμα?

Τίποτα δεν γίνεται μοιραία και τυχαία...
Είναι πολύ άδικο και μόνο να το σκέφτομαι, να θεωρήσω την συμπαντική διάννοια και την θεϊκή πρόνοια, στατικούς φορείς ενός "σκληρού" κόσμου! Η σύμπλευση μαζί τους φέρνει και την δική μας εξέλιξη και την ανάδυση της πραγματικής μας υπόστασης, που δεν είναι τίποτα λιγότερο από φως και αγάπη ενός κυτάρου που ανήκει στην θεότητα!!!!

Μην ξεχνάς ότι ο ανθρώπινος νους, δεν δέχεται ή δεν μπορεί να συλλάβει τα εξελικτικά βήματα που επιλέγει η ψυχή του, ούτε καν την δράση της σε όλη την διάρκεια της ενσάρκωσής της.

Η αλληλεπίδραση μας είναι σημαντική στο αστρικό πεδίο, που πηγαίνουν οι ψυχές μας, έτσι κι αλλιώς, στην διάρκεια του ύπνου μας, έτσι πολλές φορές γίνεται ασυνείδητη σύνδεση με ανθρώπους, που έχουν κάτι να μας "μάθουν", ή να διευκολύνουν την πορεία της ψυχής μας... Πρόσεχε, της ψυχής μας, όχι της λογικής μας!!! Εχει σημασία να κατανοήσεις την διαφορά... Γιατί με την λογική, δεν μπορεις να εξηγήσεις...ούτε να εξελιχτείς σε ψυχοπνευματικό επίπεδο. Η ανθρωπινη φύση εξελίσσεται μεσω της εξωτερικής γνώσης, που τελικά δεν έχει σημασία για την ψυχή, ούτε και το πνεύμα, αλλά μέσα σ' ένα εξελισσόμενο σύμπαν, που τα πάντα έχουν την ροή της συμπαντικής διάννοιας, τίποτα δεν παραμένει στάσιμο...

Ποτέ δεν θα μπορούσε η λογική μας να θεωρήσει εξελικτικό βήμα μια βαριά ασθένεια, ένα κώμα, μία ταλαιπωρημένη ζωή...
΄Οπως η λογική μας δεν μπορεί να κατανοήσει την σταύρωση του Ιησού, που ήταν δική του μυητική διαδικασία και όχι θυσία...

Μην προσπαθήσεις με την λογική να επεξεργαστείς την ψυχή...

Επέτρεψε στην ψυχή να επεξεργαστεί την συνείδηση και να την κάνει πνευματική αυτοπραγμάτωση...

Κάπως έτσι τελειώνει και το "ταξίδι"... για να αρχίσει καπου αλλού...

[Επισκέπτης]

Μην ξεχνάς ότι ο ανθρώπινος νους, δεν δέχεται ή δεν μπορεί να συλλάβει τα εξελικτικά βήματα που επιλέγει η ψυχή του, ούτε καν την δράση της σε όλη την διάρκεια της ενσάρκωσής της.

Μα δεν πρέπει κάποια στιγμή να είμαστε ικανοί να ακούσουμε την φωνή της ψυχής μας?
Είναι ημέρες που σκέφτομαι πως μπορεί κανείς να κάνει την σωστή διάκριση μεταξύ αυτής της φωνής και της προσωπικότητας του ..
Νομίζω οτι η μόνο σε στιγμές διαλογισμού υπάρχει πιθανότητα να την 'ακούσουμε'' αλλά πάλι με βασανίζει το ερώτημα του αν αυτό που 'ερχεται στο μυαλό μου είναι η αλήθεια η είναι ακόμη μια πλευρά της προσωπικότητας...

Επέτρεψε στην ψυχή να επεξεργαστεί την συνείδηση και να την κάνει πνευματική αυτοπραγμάτωση...

Αυτό πιστεύω οτι είναι η επιθυμία όλων μας ....
Ομως βλέπω οτι πάρα πολλές φορές ενω ξεκινάμε με αυτό το στόχο , χανόμαστε σε αλλους τόπους ''μαγευτικούς'' αλλά απατηλούς.
Παρατηρώ οτι οταν ανοίγουν τα κέντρα , ναι μεν μπορούμε να δεχθούμε την ενέργεια και να αναγνωρίσουμε αυτή, αλλά δεχόμαστε και ενα σωρό άλλες επηρροές που αποπροσανατολίζουν.

Τα συναισθήματα δύναμης, αυτοκυριαρχίας, σταθερότητας που προσφέρει η ενέργεια είναι ικανά να μαγνητίσουν τον δέκτη και τελικά να εκλωβιστεί σε αυτά και στην παραγωγή τους , αντί να χρησιμοποιήσει όλο αυτό για το δικό του ''ταξίδι''.

Το ζήτημα είναι οτι ακόμη κι αν αύτό γίνει αντιληπτό δεν είναι ευκολη η απαλλαγή του επειδή χρειάζεται δυνατή θέληση και απεξ'αρτηση απο την εν λόγω πηγή.

Επίσης εχω την αίσθηση οτι ''κολυμπάμε '' συνέχεια μεσα σε ενα ωκεανό σκέψεων , επιθυμιών, ενέργειας κλπ τα οποία ακόμη και αν είμαστε μόνιμα σε εγρήγορση , μας ακολουθούν.
Σκέφτομαι οτι για να μπορεί κανείς να αντιληφθεί την συνείδηση ΤΟΥ , διαχωρίζοντας την απο ολα αυτά που την περικυκλώνουν θα πρέπει να βρεθεί σε μια κατάσταση απομόνωσης απο της εξωτερικές δονήσεις ..
Αλλιώς πως θα ξεχωρίσει την δική του φωνή απο τις αλλότριες ?
Διαβάζοντας αυτές τις ημέρες αυτό το πολύ όμορφο θέμα , βλέπω σκέψεις και ιδεες που δεν ειχα επεξεργαστεί η που αν και τις είχα ακούσει δεν μπορούσα να τις καταλάβω. Πολλά απο αυτά , ακόμη αμυδρά τα συλλαμβάνω ΄και περιμένω....
Αυτή ομως η επεξεργασία μου δίνει την δυνατότητα να δω πόσο πολλά απο αυτά που θεωρούμε αληθινά η σωστά τίθονται υπο αμφισβήτηση και τελικά ισως να μην είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ αλλά προκατασκευασμένα απο παλιές πεποιθήσεις , σκέψεις άλλων που ''πιανει'' το ραντάρ του καθενός και που νομίζει δικές του κλπ

Η Ερώτηση μου είναι η εξής..
Εχουν κάποια βάση οι σκέψεις μου και αν εχουν πως μπορούμε να ρυθμίζουμε σωστά τα κέντρα μας απο την μία και πως μπορούμε να τα προφυλάξουμε απο την άλλη?

Προσωπικά εχω δει πως λειτουργεί ο μαγνητισμός και πως τελικά ''κοιμίζει'' αντί να αφυπνίζει.... δίνοντας μια αίσθηση απεραντοσύνης που ομως είναι πάλι ενας κλειστος χώρος..

Πως μπορούμε να ταξιδεύουμε χωρίς τον χώρο?

[galazia_sfaira]

Και ο χωρος και ο χρόνος ειναι κατασκεύασματα του νου.Μπορείς αυτο να το αφουγκραστείς;

[Επισκέπτης]

Βρε γαλάζια αν μπορούσα να το αφουγκραστώ δεν θα εγραφα όλο αυτό το κατεβατό πρωί πρωί...

Αλλα δεν είναι μονο ο χωρος το πρόβλημα που θελω να τονίσω αλλά και αυτός..
Ακόμη ομως και διαλογιζόμενη πάλι ο χωροχρόνος ξεφυτρώνει.....

Ουφφφ

ΑΚΟΥΩΩΩΩΩΩΩ ΜΕ κατι αυτιά σαν του χαζοκούνελου εκεί εξω...

[Vasoula]

Aετε μου, αν έπιασα σωστά την δόνηση της σκέψης σου, αναρωτιέσαι, αν το άνοιγμα των κέντρων, συμβαίνει πραγματικά και αν αυτό είναι ένα εξελικτικό βήμα μας για να ενωθούμε με την ψυχή μας…
Και ρωτάς και στην συνέχεια, αν αυτό είναι αλήθεια, γιατί τόσοι άνθρωποι που ασχολούνται με την πνευματική τους ανέλιξη, δεν φαίνονται ισορροπημένοι, και δίνουν και λάθος κατευθύνσεις σε ανθρώπους, για τους οποίους λειτουργούν σαν «δάσκαλοι»….????

Η απάντηση είναι μόνο μία…Ποτέ κανείς δεν ξεμπλόκαρε τα κέντρα του, με γνώση μονο που αποκόμισε είτε από κάποιον «δάσκαλο», είτε από διάβασμα, είτε από νοητική επεξεργασία…

Το μυστικό της εσωτερικής αφοσίωσης και της εμπιστοσύνης στην εσωτερική γνώση και διδασκαλία, είναι μόνο η στροφή προς τα μέσα, η παρατήρηση και η συναισθηματική τεκμηρίωση των εμπειριών. Μέσα από αυτήν την συναισθηματική δίνη ολοκληρώνονται οι διαδρομές εσωτερικά.

Η αρχή γίνεται με το να κατανοήσεις τον ΑΝΘΡΩΠΟ…Και για να φτάσεις στην ουσία, χρειάζεται η απομάκρυνση από τους άλλους.
Πρώτα φτάνουμε σε εμάς…Είναι η αρχική διαδρομή μας. Δεν φταίνε οι άλλοι για ότι εμείς δεν καταφέραμε συναισθηματικά να ξεπεράσουμε, και εκεί «κάτω» ανακαλύπτεις τα πρότυπα…

Η εσωτερική διαδρομή είναι μοναχική. Χρειάζεται εργασία και ταπεινότητα εσωτερική!!!

Το να πάρεις μυήσεις στον φυσικό κόσμο, δεν είναι το ζητούμενο, αν αυτές οι μυήσεις δεν μπορέσουν να σε οδηγήσουν στην ένωση με την ψυχή σου, θεωρώντας δεδομένο, ότι επειδή τις πήρες θα ανοίξουν οι πύλες του πνεύματος…

Από την άλλη, είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στον κόσμο του πνευματικού ελιτισμού, και της υπεροχής, του χειρισμού και εντέλει του απόλυτου δυαδισμού…

΄Ετσι μέσα από την πνευματική αναζήτηση, βρίσκεις τρόπους, θεωρητικά, να ξεφύγεις από την μάζα, που θεωρείς υποανάπτυκτη…Ο διαλογισμός ποτέ δεν βοήθησε κανέναν άνθρωπο να νιώσει τον θεό, αν ο θεός ήταν έξω από τις εσωτερικές επιδιώξεις του. Και επειδή ο διαλογισμός είναι νοητική λειτουργία, φυσικό είναι να δημιουργούνται πλασματικοί κόσμοι ομορφιάς και ευφορίας, που έρχονται σαν γνώση και στο συναισθηματικό μας σώμα. Σαν γνώση όμως…
Η συναισθηματική εμπειρία δεν μπορεί να προέλθει από τον νου μας!

΄Ετσι πολλοί μετά τον διαλογισμό έχουν την αίσθηση του πόνου, για τον κόσμο που «άφησαν» και για τον κόσμο που «επέστρεψαν»…
Το συναισθηματικό μας πεδίο είναι μπλοκαρισμένο, για να βιώσει το φως βιωματικά. Αν δεν ξεκαθαρίσουμε μαζί του, ποτέ δεν θα εμπιστευθούμε την εσωτερική φωνή, την καθοδήγηση και τον Εαυτό μας.

[Αμαλία]

Το τόπικ γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον.. Τα λόγια σου Βάσω είναι πολύ σημαντικά!

Έχω και γω αρκετές απορίες αλλά δεν ξέρω απο που να αρχίσω και πώς να τις διατυπώσω..

Αρχίζω λοιπόν με ότι μου'ρθει πρώτο...

Η αλληλεπίδραση μας είναι σημαντική στο αστρικό πεδίο, που πηγαίνουν οι ψυχές μας, έτσι κι αλλιώς, στην διάρκεια του ύπνου μας, έτσι πολλές φορές γίνεται ασυνείδητη σύνδεση με ανθρώπους, που έχουν κάτι να μας "μάθουν", ή να διευκολύνουν την πορεία της ψυχής μας...

Μπορείς να μου το εξηγήσεις λίγο αυτό; Όταν λες για ασυνείδητη σύνδεση με ανθρώπους; Μέσω των ονείρων να γίνει αυτή η σύνδεση; Και τι σύνδεση είναι αυτή;
[Ε ρε κόλλημα που έχω με το αστρικό πεδίο!!! :shock: :lol: :lol: :lol: ]

Πώς "φεύγουμε" για άλλα πεδία; Μέσω του διαλογισμού; Και όταν γίνεται αυτό, πώς ξέρουμε οτι είμαστε σε άλλο πεδίο; Το λέω γιατί κάτι ειπώθηκε για την 5η διάσταση.. Ίσως λίγο χαζή ερώτηση..

Όταν λες οτι επιλέγει ποτε θα "φύγει" η ψυχή, εννοείς ακόμα και με βίαιο τρόπο που λέει και ο white_rabbit; Ακόμα και αν θεωρηθεί "ατύχημα" ο τρόπος που θα φύγει; Ακόμα και αν νομίζει οτι "δεν είναι ώρα του" [βασικά, και ποιός δεν το νομίζει αυτό..] ;
Γιατί η αυτοκτονία δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτές τις "εξόδους διαφυγής"; αφού ο ίδιος επιλέγει την "ώρα" του έτσι, συνειδητά!
Τι εννοείς οτι η επαναφορά στην αυτοκτονία γίνεται άμεσα; Δηλαδή;

Τα συναισθήματα που βιώνει έχουν μνήμες από προηγούμενες ζωές, μια και το συναισθηματικό του πεδίο είναι για όλες τις ενσαρκώσεις το ίδιο, έτσι τα μπλοκαρίσματα συμβαίνουν ξανά και ξανά, φέρνοντας τον σχεδόν πάντα στην ίδια πορεία, που φαίνεται τελικά στάσιμη, αφού δεν καταφέρνει να "επικοινωνήσει" μέσω του ψυχικού του πεδίου, με το πνεύμα του και να βρει την θεϊκότητά του.

’ρα σε κάθε ενσάρκωση, ζούμε περίπου τις ίδιες καταστάσεις μέχρι να μάθουμε απο αυτές, έτσι;
Αν είναι έτσι.. μην το πάμε πολύ μακριά, δηλαδή σε επόμενες ενσαρκώσεις. Νομίζω αυτό συμβαίνει και σε αυτήν την ζωή!Ζούμε πολλές φορές ίδιες "άσχημες" καταστάσεις, που είχαμε ζήσει πολύ παρόμοιες παλιότερα!


Εμένα το μεγαλύτερο μου θέμα είναι το εξής... ωραία όσα λέτε, αλλά δεν ξέρω πια τι να πιστέψω και γιατί. Πολλά, αν όχι όλα, απο αυτά τα πράγματα τα πιστεύω γιατί έτσι έχω διαβάσει απο πολλές πηγές.. αλλά και πάλι. Πώς ξέρω οτι όλες αυτές οι πηγές λένε την αλήθεια; Οτι πραγματικά την γνωρίζουν;
Ουσιαστικά.. δεν ξέρω πώς να νιώσω την αλήθεια μου και να την ακολουθήσω!

[Fotinoula]

΄Ετσι πολλοί μετά τον διαλογισμό έχουν την αίσθηση του πόνου, για τον κόσμο που «άφησαν» και για τον κόσμο που «επέστρεψαν»…

Αυτό σίγουρα κάτι μου θυμίζει, το έχω νοίωσει

Η αρχή γίνεται με το να κατανοήσεις τον ΑΝΘΡΩΠΟ

όντως και μάλιστα έχω συνειδητοποιήσει ότι όσες γνώσεις πνευματικές και να αποκτήσεις όσο ελίτ πνευματική και να έισαι κάποια στιγμή όλα καταρέουν στα μάτια σου και στους άλλους

άλλωστε για να πεις ότι πραγματικά ανοίγεσαι στο συναισθημά σου και ψάχνεις και αναζητάς τότε έιναι απαραίτητο να ζεις και να εκτίθεσαι και αυτό τελικά θέλει δύναμη, θέληση

[Vasoula]

Eμ, Αμαλίτσα έρχεσαι στα λόγια μου...

Να σας πω...να σας πω ότι θέλετε, από όσα έχω βιώσει εγώ...

Ξέρω τι σημαίνει για μένα αστρικό πεδίο!!! Το ξέρω καλά, όπως ξέρω τι σημαίνει "λαβύρινθος"...όμως τι να πω, αφού γνωρίζω καλά ότι οτιδήποτε έρχεται σαν πληροφορία, ο νους το αμφισβητεί...

Πόσο δίκιο έχεις...Πως όμως να βοηθήσει κανείς στην κατανόηση?

Δεν είναι γνωση από βιβλία...αυτή αμφισβητείται, το ξέρω...

Η εμπειρία όμως δεν μπορεί, από εμένα, να αμφισβητηθεί...γιατί μόνο έτσι η η γνωση έχει ρίζα μέσα σου...και έτσι μπορείς να την στηρίξεις...

[Vasoula]

Γιατί η αυτοκτονία δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτές τις "εξόδους διαφυγής"; αφού ο ίδιος επιλέγει την "ώρα" του έτσι, συνειδητά!

Βρε Αμαλίτσα μου, ποιός επιλέγει τον "θάνατό" του συνειδητά?

Την αρρώστεια, ή τον πόνο της ζωής του?

Το συνειδητά σημαίνει στον εσωτερισμό, με κατανόηση και ένωση της συνείδησης της ψυχής και του πνεύματος, και αυτό είναι η αυτοπραγμάτωση του και η ολοκλήρωση του θεϊκού σχεδίου στον φυσικό κόσμο...΄Επεται μετά συνέχεια...!!!

Η αυτοκτονία χαρακτηρίζεται από δειλία και φόβο ζωής.
Προέρχεται από ψυχική διαταραχή, και μόνο συνειδητή επιλογή δεν μπορει να είναι...

Η ζωή είναι ελευθερία...μην μας δεσμεύει ο ρόλος, γιατί δεν μπορούμε να νιώσουμε την ουσία μας... Το δράμα που ζούμε στον φυσικό κόσμο, είναι ένα έργο που το "παίζουμε" ασυνείδητα!

Ας το "παίξουμε" συνειδητά, για να κατανοήσουμε επιτέλους τι σημαίνει "θαύμα"...!!!

[Vasoula]

άλλωστε για να πεις ότι πραγματικά ανοίγεσαι στο συναισθημά σου και ψάχνεις και αναζητάς τότε έιναι απαραίτητο να ζεις και να εκτίθεσαι και αυτό τελικά θέλει δύναμη, θέληση

Η θέληση είναι σημαντική! Η δύναμη έπεται...

Το θέλημά σου ΕΙΝΑΙ θέλημά μου. αγαπημένε μου ΠΑΤΕΡΑ!!!
Ταπεινότητα και αφοσίωση στην θεΪκή μας "κληρονομιά"...

Ο Πατέρας, δεν είναι τίποτα άλλο από την γεννεσιουργό ουσία που αναβλύζει μέσα σε όλα! Το πυρ! Η φλόγα, το φως, η αγάπη, η συμπόνοια, η δημιουργία...΄Ετσι απλά, χωρίς διεκδικήσεις!

Δεν Σε βρίσκω Θεέ, για να ζήσω καλά...
Σε βρίσκω για να ΕΙΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ...

Και εκεί τελειώνουν όλα...και αρχίζει η ζωή στο πεδίο που έχεις επιλέξει, να γίνεται δράση και αγάπη! Τίποτα άλλο δεν χωράει πια μέσα σ' αυτήν...

Και ζεις σαν "φυσιολογικός άνθρωπος"...χωρίς φανφάρες πνεύματος και τρόπου ζωής ειδικού...ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, δεν χρειάζεται να το δείξεις, ούτε να το δικαιολογήσεις...Γιατί εσύ ξέρεις τι ΕΙΣΑΙ!!!!

[Αμαλία]

Ε ναι.. συνειδητά εννούσα οτι είναι επιλογή δική του :roll:

Ναι.. ουσιαστικά αναζητώ την εμπειρία.. αλλά πώς θα έρθει αυτή; Και όταν θα έρθει, θα μπορέσω να την κατανοήσω; :roll:
Μου φαίνεται βουνό

[Vasoula]

ναι.. συνειδητά εννούσα οτι είναι επιλογή δική του

Ποτέ την ένωση συνείδηση-ψυχή-πνεύμα δεν την χαρακτηρίζει η λιποταξία...Το να δώσει κανείς τέλος στην ζωή του, σημαίνει ότι δεν βρίσκει πλέον νόημα σ' αυτήν...

Πόσο λάθος!!! ΄Ολο το νόημα είναι σ' αυτήν!!!!!!!

Η αυτοκτονία είναι η τελειωτική απόσχιση της ψυχής από την συνείδηση...Το πνεύμα δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη!!!

Μετά την αυτοκτονία, η ψυχή δεν κάνει την γνώριμη διαδρομή γνώσης και διδασκαλίας στον αστρικό κόσμο...
Περνάει στον λαβύρινθο και η επαναφορά γίνεται αμέσως μετά με μεγάλη ταχύτητα...Δυστυχώς, δεν της δίνεται η δυνατότητα να μείνει και να νιώσει...Η ζωή της περνάει με ταχύτητα και οι επιγνώσεις έρχονται αστραπιαία, χωρίς να μπορέσει να βιώσει την διδασκαλία που της γίνεται...

Εχω κοντά μου έναν άνθρωπο που η ψυχή του επέστρεψε από αυτοκτονία...Γνωστός ποιητής΄!!!

Ο ίδιος σ' αυτήν του την ζωή πέρασε πάλι από αυτήν την επιλογή της αυτοκτονίας (και μάλιστα χωρίς συγκεκριμένο λόγο), αλλά τελευταία στιγμή σταμάτησε...΄Ηρθε κοντά μου, μάλλον ήρθε περισσότερο κοντά μου...Το ρέικι τον βοήθησε να πάρει επιγνώσεις και να εμπιστευθεί την καθοδήγηση...
Γράφει ποιήματα...τόσο θλιβερά, που φαίνεται αυτή η προηγούμενη εμπειρία...΄Ιδια με την προηγούμενη ενσάρκωση της ψυχής του...
Μα τόσο ίδια, που λες...δεν είναι δυνατόν!!! Κι όμως...

[Danielli]

Αμαλίτσα, όλα θα γίνουν!!!
να έχεις υπομονή και όρεξη για δουλειά και θα έρθει η κατάλληλη στιγμή που βιωματικά θα ξέρεις...
Εχουμε μέλλον!!! :lol:
Η δική μου απορία:
Τι ρόλο παίζει ο Ανώτερος Εαυτός στον διαλογισμό σε κάποιους -και εξ ημών- που δεν δέχονται την ύπαρξη του;;
Και πως αντανακλάται αυτό στην φυσική τους ζωή, καθώς αναπτύσσονται πνευματικά. Η μήπως κάποια στιγμή επέρχεται μιά στασιμότητα που δεν αναγνωρίζουν;;
:roll:

[Vasoula]

Τι ρόλο παίζει ο Ανώτερος Εαυτός στον διαλογισμό σε κάποιους -και εξ ημών- που δεν δέχονται την ύπαρξη του;;

:roll: πως το εννοείς?
Αν δεν δέχονται την ύπαρξή του, τότε ζουν μόνο με το εγώ...ή αλλιώς πως?

Και γιατί να νιώσουν κάτι από το πνεύμα τους, αν δεν το δέχονται σαν αλήθεια???

Δεν καταλαβαίνω όμως τι ακριβώς ρωτάς...